sens: helaas welkom meid kan je angst heel goed voorstellen! ik hoop dat het snel raak is en dan alles goed mag blijven gaan heel veel succes en sterkte nog
@Sens en Mupkuh: welkom hier. @Sens: was het niet zeker dat jouw Remy trisomie 18 had? Hoe kan dat? Sterre had (ook) trisomie 18... @Iedereen: Fijn dat jullie zo meeleven. Gisteren heel lang met mijn vriend gepraat. Hij ziet het echt niet meer zitten ondanks een hele grote kinderwens. Zijn vader is ook nog ernstig ziek en takelt steeds verder af. Dus het wordt gewoon te zwaar voor hem, dat moet ik accepteren. We zullen het rustiger aan moeten doen. Gisteren wel gevreeën; hij weet niet dat ik vermoed dat er een te vroeg eitje aan zit te komen (weet het natuurlijk niet zeker). En dat hou ik maar even zo, zolang hij "gewoon" met mij wil vrijen voor de fun... Hij had er dan ook totaal geen moeite mee deze keer
@ Aquilegia, misschien is het dan idd maar goed dat jullie het even op een laag pitje zetten. Misschien raak je zo alsnog zwanger. En dan is het vast hartstikke gewenst door je vriend.
@Aquilegia: Nee het was niet zeker. Kreeg met 11,5 week een bloeding. Toen met echo werd er een hydrops kindje geconstateeerd. Na een paar dagen een 2nd opinion en meteen nekplooimeting. Uitslag was 1:2. Daarna kreeg ik weer bloeding en weeen. Kindje leefde nog. Niemand attendeerde me op een vlokkentest omdat het aflopende zaak zou zijn. Bij dik 13 weken braken mijn vliezen en na 26 uur kwam Remy levenloos ter wereld. Hij was na het breken van de vliezen overleden. Het exacte tijdstip hebben we niet. Ze doen nog sectie op de navelstreng maar de 1e onderzoeken hadden geen resultaat. Ik hoop over 2 weken iets meer te weten ze zouden nog proberen DNA eruit te krijgen.
Wat triest voor je, Sens... Heel erg... Laat je het weten als je nog meer uitslagen hebt gekregen? Veel sterkte nog met dit verlies...
Sens en Mupkuh, (helaas) welkom hier. Tuurlijk zijn jullie hartstikke welkom om hier mee te komen praten! Aquilegia, Heftig hoor allemaal... Een half jaar bezig niet lang... tuurlijk, voor een buitenstaander en vergeleken met de statistieken misschien, maar als je zelf een half jaar bezig bent is het natuurlijk een heel anders verhaal. ik kan me de reactie van je vriend heel goed voorstellen... ik hoop dat je door de laatste keer vrijen, toch "spontaan" zwanger mag zijn! Ik hoop dat jullie wens heel snel in vervulling mag gaan!
Hoi Sens en alle andere moeders, Ook ik ga weer beginnen om proberen zwanger te worden en ik herken de angst van Sens heel erg goed, normaal zijn de eerste 3 maanden al een ellende om door te komen zonder dat je een nare ervaring hebt meegemaakt maar als dan die ervaring hebt meegemaakt dan valt het al helemaal niet meer mee om die maanden door te komen. Ik ken dat gevoel heel erg goed. Ik heb zelf 6 miskramen gehad beneden de 12 weken en op 20 mei 2008 ben ik bevallen van een dochtertje Nikkie* ik was 20 weken en 2 dagen zwanger. Nikkie* had zoveel afwijkingen die niet met het leven verenigbaar waren dat wij besloten hebben de zwangerschap af te breken. Nikkie* woog 300 gram en was 24 cm en heeft bijna 3 uur nog geleefd. Als ik dus straks zwanger mag zijn dan zijn de eerste 3 maanden voor mij nog geen zekerheid .... ik durf straks pas te gaan hopen als de 20 weken echo goed zal zijn maar de volledige zekerheid heb ik straks pas als ik een gezond kindje in mijn armen mag houden. De roze zwangerschapswolk zal er voor mij niet meer zijn toch probeer ik straks voorzichtig te genieten van mijn zwangerschap maar eerst maar weer zwanger zien te worden en dan zien we wel weer verder .. Sens, we gaan er weer voor of niet dan? gr. Nicole
Nicole en Sens, ik hoop dat jullie heel snel zwanger mogen worden! En inderdaad, na zo'n ervaring weet je dat de "magische" 12 weken grens helemaal niet zo magisch is... Helaas hebben we dat zelf moeten ervaren...
