Dit klinkt best overdreven maar voor mij voelt het zo. Ik woog 54 kilo , had een strakke buik geen striae en een volle cup G .z Na de bevalling : Ik weeg 75 kg ! Heb een hele flubberbuik , striae van meer dan een cm dik . Overal vooral midden op me buik , heupen . Heb het ook op me billen , borsten. Dan heb ik nog cellulitis . En me volle cup G is veranderd in een cup H wat echt giga hangt ! Ik ben ook nog ingeknipt tijdens de bevalling en dat is niet goed gegaan dus het ziet er daar ook niet meer uit . Me vriend mag me absoluut niet meer naakt zien !! Ik schaam me kapot ! Dit komt echt nooit meer goed dat weet ik zelf ook wel . Ik heb er iets prachtigs voor terug gekregen en zou het never nooit terug willen draaien . Maar schaam me gewoon zo . Als ik oude klasgenootjes tegen kom neem ik een omweg . Behalve als ik met me zoontje ben natuurlijk want op hem ben ik wel errug trots ! Als ik ruzie met mijn vriend heb denk ik wel is hoe het zal zijn met een andere man , maar dan bedenk ik me dat ik die toch niet kan krijgen . "hallo ik ben .... Ja ik ben dik me tieten hangen van hier tot Tokio heb giga striae en een giga litteken omdat me navelpiercing is gaan ontsteken , verder ben ik mismaakt door een knip ... Maaaar ik woog vroeger 54 had een strakke buik en geen striae " denk dat ze er niet echt intrappen . Het is geen psychische probleem hoor , het is gewoon echt allemaal zo ik overdrijf niet . Ook weet ik echt wel dat als vl vrouwen op tv ziet in videoclips ofzo hij weet dat mijn tijd is geweest . Ik ben echt bang dat hij over andere fantaseert (wat veel mannen vast doen) maar dan op een manier van , was mijn vriendin maar zo . Ik was eigenlijk nooit echt jaloers maar nu door dit alles ben ik dat wel . Met erover praten bereik ik niet meer dan "je bent niet dik" "zeik niet zo" "kom je weer" "neeeee ik ga niet bij je weg". Is er iemand die dit herkent ? Ik ben 21 , en nu al zo . Ook heb ik mijn interesse in kleding , make-up , haar enzo opgegeven . Ik wil niet dat ze denken "kijk die lelijke dikzak denk dat ze er leuk uit kan zien" .
Woow ik had het kunnen schrijven. Het enigste verschil is: Ben nu 65 kg en heb een cupje D Ik heb deze week een abbo genomen op de sportschool en voor genomen om toch die 10 kilo kwijt te gaan raken!!! Kop op meid, je kunt het!
Als ex-morbide obesitas persoon denk ik : Prijs jezelf gelukkig met 75 kilo, ik weer niet hoe lang je bent maar ik vind 75 absoluut niet een hopeloos gewicht Maar als je jezelf er niet lekker bij voelt (kan me voorstellen als je vanaf 54 kilo komt) ga sporten, hardlopen, zwemmen of wat je dan ook leuk vindt. Alleen al door te sporten ga je je plezieriger voelen weet ik uit ervaring. Hoe lang geleden ben je bevallen? De term 9 maanden op/9 maanden af geldt natuurlijk ook voor jou. En dat je er niet uit ziet door een knip is ook psychisch, met een aantal maanden zie je er nauwelijks of niets meer van. (Ben niet geknipt, wel gescheurd en gehecht) Je kan toch proberen jezelf weer een beetje 'in shape' te krijgen? Vanzelf zal het niet gaan maar je kan eraan werken. En dan hoef je echt niet weer 54 kilo te wegen maar een gewicht wat jij acceptabel vindt en waar je je prettig bij voelt.. Oh en ruzie maken met je vriend... niet doen joh! Je denkt er veel te zwaarmoedig over. De dingen die je zegt zijn zo onrealistisch (over dat met een andere man enzo..) Met dit gedachtenpatroon praat je jezelf totaal de grond in. Je bent zoveel meer dan die paar kilo die je meer weegt dan vroeger
