Neem eens contact op met de martin gaus academy in lelystad. Daar hebben ze verschillende gedragstherapeuten en zij kunnen je hele goede typs geven. Je kan er met je hond langs en hun observeren zn gedrag en ook hoe jij reageerd. Aan de hand van de observatie en jouw verhaal en je antwoorden op hun vragen, geven ze je tips en advies. Ze kunnen je vertellen hoe je met zn gedrag om moet gaan. Een aantal zeggen hier dat je je hond niet apart moet zetten omdat dat averechts zou werken. Hier ben ik het absoluut niet mee eens. Het is juist goed om hem af en toe apart te zetten. MAAR, het ligt aan de manier waarop je dat doet. Zet je hem echt zo, hup, in de bench aks je kleine binnen is, ja dan kan hij dit "linken" aan je kind en en. jaloers gedrag gaan vertonen. Als je het goed aanpakt, met bijv tips van martin gaus, dan is er niets aan de hand en is het voor iedereen een stuk rustiger. Hond heeft zn rust en eigen plekje, je kind is veilig, hond is veilig voor je kind en jij hoeft niet continu politie agentje te spelen. Ik heb een duitse herder met een verleden. Hij heeft iemand gebeten en heeft hiervoor bij martin gaus gezeten. Ik wilde graag kinderen en heb hun om advies gevraagd. En gevraagd of hun mijn hond konden testen. Of hij te vertrouwen was met kinderen. Ik heb heel veel tips gekregrn over hoe ik mn hond aan mn kind moest laten wennen en hoe dit in de toekomst moest. Zij gaven mij ook het advies om mn hond een eigen plek te geven die afgesloten kan worden. Gang, keuken of bench . Een plek die je voor je hond leuk moet maken en waar kind NOOIT mag komen.dit is de rustplek van de hond. Waar hij zich terug kan trekken wanneer hij je kind zat word, maar ook een plek waar jij hem "op kan sluiten" zonder dst hij dit linkt aan je kind. Ik heb dus een hekje in de keuken. Hier ligt de hond zn kussen en hier mogen mn kids niet komen. Als hond er zelf naar toe gaat, dan gaat het hekje ook dicht. Hond rust en kind kan er niet bij. Ik hoef ze zo niet de hele dsg in de gaten te houden. Overdag g a at hij er ook een oaar x in zodat hond rust heeft en de kids ongestoord kunnen spelen. Mn hond vind het niet erg om "opgesloten" te worden. Ik heb zn plek leuk gemaakt voor hem. Hij weet dat hij bijv zn kong of kluif krijgt als hij daarin gaat. Of bijv een balletje. Dit is goed opgebouwd met tips van gaus, dus hij associeerd het "opsluiten" niet aan mn kind maar aan iets leuks. Mn kind, betekend voor hem, leuke dingen. Ik zorg er bijv ook voor dat ik hem niet opsluit zodra kind naar binnen komt. Hij gaat dan bijv 10 min eerder naar zn plekkie of ik haal kind nasr binnen en na 15 min gaat hij apart. Soms ook als kind er niet is of op bed ligt. Zo krijgt hij niet het idee dat hij steeds apart moet als kleine nasr binnen komt. Ik betrek hem wel bij mn kinderen maar alleen wanneer IK dat wil. Dus ik roep hem. Hij mag zich er niet uit zichzelf mee bemoeien. Als ik naar de wc ga of naar boven dsn gaat mn kind mee of hij gaat de keuken in. Mijn hond is een stuk relaxter geworden naar mn kids omdat hij weet wat hem te wachten staat en omdat hij "weet" dat ik hem bescherm tegen mn kids.
