opdrukken

ik weet het niet hoor maar volgens mij (en verhalen die ik wel eens hoor) moet je je niet direct teveel aantrekken van wat ze zeggen op het cb...
Of in elk geval je niet te druk maken als het niet helemaal gaat volgens hun "schema"

Ik ben tot nu toe nog maar 1x geweest hoor, dus eigenlijk kan ik hier niet teveel over oordelen maar ik hoor dit vaak van vriendinnen die er al meer ervaring mee hebben.

Het opdrukken van Pjotr komt vast snel genoeg!
Gewoon elke dag even oefenen.

 

nee idd ik zou ook niet teveel luisteren naar het consultatiebureau jij kent je kindje zelf het beste.
tegen mij zeiden ze ook dat je hem elke dag 10 min op ze buikje moet leggen om de spieren sterk te maken.
maar ik doe dit eigenlijk bijna nooit heel af en toe als ie in een vrolijke bui is of als hij in bad is geweest om ze ruggetje in te smeren.
hij vind het vreselijk op ze buik daarom doe ik dit bijna niet.
maar dat ie die spieren traint komt vanzelf wel als ie wat ouder is ik zou hem gewoon af en toe eens op ze buik leggen en dan zul je zien dat ie het op een gegeven moment ook zal leren.

 

Ik heb met Iman ook moeten oefenen, want zij deed het ook niet, en ze moeten dat kunnen want anders kunnen ze nooit gaan kruipen.

Ik kreeg de tip om bv op de bank te gaan zitten met Iman op mijn buik en dan steeds verder naar beneden zakken, en oogcontact met haar houden.
Dit is de enige oefening die wat uitgehaald heeft en ook de enige oefening die ze leuk vond.
Binnen 2 dagen kon ze het!

 

Gewoon op zijn buikje leggen en dan een voedingskussen (of rol handdoek) onder zijn borstkastje leggen.
Dan kan hij het "opdrukken" veel makkelijker. Maar hij moet het wel leuk vinden hoor!
Het cb kan heel veel vertellen maar het ene kind is anders dan het andere kind.
Die van ons is heel actief, draait zich sinds een week zelf van rug naar buik maar van zijn benen is hij totaal niet bewust en doet ook geen enkele poging om te 'staan'. Terwijl de kleine van mijn vriendin op die leeftijd niets liever deed.

Groetjes Anita

 

Wat je ook kunt doen is: zelf op de grond gaan zitten met gestrekte benen en Pjotr dan op zijn rugje net onder je knieën neerleggen. Vervolgens met hulp van zijn beentje hem omdraaien zodat hij op zijn buikje komt te liggen. Hij kan dan in ieder geval nergens aan sabbelen en al ziet het er in het begin een beetje zielig uit, het werkt wel. Na verloop van tijd leert hij vanzelf zijn nekspieren gebruiken. (wij deden dit bij de babymassage als we toe waren aan het masseren van de rug en de achterkant van de benen)....

Je kunt hem inderdaad ook op je buik leggen en dan steeds verder naar beneden zakken en oogcontact houden.

Maar hij leert het echt wel hoor!

 

Wat mij verteld is toen iemand van het CB op bezoek kwam is dat je hem ook zo kan neerleggen: Je gaat met je benen over elkaar zitten en legt hem met zijn handjes en hoofd over je bovenste been en de rest van zijn lichaam over je onderste been. Mitchell tilde meteen (anderhalve week oud) zijn hoofd op.

 

Wat een bekend probleem.....
Ben een paar weken geleden ook naar het CB geweest en kreeg op mijn mieter omdat hij niet genoeg op zijn buik lag. Dat had volgends de arts al 5x op de dag gemoeten ongeveer 5 min lang. Tja en Lucas maar krijsen omdat hij het niks vind. Ook om zijn nekspieren te oefenen.. Ehmmm mevrouw de dokter hij houd zijn hoofd al zelfstandig op. Toen kreeg ik geen antwoord verder meer.
Inmiddels kan hij op mijn schoot zitten (met steun in zijn rug natuurlijk) maar houd dan wel zijn hoofd lekker zelf omhoog en kijkt in het rond.

