Nou in de meeste gevallen heb ik wel degelijk gezien waarom ze boos werd. Ik denk heel vaak na waar bepaald gedrag vandaan komt. Niet altijd direct, maar bijv. onder de douche ofzo (goeie nadenkplek ) Dan probeer ik na te gaan waar het vandaan komt en bedenk ik hoe ik een volgende keer beter kan handelen. Even over je laatste alinea, hiermee suggereer je dat het door mij komt dat zij 'stomme mama' loopt te schreeuwen omdat ze geen snoepje mag en dat het niet eerlijk is dat ik daar een consequentie aan verbind. Wellicht dat ik iets doe of verkeerd zeg waardoor ze boos wordt, maar dat is één ding. Dat zij mij (of haar broertje) vervolgens pijn doet is een ander ding. Ik wil dat wel los van elkaar zien. Het eerste zou dus mijn fout kunnen zijn en kan ik over nadenken, wat kan ik anders doen om dit te voorkomen. Het tweede vind ik dat ze absoluut op gecorrigeerd moet worden want ook dat is opvoeden toch? Normen en waarden. Op dat moment is het haar onmacht over de situatie wat maakt dat ze iemand zeer doet. Nou slaan en knijpen vind ik niet kunnen. Dat wil ik haar wel bijbrengen zodat ze zich later beter kan redden. Ik probeer namelijk ook met haar te bespreken hoe ze het anders kan doen. "je kan het gewoon rustig zeggen of vragen". Duidelijk grens aangeven want DIT kan absoluut niet, vervolgens laten zien/vertellen hoe het ook kan. En volgens mij is dit wel een fase van uitproberen en grenzen verkennen. Volledig logisch en kindeigen. Soms speelt ze ook toneel namelijk. Dan doet ze boos, maar ik zie aan haar koppie en hoor aan haar stem dat het niet echt is. En soms gebruikt ze het. Maar goed, zoals waar ik mee begon, ik ben geen fan van apart zetten en doe het ook liever niet. Denk dat het 1-2 keer per maand voor komt zoiets? Tja en soms 2x op een dag en dan weer weken lang niet.
Je gaat net voorbij aan het enige punt wat ik wilde maken. Je zegt dat je zelf nagaat waar gedrag vandaan komt en dat je dat overdenkt. Mijn punt was dat je hardop naar je kind de frustratie verwoordt. Zij is teleurgesteld dat ze geen snoepje krijgt, zeg dat hardop: " ik zie dat je teleurgesteld bent dat je geen snoepje krijgt." Daarna kun je uitleggen waarom niet of in andere situaties een eventuele consequentie geven. Kinderen hebben vaak alleen maar even nodig dat ze zien en horen dat je ze begrijpt. Dat er grenzen en consequenties volgen, is normaal en nodig (al zal ik altijd tegen het straffen op een trap zijn). Dat ene tussenstapje kan een wezenlijk verschil maken. Je erkent het gevoel en je legt in rust uit waarom iets niet mag. De kans dat de boodschap dan aankomt groter en dat wil je denk ik bereiken.
In het geval van het snoepje: ze zit op de trap om die kopstoot. Het enige wat zij voelt is dat je haar niet begrijpt, de frustratie van de teleurstelling zit er nog en ze zal geen spijt voelen van de kopstoot. Je bereikt er niks mee. Als je eerder erkent dat ze teleurgesteld is en dat je dat begrijpt en vervolgens uitlegt waarom het niet mag, voorkom je die kopstoot en creëer je rust om uit te leggen waar de grens is. Heb begrip voor haar teleurstelling, dat is het enige wat ze vraagt. Je hoeft geen snoepje te geven, het begrip is genoeg. Een aanrader om te lezen op dit gebied is Thomas Gordon. Als je echt luistert naar je kind en ziet waar gedrag vandaan komt, kun je situaties veel eerlijker en rustiger oplossen. Dan voorkom je fysiek geweld en heftige ruzies. Ik heb veel aan zijn werk.
Het boek lezen is ook wel de moeite waard. Het is namelijk best een beetje oefenen. Ik probeer zelf altijd echt te luisteren maar soms ga ik eraan voorbij. Dan pak ik het de keer erna weer op. Ik herken het overigens echt wel hoor, hier ook een dochter van 3.5. Maar ik merk dat begrip voor haar gevoel, en tegelijk wel grenzen aanhouden erg goed werkt. Het werkt niet in 1 keer, het is een beetje oefenen en je weg erin vinden.
tja, hoort ook bij een 3,5 jarige en ook bij een 4-jarige, wat hier helpt is uit de situatie verwijderen/veranderen dus of een slok water of even op de gang etc. zelf niet boos worden, dan wordt het slaan, schoppen etc
Precies dit doe ik ook. Werkt eigenlijk heel goed. Wil niet zeggen dat mijn oudste geen driftbuien krijgt hoor Op de gang zetten doe ik niet, tenzij hij blijft huilen om het huilen. Ga dan maar even op de gang zitten, dan hoeven wij het niet te horen. Als je klaar bent kan je weer terug komen. Maar dan hebben we bovenstaande allemaal al gedaan. Ik straf niet, er zit altijd iets achter die drift aanval. Edit: ik heb een training van Gordon methode gevolgd. Gordonmethode gebruiken ze bij het kdv waar mijn kinderen heen gaan ook. Wellicht is dat ook iets voor jou.