Ik weet even niet meer wat ik moet doen. Heb gi al een topic gezet, maar vannacht hebben we weer een nacht gehad dat zoontje urenlang gehuild heeft. Van 12wk tot afgelopen oudjaarsnacht sliep hij van 19u tot 9u aan een stuk. Sinds oudjaarsnacht is hij stukje bij beetje steeds meer gaan spoken in de nacht. Nu hebben we al een week of 3, 4 dat hij meerdere nachten in de week uren achtereen huilt. Het begint tussen 22u en 24u en gaat dan door tot diep in de nacht. Soms is hij een half uur of een uur stil en dan begint het weer. Ik geef si zaterdag weer neusspray, paracetamol omdat hij ook weer verkouden is en 3wk geleden lichte oorontsteking had. Maar het gekke is dat hij overdag vrolijk, energiek, speels en totaal niet ziek is, net zo'n wildebras als altijd. Eet en drinkt prima. Middagslaap is ook huilen. Hij pakt niet 1 keer naar zijn oren. Als ik vraag "heb je pijn" zegt hij ja, maar hij wijst naar alles en zegt overal ja op. Ik ben een beetje ten einde raad...ik ga er 's nachts uit en naartoe, troosten, beetje drinken, luuf, neusspray, maar dan zijn mijn ideeen op. Dan laat ik hem een tijdje weer huilen. Dan stopt het, en na een paar minuten begint het weer. Zodra ik bij hem kom is het over. Bij ons slapen heeft hij nog nooit gedaan, hij weet dus niet dat dat kan. Ivm snurkprobleem van mijn vriend slaapt hij op zolder, dus de nachten zijn sowieso voor mij. Ik werk fulltime, zit als een bleek spook op het werk, denk steeds "ik kan wennen aan 3 uurtjes slaap per nacht" maar blijkbaar kan ik dat niet...ik vind het zo knap dat sommigen dat wel kunnen. Ik vind niet dat ik me kan ziekmelden hierdoor, lost ook het probleem niet op. Maar ik zie het echt even niet meer....hoe moet ik mijn mannetje toch helpen, wt gewoon niet wat er met hem is (en mezelf?) ik kan wel weer naar de huisarts gaan, maar dan zit ik daar weer met een vrolijk spelend en lachend kind voor de 2e keer deze maand. Vorige keer lieten ze al doorschemeren dat ze het onzin vonden dat ik kwam met een lichte oorontsteking, dat was eind juli. Huisarts weet dat ik zelf doktersassistente ben, maar omdat mijn zoontje nog nooit oorpijn had gehad wilde ik het even laten bevestigen of uitsluiten.
Hoi lumiere! Wat vervelend voor je! Helaas herkenbaar.... Ook onze beide kids slapen slecht en bij tijd en wijle uren wakker( 4 jaar en anderhalf jaar) Ik zou toch echt al het medische uit laten sluiten. Ik snap niet dat huisartsen zo makkelijk doen over slaaptekort! Dit breekt het hele gezin af! Gelukkig hebben wij wel een sociale huisarts en een goede kinderarts die niet alleen oog heeft voor t puur medische maar ook de impact op t gezin. Bij ins helpt na een aantal gebroken nachten en "zeker weten" dat er niks is, laten huilen. Ik krijg vast commentaar maar dat betekent dat ik 1 keer terug ga, zeg dat alle kindjes slapen en dat hij ook moet gaan slapen. Daarna kom ik ook niet meer terug. Onze zoon is een volhouder dus tis echt kwestie van lange adem. Vaak ist 1 nacht en dan gaat t weer even goed.... Sterkte....
