Toch maar weer eens een topic aan wagen. Onze dochter is nu 22 mnd. en het slapen gaat weer even niet zo lekker bij haar. Het begon een week voor onze vakantie: zowel overdag als 's avonds niet meer willen slapen terwijl ze doodmoe was. Huilen, we mochten de kamer niet uit, staan in bed maar niet slapen. Ik gooide het op de onbewuste spanning van ons voor de vakantie. Op vakantie was er niks aan de hand; ze sliep vaak al voordat ik de kamer uit ging. Maar eenmaal thuis was het weer raak en begon ze weer te huilen als we weg wilden gaan. Gek genoeg gaat ze zonder een kik slapen op de creche en bij oma maar hier thuis is er blijkbaar iets. Gisteravond werd ze om half 1 wakker en was niet meer in slaap te krijgen omdat ze bij ons wilde blijven. Uiteindelijk meegenomen in bed waar ze heel dicht tegen mij aan kroop, maar dan slapen we alle 3 beroerd. Dus om half 6 weer over naar haar eigen bed waar ze gelukkig stil was. Vanmiddag na een uur proberen (en 4x overgeven doordat ze zo overstuur was) het maar opgegeven ondanks dat ze doodmoe was. Vanavond ben ik bij haar gebleven tot ze sliep. Ze wil perse met het lampje aan slapen en we laten haar deur op haar verzoek open. Ik heb echt geen idee wat het kan zijn, ik zie niks geks in haar kamer en ik heb haar al vaak genoeg gevraagd wat er is, of dat ze pijn heeft oid. Maar ze geeft geen antwoord en wil alleen maar heel dicht bij ons zijn als ze huilt. Begin al bijna te denken aan aardstralen, geesten en dat soort dingen omdat ik het gewoon niet meer weet . Iemand herkenning? Zou ze ergens bang voor zijn?
Het zijn faaaaaaaaaases Hier ook regelmatig zo'n periode, hoewel de tijd tussen die periodes steeds langer wordt. Ja het zal vast wel angst voor iets zijn, maar wat?? Vraag je eerst even af of er iets veranderd is in haar kamertje, heb je iets verschoven, een plankje of klok ofzo opgehangen? Ik ga er even vanuit van niet. Wat wij hier vaak deden/doen (omdat zoonlief ook zo overstuur kan worden dat hij gaat overgeven, en daar voor mij echt de grens ligt), is na het ritueel erbij gaan zitten zonder oogcontact, desnoods met de rug ernaartoe, totdat kindlief echt slaapt. Eerste keer kan heel lang duren (een uur), paar dagen later is het vaak al tien minuutjes. Als je dan twee weken later ofzo merkt dat het weer langer gaat duren voordat ze in slaap valt, weet je dat "het" voorbij is, en kun je weer duidelijk zeggen dat ze zelf moet gaan slapen. Meestal is er dan weer twee dagen later niets meer aan de hand. En is het weer wachten op het volgende gespook, haha. Hier gaat het inmiddels toch al gauw 2-3maanden goed voordat het weer bal is, zoontje is nu 29 maanden. Kan trouwens ook zijn dat er iets van buitenaf meespeelt he. Gezinsuitbreiding, iemand overleden in de famile, andere kindjes op kdv/gastouder, enz.