Jij moet zelf de beslissing nemen.. Je zegt jullie zijn niet kansloos... ik weet het zo net nog niet... je zei verder op dat je hem de schuld gaf van deze situatie.. je zal als je abortus gaat plegen dit altijd tegen hem blijven houden.. dat weet ik wel zeker... zo heeft je relatie geen kans. Je moet het wel doen omdat je er zelf achter staat... dat gevoel krijg ik niet heel eerlijk gezegd. En 1 ouder gezinnen, als jullie uit elkaar gaan als je kindje 2 is kun je het ook niet weg doen omdat je het liever met z'n 2en opvoed. sterkte ermee...
He Just, Meid, denk er alstublieft heeeeeeel erg goed over na. Als je het morgen doorzet is er geen weg meer terug, besef dit wel erg goed !!! En ik denk, net als Natas, dat je hem dit besluit altijd zal blijven verwijten, dus ik vraag me af of jullie relatie dan toekomst heeft. Ik gun je echt het allerbeste maar denk ook aan je kindje. Het leeft en heeft er zelf niet voor gekozen om in het niets te verdwijnen. Ik hoop dat je voor jezelf en je wonder de juiste beslissing neemt. Liefs Sappie
Oh Just toch, Wat erg allemaal. Denk je dat je relatie nog toekomst heeft? Een man krijgen is makkelijker dan een kind hoor. En te oud....mijn vriend is 42 en ik 44. Wacht toch nog even voor je die beslissing neemt. Die draai je niet meer terug. Ik wens je veel sterkte! Liefs Karin
Ook veel sterkte vanuit hier! Ik hoop dat je er goed over na denkt voor je een definitieve beslissing neemt... Denk er alsjeblieft erg goed over na voor je een knoop doorhakt, het is nu nog pril, je hebt nog even tijd. Ook ik ben van mening dat als je je vriend op dit moment er de schuld van geeft, dit gevoel niet (snel) weg zal gaan. Ik ben bang dat dat gevoel alleen maar sterker wordt als je wel besluit je kindje te aborteren. Kun je daar mee leven en er overheen stappen? Ben je dan nog in staat om van je mannetje te blijven houden? Ik wens je echt alle wijsheid van de wereld op dit moment Nogmaals sterkte! Marian
Deze tekst vond ik van 18 november vorig jaar, is je vriend dan nu van gedachte verandert?? Of ben ik erg nieuwsgierig als ik daar naar vraag? Marian
Ik heb ook even je oude berichten gelezen.. je bent al sinds november gestopt met de pil..dus duidelijk wou je zelf een kindje..(hoewel je nu doet alsof het niet de bedoeling is..en het eigenlijk niet zo heel erg handig is??) Ik weet niet hoe de situatie precies is... Maar ik vind het heel heel wreed om zelf te stoppen met de pil (zonder het je vriend te vertellen misschien?) omdat je een kindje wil..en nu het kindje er is..en je vriend er helemaal niet open voor staat...haal je het kindje weg!! Ik heb hier geen woorden voor.. Het spijt me wanneer ik je misschien verkeerd heb begrepen.. Maar ik kan me echt niet voorstellen dat iemand zo wreed kan zijn..
humz ... idd raar Natas .. anyway als je je kindje voor een man laat weghalen waarmee je mijnsinziens nu toch al geen toekomst hebt ..waarom laat je het dan uberhaubt weghalen ...ik hoop dat je goed nadenkt over je beslissing en wat mannen betreft geen hand vol maar een land vol greetz asjuh
Als je het kindje weg laat halen zul je hier toch 100 % achter moeten staan, je zult het je vriend anders altijd verwijten, je bent 25 en je kinderwens zal blijven bestaan en hij wordt nog ouder en zal dan zeker geen kinderen meer willen. Dat je straks dan beide verliest is zeker niet ondenkbaar, dan is er niets meer en blijf jij met een schuldgevoel achter. Jullie zullen er samen uit moeten komen en de beste beslissing moeten nemen. Heel veel sterkte.