Hey.. ! Wel herkenbaar.. hier een labrador.. ( die natuurlijk bekend staan om het lieve kindvriendelijke karakter.. ) maar ik vond / vind het ook eng. Wat wij hebben gedaan... toen Sanne nog klein was en niet echt weg kroop haar op een kleed op de grond gelegd. Chester mocht daar niet op, maar hij mocht wel los in de woonkamer/ keuken. We blijven er altijd bij.. ga ik even weg en zijn ze alleen ja dan gaat Chester even de bijkeuken of tuin in of Sanne gaat mee naar de wc bv als dat kan.. Toen ze echt ging kruipen hebben we het andersom gedaan. Hoe klein ze ook was er waren twee plekken in huis verboden terrein.. Chester zijn bench en zijn kussen. Dat ging natuurlijk niet altijd goed maar zodra ze in de buurt kwam zetten we haar ergens anders. Het voordeel is dat wij de bench nog ( hadden ) staan wat echt zijn plekje was hij ging daar altijd bv na het eten een half uur in ook voordat Sanne er was. Dat hebben we dus gewoon aangehouden. Ondertussen loopt ze is en is de bench weg. Dat had overigens niets met elkaar te maken dat kwam zo uit. Het gaat super goed tussen die twee.. maar ik laat ze nog steeds niet alleen... dat zal nog wel even duren. Je weet maar nooit. Ik heb ook wel geïnvesteerd in hem duidelijk maken dat Sanne bij de roedel hoort zeg maar en van baby af aan hem laten snuffelen etc nooit weg gestuurd. Ik denk dat het beter wordt als je kindje wat ouder wordt.. tot die tijd betrek hem zo veel mogelijk ALS je in de buurt bent..
Hier hetzelfde, alleen hebben we nog geen kindje rondkruipen of lopen. Wij hebben 4 jaar geleden een grote hond uit het asiel gehaald, hij zat er al bijna een jaar omdat ze hem niet aan iemand mee durfde te geven. Mijn man is honden gedragstherapeut en bij ons mocht hij gelukkig wel komen wonen. Het is een verschrikkelijke lieve, gevoelige hond, maar wel met een flinke gebruiksaanwijzing. Hij heeft waarschijnlijk ergens als waakhond in een drugspand gezeten (dat dachten de verzorgers in het asiel) en duidelijk ook geen goede socialisatie periode mee gemaakt. We wisten waar we aan begonnen en ookal heeft het ons maanden aan tijd en energie gekost, we hebben er geen spijt van gehad! Hij is zo ontzettend lief en dankbaar voor alles wat hij krijgt. Hij kende bijvoorbeeld geen katten en hier liepen er toen nog 2 rond. De eerste paar maanden heeft hij in huis aangelijnt gezeten/gelopen, maar wel overal bij geweest. Wij sliepen op de bank om en om. Elke keer hebben we hem wat meer ruimte gegeven en het moment dat de kat vlak langs zijn neus kwam lopen en hij keek er te geinteresseerd naar, zeiden wij UH! Hij snapte gelijk dat hij dus niet op de katten mocht reageren. (zat natuurlijk wel met klotsende oksels op dat moment haha) Nu is hij beste maatjes met onze poes! Ook kinderen kent hij niet en omdat hier in huis ook nooit kinderen rondlopen, kan hij er ook niet aan wennen... Maar ik weet nu wel wat ik moet doen, mocht er hier ooit een kindje komen. Ook hebben we hem, uit zekerheid, aangeleerd om een rubberen muilkorf te dragen. Ik zou je aanraden een andere gedragstherapeut op te zoeken, want met adviezen als: je moet je hond weghouden of buitensluiten, kun je niks mee en is ook echt niet de oplossing! Succes!
Mss kun je hem een eigen open plek geven in de woonkamer waar hij zich ook veilig voelt als de kleine kruipt of stapt. Dan kan hij het van een afstand bekijken maar wordt niet buiten gesloten. Ik bedoel dan een mand of bench die open blijft. . En tegelijkertijd de kleine leren dat dat het plekje van de hond is. En vertel hummer dat hij daar mag zijn als hij zich opgelaten voelt.
