Vertel over jou lieve vriend/man!

Jaaaa goed idee! Ik heb ook zo'n geweldige lieve man getroffen

Vanmorgen nog...Ik zit al ruim 3 weken thuis i.v.m. toenemende harde buiken en voorweeen. Af en toe dus wel een beetje saai, met weinig aanspraak. Kwam hij me vanmorgen wakker maken..... hij had nog een vrije dag te goed en had deze maar opgenomen, nu is ie gezellig de hele dag vrij. Hij had wel alvast een prachtig bosje bloemen gehaald en een lekker ontbijtje bij de winkel, en iets dat ik nog van de prenatal moest hebben. Lief toch!

Maar daarnaast nog veeeeeel meer
- Hij geeft steeds een kusje op mijn buik ook als hij thuis komt of gaat slapen, voor de baby;
- Heeft toen ik ineens niks meer kon door de harde buiken naast zijn fulltime baan kei en kei hard geklust om de baby kamer af te krijgen, we hadden een dakkapel gekregen dus de hele kamer moest afgetimmerd. Daarnaast maakt hij alle meubels ook zelf, dus dat er ook naast gedaan!
- Hij doet zonder mopperen het hele huishouden zo'n beetje en verwacht van mij niks, en als ik dan wel iets heb gedaan kan hij er helemaal van genieten.
- Hij zegt steeds dat hij mijn buik zo mooi vind.
- Hij zegt ook steeds dat we een kindje krijgen en dat hij niet kan wachten tot ze er is.
- Hij neemt me graag ergens mee naar toe want ondertussen is hij maar wat trots om me te laten zien en als mensen dan zeggen ooh he, dat is jou vrouw? Wordt je papa?
- Hij zorgt dat hij naar alle afspraken mee kan, wat zijn werk ook doet.
- Hij belt iedere dag eventjes als hij pauze heeft om te vragen hoe het gaat.
- En hij vind het inderdaad niet erg als ik weer een jurkje ofzo gekocht heb!!
- Iedere avond voor het slapen loopt hij even de babykamer op met een grote glimlach, even spieken.

Ik zou hem voor geen goud willen missen

 

Mijn man doet eigenlijk alles precies goed, hihi

Ik dacht toen ik ging testen dat ik niet zwanger was, ik voelde me helemaal niet zwanger en wilde gewoon even de zekerheid hebben dat m'n menstruatie eraan zat te komen. Dus ik testte toen mijn man niet thuis was, want ik verwachtte niets. Maar die test was dus knalpositief en mijn man was de hele dag niet bereikbaar (die had een soort conferentie en ging ook uiteten daarna, zonder mobiele telefoon natuurlijk). Toen hij thuis kwam, zag hij direct dat er iets was en reageerde hij meteen zo mooi en fijn, heerlijk!

Verder is hij ook heel bezorgd, niet té gelukkig, maar wel altijd rekening met mij houden en hij wil per se dat ik geen zware dingen meer de trap af draag bijvoorbeeld.

Hij is heel trots en soms zie ik hem dan naar mijn buik kijken en helemaal stralen

We hebben de babykamer nu grotendeels ingericht en daar was hij ook heel actief mee, hij vond het echt super leuk om over de kamer na te denken en is nog steeds bezig met mooie spulletjes te zoeken om de kamer mee aan te kleden. Erg leuk om te zien hoe leuk hij dat vindt

En ook gewoon hoe hij met mijn buik omgaat, hij praat er tegen, geeft kusjes, dat soort dingen. Super gezellig

 

Ik zou niet weten waar ik moet beginnen;

Vanaf het moment dat ik zwanger ben is mijn man de liefste die er maar is;

- hij zorgt voor mijn ontbijt voordat hij naar het werk gaat
- zorgt voor het avondeten
- doet de boodschappen
- doet alles in het huishouden
- leest elke week voor uit zwangerschapsboek over welke veranderingen er zullen zijn per week.
- gaat mee naar samen bevallen cursus
- praat met de baby, knuffelt mij
- masseert mijn buik in met lotion of olie
- denkt goed mee over alle veranderingen
.... en weet ik veel wat nog meer....

Ik ben nog meer van hem gaan houden dan ik al deed..

Kortom, door hem voel ik me niet eenzaam. En als ik het even niet meer zie zitten is hij er altijd voor me.

Echt een schat!

