Hoi meiden, Moet even klagen hoor De laatste tijd word ik zowel mijn eigen familie en schoonfamilie echt even zat. Zal niet in detail treden, want dan ben ik morgen nog niet uitgetypt. Maar ik word werkelijk gek van alle 'verwachtingen' die men van je heeft. Mijn broertjes liggen overhoop met mijn ouders (moeder en stiefvader) en mijn ouders willen nu vanalles uitpraten met mijn echte vader erbij. Hij is onderdeel van hun probleem. Ze willen mij en een andere broer van mij erbij hebben..ik heb daar helemaal geen behoefte aan, ik wil rust, geen stress! Ik heb al gedoe met mijn broertjes, omdat mijn broertjes me er ongevraagd bij betrokken hebben. En zo ook mijn geliefde schoonmoeder. Heel leuk, lief en aardig, geweldige oma. Ietwat bemoeizuchtig wbt kleinkinderen, maar ach.. Wij zijn mensen die werkelijk altijd voor anderen klaar staan, mijn zwager daarentegen, bijvoorbeeld niet. Maar wat kan zij zich bemoeien met de relatie tussen mijn vriend en mijn zwager zeg, nog altijd onredelijk ook! Wij zijn namelijk altijd de sjaak. Wij moeten méér klaar staan voor hem, contact beter onderhouden, bla bla blaaaa. Maar andersom? Hij is altijd met zichzelf bezig en heeft nooit interesse voor een ander. Wordt altijd opgehemeld en al zou hij een bom in je huis laten ontploffen, dan nog is hij haar alles. Echt waar, hoe eerlijker, vriendelijker en behulpzamer je bent, des te harder wordt je grond in getrapt als je niet aan andermans verwachtingen voldoet. Maar andersom? Huh? Wat bedoel je, wat is jouw probleem? Ach joh laat het, hij/zij is nou eenmaal zo Bij mijn schoonmoeder en zwager is dit een patroon wat al jaren loopt en al zo vaak wat van gezegd. Maar er wordt gewoon niet geluisterd. Frustrerend en het levert stress op:x Ik ben het zat! Niks van aantrekken heeft geen zin, want ze zal het te pas en on te pas komen vertellen. Als we op visite zijn, een verjaardag vieren noem maar op. En als ze écht niet kan wachten met haar belachelijke verhaal? Dan belt ze toch gewoon even? Ik schrijf dit nu van me af omdat er van zowel mijn familie als schoonfamilie recentelijk weer voorvallen zijn geweest, en het echt de druppel is. Het contact wordt echt op een laag pitje gezet als dit door blijft gaan.. Mijn vriend gaat zijn moeder vanmiddag nog één keer duidelijk maken dat ze der klep moet houden, anders is het voorlopig even klaar. En ik bel mijn ouders om te zeggen dat ik geen behoefte heb om mijn vader onder ogen te komen. Heb hem niks te zeggen.. Oh en misschien nog een idee om iedereen nóg een keer te vertellen dat ik zwanger ben? Misschien dat ze het vergeten waren, en daarom geen rekening ermee houden? Je weet maar nooit
Wat vervelend toch altijd dat familie gedoe. Ik snap heel goed dat je er ff klaar mee bent. Waarom is het altijd zo moeilijk om respect te hebben voor iemand met een andere mening/wens. Sterkte ermee.
Hey meid, hier ook iemand die zo nu en dan hele gezeur over zich heen krijgt. Pa, ma, broers, schoonzussen, ooms, tantes etc. Wat bij mij helpt is zo min mogelijk persoonlijk en telefonisch contact hebben, gewoon wat afstand bewaren. En bij familiekwesties/onenigheden je mening voor je houden, voor je het weet sta d'r zo weer middenin. En vooral kort en krachtig aangeven en blijven herhalen dat je niks met andermans problemen te maken wilt hebben. Met schoonfamilie heb ik niet zoveel te maken, ivm 100+ km afstand. Maar ik merk dat mijn man zo nu en dan telefonisch benaderd wordt over allerlei problemen. Maar hij kan er veel beter mee omgaan dan ik..
Count me in..... Je wil niet weten hoe "gezegend" ik ben met die van mij........ In mijn familie is er ook altijd wat en ons Edel kan toch goed luisteren...... Maar teveel is teveel! En mijn schoonfamilie is......niet te doen....Die wens ik niemand toe!
Dank jullie wel Het was inderdaad echt even om van me af te schrijven. Ik ben echt de moeilijkste niet, maar het maakt me zo boos nu, dat niemand rekening met mij en de baby schijnt te houden...Dat vind ik nu nog nog het ergste. Mijn vriend heeft inmiddels al het eea met z'n moeder besproken. Heb begrepen dat ze het goed heeft opgevat. Valt dan weer mee gelukkig, nu hopen dat ze zich eraan houdt.. Nu alleen mijn ouders nog even bellen. Ik wil best met mijn broertjes praten, zij zijn me heel dierbaar en ik zou mijn moeder ermee helpen. Maar m'n vader, nee..liever even niet. We zijn wel on speaking terms, maar dat is het. En dat is goed zo, wil het niet beter maar ook zeker niet slechter.