Laat ik allereerst zeggen dat ik ontzettend veel van m'n zoontje hou en heel erg trots ben dat ik zijn moeder ben. Ons zoontje is 18 maanden en vanaf het moment dat hij kan lopen is hij op ontdekkingsreis gegaan Heel erg fijn, want ik wil natuurlijk dat hij alles ontdekt om z'n persoonlijkheid te vinden. Ik weet ook dat de tijd bestaat uit fases, en waarschijnlijk zijn we daar nu al een tijdje in beland en duurdt het ook nog een poosje. Maar ik weet het nu gewoon eventjes niet meer. Hij is dwars, hysterisch, luisterd absoluut niet, speelt bijna tot niet met speelgoed. Hij lijkt echt uit te proberen hoe ik (voormalijk ik) op dingen reageer die hij niet mag doen. Soms heb ik 't gevoel hem niet mee te kunnen nemen ergens naartoe, waar hij aan keukenkasten, dvdrecorders, planten, vriezers etc. zit, terwijl hij ook gewoon een kind is. Maar die wel moet weten dat dingen niet mogen. Hem in een autostoel zetten, waar hij het niet mee eens is en hij wordt woest. Krijsen, huilen, overtrekken. En dan maar te zwijgen over het feit, dat ik heel de dag politieagent speel en 'm elke 5 min. moet waarschuwen waar hij niet aan mag zitten. Heb al geprobeerd: 1 minuut gang, door hurken duidelijk vertellen dat iets niet mag en waarom niet, negeren, positief bedrag belonen, samen spelen. Boos worden (stem verheffen) Ik word er verdrietig van en voel me dan gewoon slecht, alsof ik m'n eigen kind niet de baas bent en hij lak aan mij heeft. Wilde het even kwijt, want ik weet ook heus wel dat hij het niet doet om mij te pesten of dwars te zitten. Maar ik wil gewoon consequent overkomen, en dat hij doorheeft als ik iets meen. En aan de andere kant, is hij ook ontzettend lief voor ons. Kusjes komen brengen, dingen pakken en aangeven, dingen delen met anderen, lief voor kinderen en dieren. Ik hou natuurlijk heel erg veel van hem. Dank voor het lezen.
Hoi, lastig he? Wat soms wel eens wil helpen is de dingen die hij doet die niet gevaarlijk zijn domweg negeren. Waarschijnlijk is hij nu aan het proberen zo veel mogelijk aandacht van jou te krijgen, is het niet positief, dan maar negatief = ook aandacht nl. Uitleggen waarom iets niet mag heeft op deze leeftijd geen zin. Als hij iets heeft wat hij echt niet mag hebben pak je het rustig van hem af met de mededeling: nee, dat is van mama, en geef hem een speelgoedje van hemzelf, erbij zeggend: die is van jou, zullen we er samen mee spelen? Dan krijgt hij nl positieve aandacht. Evt driftbui hierop volgend negeren. Het klinkt simpel hoor ik weet het, maar vaak werkt dit vrij snel en effectief, zolang je dit zelf even consequent blijft doen, dus niet afwisselen met boos worden of voor straf op de gang, heel veel succes.
Hoi meis23, In de leeftijdsfase waar jouw zoontje nu in zit gaan ze voornamelijk grenzen verleggen, zoals je zelf al zegt: kijken hoe ver ze kunnen gaan. Het is dan ook belangrijk dat je duidelijk die grenzen aangeeft en blijft aangeven, dus niet opgeven. Zo ook je vriend. Als jullie beiden andere regels hebben, is dat al fout. Zo zal hij bij jou meer willen uitproberen, en waarschijnlijk gaan doordrammen, als iets bij papa wel mag. Ook is het kind zich in deze fase cognitief erg aan het ontwikkelen en word het zich bewust van dagelijkse rituelen en het ritme dat je aanhoud. Ik denk dat het daarom goed is om, wanneer je zoontje jouw grens opzoekt, duidelijk een waarschuwing te geven; verhef hierbij je stem; met je stem kan je alles! Doe dit tot 2 of 3 keer toe en zet hem vervolgens in een stoel (gebruik hierbij altijd dezelfde stoel en op dezelfde plaats). Laat hem zo'n 10 minuten afkoelen en ga vervolgens heel rustig met hem praten, en leg uit waarom sowiets niet mag. Zo handhaven wij op het KDV en we hebben tig kindjes snel zien 'bijdraaien' succes!