Ik had toen mijn dochtertje geboren werd een kruising pittbul teef van ruim 40 kilo. Een hond met een verleden vann zware mishandeling waardoor ze ze zelfs deels blind en doof is geworden. Een hond die in de ogen van sommige mensen niet met kinderen in 1omgevinv zou moeten zijn . De dag dat ik zwanger werd werd ze nog beschermender over mij en dd daf dat ik thuis kwam heeft ze mijn dochtertje op haar manier geaccepteerd. . Ook mijn dichter moest leren haar met rust te laten , hond had vaak pijn ivm med problemen. Dit was vanaf t begin duidelijk mijn hond heeft ondanks haar verleden en ondanks alle wantrouwen van andere mensen nooit 1 stap verkeerd gezet het was aan haar halsband waar mijn dochtertje zich aan leerde optrekken met dr 7 mnd en t was onder haar hoede dat ze rechtop leerde zitten en omrollen.. Ik heb haar tot mijn allergrootste spijt in moeten laten slapen toen mijn dochter rui. 8 mnd was de dierenartsen konden al heel lang niks meer voor rr doen.. Wat ik wil uitleggen is dat jijzelf miet beginnen met het vertrouwen in je hond te hebben. . Elke x dat je m wegsluit word t voor hem vreemder en blijft je kind een lagere plek in de roedel kijken. . Ik heb nu een stafje deze was 11wk toen in dr kreeg en dus opgegroeid met kids mb honden hebben eerder kennisgemaakt met mijn kids, beide zon 4 u na de geboorte, dan overige familie. .. Heb vertrouwen in je hond en laat m kennismaken met je kindje en daarnaast moet je je kind leren de hond met rust te laten mijn kids 2, 5 en 1 wete dit ook dondersgoed. Ja kost tijd en geduld maar dam heb je ook wat.. Succes Gr gemma
Damay77 als ze de hond weg blijft houden gaat t fout ja de hond moet tijd krijgen om zich aan te passen en t kindje zal.moeten leren van sommige dingen af te blijven zoals kussen en if bench.. Hond hoort bij t gezin sluit je m weg maakt hij nooit kennis met de rest van t gezin..
Men gaat hier een beetje voorbij aan het doel van de bench. Door onszelf de eigenschap te geven dat wij denken dat honden als mensen denken, sla je de plank een beetje mis. De gedragsdeskundige heeft hierin gelijk. Jij vraagt om deskundigheid in dit topic. Je krijgt het en wat is je reactie: ja, de gedragsdeskundige zegt dit, maar dat vind ik niets. Kortom; je gaat nu net zo lang op zoek naar een deskundige die zegt wat jij wil horen? Lekker de hond erbij laten, terwijl je er eigenlijk ook weer geen vertrouwen in hebt? Die bench is bedoeld om jullie Hummer een plek te geven die zijn veiligheid garandeert. Want ook honden hebben een plek nodig waar ze er van op aan kunnen dat ze save zijn. Het is geen middel om op te sluiten, maar juist om grenzen te geven en dus ook veiligheid. Als je de bench op deze manier gaat benaderen, is er niets aan de hand en zul je een rustige en ontspannen situatie kunnen krijgen. Deze situatie heeft namelijk tijd nodig. Geen vrijheid. Maar tijd. Wij hebben een hond die nogal gevoelig is. Gegil, druk gedrag en alles , dat past niet goed bij hem. Toen onze kleine meid net begon te kruipen en te lopen, was het één brok zenuwen. Ik heb onze dochter geleerd dat ze de hond moet laten. Ik heb de hond dus wel een plek gegeven waar hij de garantie had met rust gelaten te worden. In andere momenten ben ik het contact op gaan bouwen. Samen uitlaten. Samen verzorgen, eten geven. Altijd onder mijn visie! Nu is ze vier en al een stuk gecontroleerder in haar bewegingen en groeit de band ook. JIJ bent de roedelleider en niet jouw hond. Jouw hond heeft behoefte aan duidelijkheid, maar absoluut ook stabiliteit en veiligheid. Geef hem dat en ga dus wel voor die bench. Zo zal hij leren accepteren dat er een klein wiebelig geval (want dat is het in zijn ogen) rond banjert. Door hem los te laten lopen en teveel gefocust te zijn op zijn nervositeit, ga je de verkeerde dingen benadrukken. Misschien heb je iets aan deze informatie.
