@naatje, begrijp ik uit je onderschrift dat je op je verjaardag niet positief hebt getest? @daisy, snap ik wel hr meis, het kost allemaal genoeg energie. Doe lekker rustig aan meissie! @aquilegia, wat fijn dat je een goed gevoel hebt over de haptonomie, klinkt wel logisch. Je draagt haar nog bij je waar je haar wilt dragen. Hebben ze mij ook wel eens gezegd. Goed nieuws voor mij meiden, niet alleen had ik geen last van de Clomid (alleen wat pukkeltjes,andere reuk en smaak) ik ben waarschijnlijk 1 van de weinige die er heel gelukkig van werd. Heb me in tijden niet zo goed gevoeld. De rust is terug gekeert in dit huis. heeeeerlijk! Maaaar moest vandaag terug naar de fertiliteitsarts en ze had goed nieuws. Ik reageer heel goed op de Clomid, ik had niet 1 maar 2 eitjes die aan het rijpen waren. De verwachting is dat ze van het weekend springen, dus manlief moet er aan geloven morgenavond (en hij moet echt, want ze gaat het controleren onder de microscoop vrijdag hahahah). Ben zo blij met mijn ei, gewoon dat mijn lichaam het weer doet...
Daisy, ik begrijp heel goed dat je niet steeds de sombere verhalen van anderen wil lezen. Je voelt zelf wel aan wat goed voor jou en je gezinnetje is. Het is fijn dat je meeleeft en dat je hier zo nu en dan schrijft; dat waardeer ik ontzettend. Maar denk ook aan jezelf en aan je man en Fenne en Linne. Je bent door een moeilijke tijd gegaan en nu je het geluk hebt twee gezonde kindjes te hebben, vind ik dat je het recht hebt om je eigen geluk volledig te beleven. Het zou zonde zijn als dat steeds overschaduwd wordt door de verhalen van anderen. Daar hebben wij ook niets aan, tenslotte. Je schrijft ook dat er in je eigen kring van alles gebeurt, dat kan ook een goede reden zijn om je even af te sluiten voor de verhalen van anderen. Ik lees ook niet alles hier, want dat wordt gewoon te veel naast mijn eigen zorgen/verdriet.
Rachje: wat fijn dat je goed reageert op Clomid en dat je je goed voelt. Twee eitjes die rijpen! Nou, veel plezier dan morgenavond! Maak er samen wat moois van!
Spirit70 en loel Gefeliciteerd! Wat een goede berichten. Ik hoop dat jullie ondanks alle spanningen ook een beetje kunnen genieten. Dat is natuurlijk de ultieme wens want ik weet ook dat je door vorige ervaringen anders in deze zwangerschap staat. Hopelijk sluiten wij ons allemaal snel aan bij jullie Aquilegia die therapie klinkt niet zo vaag hoor...ik ken het. In het begin is het erg wennen. Weer het gevoel met je lichaam terug krijgen. Je bewust worden van wat je doet en wat het met jou doet. Makkelijker gezegd dan gedaan. Raar he....soms heb je niet eens door dat je de feeling met je lichaam aan het verliezen bent! En dan in eens besef je dat je t even kwijt was....... Hier gaat t wel redelijk. Ik ben mijn werk weer een beetje aan t opbouwen. (weer een middagje erbij ) En langszaam aan voel ik dat ik weer wat meer energie krijg. Ik ben benieuwd. Rond het weekend zal ik ongesteld moeten worden..... duimen!
Aquilegia: Het is niet gek, als je er over nadenkt, klinkt het heel logisch. Ik hoop op een mooie toekomst voor je. Rachje: Fijn om te horen! Daisy: leuk weer wat van je te horen!
Aquilegia, wat fijn dat je je zo goed voelt bij de therapie, dat is het belangrijkste! Daisy, ik begrijp je gevoel heel goed, je moet vooral doen waar jij je goed bij voelt! Rachje, wat fijn dat je goed op de clomid reageerd...2 eitjes dat is een super resultaat! Op naar een goede samenlevingstest en een positieve test! all, ik was al ziek en heb idd ook nog eens neg getest gister op mijn verjaardag. Het was allemaal heel erg dubbel, kaakholteonsteking, een negatieve test en later op de dag ook nog eens hevig ongesteld, diep teleurgesteld en verdrietig zijn en toch een feestje vieren. Maar goed ik heb mijn happy face opgezet en een paar wijntjes achter over gegooid, dat mocht ik nu wel. Ik lachte wel, maar was niet gelukkig Maar vandaag is er weer iets veranderd...nog steeds ziek, en teleurgesteld, maar ook weer heel strijdvaardig...Heel gek, gister zag ik ik het allemaal niet meer zitten en vandaag zie ik weer een doel...vandaag is cd 2 onze 2e IUI cyclus! Morgen mag ik al weer beginnen met de gonal-f en 1 dec heb ik de 1e fm al weer!...en met een met een beetje geluk, zal dit een hele mooie kerst gaan worden... [-o<
Allemaal bedankt voor jullie felicitaties! Aquilegia fijn dat je je goed voelt bij deze therapie, kan me ook voorstellen dat deze therapie goed werkt. Daisy vooral doen waar jij jezelf het beste bij voelt! Rachje mooi dat je goed reageerd op de clomid! Naatje een flinke dipdag mag best maar nu kun je er weer tegenaan! Succes tijdens deze IUI cyclus!
