Ik moet even kwijt dat ik BOOS en verdrietig ben. Het lijkt wel alsof in mijn omgeving alleen maar problemen zijn met mijn zwangerschap. Ik heb in de vrienden- en familiekring mensen waarbij mijn zwangerschap gevoelig ligt omdat het daar niet wil / mag lukken qua zwanger raken, op mijn werk zijn ze niet bepaald begripvol en proberen ze me weg te werken... kortom, het lijkt wel alsof ik nergens echt blij zwanger mag zijn, zonder iemand op de tenen te trappen of te kwetsen of me schuldig te voelen... Nu ben ik een heel begripvol en geduldig persoon, en houd ik zo veel mogelijk rekening met die mensen, maar de dingen stapelen zich nu op en zo langzamerhand krijg ik er de schijt van dat ik me telkens rot of schuldig er over moet voelen, of niet te blij mag overkomen omdat het een ander pijn kan doen... Ik heb er al heel veel rekening mee gehouden maar op de een of andere manier lijkt het alsof die anderen er totaal geen rekening mee houden hoe ik me voel... van de een hoor ik gewoon al maanden niks meer terwijl dat een goede vriendin zou moeten zijn en ik er alles aan deed om er rekening mee te houden... (ze hoeft me niet eens te ZIEN tijdens de zwangerschap, al stuurde ze maar een berichtje of een smsje, daar zou ik al blij mee zijn, ze hoeft niet eens te vragen hoe het met de zwangerschap is, maar gewoon even een teken van leven geven!) ... van de ander krijg ik alleen maar verwijten en steken onder water, en op het werk wordt gewoon genegeerd dat ik zwanger ben door mijn baas... hij heeft sinds ik zwanger ben niet een keer geinformeerd hoe het met me ging, en heeft al geprobeerd me een andere functie te laten accepteren die volledig niet past bij mijn ervaring, opleiding en ambities, puur om me uit mijn huidige functie te kunnen zetten. En tot overmaat van ramp vergeet ik de helft van de tijd om te genieten van mijn zwangerschap omdat ik alleen maar telkens op mijn tenen moet lopen bij iedereen. Ik ben het echt beu nu! Pfff...dat moest ik even kwijt... mamatoB
Nou meteen mee stoppen dan! Dit is JOU tijd meis. Laat je niet in een hoekie stoppen omdat jij iets geweldigs mee mag maken. Kom op zeg! Alsof zij het wel zouden verdienen maar niet krijgen en jij het krijgt terwijl je het niet verdient. Zo zit het toch niet? Nou dan! Dus HUP dikke buik vooruit en stralen! Jij bent lekker zwanger. Jij krijgt straks een wolk van een babietje! En ja ik snap je helemaal hoor over die vriendinnen. Had er eentje die miskramen kreeg tijdens mijn laatste maanden. Ik maar steunen en doen ondanks dat mn hoofd helemaal ergens anders was. En nu was ze dan eindelijk zwanger nadat Wendy geboren is. En ze heeft het me niet eens echt verteld... Sinds ze zwanger is moet ze nog langs komen. Ik heb een aantal keer gevraagd hoe het ging en kreeg geen reactie terug. Ze vraagt totaal niet naar Wendy of naar wat dan ook. Nouja dan niet... Jammer want we hadden een leuke vriendschap. Maar zo hoeft het niet voor mij. Maar het leven is te kort om je druk te maken over mensen die zichzelf blijkbaar niet druk maken over jou. Echt voor je het weet is je kindje alweer 12 (mijn eerste is de 20ste 12 geworden ) En vraag je je af waar die tijd is gebleven. Dus genieten, NU!