 

@andrea,

kan me helemaal inleven in jou verhaal.. ik ging ook alleen even testen om het uit te sluiten, en toen plop, positieve test

die van mij was toen ook aan het werk, alleen is zijn werk iets moeilijker, hij werkt op een booreiland en is dus iedere keer 2 weken van huis.. ik moest hem toen dus maar bellen, hij was ook helemaal in de wolken (enstiekem ook chagrijnig omdat hij niet thuis was, haha) toen hij na zijn 2 weken thuis kwam had hij een pandora bedeltje voor me gekocht van een kinderwagen. zoooooo lief..

maar goed, en verder, die van mij is gewoon echt geweldig...

- altijd een kusje op mijn buik
- komt veel aan mijn buik
- zegt dat ik de allerliefste mama word (slijmjurk, hihi)
- word niet boos als ik weeeeeeeeeeeeer iets heb gekocht
- gaat supergoed met mijn hormonen om (en dat zal niet makkelijk zijn)
- is bezorgd dat ik te veel doe als hij aan het werk is (stiekem doe ik dat ook wel een beetje)
- hij zegt niet meer he schat, maar he mama (zo lief )

eigenlijk kan ik nog wel even doorgaan, het is gewoon een schat...

 

Leuk topic!!

Mijn vriend is zon schatje!!

- hij vind me helemaal de bom!! ( hahaha )
- kan niet van me afblijven
- is zooo trots dat ie weer papa word!!
- als ie weggaat maakt ie me altijd wakker krijg ik een kus en een knuffel en stopt me lekker onder.
- hij belt mn in zijn pauzes en vraagt hoe het gaat en met de kleine, die wil die dan even aan de telefoon
- als ie thuis komt krijg ik gelijk een dikke knuffel en een kus en Gilani ook en gelijk een aai over mn buik
- Hij helpt me mee met de strijk
- Doet graag boodschappen
- Doet uit zichzelf Gilani in bad
- Ruimt op
- Probeert te strijken haha
- En kruipt savonds helemaal tegen me aan, of ik moet met mn hoofd op zn schoot gaan liggen en gaat ie lekker door mn haar heen of mn rug kriebelen!

En natuurlijk doe ik ook alles voor hem! Buitenom dat hij mijn vriend is is ie ook mn allerbeste vriend! Wij kunnen elkaar alles vertellen! Liggen vaak op een lijn en hij is een super lieve papa!!

 

Goed dat dit topic ook eens geopend wordt!!
Mijn man is ook echt een schat!

In het begin moest hij wel even wennen omdat ik binnen 6 weken zwanger was en hij dat echt niet verwacht had (en ik ook niet hihihi).
Mijn zwangerschap is heel fijn en makkkelijk verlopen echter bij 32 wkn heb ik een grote bloeding gehad (was de 3e keer) en moest ik in het ziekenhuis blijven voor twee dagen en nachten. Daar is hij van geschrokken! Sinds dien:

- Hij doet alle zware huishoudelijke klussen
- Hij koopt iedere week bloemetjes voor me!
- Hij gaat mee boodschappen doen of doet het alleen op de fiets (hij heeft geen rijbewijs)
- hij knuffelt me heel vaak en aait me vaak over mijn buik
- hij kijkt me heel vaak super verliefd aan en zegt dan dat hij heel veel van me houdt!
- sinds de bloeding hebben we geen sex meer gehad. Ik was heel bang dat ik hem daarmee te kort zou doen,maar dit komt juist van hem af.Hij is super voorzichtig, vind het helemaal niet erg en zegt steeds dat het wel weer komt na de bevalling. Ik denk dat ik het nu erger vind hahaha. We knuffelen nu gewoon heel veel.
- de babykamer heeft hij helemaal geschilderd
- alle grote babyspullen hebben we samen uitgezocht, de rest van de kleine spullen laat hij lekker aan mij over
- en zo kan ik nog wel even doorgaan

Kortom, ik ben nog meer van hem gaan houden dan ik al deed en kijk enorm naar de komst van ons kindje uit!!

 

En ik ben jaloers!!!

 

Moet zeggen dat mijn ventje ook heel goed omgaat met de zwangerschap. In het huishouden helpen deed hij sowieso al altijd maar nu nog net ietsje meer zonder ook maar te hoeven vragen.
Kan ook heel trots als we op een feestje zijn en hij komt iemand tegen die hij lang niet gezien heeft naar me toe slepen om mijn buik te laten zien Grappig vind ik dat.
Ook gaat hij mee naar iedere controle die ik heb en belt ook constant om te vragen hoe het met me gaat Tis toch een lieverd hoor.