Ik heb precies hetzelfde gevoel gehad en voelde me echt heel lelijk en vooral erg zielig De kunst is om niet in het " je eigen zielig/lelijk vinden" te blijven hangen maar er iets aan te DOEN Inmiddels zelfs 18 kilo lichter als voor de zwangerschap ( nu 32 kilo kwijt sinds de bevalling in december) en maak me leuk op, koop mooie kleding, leuke sieraden, en voel me weer top Je kan wel boos/verdrietig blijven (en vaak ga je dan emotie eten) en ga je je op den duur NOG rotter voelen omdat het alsmaar erger word en je in een vicieuze cirkel blijft hangen. Dus mijn tip: geef jezelf een schop onder je kont. Waar een wil is is een weg, je zult er alleen zélf voor moeten werken, het komt helaas niet aanwaaien
Jeej meis wat erg dat je je zo voelt! Ik kan me voorstellen dat je nu zo denkt en dat je je 'nieuwe' lijf nog net kan accepteren. Maar.... Striae wordt in de loop der tijd lichter heb ik gehoord, en je gewicht heb je natuurlijk zelf in de hand. Je kunt dus gaan lijnen en sporten bijvoorbeeld. Die striae en cellulitis (die 80% vd vrouwen heeft volgens mij) worden dan ook minder zichtbaar. Ik heb zelf ook een totaal ruptuur opgelopen graad 4 en nee ik heb geen onderkantje van een 18jarige,maar aan de voorkant ben ik net zoals jullie allemaal. En dat litteken verder naar achter? Daar heb ik alleen weet van..mijn man heeft er met de sex geen last van,ik niet en hij is daar beneden met hele andere dingen bezig als mijn litteken bestuderen. Waarom zou ik me er dan druk om maken? En blijf echt wel jezelf optutten etc, waarom daar mee stoppen? Ook kleding/make up en een paar gave schoenen maken dat je je oké voelt. Juist door die dingen te laten ben je een andere vrouw, niet dat maatje meer of minder! En jou vriend weet dat jou lichaam hard heeft gewerkt om hem papa te maken,en dat kilo'tje meer zal hem niet veel schelen. Maar hij zal wel willen dat jij gewoon lekker jij bent. Dus incl tutten etc. Mijn tip; Ga lekker goed voor jezelf zorgen! Je wordt hier niet gelukkig van dus zul je proberen er wat aan te moeten doen. En dan bedoel ik niet alleen de buitenkant.. Je van binnen goed voelen maakt dat je van buiten er beter uit gaat zien! Succes meid!!
Overdrijven is ook een vak. Geef jezelf een schop onder je kont, kleed je leuk, make-up op en ga aan jezelf werken. Door te verslonzen en zwart te kijken kom je er niet.
oe,,,ja... Waarschijnlijk is het serieus niet zo verschrikkelijk als dat jij het nu zelf vindt maar ja,,,wel herkenbaar... Ik was 10 kg lichter voor de zwangerschap en toen al te zwaar maar nu hangt de buik een beetje en boobs zijn ook een etage verder gezakt.. Ben ook bang dat het hiet meer goed komt.. Daarnaast idd ook nog een mismaakte poes (zit gelukkig niet op mijn hoofd dat ding ) na twee kinderen houd je kennelijk een grotere kijkdoos met ook een knip en spataderen op mijn benen.. hoera. Ik ben er zelf wel achter gekomen dat het wel beter voelt als je jezelf weer een beetje verzorgt en leuk kleed. Goede bh en de boobs zitten weer op hun plek. Tijdelijk een correctiehemdje doet ook wonderen, benen scheren en nagels lakken, opmaken en een goede kledingmaat kopen. En daarna lekker sporten en gezond eten. Die poes krijg je er niet mee mooi mee maar als hij maar functioneert toch En de rest wordt ook beter! Succes er mee!