Hoi, Dankjewel voor je reactie. Ja, mijn begrip en geduld beginnen langzaam plaats te maken voor verontwaardiging en boosheid. Ik heb er zo veel rekening mee gehouden, op alle mogelijke manieren, zo meegeleefd en zelf helemaal niets terug gevraagd of verwacht... omdat ik begrijp hoe moeilijk het voor hen zal zijn... maar nu word ik het ondertussen toch een beetje beu! Ik ben nu toch al bijna 20 weken zwanger en zit me alleen maar op verjaardagen druk te maken of ik eerder weg zal gaan zodat die vriendin me niet hoeft te zien met mijn buik, en als ik haar dan toch tegenkom negeert ze me volledig en weet ze niet hoe snel ze weg moet komen bij me.. .alsof ik een of andere ziekte heb. Ik begrijp wel dat het moeilijk is, dus ben ik ook weg gegaan toen zodat zij gewoon zich vrij kon rondbewegen op die verjaardag, en om die ongemakkelijke sfeer die er hing weg te nemen... maar denk je dat ik daarna iets hoorde? Of een mailtje kreeg? of een sms? Niks! Alsof ik niet meer besta omdat ik zwanger ben! En nu heeft nog een familielid die blijkbaar ook zwanger wilde worden me een grote rotstreek geleverd, echt een mega rotstreek, ik ga er verder niet te ver op in... maar ik kan je vertellen dat het wel ongeveer het rottigste is wat je kan doen, om iets heel belangrijks te plannen op de dag dat wij uitgerekend zijn... en nu heb ik echt zoiets van 'oke, blijkbaar loop ik voor niks rekening met hen te houden, want zij houden totaal geen rekening met mij!' Ik loop krom van de bekkenpijn, ben al kapot moe, word op het werk min of meer weg gepest en nu krijg ik dat er ook nog bij. Alsof ik nergens mezelf kan zijn. Ik heb het in elk geval echt gehad er mee. Ik kan er immers ook niks aan doen, en ik ben altijd een goede vriendin geweest en heb ze altijd gesteund. HELAAS krijg ik dat niet terug. liefs mamatoB
Hopelijk heb je even lekker je hart kunnen luchten hier! Ik kan me heel goed voorstellen dat je je hierdoor heel verdrietig en kwaad bent. Het enige wat ik je kan meegeven is dat je je niet moet laten opfokken door anderen en vooral aan de gezondheid van jezelf en je kleintje moet denken. Laat alles even voor wat het is en ga genieten van elk schopje, van alles wat je voelt in je lichaam. JIJ en je baby zijn nu de belangrijkste, de rest komt later wel. Ik snap ook heel goed wat je voelt. Ikzelf ben meteen bij de eerste poging zwanger geraakt en dat werd vooral door mijn schoonzus in het begin als erg moeilijk ervaart. Zij heeft namelijk 1 gehandicapte zoon en kon alleen zwanger raken door speciale IVF. Ondertussen hebben zij na 8 jaar een gezonde dochter! Ik heb me ook schuldig gevoeld en durfde in het begin niet eens langs te gaan bij haar, vooral omdat ik dan bang was dat zij er niets van wilde weten. Maar meid echt denk aan jezelf. Je gezondheid en de gezondheid van je kleintje zijn echt enorm belangrijk en stress is absoluut niet goed voor je, ik heb daardoor ook meerdere complicaties gehad en kreeg met klem te horen dat ik het heel rustig aan moest gaan doen. Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop dat ik je een hart onder de riem heb kunnen steken, al is het maar een klein beetje! Dikke kus, Duveldraakje
@ Duveldraakje... dankjewel voor je reactie. Ik zit gewoon met de tranen in mijn ogen te tikken, heb de hele avond al lopen huilen hierdoor. Ik was vanavond op zwangerschapsyoga en dacht 'zo, nu even tijd voor mezelf en ons kindje'... maar binnen vijf minuten lag ik alweer te piekeren en kwamen de tranen alweer opwellen door alles wat er om me heen aan de hand is... terwijl ik wel juist bezig wil zijn met de zwangerschap en BLIJ wil zijn en onbezorgd... en dat is al lastig genoeg met bekkeninstabiliteit erbij... maar goed, ik moet toch een manier vinden om me er van af te sluiten, van die invloeden. xxx mamatoB
Hier iemand die al 2 jaar bezig is voor een kindje... Heb ook een goede vriendin die wist dat wij op ivf zijn aangewezen en die is nu 30 weken zwanger... Moet toegeven dat het even slikken was toen ze het vertelde en dat het soms confronterend is om haar mooie buikje te zien... Maar heb na 5 minuten meteen een omschakeling gemaakt, ben hartstikke blij voor haar en zij kan er ook niks aan doen, dat het bij ons niet wil lukken. Ze was nog maar net de deur uit of ik was het eerste cadeautje al aan het uitzoeken op internet Ik heb haar gezegd dat ze blij en gelukkig mag zijn met haar zwangerschap, ook als ik er bij ben. Vraag altijd hoe het gaat en dat is dan ook oprechte interesse in haar en haar zwangerschap. Dus als je het mij vraagt heb je eigenlijk wel een beetje gelijk hoor, dat je boos bent... Meid trek het je absoluut niet aan en geniet van dat mooie wondertje in je buik! Straks heb je spijt dat je niet meer van je zwangerschap hebt genoten. Ohja: Gefeliciteerd met je zwangerschap!
