Hoi meiden, Hoe doen jullie dat?! Of lukt het jullie ook niet? Ik mag sinds deze maand weer zwanger worden (voor 2e kindje) van de gyn. In februari een bbz (ik was zo blij, eindelijk zwanger! Wat een domper ) gehad en vorige week een hsg en kijkoperatie gehad om alles te controleren en gelukkig alles goedgekeurd! Daarvooral tien maanden bezig geweest en 2 (vroege) miskramen gehad (nu in totaal 14 maanden verder sinds begin). Maar nu we eindelijk weer mogen en kunnen zwanger worden, had ik me voorgenomen me er niet op te stortten. Maar het lukt me niet, ik ben er continu mee bezig.... Ik weet niet precies wanneer ik mijn eisprong heb, vorige maand een langere cyclus gehad dan normaal, maar het was de 2e cyclus na de bbz en een jetlag (dus waar het door komt..??) Ik heb dus geen idee of mijn cyclus nu gewoon wat langer is geworden door dit gebeuren of dat het door de jetlag komt (schijnt te kunnen), maar zoals ik t uitreken is mijn man niet eens thuis als ik mijn eisprong heb, dus kan t deze maand niet eens! Ik wil het loslaten, ik móet het loslaten... maar hoe...
ga leuke dingen doen, extra je hobby beoefenen met vriendinnen afspreken. Ik was de eerste paar maanden proberen ook heel erg obsesief, elke keer alles opzoeken op internet, nu sinds 3 maanden lukt het wel redelijk het los te laten, maar ik probeer ook zoveel mogelijk afleiding te zoeken
Ik ben er ook heel erg mee bezig.. Na 8 jaar zegt mijn man dat hij toch nog wel een 2e kindje wil. (Als het aan mij had gelegen was ik al begonnen toen mijn zoontje 18 maanden was). nu hij er eindelijk aan toe is wil ik het ook nu gelijk liefst gisteren nog dan vandaag.. Maar helaas hebben we dit niet in de hand. In elk symptoompje zie ik weer iets en even later aaah zie je het lukt toch niet meer.. Er niet aan denken is mij nog niet gelukt.. Ik probeer het wel maar het is me nog niet gelukt om er een dag niet aan te denken
Dat lukt niet.. We zitten ern beetje in hetzelfde schuitje. Wij zijn nu 2 jaar bezig en alleen maar ellende gehad. Wij gaan nu voor zwangerschap nr 5. En ik geniet van de dingen om me heen masr vooral t zwanger worden kost veel energie. Loslaten zit er gewoon niet meer in...
Van mijn 1e kind ben ik 2 jaar elke dag met zwanger zijn bezig geweest en toen mijn man ook wilde werd dat alleen maar erger. We waren dan ook meteen zwanger dus een grote opluchting. Mijn man was toen ook bang dat ik er teveel mee bezig was. Toen mijn zoontje bijna 1 werd dacht ik alweer aan een 2e maar mijn man nog totaal niet. Sinds die tijd ben ik dus elke dag bezig met uitstippelen van hoe en wat. Best wel obsessief van hoe ik de babykamer dan wil tot verlof op t werk. Inmiddels wil mijn man ook en ben ik onlangs gestopt met de pil. Ga eerst mn cyclus afwachten en dan maar eens proberen maar ben er toch elke dag mee bezig. Ik ben soms bang dat ik me verspreek in bijzijn van anderen. Dat ik iets ga zeggen over het zwanger worden/zijn terwijl ik dat nog niet eens ben, maar daarmee dan wel verklap dat we daarmee bezig zijn. Erg lastig hoor dat loslaten. Beetje dromen is niet erg, maar focus je er niet te veel op. Teleurstelling zit in een klein hoekje
Mijn ervaring is dat hoe langer het duurt en des te meer tegenslag (miskraam, bbz, mmm in) des te minder je het los kunt laten. Hier uiteindelijk 2 jr bezig geweest (uiteindelijk ivf geworden) en echt ik kon het niet loslaten. Kwam later ook voornamelijk door de onderzoeken, de echo's en later het spuiten. Nee loslaten lukte niet.