Nicole en Sens, ik hoop dat jullie heel snel zwanger mogen worden! En inderdaad, na zo'n ervaring weet je dat de "magische" 12 weken grens helemaal niet zo magisch is... Helaas hebben we dat zelf moeten ervaren...
Nicole: wat heb jij veel mee moeten maken zeg. Ik hoop dat je snel weer zwanger word ! Ook nog heel veel sterkte met het verlies van Nikkie.
Hier even een kort berichtje van mij. Ben vanmorgen helaas ongie geworden, zelfs een dag te vroeg Dus start 2de ronde clomid, nu maar hopen dat deze ronde ons geluk gaat brengen.
We waren een half jaar bezig toen ik zwanger werd van Kleintje2 (miskraam) en nu zijn we al weer in de 9de ronde sinds die miskraam. Maar we moeten het jaar volmaken, terwijl wel elke ronde benut hebben... Nog 4 maanden dus. Zwanger worden van Sterre heeft ons zelfs een jaar gekost, maar toen deden we maar wat, dus achteraf gezien hebben we in dat jaar maar 6-8 rondes benut. @Naatje: balen Jammer, zeg...
Nicole ik doe zeker met je mee! Dinsdag de 1e clomid! Ook krijg volgende week misschien nog wat uitslagen van de navelstreng van Remy. Mocht er nog wat te melden zijn laat ik het jullie zeker weten! En we blijven hopen op allemaal positief nieuws en vele gezonde zwangerschappen! @Aquilegia hoe ver was je bij Sterre? En wat had Sterre allemaal? Trisomie 18 is een grote verscheidenheid aan afwijkingen namelijk. Bij Remy werd geconstateerd dat het blaasje veel te groot was dus grote waarschijnlijkheid zware afwijking nieren. Na de geboorte bleek ook een schisis, klompvoetje en waarschijnlijk dwangstand handen. Ook de ingewanden die met 10 weken via de navelstreng naar buiten komen door snelle groei en met 12 weken weer naar binnen gaan, waren nog uitwendig waarschiijnlijk door de veel te grote blaas. Klinkt zo eng maar het viel wel mee om aan te zien hoor of heb ik teveel als mama gekeken...lage orenstand en waarschijnlijk ook een afwijking aan de groei van het hoofdje. Het hartje leek op de echo's geen afwijkingen te hebben vandaar dat Remy het nog zo lang vol kon houden....
@Sens: Ik was 23 1/2 week bij Sterre. Trisomie 18 is een chromosoomafwijking, dus je hebt het of je hebt het niet. Wel kan het zich op heel veel verschillende manieren in allerlei afwijkingen uiten; het ene kindje heeft de ene afwijking en het andere kindje de andere. Bij Sterre viel het eigenlijk wel mee, nou ja, relatief dan. Ze had een gat in haar hartje (dat is wel erg natuurlijk); ze bleef achter in groei, met name de kleine hersenen; haar vingertjes waren over elkaar gekruist. Dit zijn de afwijkingen die gezien zijn via de echo (en de vingertjes ook na de geboorte). Haar blaas en nieren en andere organen zagen er goed uit via de echo. We hebben geen sectie meer laten doen omdat toch al duidelijk was dat ze trisomie 18 had en dus niet levensvatbaar was. Dus misschien waren er nog wel meer afwijkingen. Ze had wel hele mooie gave voetjes... prachtig. Ja, als moeder kijk je wel heel anders naar zo'n kindje. Ze had ook hele lieve kleine haartjes en was helemaal niet eng om te zien. Wat ze bij 13 weken allemaal al kunnen zien... ongelooflijk! Dat wist ik niet...
