Probeer niet alle ballen in de lucht te houden...dan is het huishouden maar een ontploft zooitje, die verjaardag van nichtje of weet ik wat kan ook wel wachten tot volgend jaar, laat boodschappen bezorgen etc. Ik ben het afgelopen jaar gestart met ouder-kindgym samen met mijn jongste. Als ik een hele ochtend met hem thuis zit vliegt alles me aan, het huishouden, het stemmetje dat ik met hem moet spelen, die leuke serie die ik niet kan kijken omdat ik altijd iets moet doen...Op de gym heb ik een uur helemaal voor mijn zoontje, het is positief, ontmoet andere moeders en ik krijg er energie van! Het huishouden laat ik die dag vallen en als mijn jongste slaapt doe ik iets voor mezelf (slapen of dom tv kijken). Heel goed dat je gaat praten met een psycholoog, ooit heeft het mij met een ander probleem (werkstress) enorm geholpen. Ze ordenen je gedachten en geven handvaten om je gedrag en het gestress te veranderen. Heb je iemand in je omgeving waar je je kind zo af en toe eens kunt brengen? Doe dan iets leuks met je partner. Lukt dit niet, kijk dan 1x per week een avondje een leuke film samen, mobieltjes uit, lekkere hapjes etc. Ik merkte dat we hierdoor meer met elkaar praatte en elkaar terug hebben gevonden. Je hebt elkaar echt nodig in de tropenjaren met kleine kinderen. Succes! Het komt echt goed!!
Misschien een huishoudelijke hulp nemen zodat je niet je energie daar aan hoef te besteden? En de boodschappen laten bezorgen? Dat scheelt ook al een boel gedoe. En misschien af en toe een dagje vrij nemen maar de kinderen wel naar de opvang brengen. Zodat jij even kan opladen. Even een dagje me-time. Misschien 1 keer in de maand ofzo. Ik heb zelf ook beperkte energie door mijn aandoening. Wat ik zelf doe is op zondag een vel papier pakken en opschrijven wat ik allemaal moet doen dus de huishoudelijke taken, boodschappen, werken, vrijwilligerswerk, afspraken etc etc. En dan zet ik er dagen bij en probeer ik het zo globaal als mogelijk is over de week te verdelen. Dat het zeg maar wat gelijkmatig is.
Te weinig slaap maakt je helemaal kapot, ik ken het helaas. Ik mis je man een beetje in het verhaal, jij gaat er 3x per nacht uit voor een voeding, waar is hij? Wanneer je niet wil stoppen met borstvoeding zou ik eens kolven zodat hij er een paar nachten uitvlak en jij kan doorslapen. Zelf zou ik de avondvoeding gaan vervangen van borst naar fles, zodat je zeker weet dat ze genoeg heeft en ze beter zal slapen. Zo kun je de avondvoeding ook overlaten aan je man en kun je vroeg naar bed.
Herkenbaar en fijn om te lezen. Niet dat je je zo voelt maar wel voor mezelf dat anderen hier ook last van hebben. Hier ook gevoel mezelf kwijt te zijn na 3 kinderen en inmiddels 16 maanden flink gebroken nachten, werk, studie en weinig hulp. Hier was mijn hoop op betere nachten ook gevestigd op stoppen met borstvoeding maar absoluut niet de oplossing want alsnog vaak wakker maar nu niet dommelend voeden maar naar beneden, krijsend kind, adrenaline, wakker en daarna piekeren over werk. Kan je man niet snachts soms je kind halen en terugbrengen naar bed. Dat scheelt al veel vond ik. Verder ook zoekende hierin. Ik werkte ook onregelmatig. Dat vond ik echt slopend icm de rest. Nu regelmatig dat werkt beter. Herken ook he gevoel van niet mogen zeuren, tenslotte eigen keus. Maar het is ook gewoon pittig nu. Wat hier helpt is idd die schoonmaakster en verder veel buiten proberen te zijn, contacten opzoeken. Vrienden niet om hulp vragen maar leuke dingen meedoen, naar een speeltuin, bos, lunch (liefst op neutraal terrein), avonds naar de kroeg, uurtje samen hardlopen
Goed dat je iig stappen hebt ondernomen! Maar zoals iedereen hierboven al zegt, laat je man je ook een beetje meehelpen. Je moet het tenslotte samen doen. en misschien kan je alsnog naar een psygoloog gaan? die zou je heel goed kunnen helpen met adviezen en tips. Daar kan je dan ook je verhaal kwijt.
Wat een fijne reacties en tips weer! Daar kan ik wat mee ben gisteren gebeld door psycholoog, is geregeld door mn werk, heel fijn. Ik heb sinds kort een schoonmaakster en daar ben ik zooooo blij mee! Mn vriend helpt heel erg veel gelukkig, we doen het wel echt met zn 2en. Laatste fles vervangen door kunstvoeding ga ik proberen. Ze is alleen wel gewend om aan mm borst in slaap te vallen. Ik vind s nachts de borst geven niet zo erg. Er uit gaan voor een fles vind ik veel erger, weet ik nog van mn oudste. Dan word ik klaarwakker en ga ik liggen piekeren. Ik weet dat slaapgebrek heel veel doet. Het maakt me soms echt raar in mn hoofd. Het ging bij mij beter toen mn oudste eindelijk na 16 maanden in zn eigen bed ging slapen. Toen hij eenmaal door ging slapen ging er een wereld voor me open maarrr toen kwam nummer er 2 er aan en die slaapt nu ook weer structureel tussen ons in. Ik weet wel dat het weer voorbij gaat. Het heeft mij goed gedaan om te horen dat ik niet de enige ben met dit gevoel. Soms voel ik me zo"n slechte moeder omdat ik het zo zwaar vind. Ik kijk uit naar de gesprekken met de psycholoog en heb hoop dat ik me beter ga voelen zodra mn nachtrust weer wat terug komt (vanmorgen was het weer 5u pfff) jullie in elk geval bedankt voor jullie bemoedigende berichtjes!