 

Ja ik merk dat hij nog altijd zo gek op me is als anders, ik toon dat wat minder namelijk
Als ik maar zielig genoeg doe, doet ie echt alles voor me en eigelijk doet hij zo ook best veel voor me, andersom minder haha ik ben ook zo'n bitch
nah zijn al 10 jaar samen en geen dag echte ruzie gehad, het gaat nog zo leuk!hij heeft een goed hart

 

Hier ook zo'n toppertje!
Niet omdat hij alles zo geweldig goed opruimt of geen dingen vergeet, integendeel, hij is het schoolvoorbeeld van een verwarde wetenschapper, maar oh zo lief en betrokken.

We hebben over deze zwangerschap bijna 2,5 jaar gedaan en 4 miskramen verder zijn we dan nu eindelijk "goed" zwanger. In al deze tijd hebben we veel aan elkaar gehad en heeft hij zich ook altijd ingezet om ons doel te bereiken, nooit gezeurd over alle onderzoeken in het ziekenhuis en alle afspraken daaromheen. Hij vond het zelfs zo erg dat ik alles moest ondergaan dat hij na de HSG in huilen uitbarste omdat het mij zo vreselijk pijn had gedaan. Mijn schatje...

Ook nu is hij ontzettend lief en bezorgd, ondanks zijn bijna 60 urige werkweken. Van de week was hij een hele tijd op jacht naar de ijskrabber om voor mij de auto te krabben, zodat ik naar mijn werk kon. Heb dus vooral geen klagen!

Fijn om te horen dat er nog veel meer dames zo blij zijn met hun man!

 

Mijn vriend is al de allerliefste partner en wordt zo'n lieve vader! Hij is echt een man-man en doet niets liever dan klussen, hout hakken en dat soort gekke dingen. Nu we voor 90% zeker een zoon gaan krijgen fantaseert hij over samen hutten bouwen, aanmaakhout zoeken in het bos, samen dezelfde stoere geblokte blouse dragen en zo. Echt schattig.

Het kamertje hebben we samen gemaakt. Hij werkt tot 's nachts door terwijl hij om 6.00 uur op moet omdat hij zo'n zin heeft in de komst van ons kindje.

Ik kreeg net een sms'je gewoon met de tekst: zo leuk dat we een baby krijgen!

En verder kriebelt hij me vaak en mag ik niks tillen of bij verf en dergelijke in de buurt komen. Zo lief! We hebben er samen gewoon zo veel zin in!

 

Wat een leuk topic en wat een lieve mannen! Eigenlijk zijn het diep van binnen allemaal watjes

Hier het lijstje over mijn vriend die tot een jaar geleden nog riep dat hij NOOIT kinderen wilde:
- Ons nieuwe huis wilde hij 1 kamer niet laten spackspuiten, want dat zou de toekomstige kinderkamer worden en dan is tegen die tijd een behangetje toch veel leuker?
- Kocht voor mij als verrassing een zwangerschapstest, omdat hij niet meer kon wachten (hij moest zelfs aan de drogist medewerkster vragen waar ze lagen, zo lief!)
- Kookt elke avond, omdat ik misselijk wordt van bakluchtjes.
- accepteert het als ik maar 2 happen van de maaltijd neem, omdat ik warm eten momenteel echt niet weg krijg. (terwijl hij heel goed kookt hoor haha)
- vraagt wel bezorgd of ik dan alsjeblieft een boterham wil eten, zodat ik toch wat binnen krijg.
- aait lief over m'n buik (al is er nog niks te zien of te voelen)
- Gaat mee naar de verloskundige en straalde gisteren bij de 1e echo.
- Gaat niet met me in discussie als ik weer eens onredelijk ben
- Hij maakt (kokhalzend) de kattenbakken schoon. (was normaal mijn taak)

Zo kan ik nog wel even doorgaan. Het is gewoon een schat!

 

Dat van die kattenbak is hier ook een bekende!
Hij zeg altijd zijn jou katten,dus jou kattenbak.
Maar sinds ik zwanger ben. maak hij hem uit ze eigen netjes schoon

 

Ben dan wel net bevallen, maar weet het nog goed haha.

