In april werd ik na ruim twee jaar zwanger. Eindelijk! We hadden gewonnen! Tenminste, zo voelde dat.. Vanaf de dag dat ik een positieve test in mijn handen had voelde ik mijzelf mama. Een vurige wens ging eindelijk in vervulling. Ik was er zo ontzettend klaar voor. Het liefst begon ik gelijk aan het kamertje en zette ik de box vast in de woonkamer. Ik voelde dat het een meisje zou worden en was eigenlijk ook alleen maar bezig met meisjes namen. Het is dat mijn man het af en toe over de mogelijkheid had dat het een jongen zou worden. Na 12 weken bleek dat onze zwangerschap niet goed verliep. Een chromosomen afwijking. Onderbewust voelde ik het aan, maar ik wilde het gevoel geen ruimte geven. Ik wilde zo graag. Na heel veel praten, onderzoeken en nog meer negatieve uitslagen hebben mijn man en ik ervoor gekozen om onze zwangerschap stop te zetten; juist voor ons kindje, wat ook een meisje bleek te zijn. We wilde voor ons dochtertje een toekoms zonder pijn. Sinds haar geboorte ben ik leeg. Ik voel me niet meer schuldig, ik heb ook geen spijt van de beslissing die wij voor haar hebben genomen. Ik ben er van overtuigd dat dit het beste is. Als ik op sta sochtends denk ik aan haar, tijdens het ontbijt denk ik aan haar, tijdens alles denk ik aan haar. Het wordt minder heftig, maar het aan haar denken gaat niet over. Dat geeft ook niet. Ik zou me er zelfs rot over voelen. Mijn kinderwens is zo groot, ik heb het gevoel al die tijd in de wacht te staan met mijn en ons leven. Er is zoveel plaats maar het wil niet lukken. Mensen om mij heen gaan voor een tweede kindje, op het moment dat wij een jaar bezig waren werden er kindjes geboren die nu al lang hun eerste verjaardag achter de rug hebben. Het voelt leeg en eenzaam, ookal zijn mijn man en ik samen erg gelukkig. Momenteel kan ik het wachten nog maar moeilijk opbrengen. Positief blijven en zijn is soms helemaal weg. Ik voel me zo ontzettend mama maar kan niet zorgen... Ik kan me er alleen maar zorgen over maken. Liefs Lun
Hoi lun Wat een verhaal Hier twee mk gehad . Snap zo Goed wat jij bedoelt ik heb ook echt het idee dat mijn leven stilstaat het wachten elke keer maakt het zo moeilijk. Ik hoop dat jullie snel weer zwanger mogen zijn
Hallo Lun, Wat je beschrijft is zo herkenbaar. Ik heb zelf een zwangerschapsbeeindiging bij bijna 24 weken meegemaakt en 2 miskramen. In de tijd dat ik zwanger was van Daan* was ik de eerste van onze vrienden die zwanger was maar al snel volgden er meer. Toen de zwangerschap beëindigd was was het heel raar. Mijn buik was weg en die van de rest groeiden nog. Nu zijn een aantal bezig met hun tweede maar bij ons blijft de zwangerschap uit. Waarom? Geen idee. Zo moeilijk om te begrijpen. En soms ook moeilijk om positief te blijven... maar dat is wel het beste. Ik wil je veel sterkte wensen de komende tijd. Liefs Petra
Ik kan je gevoel heel goed begrijpen. Wij hebben de zwangerschap niet hoeven eindigen maar wel het leventje van ons dochtertje, omdat ze te veel hersenbloedingen had gehad na een geboorte met 24 weken, om nog een fijn leven te kunnen hebben. Ik kan ook alleen maar blijven denken dat we het niet beter hadden kunnen doen voor haar! Ik wens je heeeel erg veel sterkte! Dikke knuf!
Dankjullie wel meiden, soms ik een stukje herkenning al genoeg om weer even een tijdje door te kunnen. Soms zijn dingen oneerlijk verdeeld in de wereld. Hopelijk is het snel onze beurt weer!
Gewoon een dikke knuffel voor ons allemaal! Het leven is indd soms heel oneerlijk! Waarom worden vrouwen zwanger, die er niet om vragen, en een kern gezond kindje krijgen. etc etc etc Maar ja zo is het leven nu eenmaal, helaas.......
Ja die vraag is hier ook wel eens voorbij gekomen ja. Je gaat er toch over nadenken. En ik mijn geval ook, waarom heb ik gewoon een super gezond kindje in mijn buik en zorgt mijn lichaam er alsnog voor dat het veel te vroeg geboren wordt? Helaas zijn niet overal antwoorden op. Ook van hieruit een knuffel voor iedereen!
Wij hebben helaas ook het besluit van afbreken moeten nemen voor ons meisje (ook zeldzame chromosoomafwijking). Ik wens je veel kracht, liefde en succes voor de toekomst toe!