Hoi Lindsay, Dankjewel voor je lieve reactie. Ik zou willen dat de mensen in mijn omgeving zo lief en begripvol zouden zijn als jou. Helaas is dat niet zo. En ik snap ook echt heus wel heel goed dat het moeilijk en confronterend kan zijn, daarom vraag ik niet eens aan die vriendin om af te spreken of zo, maar een mailtje op zn tijd of uberhaupt erkennen dat ik besta ( me in elk geval niet behandelen alsof ik een enge ziekte heb!) ... dat kan er zelfs niet van af... en ik moet dan maar de hele tijd begrip hebben... ik heb tig lieve kaarten gestuurd, smsjes, mailtjes, stuur hen niks over de zwangerschap en ga zelfs weg op verjaardagen omdat zij me zo pijnlijk duidelijk ontwijkt... wat kan een mens nog meer doen? En ja, ik wil inderdaad meer gaan genieten van het kleintje in mijn buik... meer bewust er mee bezig zijn en er van genieten... ipv al mijn energie te laten gaan naar andere mensen die niet verder kijken dan hun eigen deur... xxx mamatoB
Ik vind dat jij je helemaal niet schuldig moet voelen en dat jij ook niet zoveel rekening met ze moet houden!! Jij moet gewoon lekker genieten van je zwangerschap en jij mag van hun verwachten dat ze jou het geluk gunnen! Kan mij goed voorstellen dat iemand waar het niet bij wilt lukken, even slikken is als dan iemand in de directe omgeving wel zwanger is. Maar dat leg je toch naast je neer, je gunt een ander toch zijn geluk?? Zeker als je bevriend bent met elkaar. Als 1 van mijn vriendinnen zo zou doen, zou ik mij afvragen of die persoon wel mijn vriendschap waard is, of ik daar dan wel mijn energie in wil stoppen. Mijn beste vriendin zou ook heel graag mama willen worden. Ze is pas 30 geworden en haar relatie is net stuk gelopen. Ze zag dan ook haar kinderwens in duigen vallen (waar ik haar dan weer heb laten inzien dat ze pas 30 is en niet al 30). Echter zou zij nooit "afgunst" hebben naar mij toe omdat ik wel zwanger ben. Ze vindt het juist helemaal geweldig. Als ik jou was, zou ik zeer zeker ermee stoppen je zo aan te passen aan de mensen die het moeilijk vinden dat jij zwanger bent. Dat moet jou probleem niet zijn, het is hun probleem!
Hoi Antje, Je hebt helemaal gelijk hoor. Ik heb denk ik gewoon te veel tijd besteed aan energie in mensen steken, die me nu laten vallen. Ik voel heel erg met ze mee maar ondertussen weerhoudt dat me er van om zelf te genieten. Het is ook niet gemakkelijk omdat zowel in de vriendenkring als in de familiekring als op het werk, overal wel mensen zijn die het me niet gemakkelijk maken om blij zwanger te zijn... ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen. Ik denk dat ik iets té empathisch ben ofzo... in elk geval zit ik daardoor nu wel in de knoop. Ik heb last van bekkeninstabiliteit en fibromyalgie, en het verbaasde me gewoon dat ik niks hoorde, helemaal geen steun kreeg van hen. Ik denk dat dat de druppel was, dat ik me toen ging realiseren hoe weinig ik eigenlijk terug kreeg. Er zijn nog een aantal dingen gebeurd waardoor het me nog duidelijker is geworden dat het hen geen bal interesseert hoe ik me voel, terwijl ik zo veel energie in hun probleem heb gestopt. xxx mamatoB