Iedere avond mijn buik insmeren, voorlezen uit het zwangerschapsboek voor vaders, tegen de baby praten met zijn mond tegen mijn buik aan, noem maar op. Ik heb er echt van genoten.

En nu is het dan zo ver, ons kindje is er. Hij zingt voor zijn dochter, gaat met haar wandelen, staat haar vanaf dag 1 (toen de kraamzorg er nog even niet was) te verschonen en staat zonder morren op om haar het flesje te geven.

Ja, ik heb het enorm getroffen met zo'n lieve vent. En van deze werd ik ook even stil: ga lekker mee op skivakantie, je hebt het verdient en het is lekker om er even uit te zijn. Lief: ik Wil mijn gezin niet alleen laten, ik zou jullie te erg gaan missen. Smelt...

 

Heerlijk om die verhalen te horen. Hier ook zo'n lieve man alleen op een andere manier dat ik me zo ontzettend schuldig voel!

Toen ik zwanger werd zaten we financieel erg goed en we hoefde ons nooit zorgen te maken om geld etc. Hij heeft zijn eigen bedrijf gestart en gaat erg goed. Ook werkt hij sinds zijn 15e in een kroeg die van zijn vader is (familiebedrijf) en heeft daar een vast contract. Ook heeft een hij vast contract bij TNT voor post rijden. Kortom, erg druk. Er komt redelijk wat binnen maar wij hebben ook erg veel kosten. Nu hebben we financieel een tegenvaller gehad en nu moet hij nog meer werken en ik voel me zo ontzettend schuldig omdat ik niet werk en er van mijn kant niks binnen komt. Ik voel me er elke dag verdrietig door. Gister moest hij werken in de kroeg van 6 tot 3 snachts en hij was pas 6 uur sochtends in zn bed en 3 uur later moest hij alweer rijden voor zijn andere baan tot 3 uur smiddags. En weer savonds om 6 uur in de kroeg tot snachts. Echt zielig allemaal. Ik zit echt toe te kijken hoe die zich suf werkt en ik kan niets doen

Verder doet hij de boodschappen met me en is hij heel lief. Zegt steeds niet te kunnen wachten tot de kleine er is! Hij begrijpt ook heel goed dat ik steeds minder kan en ik voel me schuldig als ik zeg dat ik moe ben terwijl ik eigenlijk niets doe en hij ook steeds moe is omdat ie zich kapot werkt! Het huishouden doe ik wel allemaal zelf omdat hij dus zo druk is. Gelukkig kan ik alles nog wel goed genoeg!

 

Hier nog zo'n topper van een vent!!

Eind vorig 2010 mijn spiraaltje laten verwijderen (doordat ik dat ding af ging stoten na 3 jaar)
Toen ben ik aan de pil gegaan... hier werd ik erg misselijk van!! En dit was altijd de enige soort pil die ik kon verdragen dusz balen als een stekker!!
Toen zei mijn schat heel lief, schat dan laat je die pil maar staan en gebruiken we wel een condoom... (met frisse tegenzin) omdat we hier natuurlijk niet aan gewend waren!!

Op een gegeven moment was ik gefrustreerd omdat ik het met rubbertje niet comfortabel en erotisch meer vond!! en heb ik gezegd als het zo moet dan maar een tijdje geen sex en zoek ik wel een andere pil of in ieder geval een andere oplossing!!

We hadden het wel is over kids gehad, maar goed ik ben 21 hij 30.. dus nooit echt zo van wanneer is de goede tijd!!

En toen eind januari zei hij schat we doen die dingen weg, en we kijken waar we uitkomen... en ik was zoooooo blij
Ik ben zo ontzettend gelukkig met mijn mannetje... en wou heel graag een kindje samen met hem... En toen bleek eind maart dat ik zwanger was... laatste menstr. was 19 feb...

Toen kwam de schrik ik was 6 weken zwanger en kon alleen nog spugen spugen en nog is spugen!! Op een gegeven moment kon ik helemaal niet meer eten en drinken!! En kreeg ik ook diarree en kon ik niet meer plassen en toch spuugde ik nog erg veel!! zo'n 15 keer per dag... Ben met 9w4d opgenomen met enorme uitdroging!!! precies op tijd omdat ik mijn kindje kwijt had kunnen raken!! Was 2dagen eerder nog getest op uitdrogingsverschijnselen maar niks!!

