Ik zit een beetje in een dipje . Zie veel nieuwe dames komen, veel van de dames waarmee ik hier begon, zijn reeds bevallen, staan op punt van, of zijn zwanger. Enkelen, waaronder ik zelf, zwerven hier nog rond. Wij zijn in juni 2008 begonnen met oefenen voor ons eerste kindje. Ik ben inmiddels 34, mijn partner is 36. (voor diegenen die het zich afvragen: wij zijn elkaar wat later tegengekomen). Ben in mei 2009 heel even zwanger geweest, maar helaas is het een missed abortion en een currettage met complicaties geworden. We zijn vorige maand overgestapt van een ziekenhuis (die vond dat wachttijd om een handje te helpen weer opnieuw inging, omdat ik even zwanger ben geweest) naar een fertiliteitskliniek. Ondanks dat er velen zwanger zijn geworden mbv de fertiliteitskliniek, zit ik er best even doorheen. Daarom mijn vraag: zijn er echt zo weinig dames, zoals ik nu heel negatief denk, die al ongeveer zo lang als wij of langer bezig zijn? Of zijn we met meer? Ik voel me zo Remi af en toe..... ps. ik besef me terdege dat er dames veel en veel langer bezig zijn, maar het gaat me in dit topic om het gevoel dat ik boven beschreven heb.
hoi hoi begrijp precies hoe je je voelt ik ben nu eindelijk precies na 2 jaar zwanger ik ben ook bij een fertiliteitspoli geweest en kreeg ook onderzoeken waar niks uit kwam en mocht na de vakantie terug komen als het niet was gelukt en toen was ik ineens zwanger kon het bijna niet geloven ik was na 2 jaar heel erg onzeker kan ik wel kinderen krijgen wat als ze niks vinden en als ik nog niet zwanger ben waar ligt het toch aan en elke maand werd het erger was nog net niet schijnzwanger maar kreeg rond me ongi wel steeds meer symptonen om gek van te worden ik hoop voor jullie dat jullie ook snel zwanger mogen zijn en dat alles goed verloopt groetjes melissa
dank je wel melissa, voor je reactie. Ja ik begrijp het gewoon niet. Vriend heeft goede zwemmers, het 'ligt' dus bij mij. Ik wil komende cyclus vragen om progesteron, omdat mijn eisprongwaarde 19 is. hoewel men dat goed vindt, gaat mijn temp niet echt super stijgen na mijn ei. dat is het enige dat ik zelf zie wat beter zou kunnen. Ben gewoon zo bang dat vorige keer een gelukstreffer uit miljoenen was, en dat het niet meer gaat lukken...... Omdat er dus 'niets mis is' met ons zoals men zegt, wil men pas behandelen bij ons als onze eigen kansen minder zijn dan behandeling tgv de leeftijd. En ik ben al 34. Ons ziekenhuis wilde ons dus pas een handje helpen als ik ergens 36/37 ben. Absurd vind ik zelf. Daarom zijn we dus naar de fertiliteitskliniek gegaan. En het heeft geduld nodig, ik begrijp het echt wel. Maar de maanden tikken voorbij........... Heel veel geluk met jullie aankomende kindje!
Hoi hoi, Wij zijn nog niet zo lang bezig als jullie.. (Is bij ons ook een apart verhaal) Maar las je bericht en wilde je gewoon even mijn steun betuigen.. Hoop voor jullie dat het snel raak mag zijn!! Ik snap je gevoel ook wel hoor.. Het is moeilijk, en je hebt al best lang op je 1ste zwangerschap moeten wachten en dan gebreurd er nog zoiets verschrikkelijks ook! In ieder geval heel veel succes! X
ja dank je wel ja ik snap het de maanden gaan al zo langzaam als je er mee bezig bent en idd leeftijd blijft ook niet stil staan en hoe ouder hoe moeilijker en risicovoller zeggen ze toch ik ben na anderhalf jaar naar die poli gegaan en kreeg toen bijna elke dag echo's gedurende mijn cyclus en toen moest ik stoppen met roken en afvallen en mocht na 3 maanden weer terug komen als het niet gelukt was dus dat vond ik op zich nog meevallen weet je al wanneer jullie terug kunnen en zou het ook aankaarten over die eiwaardes
ja, ik ga morgen bellen. Omdat ik ter ondersteuning aan de clomid zit, krijg ik tussen dag 10 en 12 (niet elke dag ivm de afstand) een follikelmeting. Dan wil ik de progesteron bespreken. Morgen wil ik eens bellen om eens te vragen of het een goed idee is als ik ook eens een hsg krijg want die heb ik ook nog niet gehad. Zucht........tis zo'n teleurstelling als er weer een maand om is. En nu maar weer wachten op ongesteldheid.... Dank je wel voor je lieve medeleven!
oke vandaar idd je moet alles wat jij denkt nodig te hebben zeker bespreken want het komt niet zo snel zomaar van hun kant dat ze je dingen aanbieden of erop wijzen ja erg he en die maanden gaan al zo langzaam als je bezig bent eerst wachten tot ei en dan weer tot ongi ik werd er ook gek van elke maand ik blijf meelezen hoe het met je gaat en hopelijk snel goed nieuws groetjes melissa
Heyyy meiss, Ook ik begrijp heel goed hoe je je voelt... wij zelf zijn ook 3 jaar bezig geweest voor een kleintje... ziekenhuis in ziekenhuis uit... elke maand die teleurstelling weer terwijl er "niks" met ons aan de hand was....Ook ik heb ken die dipjes maar al te goed... en die machteloosheid die je voelt omdat je er geen controle over hebt...Al de echo's en vruchtbaarheidsbehandelingen (IUI) waar uiteindelijk het resultaat 0 van is....Zoveel vrouwen die direct zwanger zijn en wij hebben er zoveel werk voor moeten doen... Wat me absoluut waard is geweest maar het is lichamelijk en emotioneel erg zwaar....het gevoel hebben dat het zo oneerlijk verdeeld is in de wereld... Uiteindelijk heeeft de IUI niks opgeleverd en zijn we met "geluk" (voor mijn gevoel) zwanger geraakt in de rustmaand... Meiss ik zou zeker een hsg vragen... je wilt er toch alles aan doen... Ik wil je een hart onder de riem steken door te zeggen de wonderen zijn de wereld nog niet uit.... en voor jou komt die wonder ook... (geloofde ik ook nooit) en hoop heel hard voor dat je heel snel een dikke vette posi-test hebt!!! Alicia
Desteny, dank je wel voor je verhaal. Geeft me toch hoop. Wat een gedoe hebben jullie ook moeten doorstaan en wat een geduld. Super gefeliciteerd met jullie WONDER!
Ben best een beetje bang: in juli heb ik de curettage gehad, na acht weken zeuren (mevrouw, u bent gefixeerd) een hysteroscopie gehad, bleek ik Asherman (verklevingen) en restweefsel te hebben. Ik bleef 'zeuren'omdat ik geen eisprong kreeg, mijn zw.test positief bleef en ik buikpijn had zonder bloedverlies. Na de hystero heb ik gebloed en na vier weken weer. Nu is mijn temp al dagen op het dieptepunt, maar ik ben nog niet ongesteld. Het zou toch niet weer verkleefd zitten? Help me hopen........kan t er niet bij hebben hoor. Nu mogen we vooruit! Toch?