Fout! Een hond kan prima af en toe apart gezet worden, zonder dat hij buiten gesloten wordt. Rust voor de hond en rust voor de rest van het gezin. En even goed lezen hoe ik het schrijf. Ik zeg nergens dat ze de hond weg moet blijven houden. Hij moet een eigen plek krijgen waar hij zich terug kan trekken. Ik schrijf ook dat dit op een bepaalde manier moet gebeuren. Dit, om ervoor te zorgen dat de hond het "apart" zetten vervelend gaat vinden en aan het kind gaat linken. Overigings moest ik bpvenstaande doen op advies van martin gaus. En ik denk dat die er even net iets meer verstand van heeft dan jij en ik bij elkaar Mijn hond had nog wat andere problemen en heeft een aantal gedragstherapeuten gezien. Bij martin gaus zijn we super begeleid. Hond is rustig, gezin is rustig. Zij raadde dit overigings aan bij ELKE hond. Eigen plek waar kind niet bij kan en mag komen. Een leuke rustplek waar hij graag wilt zijn. Het lijkt misschien uit mn verhaal dat ik aanraad de hond de hele dag apart te zetten maar dat is absoluut niet de bedoeling. Maar er is niks verkeerds aan om een hond op bepaalde momenten apart te zetten. Hond van ts is al een beetje nerveus, weet niet wat hij ermee moet. Dus in zo'n geval is het zeker goed om hem een eigen plek te geven waar hij zich prettig voelt. Waar hij zeker weet dat kind hem met rust laat. Een gedrsgstherapeut als bijv martin gaus, kan tips geven en oefeningen om hem bij kind te betrekken. En tuurlijk moet een kind leren van een kussen af te blijven. Maar je kan niet de hele dag politie agentje gaan spelen. Het blijven kinderen. En honden blijven dieren. En die 2 kan je NOOIT 100% vertrouwen. Ts is bang om de kamer uit te gaan. Dan is het mooi als de hond een eigen plek krijgt die afgesloten kan worden. Dan ksn ze rustig de kamer uit. Wil ze dit niet, dan zal ze kind mee moeten nemen. Kind en hond ksn je niet alleen in de kamer laten. Daarnaast geeft de hond van ts duidelijk aan dat hij kind niet leuk vind of niet weet wat hij ermee moet. Hij loopt weg. Prima. Advies vragen bij een gedragstherapeut om hem bij kind te betrekken. En loopt hij weg, dan is dat ook prima. Naar zn eigen plekje of buiten als hij daar liever is. Hij hoeft niet perse altijd bij kind te wezen. Zeker als hij niet weet wat hij ermee moet. Mijn hond vind de kids ook maar zozo en loopt ook weg als er 1 aan komt kruipen en loopt naar zn plekkie. Helemaal prima. Ik ga hond niet dwingen om erbij te blijven. Zo voorkom je ook onnodige stress. Een stresserige hond, zal sneller uitvallen als hij het echt zat word.
Niemand kan je hier een goed advies geven zonder je hond "in actie" gezien te hebben. Dus een goede andere gedragstherapeut inschakelen van bv Martin Gaus, Dogvision, Alpha, Tinley e.d. en niet een trainer die zichzelf therapeut noemt, want dat mag namelijk. Het is geen beschermde titel. En in de tussentijd je hond lekker relaxed een aparte plaats geven, bench of waar dan ook en het daar leuk maken voor hem. Zo lang jij geen vertrouwen in hem hebt, zal hij ook reageren op jouw gedrag en daardoor kan hij onvoorspelbaar gedrag gaan vertonen. Geen risico nemen.
Hij is nerveus omdat hij jou ook aanvoelt Verder weet ik wel dat een Herder wel een hond is die je heel goed onder de duim moet hebben omdat ze heel vaak naar de "macht" willen grijpen Ik denk dat je eerst aan jezelf met hem moet werken. Dus zelf minder nerveus en sterker in je schoenen gaan staan. Verder helemaal met @Mykelti eens