Hallo allemaal, Ik ben nu 11 weken zwanger, en ik ben er helemaal hoteldebotel van, maar mijn vriend niet. Hij zegt wel tegen iedereen op msn en zo dat hij er super blij mee is, maar ik merk er niet veel van. Ik praat er zoveel over, kijk in catalogussen, zie leuke kleertjes, maar het lijkt net of het hem helemaal niks doet Is het raar?
neej ik denk niet dat het raar is,jij bent er meer mee bezig als hij denk ik. En jij bent degene die haar eigen zwanger voelt en hij merkt nog niks dat komt wel hoor,de ene man leest zen eigen achter over de ander niet. geef het even de tijd en praat erover. groetjes jeslin
Was hier ook... De eerste weken waren we allebei helemaal in de wolken, alleen ik bleef ermee bezig en mijn vriend steeds minder totdat hij de kleine ook voelde schoppen, toen werd het langzaam weer meer...
Ik had precies hetzelfde met mijn hubbie. Heb hem er toen maar eens op 'aangesproken': wanneer ga je enthousiast worden over de komst van onze kleine? Maar wat bleek? Het was onzekerheid. Hij vond het moeilijk zich te binden terwijl er zoveel fout kon gaan (heb een vrij lastige start gehad...). Heel schattig dus eigenlijk. Nu is hij behoorlijk bijgedraaid. Iedereen die het wil horen vertelt hij alles over onze meid. Met kleertjes ed bemoeit hij zich nog steeds niet, maar weer wel met de veiligheid en kwaliteit van meubeltjes etc. Tja, het blijft voor een man toch een heel andere ervaring.
Mijn vriend wou het ook heel graag. Maar hij was pas nadat we dachten dat het een miskraam was en toen we er8er kwamen dat het wel goed was enthousiast. Nu is ie er erg enthousiast over maar qua dingen kijken wel iets minder als mij. Denk dat vrouwen daar anders in zijn.
O dat klinkt heel bekend hoor! Mijn mannetje was er eerst ook niet zo druk mee, maar dat wordt wel steeds meer. Volgende week gaan we een beetje aan de babykamer knutselen en daar heeft ie wel zin in. Het is voor een man ook wel lastig om zich meteen helemaal in te leven. Komt vanzelf! Groetjes Marber
Ja, ik heb er ook met hem over gepraat een keer, en hij zei, ik ben er nog niet zo heel erg blij om, omdat het nog fout kan gaan in de eerste 3 maand, en dat hij echt wel anthousiast word, als ik in de 8 maand zit. Kwam voor mijzelf best hard aan, waarom dan pas?
Komt vast wel. Als jullie kleertjes gaan kijken en de kinderwagen gaan uitzoeken, en het kamertje. Toen werd mijn mannetje ook pas echt enthousiast.
Mannen zijn vaak wat nuchterder, er wat minder emotioneel mee bezig denk ik. Ik kan ook helemaal kwijlen over leuke kleertjes, meubeltjes enz. en mijn man denkt vooral praktisch: als ie maar iets heeft om het niet koud te krijgen en iets om in te slapen. En hij is net zo blij met ons kindje als ik, alleen hij uit het anders. Wat meer afstandelijk, hij heeft natuurlijk ook letterlijk meer afstand tot het kindje. Ik zou niet meteen concluderen dat hij het minder leuk vindt, hij heeft andere manieren om het te laten blijken.
Hoi, Mijn man reageert enerzijds schattig ("zo, moedertje! dus jij wordt moeder!") en is er blij mee, en anderzijds gestresst, want er komen ook meer verplichtingen en zorgen aan (verbouwen, inkomenszekerheid, studie moet nu echt af, ons inkomen gaat omlaag als ik minder ga werken en we kinderopvang moeten betalen, ons leven gaat veranderen, hij zal straks mijn aandacht moeten gaan delen met een nieuw gezinslid). Hij is dus blij, maar met de deadline van de zwangerschap zet het ook druk op de ketel... En bij mannen wordt er vanuit de omgeving ook anders op gereageerd. Als ik zeg dat ik een leuk nieuwtje heb roept iedereen "ben je zwanger?!" En als hij zegt dat hij een leuk nieuwtje heeft roept iedereen "heb je een nieuwe baan?". Met mannen en tussen mannen wordt er niet zo gesproken over kinderen als bij vrouwen. Het is geen "mannenpraat", hoewel iedereen heel leuk reageert als hij het verteld. Eigenlijk ging het voor hem ook ineens pas echt leven toen zijn mannelijke collega's en kennissen allemaal met verhalen kwamen over de zwangerschappen en geboortes van hun kinderen nadat hij had verteld vader te gaan worden. Dan wordt het vanuit de kant van de man belicht en toen ging het voor hem leven wat het voor hem zou gaan betekenen. En hij werd ook wel overvallen door het feit dat iedereen zo enthousiast reageerd, was een hele ontdekking voor hem, ineens al dat enthousiasme van al die anders zo stugge, stoere mannen.