De ene baby doet dit weer sneller, de ander dat weer. Komt allemaal best goed. Ze moeten op het CB eens leren dat ze niet naar curven, grafieken en lijntjes moeten kijken en de baby niet als nummer behandelen maar naar de baby zelf. Iedereen is anders toch?

 

Misschien helpt het als je de armpjes naar voren doet, onder de borstkas zeg maar, met de handjes naar voren, zodat je kindje op de ellebogen kan steunen. Die van mij ging meteen driftig proberen het hoofdje op te houden.

 

Dat heeft hier dus ook geen zin.. Meneertje vond het gewoon helemaal niks die buiklig. Hoofdje optillen doet hij dan wel iets. Hij wil van zich afkijken en heel druk bewegen en ja dat gaat op zijn buikje niet.
Inmiddels is 30 sec tot 1 min af en toe haalbaar, maar dan houd het toch echt op.
CB zei tegen mij dat ik hem maar gewoon moest laten huilen en laten liggen... Mooi niet dus!

 

die van mij wordt ook echt woest. Maar heb een tip gekregen die bij ons wel helpt.

Ik leg Michael op zn buik. En dan druk ik met mijn handen op zn kont. Dus die houd ik wel is waar naar beneden zodat ie meer kracht heeft op zn voorkant.

Want doe je dit niet. Zoals wij eerst ... dat wil ie zich omhoog drukken en dan gaan zn benen ook enzo waardoor ie steeds met zn gezicht op een kussen lag helemaal woest ahahah ahhh best wel zielig hoor hahah.

 

Joh. laat ze lekker lullen daar.
Als Pjotr zover is doet hij het vanzelf wel.

 

Gijs heeft daarvoor fysio gehad die deed dat ook niet. volgens het cb is het een instinct dat als ze op hun buik liggen dat ze dan hun hoofd op tillen maar gijs kon het niet.

Nou moet ik wel vertellen dat hij klem heeft gezeten tijdens de geboorte omdat hij zijn handje met zijn hoofd mee wilde laten gaan hihi.

Maar nu drukt hij zich op als de beste het heeft dus echt geholpen en hij wil niets anders dan op zijn buik dan is hij op zijn vrolijkst.

 

wat grappig die van mij kwam er ook uit alsof ze aan de telefoon zat..

wat voor mij erg hielp was haar op schoot zetten, dan houd ze haar nekje ook op, en dan ook af en toe op haar buikje met muziekjes enzo erom heen, ook doe ik vliegtuigje enzo, vind ze geweldig en meteen een stuk minder erg om op haar buikje even te liggen.

 

En die van mij ook leverde me twee hechtingen op

Misschien iets met muziek proberen, vindt Bastian geweldig. Of eerst op de zij leggen, zorgen dat ie naar boven kijkt en dan langzaam omrollen?

 

bij ons zeiden ze ook dat we vaker moesten oefenen (ze was toen nog geen maand oud) maar ze vind het gewoon niet leuk, je ziet dan ook haar hoofdje zo zielig heen en weer gaan! maar ik ga die oefening ook eens proberen van op de buik & oogcontact houden!.

 

\/ Hier is het feest! \/
Na maanden geklooi met de buikstand heeft Lucas eindelijk ontdekt dat het allemaal niet zo heel erg meer is. We moeten het nog niet te lang doen, maar hij houd nu eindelijk zijn hoofd op en is aan het rondkijken en als je een beetje gek doet voor zijn gezicht begint hij nog te lachen ook. Nu is hij vooral dan bezig met wiebelen op zijn buik. Met de benen omhoog. Dacht even dat hij een soort koprol wou maken.
Wie weet gaat hij het ook nog eens voor langere tijd leuk vinden