officieel dus nu ook een alleendstaande moeder van 2 kinderen. oudste 4 en jongste 1,5. vlak voor kerst heeft hij gezegd ik kom niet meer terug. de echte reden weet ik dus helaas niet. Ja het werkt niet meer zegt hij. Dat is het enige wat ik hoor. als hij me belt en hij is van werk naar huis dan is hij lief tegen me aan de telefoon. wanneer zijn moeder erbij is behandeld hij me als een hond. snauwt en bekt hij me af enzo. hij heeft 6 weken niet naar de kinderen omgekeken geen kaartje helemaal niks. ja hij wou ze te logeren hebben maar deed geen enkele moeite om een keer te bellen o.i.d. afgelopen zaterdag zijn ze er een dag geweest. oudste begon in bed te huilen dat papa en mama geen vriendjes meer zijn. dag erna niet te genieten en erg depri. jongste heeft de halve nacht gehuild en riep alleen maar mama mama mama mama mama heeft overdag 5 uur achter elkaar te slapen en was een stroopwafel zonder stroop. ik wil hem de kinderen niet onthouden o.i.d. maar dit is ook niet super voor ze. bespaar je de info over het negatieve gedrag van de oudste naar de jongste. ik wil het bezoek graag opbouwen en dat me ex zijn afspraken met mij nakomt. (luiers halen, geld storten, oudste ophalen van school) ik gun hem echt zijn kinderen maar wil het graag opbouwen. Hij wil dit niet en wilt met alle geweld de kinderen te logeren hebben een WEEKEND!!! voor over een paar maand misschien maar nu nog niet. iedereen moet nu zijn plek in huis vinden en dat is best wel moeielijk heb geen idee wat ik nu moet doen
Toen mijn man bij zijn ex wegging waren zijn kinderen ongeveer net zo oud als de jouwe nu zijn. De oudste was één jaartje ouder en de jongste net twee geworden. Ik ben wel alleenstaande moeder geweest, maar dan niet in zo'n situatie. Ik weet natuurlijk wel hoe goed ***** het is, als ineens je gezin uiteen valt... Ik denk dat 't belangrijkste wat je nu kunt doen is, naast goed voor jezelf en je kids zorgen, samen met je ex een mediator en/of advocaat zoeken (en als hij dat niet wil, doe je dat alleen, zijn verlies hoor!) en proberen een fatsoenlijk ouderschapsplan op te stellen. Dit kun je dan laten bekrachtigen in 'n rechtbank. Ook kun je de alimentatie laten berekenen door 'n advocaat en dit ook door de rechtbank laten vastleggen. De kinderen van mijn man hebben eerst een aantal weekendjes (twee of drie weekenden) 'gewend', maar al gauw waren ze elk weekend twee nachten bij mijn man. Dat kan heel goed, maak je niet teveel zorgen over het acclimatiseren dat kinderen altijd even moeten en vergis je niet in hun flexibiliteit. 't Is ook voor hun een heftige situatie en net zo goed als dat jij en je ex er emoties over hebben, mogen zij dat natuurlijk ook, zonder dat daar labels aan gehangen worden of dat jullie denken dat het niet goed gaat of zo. Het is vers, iedereen moet 't nog verwerken, maar je zult zien dat 't na verloop van tijd makkelijker wordt.. Kinderen kunnen heel heftig reageren, maar aan de andere kant: volwassenen vaak ook. Wij weten 't alleen of uit te stellen, of genuanceerder te brengen... En een tip die ik je echt op 't hart wil drukken: als je eenmaal een omgangsregeling (etc, er staat nog wel meer in 'n ouderschapsplan, zoals hoe er aan de informatie- en consultatieplicht voldaan moet worden etc.) op papier hebt staan, ga er beiden niet aan morrelen (zeker in 't begin niet, als alles goed gaat zou 't later wellicht wel kunnen). Probeer met elkaar af te spreken het te zien als een contract, waar beide partijen zich zonder morren aan moeten houden. Afspraak is afspraak. Ik heb 't namelijk voor beide partijen zo vaak fout zien lopen, en dan op kleine dingetjes die er feitelijk niet toe doen!! Bijvoorbeeld: als er straks een omgangsregeling is en hij ali betaalt, dan koop jij je eigen luiers en hij ook.. (Natuurlijk zijn luiers noodzakelijk, maar je kunt dat soort dingen beter gescheiden houden.) Dat klinkt kil allemaal, maar ik heb vaak genoeg gezien dat zaken als 'wisselen van weekend' of soortgelijke dingen niet werken. Eerst hebben jullie allemaal tijd en rust nodig aan de nieuwe situatie te wennen en dingen te verwerken namelijk. Door teveel te willen 'overleggen' is het risico erg groot dat dat irritaties op gaat wekken, terwijl je je energie wel beter kunt gebruiken. In het kader van 'zachte heelmeesters...' wil ik nog graag meegeven dat 't vaak 't beste werkt duidelijk te zijn tegen de kinderen, ook qua weekendjes logeren etc. Je ex zal geen onmens zijn, dus ook daar vinden ze hun weg wel in. Ik denk persoonlijk dat je beter, nu het überhaupt al zo is dat iedereen opnieuw een plek moet vinden in huis, gelijk kunt zeggen 'ok en dit is vanaf nu 't moment waarop jullie naar pappa gaan', dan dat je dat later in gaat voeren, met als gevolg dat wederom iedereen een plek moet vinden (met bijbehorende chaos), terwijl er net wat rust ontstaan was.. Eigenlijk zou ik me dus proberen vriendelijk, maar zakelijk op te stellen, ongeacht of je ex wel of niet tegen je blaft. Moeilijk! Maar ik denk dat 't uiteindelijk 't meeste oplevert. Ik wil je in elk geval heel veel sterkte wensen in deze heel moeilijke periode. 't Is niet niks om er ineens met twee kinderen alleen voor te staan! Ik hoop dat je wat aan m'n tipjes hebt, 't is wat veel misschien nu (en wellicht ben ik ook wat te stellig; je moet natuurlijk hier zelf een weg in vinden..)
Wat mijkeltje ook al zegt, zorg dat er duidelijke afspraken komen en zorg dat jij je daar in elk geval aan houdt. Zorg dat de alimentatie geregeld is en betaal daar alles van, ga niet vragen of hij weet ik wat wil kopen want dat is onduidelijk. Vraag hem vooral in het begin niet om een keer eerder oid te komen omdat jou dat beter uitkomt want daarmee schep je onduidelijkheid. Kinderen wennen heel gauw aan een nieuwe situatie en als jij er geen probleem van maakt zullen zij dat ook minder doen. Ik denk ook dat het goed is om meteen met de omgangsregeling te beginnen anders is het straks alleen maar moeilijker.