hier nog zo zoon... kastdeuren open maken maar dat kan nu niet meer kinderslot erbij gezet aan de binnenkant... elk knopje vaas of wat ook maar op de salon tafel of grote tafel staat pak die.... wij hebben nu gezeg van laat maar gaan lig niets gevaarlijks laat hem maar ondekken en dan hopelijk is de lol er snel vanaf... want we kennen elke keer blijven waarschuwen en dit en dat zeggen en straffen enzo maar het help toch niet... wij hebben nu eindelijk weer een plantje optafel staan en naarst de tv (lage tv meubel) onze zoon komt er nu niet meer aan... hij is er op uit gekeken.. dus laat hem maar ze gang gaan zolang het geen gevaar voor hem is zou ik zeggen ontspan let wel nog op en laat hem doen wat die wilt doen... hielp hier ook...
Mamabri: Het is echt niet zo dat hij nergens aan mag zitten maar met bepaalde dingen die ik echt niet wens moet hij leren dat het niet mag. Hij weet dondersgoed dat het niet mag, want zodra ik zeg:''waar is je auto'' dan pakt hij het autootje om vervolgens naar het object te lopen waar hij mee bezig was. Dat consequent zijn doe ik zoveel mogelijk, en dat is het moeilijke. Bedankt voor je reactie. Amoura: Gelukkig zitten m'n vriend en ik wel op 1 lijn, maar zodra papa hem waarschuwt komt hij met een hangend lipje op mij af. Met andere woorden, mama help me haha. Maar goed, normaal was afkoelen even in z'n box. Nu is het 1 min op de gang, want in de hoek/stoeltje begrijpt ie niks van. Misschien z'n kinderstoel nog eens proberen. En stemverheffen werkt averecht helaas. Als een ander het doet, heeft het wel effect. Vreemde ogen dwingen?! Bedankt voor je reactie
Ik ben het niet helemaal mee eens dat uitleggen waarom iets mag niet werkt. Wij zijn er rond die leeftijd mee begonnen en ze had het toch vrij snel door! Thee = auw, op tafel klimmen mag niet want als ze er afvalt is het boem en auw etc.. Inderdaad herhalen, herhalen, herhalen, afleiden, afleiden, afleiden en doorbijten niet te vergeten
Precies, onderschat niet hoe snel kleintjes iets door hebben. Ook al denken wij dat ze ons niet begrijpen, ze begrijpen je wel degelijk! En herkennen ook zo snel woorden, die ze dan linken aan je gezichtsuitdrukking/expressie. Indd een kinderstoeltje is een prima optie
Daarom wil ik ook zeggen, waarom iets niet mag. Hij weet dondergoed, wat wel en niet mag. Dus ik wil hem wel uitleg geven. Hij weet ook dat thee/koffie auw is. Hij wilt dat dan voelen, want dat is auw. Hij zoekt het echt op, 1 keer laten voelen (niet kokend heet natuurlijk) en dat gaat nu wel.