@Aquilegia Ik ben ook heel erg blij met de echoscopist. Hij is echt super en staat als 1 van de beste aangeschreven hier in de omgeving. De uiterlijke afwijkingen waren trouwens niet zichtbaar hoor, wel zaken als aanleg van navelstreng niet goed, vergote blaas, heel veel vocht rond hoofd, rug en buik, slechte tot geen aanleg neusbotje e.d. Alles wees naar een chromosoom afwijking. Trisomie 18 is een vermoeden op de uiterlijke afwijkingen. Remy had alleen geen overgekruiste vingers. Ze hebben ook nog gedacht aan Turner vanwege de blaas, maar de rest van de afwijkingen horen daar weer niet bij. Het blijft gissen tot op vandaag. Ik hoop dat ze in staat zijn geweest het DNA uit het weefsel te halen en daarmee te bepalen wat het uiteindelijk is geweest. Ook voor mijn eigen geruststelling...alhoewel.. Als er iets uitkomt zal ik me daar zelf nog wel op laten testen of ik drager ben, maar geen reden om de inseminaties te stoppen. Ik ga ervan uit dat dit een geval van pech is geweest en hoop dat het de volgende keer wel goed gaat.
Sens, wij hebben na de geboorte van Pippy, ook met 13 weken, lang moeten wachten op de dna-uitslagen. Twee en eenhalve maand geloof ik. Echt een afschuwelijke tijd, want wat als ze wel een chromosonale afwijking had, maar ook: wat als ze het niet had? Een open schedeltje word vaak niet opgemerkt op die termijn, maar Pippy had dan ook een zeer zeldzame en extreme vorm, vandaar dat ze het bij ons ook zo snel hadden gezien. Maar uit de onderzoeken kwam dus dat ze helemaal gezond was, op haar open schedeltje na... Dat vond en vind ik heel moeilijk. Het is zo zonder reden ons overkomen. Maar zou het beter zijn geweest als we wel een reden hadden? Ook niet. Het feit is: het is ons overkomen en niets kan dat goed maken of verzachten. En ja, het kan weer gebeuren, maar er kan zoveel gebeuren. We moeten maar hopen dat alles goed gaat de volgende keer, al is dat wel heel zwaar.Nu ben ik 24 weken zwanger en is anencefalie allang uitgesloten. Maar ik blijf zenuwachtig en angstig. We weten gewoonweg te veel van wat er allemaal mis kan gaan en dan is niets vanzelfsprekend meer. We hebben zo verschrikkelijk veel pech gehad, maar laten we hopen dat het ons bespaart blijft en dat we straks allemaal een lief gezond brusje mogen ontvangen voor onze engeltjes. Ik stuur positieve zwangerschapsvibraties jullie kant op, opdat jullie maar snel zwanger mogen worden ' uitroepteken' ...mijn uitroeptekens doen het niet meer....
@Sens: je hoeft geen drager te zijn van trisomie 18. Wij kregen te horen of het de erfelijke vorm was of niet. Dat zul jij ook te horen krijgen als het ze lukt om het weefsel te analyseren. Ze kunnen dat namelijk zien aan de chromosomen. Bij ons was het gewoon pech, geen erfelijke vorm. Alleen heb je alsnog statistisch gezien wel een iets verhoogde kans op nog een keer een trisomie-kindje. Dan heb je het echter over 1% meer kans en de kans is al niet erg groot. En je hebt sowieso recht op een vlokkentest of vruchtwaterpunctie om het uit te sluiten.
Hey meiden, Sorry ben al even niet meer geweest, heb het ontzettend druk gehad. Vanmiddag moet ik op controle in het zhs. Ben benieuwd of ze misschien verder gaan kijken.