ik zit er helemaal doorheen... . Ik ben helemaal klaar met deze klote zwangerschap. Ik voel me al 30 weken slecht, heb pijn en ben down. Hierdoor slaap ik slecht en ben ik snel geirriteerd. Hierdoor heb ik ook heel vaak (schreeuwende) ruzie met mijn man als mijn dochter op bed ligt en slaapt. Hij begrijpt me niet en wil me ook niet begrijpen. Hij vindt het erg dat ik me niet verheug op de komst van de kleine. Ik zie allemaal problemen: Red ik het wel met twee kinderen? Redt mijn huwelijk dit wel? Is het niet te zwaar? De babykamer is nog niet af en dat zal voorlopig ook wel niet gebeuren. Mijn man zegt: Ik kan het ook in de twee weken na de bevalling doen want dan ben ik toch thuis en ga ik me vervelen... Daardoor ook geen rust in mijn hoofd... Ik weet dat dit de laatste is en ik baal enorm dat ik er niet van kan genieten.. Ik heb een verleden met depressie achter de rug en loop al bij mamakits en ze houden me goed in de gaten... Maar ik heb zoveel pijn, mentaal en fysiek, dat ik ff door de bomen het bos niet meer zie... Mijn dochter is de enige die nog een lach op mijn gezicht kan toveren en voor haar ben ik nu ook niet echt een gezellige moeder... Ik baal van mezelf, van de situatie, van hoe deze zwangerschap loopt... Ik weet dat het grotendeels de hormonen zijn maar ik kan me er gewoon niet toe zetten om positiever te denken. Natuurlijk is dit kleintje enorm gewenst en ik weet ook dat er echt wel leuke dingen in de toekomst komen. Mijn dochter zal het super leuk vinden en ik heb het gezin dat ik altijd al wilde hebben. Waarom zie ik dan alleen het negatieve? Sorry voor dit lange verhaal maar ik ben benieuwd of er vrouwen zijn die dit ook herkennen en waarbij het na de bevalling eigenlijk allemaal toch mee viel... Alvast bedankt voor het lezen....
ik zou toch proberen rustig met je man te gaan praten. dat de babykamer niet klaar is zou mij ook onrustig maken. (heb ik nu al last van terwijl ik weet dat hij waarschijnlijk van de week zover klaar is als mogelijk is, in ieder geval alle meubels staan dan). Probeer hem rustig uit te leggen hoe jij je voelt. Verder is het nog maar even en dan kun je gaan genieten van de baby1
Wat ontzettend rot dat jij je zo voelt, het klinkt ook echt niet goed Ik zou dit heel snel met je vk of ha gaan bespreken zodat je hier begeleiding voor kan krijgen. Ik krijg namelijk het idee dat je er op dit moment zelf even niet uit gaat komen. Misschien ook handig voor je man zodat hij je beter gaat begrijpen. Een kamertje nog klaar gaan maken na de geboorte omdat hij zich anders gaat vervelen ... Daar zou ik ook niet vrolijk van worden..
Hier ook geen tips helaas. De laatste loodjes meid,komt goed! En daarbij spelen je hormonen nu ook mee,vergeet dat niet Probeer te genieten van je laatste weekjes.
Wat rot dat je je zo voelt! Misschien kun rustig met ML praten dat jij je zo voelt, en da als de babykamer af is dat al een stukje rust zal geven? En dat je in de 2 kraamweken van hem verwacht dat hij jou helpt met de kids en het huishouden. Het zijn de laatste loodjes, en zwanger zijn is zo mooi... Probeer ondanks dat het nu heel moeilijk voor je is toch te genieten. Misschien helpt het om nog wat leuke dingen te doen samen met je dochter? - Koop vingerverf en laat je dochter jou buik beschilderen - Laat wat mooie foto's laten maken van je man, dochter en jij met je mooi zwangere buik. - Laat je dochter een mooie tekening maken voor haar aanstaande brusje. En maak samen een mooie lijst voor daar omheen (iets te knutselen) - DL moet mama en papa straks delen met een brusje, misschien kun je nu nog even wat tijd met haar alleen door brengen? Het zijn allemaal alleen maar ideeën hè, ik weet natuurlijk niet wat voor jou mogelijk is. Maar misschien heb je er iets aan! Geniet van een laatste loodjes, en ik wens je een goede bevalling en kraamtijd.
heb het al verschillende malen uitgelegd dat ik daardoor meer rust krijg in mijn hoofd maar hij zegt dat ik hem dan dwing... Dus ik moet het maar laten gaan... Ja tis nog maximaal 6 weken... Qua gevoel mag de kleine nog wel ff blijven zitten want ben er nog niet klaar voor maar qua lichamelijke ongemakken mag de kleine er vandaag wel uit...