Zo herkenbaar! Precies onze zoon op dit moment. Thuis hebben we de boel redelijk aangepast op zijn gedrag. Er zitten slotjes op de keukenkastjes, kopjes en glazen worden eigenlijk standaard al niet meer op tafel gezet maar op bijvoorbeeld de kast of op het aanrecht. Alles in huis is verder zo goed als kind-proof. Op dit moment is de dvdspeler zijn favoriet (dat dat ding het nog doet zeg...) 100x kan ik zeggen, mag niet.. maar een minuut later staat hij er gewoon weer bij. Vriend is daarin ook strenger dan mij, ik ben er na 10 x roepen wel zat van, terwijl hij zoiets heeft.. het mag niet!! Tja.. gelijk heeft ie natuurlijk. Wat bij ons op dit moment werkt is een strafstoeltje. We hebben een kinderstoeltje van de ikea gekocht en wanneer hij niet luisterd moet hij voor staf 1 minuut op het stoeltje. oww en dat snapt hij donders goed trouwens! Hij gaat heeel zielig huilen maar weet heel goed dat hij moet blijven zitten tot papa of mama zegt dat hij weer mag komen. Hierna zijn we nog een stapje verder gegaan, aangezien we niet altijd het stoeltje bij de hand hebben natuurlijk.. Als hij iets doet wat niet mag, en we hebben hem gewaarschuwd dan moet hij verplicht zitten. We zetten hem dan gewoon in een hoekje of tegen de muur op de grond. Ook dan blijft hij zitten en snapt hij precies wat de bedoeling is. Nouja het klinkt leuk, en het werkt.. al is het wel een kwestie van consequent zijn. En dat ontbreekt er bij mij nog wel eens aan denk ik. Vind het dan ook weer zielig dat hij een halve dag op die stoel moet zitten. En uitleggen helpt niet zoveel hoor op die leeftijd, wel is hier de koffie heet= is auww! En niet doen, ga je boem! of is van mama.. Succes!
Heeeeeel herkenbaar mijn anders zo lief, braaf jochie is totaal omgeslagen haha.... Zoals al gezegd blijf de grenzen aangeven en doorbijten....het gaat over (heb ik gehoord)
Ik wou laatst een soortgelijk topic openen... Bedankt voor de (enkele) tips! Mijn lieve, schattige zoon is de laatste weken uitgegroeid tot een draak. Begrijpelijk, grenzen verkennen, kijken tot hoever hij kan gaan. Alleen is dat voor papa en mama niet zo heel erg leuk soms (het heeft ook wel wat, een kind dat altijd poeslief is, is ook maar zo gewoontjes). Op zich zit hij niet aan kastjes, DVD/CD speler etc. Het is meer dat de hond het nu moet ontgelden (slaan en schoppen tegen de hond), hij aan de afstandsbedieningen zit (hij heeft het voor elkaar gekregen om de radio met een afstandsbediening aan te doen. Handig!), hij huissleutels/autosleutels in de subwoofer wilt gooien (vind ik iets minder leuk, want dan kan ik er nooit meer bij) etc. Hij is gigantisch boos als er iets gebeurd wat hem niet zint. Hij rent alle kanten op, behalve de goede. Luisteren? Wat is dat? Kan je dat eten??? Hij lijkt ook dat hij vanuit het niets, mega driftig is. Er is dan, naar mijn idee, niks aan de hand en wordt dan zo driftig. Vandaag heb ik hem wat vaker maar even de time out in gedaan, bedankt voor de tip. Dan is het ook weer (tijdelijk) over. Maar ik lijk vandaag wel echt een politieagent die haar zoon steeds straft. En dat is alles behalve leuk!!! Alleen ooit zal dit dan wel zijn vruchten afwerpen, hoop ik?!
Het is bijna een opluchting om te lezen dat niet alleen mijn zoontje zo is. Wat een ongelooflijk moeilijke momenten heeft hij op dit moment. Echt alles uitproberen wat niet mag. Zelf al uhh zeggen en het dan juist doen en soms ook gewoon zonder dat ik enig idee heb wat er aan de hand is zichzelf op de grond gooien en huilen. Maar dan is het zo fijn om hier te lezen dat wij niet de enige zijn met dit probleem. Je gaat heel erg aan jezelf twijfelen. We zijn heel consequent naar hem en gelukkig denken mijn man en ik er hetzelfde over,maar toen hij van de week me voor het eerst ( en hopelijk voor het laatst) uit nijd beet schrok ik heel erg. Ik heb hem een time out gegeven en daarna wilde hij bij me op schoot en werd ik overladen met kusjes. Hij voelde dus heel goed dat dat echt te ver ging. Later toen hij op bed lag heb ik echt effe zitten janken omdat ik er echt even doorheen zat. Gelukkig is hij een groot deel van de tijd wel heel lief en op het kdv en bij de oma's en opa's is het een voorbeeldig kind.