Mijn schat heeft mij dus naar het ziekenhuis gebracht, zorgde voor het hele huishouden naast zijn 50 uur durende werkweek... en kwam als hij kon 2 keer per dag op bezoek!! Als hij niet weg kon van zijn werk regelde hij andere mensen die op bezoek kwamen!! Dat op zich is al heel tof...

Maar toen kwam ik thuis en kon en mocht ik nog steeds niks!! Dus hij doet al vanaf mijn 10e zwangerschapsweek alles in huis!! Naast zijn baan!! En dat zonder te mopperen...

Vanaf mijn 17e of 18e week ging het iets beter en mocht ik proberen lichte dingen weer te gaan doen en die deed ik dan ook met volle overgave tot 3 weken geleden... Te hoge bloeddruk, weer spugen en toen zei hij RUSTEN en je doet NIKS meer...

Hij regelt alles samen met mijn moeder en zijn ouders... Nu ben ik 39 weken zwanger en heeft mijn schat ook nog eens last van nesteldrang hoe schattig is dat!! Ja maar meisje voordat onze mooie meid komt moet ons huis netjes zijn want ik wil dat de verloskundige komt te werken in een huis dat gewoon schoon is!! En geen gevoel van achterstalligheid heeft!! (is bij ons altijd schoon hoor, elke dag stofzuigen en eigenlijk moeten we ook elke dag afstoffen ivm poes en hond)

En nouja heb de kattenbak al een paar keer voorbij zien komen, maar die weigert hij te doen... Maar daar komt elke dag heel lief mijn schoonmoeder voor... Ook is mijn moeder of zijn moeder hier elke middag om een eind te lopen met de hond zodat ik op bed kan een tijdje...

Ondanks dat ik alles zeer waardeer zou ik blij zijn als ik alles zelf weer KAN EN MAG!!

 

Oh lieve mannen allemaal zeg!
Tja..door mijn hormonen kan ik mijn vriend nogal eens onterecht aanvallen, maar eigenlijk is hij de liefste hoor!

Wat mij vooral is opgevallen hoe mijn vriend net voor en tijdens (en na) de bevalling was. Zoooo lief!.
Hij heeft zich totaal op mij gericht, op mijn behoeftes en grillen en heeft zichzelf compleet weggecijferd.
Ik heb werkelijk waar niet een negatieve opmerking uit zijn mond horen komen over de bevalling en hoe hij dat heeft ervaren.
Ik lees hier wel eens over mannen die de bevalling eng vinden en bang zijn voor wat gaat komen, maar mijn vriend heeft zich daar nooit negatief over uitgelaten. Ook niet als ik daar op aan dring.
Hij vond niets eng, raar, vies, te veel en heeft echt mij als leidraad genomen.
Wilde ik gehurkt persen, ging hij gelijk al achter me zitten: 'wat wil je dat ik doe?"
Wilde ik weer liggen, dan hielp hij me weer op het bed (dat ging een keer of 6 zo).
Praatte ik niet tegen hem dan was het goed, praatte ik wel, dan praatte hij rustig terug.
Omdat mijn vliezen nog niet waren gebroken tijdens de weeen ben ik nog lekker in bad gegaan..heeft hij mijn teennagels zitten knippen omdat ik me ervoor schaamde dat ze zo lang waren (en ja, tijdens de bevalling zouden mensen dat kunnen zien...pfffff ).

Nu weer zwanger...hij moet een hoop verduren van me en slaat zich er kranig doorheen.
Ik zorg 5 dagen in de week voor onze dochter en mijn vriend werkt dan lange dagen (heeft een behoorlijk verantwoordelijke en stressvolle job).
In de weekenden gaat hij er nu uit voor onze dochter en laat mij lekker liggen...Voor hem geen uitslapen dus, maar hij klaagt niet, zegt zelfs dat hij juist zo veel mogelijk van onze dochter wil genieten en dus alle momentjes wil pakken.
Mijn koopwoede (ik koop veel voor weing) mbt tot onze dochter en nieuwe frummel is ook totaal geen probleem..alles wat ik koop wordt met een glimlach bekeken en hij zal nooit zeggen: "Had dat nu echt gemoeten?"

Nu ik dit zo opschrijf besef ik weer dat ik bof met zo'n lieve vriend