Ik ga ook 1 keer terug, drinken, in luier kijken, koorts? te warm, te koud? Nee? Dan kan mama even niet meer doen als zeggen dat mama vlakbij is, dat de nacht is om te slapen en dat mama hem nu even de kans gaat geven om zelf in slaap te vallen. Voorheen werkte dat ook, had hij eens per plusmin 3mnd een soort "testnacht" waarin hij jengelde/huilde/zeurde. Maar nu dus 3 a 4 nachten per week. Impact heeft het zeker. Mijn vriend en ik snauwen voortdurend tegen elkaar omdat we allebei erg moe zijn. Hij zegt dat ik er gewoon niet heen moet gaan, dat ik zelf paniek zaai door erheen te gaan en dat ik het in stand hou, maar ik wil gewoon uitsluiten dat hij huilt om iets waar ik iets aan kan doen. En buiten dat, ook als ik er niet heenga zijn de muren flinterdun en lig ik toch te luisteren naar het gehuil. Onze zoon is ook een volhouder, gaat gerust 4 uur achter elkaar door. Zojuist de gastouder gebeld, hij is heerlijk in de speeltuin, maakt koprollen, klimt, klautert en heeft het hoogste peuterwoord en is niet eens moe. kortom: vrolijk kind dat niet ziek is. Wat natuurlijk alleen maar fijn is eigenlijk.
Als ik het zo hoor denk ik ook niet dat hij ziek is. Je legt een kind makkelijk woorden in de mond, niet met opzet uiteraard, maar als je vraagt heb je pijn zeggen ze eigenlijk altijd ja omdat ze denken dat je dat wil horen. Gedrag is een betere richtlijn en hij is gewoon vrolijk, goede eetlust, etc. Als het middagslaapje ook bal is, is het misschien tijd om dat weg te laten. Je kunt eventueel een rustmomentje inlassen door hem een filmpje te laten kijken of zoiets, maar niet meer slapen. Misschien gaat het dan 's nachts beter. En anders denk ik inderdaad dat er maar 1 ding op zit: laten huilen. Je gaat 1 keer kijken ; slokje water, schone luier, knuffel. Daarbij leg je uit, wat je ook al doet, dat het nu nacht is en dat iedereen dan slaapt. En dan blijf je weg tot hij rustig is. Het kan de eerste paar keer gerust een paar uur duren, maar slapen doe je nu ook niet. Het is akelig om te moeten doen, maar als je het kunt volhouden is het met een week voorbij.
Helaas herken ik dat het eerste maanden (ruim7) sliep ik niet meer dan 4/5 daarna over gegaan naar5/6 uur. Tot het eerste 1 1/2 jaar hadden we met grote regelmatig dat hij snachts uren wakker was.alle sprongen gehad en uitgebreid ook nog eens. Nu is hij bijna 2.5 en hebben soms dat nog steeds maar dan heeft hij overdag teveel geslapen.hij slaapt van 19.45 tot half 6/ 6 uur. Gisteren teveel overdag geslapen 1 uur 45 min en was hij om 4 uur wakker!!! Tot 5.15 laten liggen en af en toe riep hij. Vanavond maar vroeg slapen ( gaaaaap)
Tijdens de middagslaap huilde hij gi ook. Sowieso maken we hem na anderhalf uur wakker, anders slaapt hij 's nachts ook niet goed. Bij de gastouder heeft hij vanmiddag als een roosje geslapen. Hele dag vrolijk en blij. Ik zie nu al enorm op tegen de nacht. Helpt er ook niet aan. Maar ik vind het zo moeilijk om urenlang te luisteren naar het huilen terwijl ik er niets aan kan veranderen. Behalve dan als ik hem mee naar beneden zou nemen en gaan spelen. Maar dat is op lange termijn gewoon geen oplossing. Vriend is pas om middernacht thuis van het werk.
Zo te lezen doe je het hartstikke goed. Ik ben ook eens ten einde raad geweest door slaapproblemen met mijn zoon. Ik heb toen contact opgenomen met een kinderhomeopaat. Zij zei dat dergelijke problemen heel goed te verhelpen/verbeteren zijn met homeopathie. Ik weet het, je moet ervoor open staan, maar misschien is het wat voor jou? Lees dit maar eens; Slaapproblemen bij kinderen | Kinderhomeopaat Toen ik een afspraak had gemaakt duurde het (ivm vakantie) 2 weken voordat ik terecht kon. In die 2 weken sliep mijn zoon ineens stukken beter (na ruim een jaar!!!). De afspraak heb ik daarom niet door laten gaan. Maar ik hou het altijd in mijn achterhoofd, voor het geval ik het weer nodig heb. Heel veel succes!