Nou en dat vind ik dus moeilijk... Als je dit soort gedrag met mijn schoonouders bespreekt krijg ik als reactie "Neeeeeee J. is zo'n voorbeeldig kind. Die is helemaaaaaaal niet driftig, zoekt helemaaaaaaaaal geen grenzen op en is altijd heeeeeeel lief er vrolijk. Je gaat echt bijna denken dat het aan jou als ouder ligt. Als je echter doorvraagt komt vaak wel de aap uit de mouw
Heb dit ook tegen mijn moeder gezegd, maar die gaf gelijk toe dat ze dit van vroeger van ons ook herkende. ze proberen het vooral bij de ouders en dan vooral bij de moeder uit. Dus het schijnt wel normaal te zijn dat de moeder vooral de dupe is,dan moet ik misschien wel vereerd voelen Jammer genoeg voelt dat niet zo.
Herkenbaar... Mijn zoontje is ook zo avontuurlijk! Hij haalt de gevaarlijkste stunts uit als ik 2 seconden niet oplet. Voorlopig kan ik het geduld nog opbrengen, al ben ik soms 's avonds echt uitgeput. En helaas ook herkenbaar: mijn schoonmoeder die zegt dat mijn zoontje juist heel lief is en zo braaf... Ik leg dan maar uit dat een kind juist bij z'n eigen ouders de grenzen opzoekt, omdat de ouders ook degenen zijn die de grenzen aangeven. Ze snapt het nog niet echt geloof ik
Oww zo ON-herkenbaar dat ouders en schoonouders zeggen dat hij zo'n voorbeeldig kind is. Zucht.. Alhoewel hij zich wel meer aantrekt van zijn opa en oma, is hij daar ook telkens op onderzoek uit en zoekt elke keer de grenzen op. Niks geen voorbeeldig mannetje daar. Mijn schoonouders herkennen dit gedrag wel van mijn vriend van vroeger, maar hun hadden (na hun zeggen) de perfecte opvoeding, mijn vriend haalde het niet in zijn hoofd om diezelfde grens vroeger nog eens op te zoeken want dan zwaaide er wat... met andere woorden, jullie moeten je zoon beter opvoeden!! Afgelopen pasen had mijn schoonmoeder een eeuwenoude vaas op een kastje staan met daarin de paastakken. Super leuk natuurlijk en dat vond onze zoon natuurlijk ook heel interessant. Vervolgens trekt hij iets te hard aan een paastak waardoor de vaas in 100 stukjes kapot op de grond is gevallen. Woedend was mijn schoonmoeder en we kregen het te horen hoor, jullie zullen hem maar eens harder moeten aanpakken, dit hoort niet!! Persoonlijk heb ik zoiets, oke hij moet natuurlijk luisteren en nee is dan nee. Maar aan de andere kant, hij is aan het verkennen, alles is super spannend en op deze leeftijd moet hij de kans krijgen om eens aan die takken van de paasboom te voelen toch?? Zet dan gewoon de vaas op een veilige kindvriendelijke plek waarvan je zeker weet dat er niets mee zou kunnen gebeuren. Maar goed, dit zag ik natuurlijk totaal verkeerd volgens schoonmoeder...