Heb dit al besproken met de vk en ik loop al bij een instantie die vroegtijdige depressie kan signaleren enzo.. Maar ik hoop dat dit "alleen maar" de hormonen zijn en ik straks wel kan genieten van de kleine.. Ik kom er idd zelf niet uit. Kep al gezegd dat hij zich niet beseft dat een tweede kind enorm druk is... Maar ja, ik loop dit al weken tegen hem te zeggen en hij doet het maar niet.. Hij zegt zelf dat het maar twee dagen werk is... Waarom ie er dan nog niet aan begonnen is weet ik niet...
Ik weet ook wel dat het grotendeels mijn hormonen zijn maar dat dat zon grote invloed op je kan hebben wist ik niet.. Ik schrik daar best wel van.. Hopelijk kan ik straks genieten als die kleine er is.. Dank je wel!
Heb ik allemaal al tegen ML gezegd maar hij trekt zijn eigen plan.. Wat een goeie ideeen trouwens! Morgen gaan we een fotoshoot doen, die stond al gepland dus dat wordt wel leuk. Maar dat idee van mijn dochter mijn buik laten beschilderen met vingerverf vind ik echt een goeie!!! Dat ga ik dan ook meteen dit weekend doen!!! Wat een onwijs leuk idee! Ik wil heel graag dingen alleen doen met mijn dochter alleen houden mijn bekkenklachten mij thuis. Kan geen kant op.. En dat idee om samen iets te maken voor haar brusje vind ik ook geweldig! Dat ik daar zelf niet op kom!! Ontzettend bedankt voor deze ideeen!! Ik doe er zeker wat mee!!
Meid ik weet precies hoe je je voelt. Mijn vorige zwangerschap voelde ik mij ook zo alleen was ik wel depressief. Gelukkig heb ik een man die heel meelevend was en is. Het enige wat ik je kan meegeven is denk om je zelf, houd goed je eigen grenzen in de gaten en ga hier niet over heen. Merk je dat het echt niet goed gaat trek aan de bel. Vind het heel goed van je dat je al Hulp hebt gezocht. En het lijkt nu misschien niet zo, maar grote kans dat direct na de geboorte alles van je af valt en je ziels gelukkig bent met jullie kleine hummeltje.
Die ideeën van de buikschildering etc door het zusje...briljant! En wat de rest betreft...ik kan niet meepraten over hoe je je voelt maar wat de baby kamer betreft..heb je iemand in je familie of vriendenkring die handig is? Of misschien 2 mensen? Of je ouders? Dan zou ik gewoon zelf de boel gaan regelen en vragen of zij willen helpen . Ik zou in elk geval zeker niet meer wachten op hem! Waarschijnlijk gaat je vriend dat niet leuk vinden omdat die mensen dan horen hoe laks en ongeintreseerd hij is (want dat is het gewoon) ..misschien dat ie dan een keer wakker wordt? .. de babykamer afmaken NADAT het kind er is...#koekoek
Heb je niemand anders in je omgeving die je even kan helpen en een nieuwe energieboost kan geven? Als het maar 2 dagen werk is had ik echt iemand anders om hulp gevraagd, jammer voor mijn man. Alles voor je eigen rust. Het is nu niet meer de tijd om je "druk" te hoeven maken om dit soort dingen. Verder zou ik stoppen met je man willen duidelijk maken hoe je je voelt. Je fokt jezelf op (snap ik) en schiet er niks mee op. Ik had echt m'n eigen conconnetje om mezelf gebouwd. Elke discussie genegeerd en gezegd dat dit nu niet goed voor me is. Wat betreft 2 kinderen.. Dat kan je wel aan! Probeer alsjeblieft de dingen een klein beetje los te laten. Je weet niet hoe het loopt of hoe het gaat. Je maakt jezelf helemaal dol. Snap dat dit ook hormonen zijn, maar vertrouw ook een beetje op jezelf!
Ik weet hoe het is om depressief te zijn... ben ik ook geweest en tijdens mijn eerste zwangerschap ook medicijnen geslikt. Dus daarom ben ik ook bang dat ik hier weer in terug val, daarom ook hulp gezocht. Ik hoop echt dat je gelijk hebt want ik herken mezelf gewoon niet meer. Wil me weer lekker in mijn vel voelen... Dank je wel!
Heel fijn dat je me begrijpt! Hij zei zelf ook dat ie zich erop verkeken had en dat ie er eigenlijk geen zin in heeft.. Maar ja, zo lang heeft ie de tijd niet meer... Bedankt voor je reactie! Fijn om te merken dat er nog begrip is..
Klopt dat ik mezelf helemaal gek maak... Ik probeer alles voor te zijn en helemaal voorbereid te zijn maar dat kan natuurlijk niet. loslaten vind ik sowieso erg moeilijk omdat ik nogal een control freak ben.... Vooral nu... Bedankt voor je lieve reactie!