ik accepteer me lichaam langzaam aan wel. dat merk ik doordat ik niet meer zo bezig ben met de weegschaal. MAAR..............ik mag me lichaam niet accepteren zoals ie nu is, omdat ik voor me gezondheid echt moet afvallen. Dus het is een beetje dubbel. Ik vind mezelf niet mooi, maar vet maar ik kan er wel mee leven. Al schaam ik me voor iedereen toch leer ik het te accepteren. Maar ik moet toch leren om te gaan afvallen voor het te laat is....als wij niet last hadden van te hoge cholesterol enz in de familie dan had ik er waarschijnlijk niet eens meer wat aan gedaan dan had ik het wel geacepteerd maar dat kan ik nu niet........
hier foto van mij het is dat ik hier zit was al ff foto aan het zoeken waar ik stond kan hem niet z\o snel vinden hier weeg ik nog maar 74 kilo maar als ik sta lijk het echt veel meer heb ooit 96 gewogen zal nog ff veder zoeken naar foto maar ik moest afvallen omdat me suiker was goed maar insuline te hoog dat moest door middel van dieet en medicijn lager worden zeldzaam geval suiker goed insuline niet normaal is het beide en nu is alles goed :d gelukkig
En je kan ook niet jezelf perfect vinden ..als jezelf dik vind en wilt afvallen Vind ik we'll normaal hoor.. Maar iemand die stoornis heeft diezelf dik vind maaar niet is Is andere verhaal
huh.. hoe zie jij dan jezelf accepteren.. ik zie mezelf accepteren als.. bijvoorbeeld; ik ben 1.63 en nee ik loop niet elke dag met hakken en nee im not the prettiest in the world, but you know what? that how god made me .. why should i change or hate anything about myself? nobody is perfect! .. ( sorry als ik in engels praat woon in uk beetje te gewend geraakt) vroeger had ik vaak wel ruzie toen ik nog jong was.. werdt ik ook extreem gediscrimineerd vanwege mijn huidskleur terwijl ik ook nooit echt oplette mijn huidskleur. of werdt ook verteld ga terug naar je eigen land! .. werdt er ook onzeker van ..ook al kwm ik vanmezelf op maar toch van binnen ga je ook echt verrot voelen ook al vond ik mezelf echtnormaal niets mis mee ..kwa uiterlijk etc (geen eigendunk) maar hoe ouder en wijzer je wordt en een liefe mama hebt ga je ook denken waarom zou ik mezelf gaan haten of niet van houden ikbedoel ben slim en lief en aardig een goed hart .. houdt van mensen helpen .. heeft grote dromen en fantasie.. niets mis met mij hoor zo zie ik als je zelf accepteerd en weet there's nothing wrong about you.. dan wil je echt niets van jezelf veranderen (mischien aantal) maaar dat is normaal en accepteren is zelfde als van jezelf houden dat je iets niet leuk vind aan jezelf is echt puur gezond/normaal
Hihi ik moest er toch even over nadenken hoor. Heb moeite om het uit te leggen. Ik bedoel bijv.: Ik accepteer voor nu dat ik nog wat zw.kilo's heb, dat dit niet op de een of andere dag weg is, maar zoals ik er nu uit zie hou ik niet van mijzelf. (ja bij mij is dat extreem gerelateerd aan mijn uiterlijk) Overigens je uitleg, prachtig. Zo hoort het toch ook? En het engels is je vergeven hoor (I speak een aardig woordje over the border )
Wat ben ik trots op jou! Ik wou dat ik mezelf kon accepteren, ik ben 1,60 en weeg nu 75 kilo, misschien niet dik in de meeste ogen maar voor mij wel. Ik heb altijd gecrash dieet toen ben ik ook 30 kilo afgevallen en woog ik 45, maar toen we voor een kindje wilde gaan moest ik van vriendlief eerst normaal gaan eten met het vervolg dat de 30 kilo er zo weer aanzaten. Ik weet dat ik het nu voor mijn kindje doe, maar denk dat ik na de bevalling weer in mijn oude patroon ga terug vallen. Daarom zou ik zo graag willen dat ik mezelf kon accepteren!!