Hier nog zo'n donderstraal. En dan gaat het bij ons niet zozeer om overal aanzitten waar het niet mag, maar ons laten 'opdraven' voor de kleinste dingetjes (speelgoed wat onder de bank ligt, autootje die tussen de kussens is gevallen etc.) en dan vreselijk tekeergaan als we niet snel genoeg zijn, ik voel me net personeel van 'm soms! Ook gooit hij nu met alle speelgoed... het gaat de hele kamer door af en toe, lol. Ik zeg dan altijd wel dat hij met de zachte bal mag rollen want dan kan er niets kapot gaan, maar niet mag gooien met de auto's, blokken etc. omdat er dingen dan 'kapot' gaan. Het woordje kapot zegt ie dus ook al, haha!! Maar goed, leuk is anders. Ik negeer zo veel mogelijk het negatieve gedrag, ga ook gerust even de kamer uit als hij zo enorm zit te jengelen (om niks) en even wat was van boven halen of zo. Als ik dan met 1 of 2 minuutjes weer terugkom zit hij prachtig lief te spelen en dan knuffel ik 'm en zeg dat ie dat goed doet, ik laat echt even weten dat het zo hoort. Vaak speel ik dan ook even samen met 'm. Maar zodra ik dan weer even ga zitten of de afwas ga doen etc. begint het hele circus opnieuw. Tja. Hier helpt een boze stem opzetten wel af en toe, dan gaat hij heel bedachtzaam voor zich uit zitten staren, hij weet dan echt wel dat hij iets gedaan heeft wat niet mag. Maar ach, dat wil je ook niet altijd, ik wil wel dat de positieve dingen blijven hangen en niet 'mama die altijd zo'n boze stem opzette' bijv. Op deze leeftijd is het echt een kwestie van uitproberen van zijn kant en tot 10 tellen van mijn kant... het gaat ooit over weet ik. Echt.
'Gelukkig' is het bij jullie ook herkenbaar dus. Het valt inderdaad helemaal niet mee. Wat Marjanneke zegt herken ik ook heel erg. Zodra ik ook maar even een kopje koffie aan het drinken ben en hij zit in z'n stoel een broodje te eten, is het soms al bal. ''Mama die die'' Mama eet'' etc. Als ik uit het zicht ben, is hij heel erg lief aan het spelen. Totdat ik weer binnen kom en het is jengelen Ik vind het zelf gewoon vervelend dat als ik op visite ga zoontje echt overal aan gaat zitten. Hier mag hij dat niet, en bij anderen helemaal niet. Ik ben me er echt wel van bewust dat hij een kind is die lekker onderneemt, maar ergens is een grens. Het kan me ook echt verdriet doen, als mensen zeggen in m'n naaste omgeving dat hij toch wel erg ondernemend is en dit zo nog nooit meegemaakt hebben. ''Ja, sorry hoor maar het is een kind en ik doe m'n best. Kan er niet veel meer aan doen dat ik al doe, en het gaat echt wel weer (eens) over.
Jaahhh, herkenbaar!! Meike heeft het ook gehad, was duidelijk een sprong! Nu weer het zonnetje in huis, alhoewel het nee zeggen er wel in blijft, maar het is goed te doen
Ik hoor ook regelmatig hoe ontzettend 'actief' mijn zoontje is: altijd bezig, altijd aan het onderzoeken, dol op avontuur, nergens bang voor en voor ons dus veel grenzen om aan te moeten geven. We zijn net op vakantie geweest en op het strand zat een kindje die wel wat jonger was dan ons zoontje, ik denk een maand of 10 en die bleef gewoon onder de parasol zitten Dat heeft onze zoon nog nooit gedaan, die zit nooit stil en zeker niet op een strand waar van alles te ontdekken is! Ook hier keken de mensen af en toe met medelijden als wij weer langs kwamen lopen. Ik wil zijn avontuurlijke inborst niet inperken, ik zorg er voor dat hij zo veilig mogelijk op onderzoek uitkan en verder houd ik mezelf voor dat het ooit minder intensief wordt (het is een faaaaaaaase)