Wat een ellende maken veel dames hier toch mee... Soms lijkt het zo vanzelfsprekend om zwanger te worden en een goede zwangerschap te hebben, maar helaas is dit vaak juist niet het geval.. Afleiding heb ik genoeg, ik werk, ben gelukkige mama van mijn zoontje die mij veel afleiding bied en heb genoeg te doen de hele dag, maar toch kan ik het niet van me afzetten. Dit herken ik zo erg Maagd! Ik heb ook al allerlei ideeën voor de babykamer en al een lijstje met namen, ook heb ik al een idee hoe ik het mijn familie bekend wil maken.... Grrrr erg is dit zeg!!!! Ik had ook al veel eerder willen beginnen, maar ook mijn man was er nog niet aan toe, dat herken ik dus ook heel erg.
Ik herken dit ook erg. Ben er ook dagelijks mee bezig. Neem nog de pil maar kinderwens is zooo sterk aanwezig weer. Denk al wanneer ik welke vitamines wil beginnen nemen, bekijk de prijzen en pakketten van zwangerschapstesten online, enz. Deze ochtend een jaarkalender van 2016 geprint en voor de komende maanden aangeduid welke weken ik normaal de pil zal nemen en waar mijn pilvrije week steeds zit. Op basis daarvan weeral eens een mogelijke pilstop datum in fluo aangeduid. Denken wanneer ik best naar de huisarts ga om bepaalde medicatie te veranderen naar babyproof varianten, uitrekenen wat mijn uitgerekende datum deze maand ongeveeeeeer ging geweest zijn moest ik zwanger zijn, enz. Ik ben er continu mee bezig maar het voelt niet aan als obsessie. Meer ergens naartoe leven. Ik zeg er thuis en in mijn omgeving wel niet veel over want dan zou ik wel zeker als obsessief bestempeld worden
Iets loslaten wat je graag wil is héél moeilijk, zeker als het niet allemaal loopt zoals je gehoopt had. Natuurlijk wil je liever gisteren dan vandaag zwanger zijn, maar helaas is het allemaal niet zo vanzelfsprekend. Hoe langer het duurt, hoe moeilijker het wordt denk ik... Bij mij begint het ondertussen ook mijn leven te beïnvloeden; soms word ik er echt depressief van, terwijl het eigenlijk héél leuk en spannend zou moeten zijn. Probeer zoveel mogelijk afleiding te zoeken, bezig te zijn met dingen die je leuk vind en waar je van kan genieten. Maar het is moeilijk hoor, dat begrijp ik zeker! Hopelijk is het snel aan ons!
Ik herken het. Wij gingen uiteindelijk de medische molen in en ik kon de klok wel vooruitkijken tot we met ICSI mochten beginnen. Eerste poging afgebroken en toen was het wachten op de dag dat we opnieuw mochten starten. Heb echt fluitend alle spuiten gezet, want toen werd er tenminste aan gewerkt, veel gemakkelijker dan al dat gewacht! Ben nu zwanger van de eerste ICSI en steeds bang dat het misgaat (heb twee miskramen gehad), dat we een missed abortion hebben, dat we... etc. Dus loslaten lukt nog steeds niet. Denk dat dat eigenlijk altijd wel is als het allemaal niet zo vanzelf gaat.
Haha ja ook dit doe ik... vitamines zijn al in huis,.. heb zelfs al een zwangerschapstest gekocht. Heb inderdaad ook een lijstje gemaakt met wanneer ik normaal gezien bij slikken van de pil menstruatie moet hebben en wanneer ik dan uitgerekend zou zijn. Gekeken wanneer we dan 1e zouden hebben als t bij 1e poging lukt en wanneer ik dan 20 weken echo heb. Gewoon leuk om mee bezig te zijn maar