Hoi mamatoB, veel sterkte meid, wat een lastige situatie op een moment in je leven waarbij je eigenlijk alleen maar moet kunnen genieten. Ik vind dat je goed verwoord wat je dwars zit. Hier in je topic. Maar ik zou je als tip willen geven.... Spreek met die mensen erover als het kan. Kijk nu blijf je er in hangen en je druk maken. Je weet neit of je de vriendschappen zo nog wat waard vindt. Bespreek het eens met die meiden, laten ze dan duidelijk merken dat ze iets niet willen of je laten vallen, weet je wel waar je aan toe bent en kan je het afronden. Of misschien klaart het de lucht wel en zijn zij niet eens bewust van wat ze je aandoen. Makkelijk zal het niet zijn en dat snap ik heel goed, maar dit is toch ook niets voor je. Je gaat er zelf aan onder door. Dus misschien nog 1 keer een laatste poging of definitief kappen. Heel veel sterkte meid en geniet geniet geniet en geniet van een byzondere zwangerschap. Kus Diaan
Misschien heeft die "vriendin" een andere reden om jou zo te negeren. Misschen was dit de druppel. Ik weet het niet hoor, maar ik vind het een hele vreemde reactie als dit de enige reden is. Ik kan me voorstellen dat je het moeilijk vindt om één van je vriendinnen zwanger te zien als je zelf graag zwanger wilt worden. Maar om die persoon dan totaal te negeren gaat wel heel erg ver. Daarom heb ik de indruk dat er voor haar meer aan de hand is. Ik lees dat je zwanger bent van je baas. Of heb ik dat verkeerd begrepen? Heeft jou baas een vrouw? Of is het een man die zin had in een pleziertje en verder niks? Wel een onverantwoorde z...kkewasser zeg. Steek je energie in mensen die iets postiefs brengen en laat de rest het maar bekijken. Succes! En ik hoop dat je lekker kunt genieten vanaf nu.
@ Sillie Oh Neeeee, ik ben niet zwanger van mijn baas!! Ik weet niet waar je dat hebt gelezen maar dat is zeker NIET zo... ik ben gelukkig getrouwd en zwanger van mijn eigen husband gelukkig Ik zou niet weten wat er anders met die vriendin zou kunnen zijn, vooraf dat ik zwanger werd gingen we heel goed met elkaar om en was er nooit iets te merken... vanaf dat ik zwanger werd ging ze me pas negeren. Ze heeft wel tegen mensen gezegd dat ze het heel lastig vindt om zwangere vriendinnen te zien en er mee om te gaan. Maar dat heeft ze dus nooit rechtstreeks tegen mij gezegd. xxx mamatoB
Denk dat ze dit een beetje verkeerd heeft gelezen, dacht ook al,haha! Wil je in ieder geval even een hele fijne zwangerschap wensen! Misschien zou je eens met je vriendin kunnen gaan praten en vertellen hoe je je voelt? Dit moet toch uit te praten zijn als vriendinnen.
O meis ik heb dit met bewondering voor jou zitten lezen. maar er ging ook steeds maar 1 gedachten door me hooft. STOP MET HET MOOI EN GOED MAKEN VOOR HUN. GENIET GEWOON VAN JE ZWANGERSCHAP. ik snap best dat het moeilijk is als je zelf bezig bent om een kindje te krijgen en dat het niet lukt. maar door dat je daar mee bezig bent weet je zelf wat het is om zwangerte willen zijn. dan gun je dat toch je vriendin. en dan stuen je haar toch. echt meis. zoals ik het lees is zij jou niet waar. Sorry dat ik het mischien zo bod zeg
mamotoB, je hebt het goed uitgelegd / verwoord. Enig idee trouwens waarom je werkgever zich zo gedraagt? Baalt die er soms van dat jij dadelijk met verlof gaat en misschien daarna minder komt werken? Ik zou met mijn werkgever een gesprek aan gaan, vragen waarom hij zich zo gedraagt en ook vermelden dat zijn gedrag geen fijn gevoel geeft. En als ik er dan niet met hem over uit zou komen, zou ik een stapje hoger op gaan, bv bedrijfsmaatschappelijk werk, vertrouwenspersoon of de baas boven mijn werkgever. Ik hoop dat je snel alleen maar positieve mensen om je heen hebt. Want dat verdien jij.