Denk dat dat bij de meeste mannen wel is idd. Hier ook hoor. Moest er eerst niet veel van weten, werd niet echt gereageerd op dingen die ik liet zien enzo. Maar na de eerste echo bekende die dat ie het toch wel mooi vond om te zien dat er iets leefde in me buik. En na de 3d echo was tie euh om zeg maar. Hij is af en toe nog erger met kleertjes kopen dan ik of ergens gaan kijken. Laatst zei die nog, nou laat maar komen ben er klaar voor. Dus probeer het tijd te geven zodat ie er aan kan wennen is natuurlijk niet niks z'n hummeltje , komt toch best veel bij kijken. Succes
Ik was ook heel verbaasd toen ik veel enthousiaster was dan mijn vriend. Hij wilde namelijk al langer kinderen dan ik. Ook hij was de eerste 3 maanden erg onzeker over wat er allemaal mis kan gaan en ook daarna heeft hij zich erg zorgen gemaakt. Voor een man is het natuurlijk ook allemaal anders omdat het niet hun lijf is waar het in gebeurd. Ook heb ik het idee dat ze het er soms moeilijk mee hebben omdat ze er geen controle over hebben (wij ook niet maar wij voelen de beeb tenminste) Nu is hij veel enthousiaster en praat honderduit tegen iedereen over onze smurf.
bij mij precies hetzelfde, hij is er veel minder mee bezig dan ik. Nu zitten we ook midden in een verhuizing dus hij heeft ook wel andere dingen aan zijn kop, maar af en toe.... Vooral in het begin, voelde ik natuurlijk heel veel en hij niets, toen hij de baby ook kon voelen werd het wel wat anders maar ik denk dat dit voor mannen toch een heel andere ervaring is als voor vrouwen!
Hai, ook mijn mannetje heeft hier last van hoor. pas nu de laatste 5 weken ingaan en hij ziet dat ik het zwaarder krijg slaat de stress toe, Hebben we alles? Ik moet de stopcontacten nog afdekken de scherpe punten van tafel afdekken en oh ja schat,.... hoe voel je je : : Wel merk ik dat mannen stiekum ongemerkt als ze alleen zijn met andere vaders hun angsten wel durven te delen en vragen stellen aan de "professionele vader". Mijn hubbie diet dat en ik merk dat hij veel aan dat soort gesprekken heeft. Mannen zijn ( in mijn geval ) dus inderdaad anders bezig met de zwangerschap. Komt vast allemaakl goed ! Liefs, Lynn
Hai, ook mijn mannetje heeft hier last van hoor. pas nu de laatste 5 weken ingaan en hij ziet dat ik het zwaarder krijg slaat de stress toe, Hebben we alles? Ik moet de stopcontacten nog afdekken de scherpe punten van tafel afdekken en oh ja schat,.... hoe voel je je : : Wel merk ik dat mannen stiekum ongemerkt als ze alleen zijn met andere vaders hun angsten wel durven te delen en vragen stellen aan de "professionele vader". Mijn hubbie doet dat en ik merk dat hij veel aan dat soort gesprekken heeft. Mannen zijn ( in mijn geval ) dus inderdaad anders bezig met de zwangerschap. Komt vast allemaal goed ! Liefs, Lynn
Probeer hem er wat extra bij te betrekken door uit te leggen wat je voelt, waar je aan denkt. Ik denk toch dat ze zich wat sneller buitengesloten kunnen voelen omdat de vrouw meer centraal staat tijdens de zwangerschap.
hier was het ook hetzelfde hoor je bent nu bijna 12 weken en krijg je bijna je 12 weken echo toch? nou neem 'm mee! moet je 'm eens zien kijken ik heb vandaag mn 2e pretecho (3d) en sinds mn 1e pretecho is het wel wat veranderd maar mannen blijven mannen
Een man staat er minder dicht bij dan jij, jij voelt je lichaam veranderen etc. Vandaar dat hij er minder druk mee bezig is dan jij. Bij mij veranderde dat sinds dat ie de echo's heeft gezien en vooral nu hij de kleine ook voelt.
Volgens mij is mijn manneke een uitzondering,want hij wil niet anders dan constant al ons geld uitgeven aan cadeautjes voor de kleine! Of toch nog ff dit of dat voor het kamertje. Hij heeft nog geen afspraak met de VK gemist en wilde ook samen een zwangerschapscursus doen,want hij wilde ook voorbereid zijn over hoe en wat. Zodra ik ff lig gaat ie gelijk in gesprek met de kleine (het is echt te schattig!)en hij is echt super ongeduldig kan niet wachten tot het zover is. Ik ben er echt superblij mee,want ik heb ik mijn omgeving ook gezien dat het heel anders kan. Ja...gelukkig is mijn manneke minstens zo enthousiast als mij!