Ik moet het even van me af schrijven... Vannacht was het weer raak, mijn zoon weer om de haverklap wakker (vanaf 21.30u om te twintig minuten ongeveer). Een aai over zijn bol helpt na 6 keer niet meer en dan moet ik bij hem blijven (in zijn kamer). Pas als hij slaapt kan ik de kamer dan verlaten. Doe ik het eerder zet hij het op een brullen zo gauw ik een voet buiten de deur heb. In totaal is hij zo'n 12 keer wakker geworden (schatting want ik raak de tel kwijt). Rond 7.00u wordt hij weer wakker, dus hem maar uit bed gehaald. Hij gaat dan huilen, want op de een of andere manier wil hij niet uit bed, maar hij wil ook niet blijven liggen. Een hele strijd dus om hem te verzorgen (luier verschonen, aankleden enz.) Eenmaal beneden, na de boterham gaat hij spelen. Ik speel een halfuurtje/drie kwartier met hem. Daarna wilde ik even opruimen want het huis stond ondertussen ook op z'n kop... Dus niet. hij hangt constant aan mijn benen en jengelt aan één stuk door. Niks is goed, wil niet alleen spelen, niet samen spelen.... Wil vanalles hebben (vooral dingen die hij niet mag) blijft naar dingen wijzen en als ik ze dan geef wordt hij boos. Rond 11u wilde ik naar de winkel gaan. Hij wil zijn schoenen niet aan, zijn jas niet aan, zijn sjaal niet om, niet in de wagen. Heb ik hem er eindelijk ingekregen (met veel geschreeuw en gegil) blijkt hij gepoept te hebben.... Weer eruit dus, verschonen (met heel veel huilen, schreeuwen, dikke tranen) en daarna weer de strijd aangegaan om hem in de buggy te krijgen. Hem rond 13u in bed gelegd. Ben een kwartier in de buurt moeten blijven, want hij ging niet meteen slapen. Nu zit ik dan eindelijk even rustig (thank god!) en denk ik: het is pas 13.30u!!! OMG de rest van de dag komt nog... (en dan wil ik het over de nacht niet hebben). Op zulke dagen vind ik het heel moeilijk om te genieten. Dit soort dagen komen bij mij minstens 3 keer per week voor (ik werk ook drie dagen). De nachten minstens vier/vijf keer per week. Ik vraag me af wanneer dit eindelijk minder wordt, zodat ik ook een keer kan genieten van mijn vrije dagen met mijn zoon. Soms denk ik, ik moet met niet zo aanstellen, zo erg is het niet. Maar zit toch weer behoorlijk in de put na zo'n dag...
Heel herkenbaar, zo'n dagen zijn slopend. Ik geef me er overdag vaak maar aan over. Dan maar veel bij mij op schoot zitten en samen spelen. Verder ga ik dan vaak ook het huis uit. Even ergens op bezoek, naar de winkel, dierentuin/speelpaleis. Afleiding lijkt hier meestal wel te helpen. En de nachten tja daar kan niet echt over mee praten die komen bij ons gelukkig maar heel soms voor. Ik weet wel dat ik het nadat ze 1,5 zijn makkelijker begon te vinden. Dan kunnen ze zich beter duidelijk maken en jij makkelijk dingen uitleggen. Dus dat hoop ik bij de jongste ook maar op.. Verder helaas de tijd uit zitten en proberen te genieten van de kleine dingen
Ik ken het ook hoor Veertje84! Je kijkt uit naar je parttime dag, maar op zo'n dag wens je bijna weer dat je moet gaan werken Ik zoek ook veel afleiding buiten d.m.v. boodschapjes, bieb, koffie drinken. Ik speel ook veel mee en lees oneindig veel boekjes voor, maar daar ben je op den duur ook wel klaar mee! En dl is haar eigen speelgoed na een ochtendje ook weer beu. Ze 'speelt' nu sinds kort buiten, dus dat probeer ik ook iedere dag een half uurtje te doen (anders bekaf en verkleumd). Zolang ik daar zelf bezig ben, dan rommelt zij ook lekker. Misschien ook een tip voor jouw zoontje? Ik ben ook nog van plan om wat uitdagender speelgoed voor buiten te kopen, loopfietsje, glijbaantje, etc. Maar misschien heb je dat al?
Ook hier herkenbaar! Je bent niet de enige! Zit hij niet in een zogenaamde sprong? Ik noem het zelf altijd een fase trouwens. Onze dochter heeft in november een enorme sprong/fase gehad(ze is nu trouwens 17 maanden). Het gekke is dat het bij elke sprong/fase hetzelfde verliep, een soort golf die aan het strand aanspoelt, je ziet hem langzaam aankomen en dan is hij er en komt er een enorm hoogtepunt en dan is het vd 1 op de andere dag weer voorbij. Zo apart! Het kon hier zo 3 weken duren. Nu heeft ze weer een fase volgens mij, niet zo erg als de vorige, maar ze vraagt nu ook weer veel aandacht, gilt heel hard(ook om aandacht te trekken, want als je reageert begint ze te lachen). Ook zit ze constant "mamaaaaa!!!" te roepen. Heel irritant soms, vooral als je aan het autorijden bent. En zelfstandig spelen doet ze ook niet zo goed als in "normale toestand". Slapen heeft ze nooit zo'n moeite mee gehad, snachts moesten we er weleens uit, maar ze rommelde vooral met haar middagslaap, na een uur weer wakker en dan huilen en niet meer willen slapen. En savonds slecht in slaap komen. Zulke dagen moet je echt zien te overleven. Probeer een beetje in zijn ritme mee te gaan, je ertegen verzetten werk alleen maar averechts. Laat, als je niet hoeft te werken, thuis ook een beetje de boel de boel. Ga jezelf ook niet nog eens extra uitputten door te gaan staan poetsen, wassen enz. Doe alleen het hoognodige. Hier hielp het ook om naar buiten te gaan. Frisse lucht doet echt wonderen. Dan ben je ook even tussen die 4 muren weg. Heel veel sterkte!!!