Heeft er iemand (positieve) ervaringen met zwanger raken icm een snel werkende schildklier? Ik heb te horen gekregen dat ik mijn kinderwens 1,5 jr (en dan moet het ook nog maar lukken....) uit moet stellen ivm een te snel werkende schildklier. Zou het echt niet sneller kunnen??
Hoezo moet je 1.5 jaar wachten? Krijg je nu geen medicatie? Hier niet echt ervaringen hoor... Maar heb na mijn bevalling afwisselend een te trage en te snelle schildklier. Nu heb ik medicijnen en moet ik steeds bloedprikken. Ik zit nog niet op een goede waarde. Maar als ik dat wel zit, dan mogen wij voor een tweede gaan. Tijdens de zwangerschap moet ik dan waarschijnlijk ophogen in medicijnen.
Volgens de arts moet ik rekenen op 1,5 jaar medicijnen om goede waardes de krijgen. Met de medicijnen mag ik niet zwanger worden.
Ja hier, zwanger geworden tijdens de medicatie(ptu), reageer ik goed op en de zwangerschap ging Fantastische. Kerngezonde baby. Waarom werkt je schildklier te snel, autoimmuun ziekte ?
Ja auto immuunziekte. Bij jou? Fijn om te horen dat je, met medicatie, een goede zwangerschap en een gezonde baby hebt gekregen!!
Ja ziekte van Graves. Ik reageer goed op medicatie, gebruik alleen Remmers. Eerst strumazol, werkte goed maar kreeg uitslag. Daardoor ptu, daarmee mag je ook zwanger worden. Mijn eerste internist was een vrij botte man die na een jaar zei: dan maar de slok(schildklier doodleggen.) Maar ik wilde dat niet, had nauwelijks klachten, met weinig medicatie kan ik mijn schildklier remmen. Dit terwijl de antistoffen best hoog gemeten waren bij mij. Maar ik ook echt fases had dat ik zowat medicijn af kon. Sommige vrouwen hebben enorm veel last van elke kleine schommeling, ik heb dat niet, zelfs met waardes sky high wandelde ik nog steeds m'n dagelijkse uurtje. Hij had echt zoiets: liever nu de slok dan kan je over een half jaar met goede waardes voor zwangerschap gaan. Door verhuizing andere vrouwelijke internist. Over zwangerschap gaf ze aan dat ze het niet adviseren met medicatie maat ik proefde in alles dat ze met mijn waardes geen belemmering zag . Ze mogen het alleen niet adviseren omdat het toch een risico met zich meebrengt . Ik weet dat ook iemand hier op het forum heel slecht op medicatie reageerde, dan wordt het natuurlijk een ander verhaal. Ik ben na een jaar zwanger geworden, gelijk internist gebeld en moest wel.onder controle gyn omdat de medicatie in extreme gevallen de groei van de baby kan remmen. Meestal zien ze echter dat de antistoffen afnemen en medicatie omlaag kan en zelfs gestopt. maar ja, meestal is geen garantie dus ze mogen het niet adviseren. Na de bevalling is de schildklier van mijn zoon geprikt op dag 2 en dag 8. Niks aan de hand, niks meegekregen van de medicatie. Geboren met 41+3 met 54 cm, alles dr op en dr aan Wat is jouw behandelplan nu?
Bedankt voor je uitgebreide antwoord. Ik moet nu 6 wk aan de strumazol. Daarna kijken wat het heeft gedaan in m'n bloed. En daarop wordt de medicatie ingesteld. Weet eigenlijk nog niet zo heel veel. Het is me nogal overvallen. Alleen gaf de internist aan dat in de komende 1,5 jr beter niet zwanger kan worden. Super jammer want we wilde net voor een 2e kindje gaan... Ik ga het de volgende keer iig beter bespreekbaar maken.
Ja zo ging dat hier ook. Strumazol hoge dosis om de grote hoeveelheid schildklierhormoon te reguleren. Dan begin je met euthyrox/thyrax om weer aan te vullen. Dit vinden de internisten de makkelijkste manier van behandelen, want je legt de schildklier eigenlijk helemaal dood en vult kunstmatig bij. Ik deed hetdaar dus niet goed op en vind het ook onnodig veel medicatie. Dus in overleg alleen gaan remmen met strumazol, maar door uitslag overgegaan op ptu. Voordeel is dat je heel goed kan blijven monitoren wat je eigen schildklier doet , nadeel is dat je meer kan schommelen. Maar ja, dat doet de schildklier van nature denk ik ook. En als je daar geen last van hebt zoals ik vind ik dat een veel prettigere methode. Ik heb hetzelfde gehoord over kinderwens, sommigen zeiden zelfs; neem maar gelijk de jodium slok dan kan je (je leven lang) op thyrax en kan je voor kinderwens gaan. Maar dat voelde zo slecht, een gezond orgaan doodleggen, want het probleem zit niet in de schildklier zelf maar in de antistoffen. En waar die vandaan komen weten ze niet. Ik ken twee mensen die de slok hebben gehad en die hebben er vreselijke spijt van, 1 dame blijft schommelen en raakt maar niet goed ingesteld en zit nu al 7 jaar te puzzelen, terwijl ze voor de slok het eigenlijk prima deed met medicatie maar zich liet overdonderen door het protocol en de internist; na een jaar nog niet genezen dan de slok. De andere vriendin is sinds de slok vreselijk aangekomen, merkt eind van de dag nauwelijks energie meer, je slikt het schildklier hormoon namelijk sochtends voor het eten. Eind van de dag lijkt het voor haar op. Ik heb op internet ook wel gelezen van vrouwen die juist gigantisch opknapten na de slok en vaste medicatie, maar lang niet iedereen dus. Luister goed naar je eigen lichaam. Houd er dus rekening mee dat ze er niet happig op zijn om voor een zwangerschap te gaan, zorg wel dat je je eerst goed en fit voelt maar laat je ook niet intimideren door de richtlijnen. Die zijn er uiteraard voor jouw gezondheid en een eventueel kindje, maar ook om de meest "gecontroleerde" aanpak te adviseren, de makkelijkste.