Hé meid! Dit had ik kunnen schrijven al heb ik dan 2 kinderen en een cup e hihi Een paar maanden geleden dacht ik net als jij ik was zo negatief en op een gegeven moment realiseerde ik me als ik zo doorga word mijn man het echt zat! Kom op je mag er wezen! Zo denk ik nu ook over mezelf, ja er moet nog 10 kilo af en jahet word nooit meer zoals het was..maar net als jij wil ik never nooit de tijd terug draaien! Dus accepteert het en als je de puf er voor hebt doe er iets aan! Klinkt misschien hard maar het kan alleen nog maar beter worden! doe lekker weer wat aan je haar en make up en je voelt je echt weer beter! Maar dat is mijn ervaring!
Wat vervelend dat je je zo voelt (en dat is voor jouw gevoel een understatement natuurlijk) maar meid, kom op. Het is al gezegd dus eigenlijk val ik in herhaling maar inderdaad: ga leuke kleding kopen/aan doen, maak je mooi op, ga sporten om wat kilo's kwijt te raken, ga gezond en goed eten. Als je je dan goed gaat voelen, komt dat de buitenwereld ook weer te zien hoor!! Succes!
Ben het eens met hierboven. Doe er wat aan! Ga sporten. En blijf zorgen dat je er leuk uitziet. Je bent nog jong en het is belachelijk om het er zo bij te laten zitten. Kom op!
Herkenbaar! Het lijkt wel alsof elke zwangere vrouw zo van haar kilo's af is behalve ik. Ik woog voor de zwangerschap 52 kilo en nu 68 kilo. Bij mij zit vrijwel alles op buik. Soms krijg ik vragen of ik zelfs weer zwanger ben. En toch ben ik te lui om er iets aan te doen! Ik vind chips, koek en zoetigheid veel te lekker. Ik doe wel eens een poging maar na 2 weken haak ik weer af.
dat je dat gevoel hebt ok. maar dat je jezelf dan ook verslonst vind is. ik stom. ik heb drie kinderen gekregen, een flubberbuik met strepen en bovenbenen met putten en spataders. ook 20 kilo aangekomen. last but not least heb ik sinds een paar maanden psoriasis over heel mn lijf. echt ik lijk wel op iemand met de mazelen. ok ik trek geen korte broek/rok meer aan want mn benen zijn nu mega mega mega lelijk. maar topjes enzo trek ik gewoon aan. leuke kleren en mn haar netjes geknipt en gekleurd. leuk make upje en wie het verder niet zint kijkt maar de andere kant op. ik heb er ook niet om gevraagd en gelukkig is het geen dodelijke ziekte. uiterlijk is niet belangrijk. verzorging en eigenwaarde wel!
Heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel herkenbaar! En toch ben jij de enige die er wat aan kan doen....misschien niet alles, maar toch wel een hoop. Heb er zelf ook moeite mee, moet nog 15 kilo afvallen.
Snap eerlijk gezegd niet zo goed dat als je je niet helemaal vrouw voelt je er niks aan doet om je weer zo te voelen. Ik weeg nu 90 kg en ben 28 weken zwanger. Voor de zwangerschap woog ik 78 kg en ik ben maar 1.55m heb dus ook overgewicht en ook mijn borsten hangen en buik ook. Ik maak me er niet druk over en mijn vriend ook niet. Ik schaam me dan ook niet voor hem dan heb je geen goede relatie vind ik.
Ik snap je best.... Maar vind je topictitel wel erg overdreven Maak je niet zo dru om wat anderen van je denken; jij moet gelukkig zijn met jezelf. Als je dat nu niet bent zit er maar 1 ding op; probeer er wat aan te doen en geef niet op. Als het een keer niet lukt, begin je de volgende dag weer opnieuw. Hoe vaker je probeert, hoe meer kans dat je een keer slaagt! Kleed je 's ochtend netjes aan en doe je haar en make up, ook al heb je er geen zin in. Als je het niets doet voel je je alleen maar rotter. Zorg voor jezelf meid!