ik ben 1.63 met 90 kilo. Klein rond en dik dus!! Omdat ik zo klein ben valt het ook nog eens meer op. Toen ik zwanger was voelde ik me een michelin poppetje en nu weer. Ik zit maar 6 kilo van me zwangerschapskilo's af dat is toch niet best!! Ik woog aan het einde van me zwangerschappen 96 kilo en nog ff dan weeg ik dat weer en dat wil ik helemaal niet! Dus als iemand een goude tip heeft om af te vallen dan graaaaaaaaaaaaaag!!
ik vind het heel mooi wat je geschreven hebt en ik vind idd dat ook mensen met een maatje meer trots op zichzelf mogen zijn, maar ik snap de vergelijking met een maatje 36 niet. Zoals je zei: eet eens wat meer, is het net alsof iedereen met maatje 36 anorexia heeft ofzo. Ik heb altijd 32 gehad en sinds mn bevalling 36, is voor mij dus al 2 maten groter, maar ik vind het prima. Maar ik vind het nogal veroordelend overkomen naar mensen met maat 36, niet iedereen kan zich prettig voelen met een maatje meer, dus misschien denken die meiden wel: ik zou dat niet kunnen eten als ik een maatje meer had. Dat is toch voor iedereen persoonlijk. Net zoals ik denk dat niet iedereen in de wieg gelegd is om slank te zijn, we zijn allemaal anders gebouwd.
Ik heb niet echt een gouden tip, ik probeer zo gezond mogelijk te eten en sport met de xbox kinect elke dag een half uurtje. Verder slik ik vezeltabletten en visoliecapsules. Hiermee wil ik nog 5 kilo minstens kwijtraken, ik ben 1,78 lang en weeg nu 82 kilo, zelfde gewicht als voor de zwangerschap. Ooit heb ik 97 kilo gewogen, 4 jaar geleden, allemaal eraan gegeten tijdens een relatie. Ik was toen in iets meer dan een half jaar afgevallen tot ik 75 kilo woog. Dit had ik toen gedaan: - brood vervangen door vezelrijke crackers, met als beleg kaas of suikervrije jam, of philadelphia light - geen snoep/chocola/fastfood - 2 liter water per dag, geen frisdranken of sap - fruit of magere yoghurt als tussendoortje - elke dinsdag een appeldag tot 14u 's middags - normale gezonde avondmaaltijd - slikken van chroom en vezeltabletten 2x per dag Ik weet dus wel hoe het is om zo veel te wegen, ik was het gewoon zat dat ik de kleding niet aan kon die ik wilde en deed er wat aan. Ja, het was moeilijk, maar met doorzettingsvermogen werkte het wel
Bammetjebam: die appeldag: bedoel je daarmee? dat je tot 14:00 uur alleen maar appels eet? Wat is de reden daarvan?
dit is raar: komt een mooi verhaal over zelfverzekerd zijn enzo..trots op jezelf als je een maatje meer hebt... en dan zie ik ineens soort van tip om minder te eten/aanpassingen te doen zodat je een paar kilo's kwijt raakt.?????????????? moet ik met deze tips minder trots op mezelf zijn omdat mijn maatje meer toch iets minder zou "moeten"of heb ik iets gemist/vergeten te lezen?
Geen idee eigenlijk, en dat was dus echt alleen maar appels eten. Misschien heeft een reinigende werking op het lichaam als een soort detox kuurtje. Ik weet helaas de naam niet meer van dat dieet. Het was een dieet dat mijn moeder volgde en die had echt snel resultaat, en ik dus ook.
Dat is helemaal aan jou wat je met de posts hier wilt doen. Een maatje meer, ok dat heb ik ook nu met maat 44. Maar ik ben van mening dat als het 3 of meer maatjes meer zijn, dat het een risico voor je gezondheid is, dat lijkt me toch niet iets om trots op te zijn. Een aantal hadden het over afvallen, eentje vroeg om een gouden tip, vandaar dat ik maar vertel wat ik een paar jaar geleden had gedaan en op dit moment doe. Ik dacht dat ze er misschien wat aan hadden, da's alles. We zijn wel offtopic gegaan, maar dat gebeurt hier wel vaker
Ik kan het niet laten... was zo supertrots op mijn buik (is wel de mooiste kant, je ziet niet dat de onderkant een beetje hangt...hihi) Ben overigens 1.80 en 111 kilo aan het begin van mijn zwangerschap. Geen idee wat ik hoogzwanger woog of nu weer weeg. Ik heb geen weegschaal...