Ik snap wat je bedoelt, maar hoe dan ook zul je uren moeten luisteren naar het huilen. Wat hij wil kan niet, en al het andere is verkeerd of maakt het zelfs erger. Heel cru gezegd kun je dan dus net zo goed niks doen en laten huilen. Kan hij niet eens een paar nachtjes logeren, dan kunnen jullie een beetje bijslapen. Je hoeft je geen zorgen te maken dat hij dan anderen wakker houdt want hij slaapt dan waarschijnlijk als een roosje, leer mij kinderen kennen.... Vreemde ogen dwingen en zo.
Inderdaad Zohra, bij de gastouder sliep hij als een roosje en begon hij meteen te lachen toen ze hem wakker maakte. Vanavond even met mijn moeder gebeld om te spuien. Mijn moeder heeft 2x vier jaar gebroken nachten gehad met mijn zus en mij, wij hadden voortdurend oorontsteking en draken onder onze bedjes vroeger en zij snapt precies wat ik bedoel.. Fijn om te lezen dat ik, wat ik eigenlijk al dacht, toch wel redelijk bezig ben. Het is gewoon zo moeilijk om je kind urenlang te horen huilen. Druist tegen alle gevoel in. Dat ik zelf bekaf ben, okay, ik weet dat dat door slaaptekort komt, maar voor hem vind ik het zo akelig. Hoewel hij totaal niet vermoeid was vandaag overdag.
Hoe laat gaat hij nu naar bed? Mijn zoontje is net zo oud en gaat 's avonds pas rond 20.30-21.00 naar bed. Dit omdat hij nog niet helemaal zonder middagslaapje kan. Hij slaapt dan minimaal 11 uur. 19.00 naar bed is hij hier dan nog weer nooit gegaan, zelfs al baby zat die 21.00 al in z'n ritme...
Ben je al bij de kno arts geweest? Ik had ook een 1,5 jarige die uren huilend wakker was snachts en overdag gewoon gezellig. Huisarts deed eerst moeilijk maar ik heb mijn poot stijf gehouden en verwijzing gevraagd. Kno zag direct heel veel vocht en ik had met spoed een operatie. Daarna weer een lief slapend kind. Huisarts zag ook nooit dat zoontje oorontsteking had, maar hij had vaak een loopoor nadat ik bij huisarts was geweest. Chronische oorontsteking is heel naar. Niet alle kinderen zijn overdag zo ziek ervan, hier ook vaak vrolijk ventje bij huisarts.
Hij is nog nooit bij een specialist geweest. Was ook nog nooit nodig gelukkig. Enkele weken geleden ging hij wat later naar bed omdat ik toen ook vakantie had en we veel speelafspraken hadden, toen lag hij er 20.15-20.30 pas in. Maar behalve dat hij jengelig en hangerig was het laatste uur sliep hij er niet beter op.
Ik wil even toevoegen dat het natuurlijk niet nodig is om tegen je gevoel in te handelen. Ik denk dat er een belangrijke reden is dat moeders slecht tegen het gehuil kunnen van hun kinderen. Kinderen hebben in hun eerste jaren veel te verwerken en dat altijd helemaal alleen moeten doen in je bedje, lijkt me behoorlijk tegennatuurlijk. Helemaal als er aan vooraf gaat dat je een kind uren alleen moet laten huilen om dat aan te leren of af te leren. Als ik zelf huil voel ik me heel ellendig. Ik doe het niet voor de lol, maar het is voor mij een manier om emoties kwijt te kunnen. Ik ga er dan ook van uit dat als mijn zoon huilt hij dit niet doet om mij te manipuleren of mij dwars te zitten. Als ik mij voorstel hoe het zou zijn om urenlang alleen te huilen, is dat niet iets wat ik mijn zoon wens. En dan heb ik nog een groot relativeringsvermogen en tijdsbesef. Iets wat kinderen van die leeftijd helemaal nog niet hebben. Wat ik zou doen is mijn zoon proberen bij me te laten slapen, of bij hem op de kamer gaan slapen op het moment dat het mis gaat. Misschien is de een eenvoudige oplossing wel gewoon de behoefte aan nabijheid. Misschien is het niet negatieve aandacht vragen. Want ik ben bijna 32 jaar en heb nog steeds behoefte aan nabijheid. Best wel menselijk denk ik.
Ik wil je veel sterkte wensen! Ik heb niet direct een oplossing of advies, maar geef je wel een dikke knuffel voor komende nacht. Sterkte! Het is erg herkenbaar...