Ik herken het wel een klein beetje. Je lijf is gewoon anders na een zwangerschap en bevalling. Maar dat betekent niet dat je niet meer mooi bent!! Het is alleen anders en daar moet je zelf ook weer even aan wennen en accepteren. Gewoon lekker gaan sporten, leuke dingen doen met je gezinnetje, juist wel leuke kleren kopen en mooie lingerie dan voel je je juist al weer beter! Mijn beste vrienddin heeft haar gezicht en handen verbrand bij een ongeluk toen ze 12 was. Ze loopt heel trots over straat en heeft maling aan wat andere denken. Ik vind dat heel knap en heb daar veel bewondering voor. Dus als ik weer eens klaag over mn hangborsten begint ze altijd heel hard te lachen. Zo kan ik goed relativeren! Kom op meid je mag er zijn!!
ga sporten, neem een borstverkleining (wordt vaak vergoed door je verzekering), ga naar de kapper, maak je leuk op en trek wat leuks aan. dat scheelt al de helft. het is niet hopeloos wat je beschrijft. De striae krijg je niet meer weg nee, maar als jij afvalt en wat strakker in je vel zit heb je er zelf ook minder last van. Daarbij vervagen de littekens op den duur en vallen ze niet meer zo op. kortom, denk in oplossingen en niet in problemen.
Ik ken jou niet en je situatie niet dus deze reactie is puur op gevoel en vooral goed bedoeld... Ik krijg de indruk dat je doodmoe bent en dat is ook niet zo gek in deze periode van je leven. Maar raap alle moed bij elkaar die je hebt en stel jezelf tot doel dat je je eind december naast een goede mama ook weer heerlijk sexy wilt voelen. Tips? Nog afgezien van of je afvalt... Eet gezond, drink veel water, ga erop uit (sporten, wandelen, naar vriendinnen, maak tijd voor jezelf en geniet!). Je zult zien dat de kilo's er dan vanzelf afgaan en... nog beter... je jezelf veel fitter voelt. Je borsten worden door het afvallen zeker kleiner en met een dure en goede bh lijkt het vast heel wat. (En als nood kun je altijd nog sparen voor een operatie mits je weer op gewicht bent en je je echt heel onzeker blijft voelen )). ) Hoe dan ook, van je man moet je niet zeuren en geloof me... Met het licht uit en veel zeuren over je lichaam (zonder er iets aan te doen) word je echt niet aantrekkelijker gevonden door hem hoor. Hij heeft je liever zo en vrolijk dan zo en chagrijnig toch? Je hebt een prachtig kindje gekregen, dat heeft iets gedaan met je lichaam -punt!- maar nu moet je er echt voor kiezen om het voor jezelf leuker te maken volgens mij. Gun jezelf iig tot eind dit jaar en dan ben je vast weer een MILF!! )) Weet dat het niet makkelijk is, maar alleen jij kunt het verschil maken... Heel veel succes!
Lees dit topic eens door en vraag je dan af of je nog steeds zo ongelukkig bent met je gezonde (!) borsten: http://www.zwangerschapspagina.nl/zwangerschap/452714-26-weken-zwanger-borstkanker.html Je vriend is zo te lezen heel lief voor je. Wil je dan dat hij zegt "ja je bent dik" "jaaa ik ga bij je weg"? Nee toch? Straks is hij je geklaag wél zat en wil hij bij je weg, niet omdat hij je uiterkijk niet meer ok vindt maar omdat je zo negatief doet. Dus kom op, ga sporten, gezond eten, shoppen en doe wat aan je uiterlijk. Je bent 21, dus nog lang niet hopeloos.