Ik heb met die vriendin heel veel rekening gehouden. ik leefde sowieso al heel erg mee met hun IVF periode, heb altijd gebeld/gesmst / kaartjes gestuurd om sterkte te wensen en gesprekken met haar gevoerd. Toen wij gingen beginnen met 'klussen' hebben we, naast onze ouders, het zelfs aan hun verteld, omdat ze vaak hadden aangegeven het vreselijk te vinden om door mensen overrompeld te worden, zo van 'tadaaa wij zijn zwanger!'' dus we hebben het zelfs eerlijk gezegd, wel in vertrouwen. Toen we wisten dat we zwanger waren hebben we het ook meteen aan de ouders en aan hen verteld, zodat ze niet verrast zouden worden op een verjaardag of het van iemand anders zouden horen. Ze zei toen nog dat ze dat heel erg op prijs stelde. Maar vanaf het moment dat hun laatste IVF poging mislukte, is ze me totaal gaan negeren. Alsof toen al haar begrip en vriendschap opeens weg was. ik heb nog een paar keer geprobeerd, maar ze wilde er niet over praten. En ik hoor via via dat ze er met ongeveer iedereen over praat behalve met mij. Blijkbaar is het voor haar zo confronterend om mij zwanger te zien dat ze me helemaal niet meer in haar leven kan dulden. En dat vind ik heel erg. Ik heb wel zoiets (zo koppig ben ik dan ook wel weer), als ze nu mijn hele zwangerschap lang niets van zich laat horen, dan hoeft het voor mij daarna ook niet meer. Vrienden ben je door dik en dun, en als ze me negen maanden lang laat vallen hoef ik het ook niet meer daarna. Al zou ze me maar eens een mail sturen of zo, waarin ze uitlegt dat ze het nu niet aankan...dan zou ik al veel meer begrip er voor hebben. Maar nu hoor ik gewoon NIKS. Zelfs al zou ze zeggen 'ik wil je nu gewoon even niet zien, ik kan dat niet aan' dan zou ik er nog veel begrip voor kunnen hebben en er rekening mee houden. Maar om helemaal niks meer van zich te laten horen,w at ze nu doet, vind ik echt belachelijk. Ze hoeft echt niet langs te komen en mijn buik te bewonderen, want ik begrijp heus wel dat dat enorm pijnlijk is. En ik ga haar ook echt niet ellenlange verhalen over mijn zwangerschap vertellen, want ook daar ben ik slim genoeg voor om te snappen dat dat niet leuk is voor haar... kortom, ik ben heel flexibel, maar ik heb ook mijn grenzen... wil gewoon niet als een melaatse behandeld worden! Alsof ik niet meer besta. Hoe meer ik er over na denk hoe bozer ik word, maar ook verdrietig, het doet mij pijn dat mensen waar ik zo veel liefde en energie aan gegeven heb, me zo ijskoud behandelen. Qua werk; mijn baas is op zich geen verkeerde vent, maar hij is heel zakelijk. En een zwangere vrouw = heisa, parttime wensen etc. En parttime, dat past niet in zijn plaatje. Ik mag ook niet voor minder dan 32 uur terug komen. Ze hebben zelfs een vervangster voor me aangenomen die na mijn verlof zou kunnen blijven als ik minder dan 32 uur zou willen werken, en dan heb ik 3 maanden de tijd om iets anders te zoeken. Het doet me gewoon pijn denk ik, omdat ik gehoopt had op meer begrip uit de omgeving, en het nu lijkt alsof ik me continue moet verantwoorden waarom ik zwanger ben...terwijl dat een van de belangrijkste dingen is die je kunt doen in je leven...een kind op de wereld zetten uit liefde. xxx mamatoB
Heb je een tijdelijk contract bij je werkgever of onbepaalde tijd? Bij dat laatste kan hij niet zomaar zeggen dat je na je verlof niet kan terug komen als je minder dan 32 wilt gaan werken. Contractvermindering kunnen ze niet zomaar weigeren, alleen als dat ernstige gevolgen voor het bedrijf heeft. Nou, laat ze dat dan maar aantonen. Daarnaast kunnen ze je ook niet zomaar ontslaan zonder grondige reden. Ik weet niet of je lid bent van de vakbond, zou mij anders door hun goed laten inlichten wat jou rechten en hun plichten zijn. Meid, logisch dat het je pijn doet. Je had ook echt meer begrip en vreugde van je omgeving mogen krijgen. Snap ook niet waarom mensen soms zo kunnen zijn. In ieder geval moet je het niet bij jezelf zoeken. Die vriendin mag in haar handen klappen met zo'n vriendin als jou, zo begripvol, aanpassend en flexibel dat jij bent!