Sorry maar ik moet gewoon ff mijn ei kwijt. En aangezien jullie ook allemaal mee gemaakt hebben wat wij mee gemaakt hebben kan ik dat hier het beste doen denk ik. Gister kwamen goede vrienden van ons vertellen dat zij een kleine verwachten. Ze is nu 9 weken zwanger en uitgerekend eind juni. Ik kan er niks aan doen maar ik ben er zo door van slag. Ik ben zo verdrietig. Ik heb gister zo ontzettend moeten huilen en zelfs vanmorgen stond ik huilend op mijn werk. Ik merk dat ik er zoveel moeite mee heb. Wij zijn met vier stellen goed bevriend en daarvan hebben er 2 dus afgelopen zomer een kleine gekregen. (Ik was dus met hun tegelijk zwanger....) (3dus als je ons mee rekend) En nu krijgen zij ook een kleine. En ze is ook nog 2 dagen na de datum uitgerekend dat onze kleine kwam. Het gaat er niet om dat ik het hun niet gun. Ik gun ze echt wel een kind maar ik gun het mezelf nu ook wel eens. Straks lopen zij allemaal achter de wandelwagen en wij niet. Ik kan het niet zo goed uitleggen maar daar aan denken roept zoveel verdriet op. Ik zie nu ook al op tegen kerst. We hadden het idee om het met die vrienden te vieren en dat is aan de ene kant ook heel gezellig en vertrouwd en aan de andere kant ook zo'n confrontatie. Zij zitten daar straks happy met hun kids (of zwanger) terwijl wij daar zitten met lege handen en terug kijken op een jaar waarin vooral verdriet op de voorgrond stond. Het zelfde geldt voor oud en nieuw. Hebben jullie dat nu ook? Elke keer ben je weer een beetje aan het opkrabbelen en dan gebeurd er weer iets (dat voelt als een klap in je gezicht) en dan ben je weer zes stapjes terug. Normaal gesproken zie ik de dingen wel postief in hoor alleen door dit soort dingen ( & als je weer ongesteld ben geworden) is het soms zo moeilijk het licht aan het eind van de tunnel te zien. Dan slaat de twijfel toe van het zou ons toch wel gegunt zijn. En het verdriet en het gemis om Jort* Sorry voor al het gemopper maar ik moest t ff kwijt...
@ Geeft niks, lucht je hart maar hier. Je verdriet is ook zo groot. Kan je er met je vrienden wel goed over praten? Het is toch wel fijn aan de ene kant dat ze het kwamen vertellen? Zou voor hun ook niet echt gemakkelijk zijn denk ik. Ik weet nu ook hoe het van de andere kant is. Mijn vriendin heeft vorig jaar haar dochtertje verloren en nu moest ik dus ook vertellen dat ik weer zwanger was. Heel erg dubbel, want je weet wat voor verdriet er is. Ik hoop dat er weer positieve tijden voor je komen. Maar voel je je klote, laat je lekker hier gaan!
Thanx. Soms moet je het echt ff van je af kletsen en is het zo lekker als iemand begrijpt wat ik voel. Ik kan het er wel over hebben en ze denken ook aan ons dat weet ik maar toch blijf je met dat K** gevoel zitten. Ik snap ook dat het voor hun heel moeilijk was om het aan ons te vertellen. Het is voor iedereen dubbel denk ik zowel voor hun als voor ons.
He klussertje, je grote verdriet heb ik vorig jaar ook ondergaan en dit met m'n zus. 14 dagen na ons kleintje ons verlaten had kreeg ik ook doodleuk te horen dat ze zwanger was, onze kleintjes zouden normaal maar een maandje geschollen hebben. Was blij voor haar maar kreeg toen pas m'n klop. Heb dagen gehuild tot ik geen tranen meer had, kon haar niet meer horen of zien.Ze is 30 dagen na uitgerekende data bevallen dan ik moest bevallen, dikwijls als ik nu m'n nichtje zie denk ik nog van normaal had ons kindje ook zo groot geweest als jij....heel raar ook al heb ik nu Sterre Na enkele maanden kon ik ermee om en iets nadien was ik zelf terug zwanger. Je reactie is heel normaal meis, geef je eraan over, krop het niet op Anders beland je in een nog vele diepere put.