Hoi Just, Wil je echt je leven kimderloos door gaan. Want anders moet je toch echt stappen ondernemen. Als je vriend het nu al niets vind zal dat in de toekomst ook niet komen. Hadden jullie dit dan niet goed besproken? Wist hij wel dat je met de pil was gestopt ?? Hoop dat je niet door zet met die abortus voordat je het nogeens heb overdacht. Je kan er best nog wat langer overdenken. Veel Succes
je moet er wel zelf ook 100 % achterstaan als je het weg laat halen, maar ik heb al zo vaak gehoord en gelezen dat de vrouwen die het kindje weg lieten halen er later zoveel spijt van hadden dat ze hun vriend/man er de schuld van gaven en dat de relatie ook daardoor stuk liep. ik vind het wel enorm gemeen om jou zo voor het blok te zetten. er moet toch over gepraat kunnen worden. een oud collega van mij zat ook in zo'n situatie en die hield het kind en toen het geboren was was hij er toch ontzettend blij mee en was niet bij dat kind weg te slaan, maar ja ik weet niet of jou mannetje zo zal reageren ik wens je enorm veel sterkte en succes met je besluit. liefs san.
hoi gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik denk dat je vriend er gewoon ff aan moet wennen 39 is echt niet oud hoor om vader te worden. Je zei toch dat jullie alles hadden en dat jullie gek op kids zijn? dan komt het vast en zeker wel goed joh. Geef hem gewoon ff de tijd Maar ik begrijp hoe je je voelt hoor ik zou ook teleurgesteld zijn als mijn vriend niet enthousiast was. Maar je moet doen wat jou het beste lijkt jij draagt het en ik denk dat je een hele goede moeder word hoor groetjes joella
Lieve Just, Heb vandaag heel veel aan je gedacht. Ik hoop zo dat je de juiste beslissing hebt genomen en dat het goed met je gaat. Laat je nog van je horen ?? Liefs sappie
hallo, eerst en vooral een proficiat met je zwangerschap , en een hele dikke knuffel van mij. ik kan me perfect in jou plaats voorstellen , ikzelf ben 19. mijn partner is 47 samen zijn wij al bijna 3 jaar gelukkig . ik weet dat dat voor u een groot leeftijdsverschil zal zijn, maar ik voel me perfect gelukkig . toen ik merkte dat mijn maandstonden uitbleven was ik heel bang voor zijn reactie . na een goede maand heb ik het hem veteld, dat mijn maandstonden wegbleven en zijn we samen een test gaan halen . bleek later op de avond dat deze test positief was . ik was gelukkig, mijn partner daarentegen was heel negatief . hij liep voortdurend heen en weer , sprak mij zeker 4 dagen geen woord meer aan .na wat bekomen te zijn wou hij met mij een deftig gesprek aangaan . toen bleek al snel dat hij dat ik abortus pleegde ik was razend, en vroeg of ik hem mocht vermoorden in plaats van dat klein onschuldig mensje die in mij aan het groeien was . na uren lang discussieren besloten we om aales wat te laten bezinken . ik maakte afspraak met de GYN, en na lang zagen ging mij partner mee . toen wij daar aankwamen deed de GYN een echo . ik was dan 8 weken zwanger . ik durfdde mijn vriend niet aan te kijken terwijl ik een echo kreeg . toen ik hem toch een blik gunde, zag ik een traantje over zijn wang wegpinken . in de auto vertelde hij mij hoe schuldig hij zichzelf wel voelde omdat hij dat prachtig mensje eerst wou laten weghalen, dat hij dat prachtig wezentje eerst niet wou aanvaarden. nu is hij supergelukkig dat wij samen een kindje krijgen . hij beloofde mij zelfs om de beste pap van de wereld te zijn . wat ben ik gelukkig nu ,ik krijg heel veel kleine attenties van hem, en hij koopt nu al heel veel voor ons kleintje.zelf praat hij ervan om na de zwangerschap zo vlug mogelijk aan een tweede kindje te beginnen. ik wil u gewoon duidelijk maken, dat jou mann gewoon wat verwerkingsproces nodig heeft . maak een afspraak met de GYN of VK, en wanneer hij je echo ziet, zal hij zich zelf zeker al een pak beter voelen . hou ons zeker op de hoogte nog . heel veel succes met uw zwangerschap, en geniet heel veel van elke dag dat je zwanger bent . veel dikke zoentjes natashatje
oeps , ik lees nu pas de reacties op deze topic . ik heb hierboven ook al me menig gezet , maar nu dat ik dit lees schrik wel effe? dit ziet hier wel heel raar in elkaar he . ik hoop dat er hier over niet gelogen word, want vele vrouwen maken echt die situatie mee (waaronder mezelf ) en dat is echt niet leuk hoor . ik hoop dat er eens goed over na gedacht word . en just , ik hoop dat je ermee kunt leven wanner het hier over gelogen wordt . mischien moet deze topic gesloten worden? liesfs natasha
Ik vind van niet. Just heeft haar verhaal gedaan en wij hebben daar ook een mening over. Misschien is het verhaal in onze ogen een beetje anders dan we zelf zouden doen, maar vind het geen reden om het topic te sluiten.