Lieve MamatoB, Ik krijg het idee dat jij misschien inderdaad een beetje te aardig en meelevend bent geweest naar je omgeving toe. Ook nu nog, dat je weggaat bij een feestje omdat je vriendin kan komen en ze zich gekwetst zou kunnen voelen door jouw zwangerschap. Ik moet eerlijk zeggen dat een vriendin die dat niet kan waarderen (en al het andere wat je gedaan hebt om rekening met hun te houden) je vriendschap niet waard is. Ik heb ook een vriendin met een onvruchtbare vriend, dus ik begrijp wel een beetje wat je bedoelt. Het is soms best moeilijk, ook voor degenen die wel zwanger zijn, omdat je niet weet wat je wel of niet kan zeggen of doen. Maar die vriendin van mij is gelukkig (nog) wel oprecht blij voor mij of andere vriendinnen toen wij zwanger waren of bevallen waren. Dat is vriendschap, vind ik. Wat betreft die vriendin kan ik je dan ook maar een tip geven: vertel haar hoe je je voelt. En als ze daar niet (goed) op reageert: afkappen die handel. Volgens mij heb je ook gewoon pech dat alles nu een beetje tegelijk komt. Want werkgevers die niet staan te springen om zwangere werkneemsters, daar zijn er een hoop van. Het is alleen niet zo leuk als ze het zo duidelijk aangeven. Kijk inderdaad goed na wat je rechten zijn. Ik sluit me aan wat iemand hiervoor ook al zei: vertel je vriendinnen/familieleden hoe je je voelt, zodat zij dat ook weten. Dan ben je er vanaf en kan je verder. En dan maar genieten! Voel je ook niet schuldig als je even niet kan genieten. Je gaat mij niet vertellen dat er zwangere vrouwen zijn die echt negen maanden op een roze wolk zitten. Je kan heus wel eens een off-day, of een off-week hebben. (Ik kon ook pas echt genieten toen ik mijn zoontje voelde en 's avonds lekker op de bank met hem zat te spelen. Daarvoor was het voor mij nog allemaal erg onwerkelijk.) Nou, sterkte en laat je niet op de kop zitten door die egoistische types!
Ik heb niet alle reacties gelezen maar wil toch alvast even reageren op de TS. Wij hebben er 7 jaar over gedaan om dit wonder te mogen ontvangen, onze dochter. 4 miskramen en veel ellende. Echter... als er een vriendin van mij zwanger was (en dat gebeurde regelmatig terwijl wij de eersten waren die de pil lieten staan ) was er verdriet natuurlijk. Maaaaaaaarrrrrr, bij mij werkte het zo dat als ik even over onze situatie kon praten ik daarna ook weer ruimte had om oprecht belangstellend ed te zijn over de zwangerschap van die vriendin. Bij mij was het sleutelwoord "wederzijds begrip". Ik had bv wel moeite met mn schoonzus die alleen maar liep te pochen over haar jongens en totaal geen medeleven of belangstelling toonde voor onze situatie. Dus het is wel 2-richtingsverkeer, dat wil ik er maar mee zeggen. Maar goed ik ben ik en jij bent jij, een ander kan het anders ervaren natuurlijk. Maar op deze manier heb ik verschillende fijne vriendschappen kunnen onderhouden in voor onze moeilijke periodes. Het is ook heus wel eens voor gekomen dat ik bepaalde mensen bewust niet opzocht omdat ik het even te moeilijk er mee had. Maar ook daar is altijd begrip voor geweest. IN onze vriendenkring is nog 1 stel waarbij het zeker is dat er nooit een kind zal komen. En ik hoop dat ik er voor haar op dezelfde manier mee omga als dat de andere vriendinnen altijd bij mij gedaan hebben. Ik zal ook altijd begrip hebben als zij het even niet trekt om bij ons thuis te komen (waar een box in huiskamer staat en kinderspeelgoed enz) Het meest foute wat je kunt doen als je straks bevallen bent, is klagen over slapeloze nachten of baby met krampjes en dat soort dingen. Want van de mensen die geen of moeilijk kinderen kunnen krijgen hoef je wat dat betreft weinig medeleven te verwachten omdat zij een moord zouden doen om in jou schoenen te staan zelfs met die slapeloze nachten en andere "vervelende" dingen die er bij horen. Verder wil ik nog even zeggen dat ik het knullig voor je vindt dat je het gevoel hebt nergens blij te mogen zijn met je zwangerschap. In ieder geval nergens zonder bijsmaak van schuld ed. want het is toch een bijzondere periode in je leven en een wonder dat je het überhaupt mee mag maken. Dus misschien niet op het werk of bij die vriendin(nen) maar neem de tijd af en toe op elke dag om even echt gelukkig te zijn met dit wonder in jouw buik. Fijne zwangerschap verder. KNuf