Hey Zico volgens mij zijn wij elkaar al wel tegen gekomen op het NOD forum en zijn wij in de zelfde maand zwanger geraakt... Het is idd zo dubbel. Wij hebben ook een maand voor de uitgerekende datum een nichtje erbij gekregen... Ooh en...Sterre is echt een schatje. Ik snap dat zij weer een hoop goed maakt.
Hoi Klusser! Jouw verhaal is ook voor mij heeeeeel herkenbaar hoor! Ook ik zie vreselijk op tegen de decembermaand, terwijl ik daar anders zo naar uitkeek. Sinterklaas krijgt toch een andere betekenis voor je als je een kind verwacht, en nu is er geen kind. Kerst, een en al familliesfeer, maar jouw kindje ontbreekt. Oud en nieuw, bezinning en nieuwe kansen, maar jij had nu je kleine bij je moeten hebben. Ik heb ook mensen om mij heel die net zwanger zijn/ net bevallen zijn en mij overvalt dan toch elke keer weer het "zweingevoel" (zij wel en ik niet). Dat heeft niks te maken met het een ander niet gunnen, al is dat soms ook wel eens moeilijk, maar wel met het enorme gemis dat je zelf hebt. Ik hoop dat je met je verdriet bij mensen terecht kunt, en natuurlkijk mag je het hier van je afschrijven! liefs, Elke ps: had ik je verteld dat jij van Jort bent bevallen op mijn uitgetelde datum? (Mijn geheugen is sinds HELLP een drama)
Klusser, jouw verhaal komt me zeker bekend voor. Iedereen om je heen lijkt zwanger te zijn en/of kinderen te hebben. En dan sinterklaas en kerst en oud-en-nieuw... Vorig jaar ben ik niet naar het Sinterklaasfeest gegaan, maar nu kon ik me daar niet meer aan onttrekken. Ik zou wel willen, maar dat vind ik niet leuk voor mijn vriend (het is met zijn familie). Ik krijg ook gedachten van: wij kopen maar jaar in jaar uit cadeautjes voor hun kinderen, maar wanneer gaan ze nou eens cadeautjes kopen voor onze kinderen? Het gaat me niet om die paar eurootjes, maar ik vind de verhouding opeens zo ongelijk. Vroeger, voor onze kinderwens, had ik daar nooit last van. Het verdriet en het verlangen zijn zo groot; ik kan er eigenlijk niet meer tegen.
Hey meiden. Ondanks al mijn prachtige meiden om mij heen kan ik me jullie gevoelens héél goed voorstellen. Vorig jaar hadden wij ook totaal geen zin in Sinterklaas en kerst maar wij moesten door voor onze oudste meiden. Nu Laureen geboren is voelt het allemaal wel anders maar makkelijk is het nog steeds niet. Voor je gevoel mist er gewoon nog één kindje. Het zwanger worden en zwanger zijn is bij ons nu niet meer aan de orde, voor ons is het gezin compleet. Ik weet dat ik geen recht van klagen heb omdat wij een prachtig gezin hebben. Maar ik wil jullie alleen laten weten dat ik hier nog regelmatig mee lees. Mijn wens voor 2009 is een prachtig kindje voor jullie allemaal. Meiden dikke knuffel voor jullie.
Fijn dat je meeleest en -leeft, Miranda! Natuurlijk is het voor jullie anders omdat jullie ook levende kinderen hebben, maar natuurlijk is er voor jullie ook verdriet en gemis. Dat zal ook zo nu en dan zwaar vallen.
Thanx voor de lieve woorden van herkenning. Dat bevestigd ook weer dat mijn gevoel "normaal"is. Vandaag gaat het al weer wat beter. Het gaat echt met ups en downs maar dat herkennen jullie vast ook allemaal. Ik zei gister nog tegen mijn vriend. Ik hoef echt niks voor sinterklaas en kerst (en wat die voor de rest van mijn leven ook niets) als het ons ook maar gegunt is om een kleine te krijgen...... Je word elke maand weer heen en weer geslingerd tussen hoop en verdriet. Maar we zien het wel. Op naar de volgende ronde dan maar. Dat zou dan wel echt een sintcadeautjes worden (5dec meest vruchtbare dag) en als het gelukt is ook wel een kerstcadeautje want dan weet je het net voor kerst. Maar ja laten we niet op de feiten vooruit lopen he! We spreken elkaar gewoon ff moed in en slepen elkaar door die "feest"dagen. En hopelijk starten we straks 2009 allemaal met een positieve test. Liefs Ps: Elke wat een toeval he!