+1 mooi verwoord. Ik vind het vreemd dat je zoontje altijd goed geslapen heeft s nachts en nu niet meer, al zo lang niet! Dat vind ik apart en als dat mijn zoontje zou zijn zou ik mij zorgen maken en hulp zoeken bij onze wijkverpleegkundige! Nou heb ik een heel goede slaper ( ook niet altijd geweest!) Maar ben wel heel blij dat ik hem s nachts ook nabijheid en liefde gegeven heb. Dat was even bij mama op schoot, eerst ook nog borstvoeding, later slokje water. Soms moest dat wel paar keer herhaald worden s nachts. Maar omdat hij ook goed kon slapen dacht ik er zal wel wat zijn, hij huilt niet voor niks! Nu weet ik ook dat peuters kunnen uitproberen hoe ver ze kunnen gaan, maar als ik jou lees ben je al heel lang heel consequent geweest...!
Ik heb contact gehad hierover met CB, in mei. Zij vonden ook dat ik het op zich goed deed. En tja, dat het al zo lang duurt, ik vond het eerder bijzonder dat hij van 12wk tot 19mnd zo enorm goed sliep. Om me heen hoor ik immers overal verhalen van ouders die jarenlang nonstop gebroken nachten hebben met baby/peuter.
Ik kan me voorstellen dat je helemaal op bent met zo weinig slaap. Ik ben zelf ook doktersassistente en moet er niet aan denken dat ik maar 3 uur per nacht slaap. Geloof dat ik iedereen die belt of aan de balie staat dan teveel is. Zou je zoontje ook zonder zijn middagslaapje kunnen? of hem om en om laten slapen dus de ene dag wel en de andere niet? Onze eerste die sliep nog tot 3,5 jaar ´s middags maar de jongste met 2 jaar helemaal niet meer.. Heel veel sterkte in elk geval, lijkt me erg pittig.
Vervelend zeg!mijn beide kinderen hebben ook well eens van die faes. Alhoewel ik helemaal niet zweverig, van ap of up ben en juist soms best streng laat ik mijn kinderen nooit huilen snachts. Er zijn een hoop mogelijkheden om dit te doorbreken zondrr voor altijd aan slechte gewoontes vast te zitten. Even bij je bed nemen en halverwege nacht weer terug, met een matras ernaast gaan slapen, even naar buiten kijken en laten zien dat iedereen slaapt en dat het donker is. Even wat warme melk, even de handjes met koud water wassen (mijn zoontje wordt altijd beetje gereset hierdoor) Oja. Met 1 kind (toch?) Zou je niet moe moeten zijn. Zorg gewoon dat het eerlijk verdeelt met je man;om de beurt een nacht op zolder liggen. Succes!
Huh, waarom zou je met 1 kind niet moe moeten zijn? Denk dat iedere ouder van jonge kinderen wel eens moe is, ongeacht het aantal kinderen. Een peuter die het op een schreeuwen zet hoor je overal in een klein rijtjeshuis. Mijn vriend wil er best uitgaan, maar ik ben dan evengoed toch wakker. Daarom ga ik er dan zelf heen. Ik kan niet in slaap vallen met hard gehuil in huis. In ieder geval niet als het mijn eigen kind is. (ik hoor ook wel eens de pasgeboren baby van de buren, maar die gaat iets zachter qua volume haha, daar slaap ik normaliter wel weer bij in)
Valt hij ook niet in slaap als je 'm even bij je neemt? Als ons zoontje wakker wordt neem ik m even bij me, soms ook even mee in bed, als ik zelf ook erg moe ben. Als hij dan weer lekker slaapt leg ik m weer in z'n eigen bed, na meestal 15-20 minuten. Maar goed, als hij al wakker wordt is het niet meer dan 1x per nacht dus dan vind ik het niet zo erg. Als hij echt een nare droom heeft maak ik m even goed wakker en laat me wat drinken, waarna hij vaak zelf weer lekker gaat slapen. Zou hij nog steeds niet bij je in bed willen liggen? Hier was hij dat ook nooit gewend, maar zoekt nu soms toch wel die nabijheid en wordt er rustig van. En wederom leg ik m gewoon weer in z'n eigen bed als hij slaapt.