Hallo, Ik ben vorige week met mijn zoontje voor het eerst samen anderhalf uur op de peuterspeelzaal geweest. De bedoeling was vandaag en volgende week hem daar een uurtje alleen te laten en dan de laatste week van januari een hele ochtend alleen om dan vervolgens als hij precies 2 wordt 2 ochtenden in de week te gaan. Toen ik vanmorgen wegging vond hij het wel best, ik zei mama komt zo terug, mama gaat even een boodschapje doen. Maar toen ik terugkwam was hij helemaal overstuur, ze zeiden dat hij in het begin wel rustig had gespeeld maar het laatste kwartier constant aan het huilen was en naar mij zocht. Ik vond dit zo vreselijk! Ik zou het echt helemaal niet aan kunnen om hem huilend achter te moeten laten een volgende keer.. Nu ben ik erg aan het twijfelen of het niet toch beter is nog een half jaartje te wachten, aangezien ik toch 2x in de week naar een speelgroep ga waar hij lekker met andere kinderen speelt en ik op afstand nog aanwezig ben. Kan het zijn dat een kind er met 2 jaar nog niet aan toe is en met 2.5 jaar wel? Of maakt het geen verschil? Tja, ik heb gewoon ook zoiets van, als het toch nog niet echt nodig is, waarom houd ik hem dan niet lekker thuis. Maar tegelijk ben ik bang dat ik iets uitstel wat toch moeilijk blijft. Benieuwd naar ervaringen
wij hebben zelf bewust gewacht tot ons zoontje 27 maanden was, dus 3 maanden na de tweede verjaardag, dit was voor ons kindje precies goed, eerder had echt niet gehoeven. Maar het is echt per kind verschillend, moeilijk om advies in te geven.
Denk dat het aan je kindje ligt. Ik zag zo al dat mijn oudste er met 2 jaar nog absoluut niet aan toe was. Hier beginnen kinderen ook pas minimaal met 2 jaar en 4 maanden. Mijn oudste staat op de wachtlijst maar was er ook echt pas vanaf 2,5 jaar aan toe.
denk dat dit heel erg per kind verschil. En je kind moet ook wennen dat hij ergens ander is, heeft ook tijd nodig!
Je kind is nu nog geen 2 begrijp ik? Hier mocht dochter pas wennen vanaf het moment dat ze 2 werd. Alleen was dat vlak voor de zomervakantie en uiteindelijk ging ze pas wennen met 2 jaar en 3 maanden. In het begin was het erg moeilijk. Ze ging huilen en bleef aan mijn been hangen. Vreselijk moeilijk voor mij als moeder. Van de leidsters hoorde ik dat ze binnen wel vaak na eventjes huilen stil was, maar nog wel in de buurt van de leidsters bleef. Het heeft een tijdje geduurd, maar ineens liep ze zelf zonder huilen naar binnen en ging ze steeds meer zelf spelen. Nu is ze 3,5 en gaat ze er met veel plezier heen. Ik heb het wel doorgezet omdat ze niet op een KDV of bij een gastouder kwam en ik het sociale contact met andere kindjes wel erg belangrijk vind en ook als voorbereiding op de kleuterklas.
Het is natuurlijk wel wennen voor ze. Hier ging het ook niet in 1 keer goed. Maar ik denk dat je naar je gevoel moet luisteren, die heeft het vaak toch wel goed denk ik. Het is ook nog wel jong. Hier ging ze met precies 2,5 voor het eerst. De eerste keer mochten we wat langer blijven met wegbrengen, het weggaan was de eerste paar keer drama, maar volgens de juf was het met 2 min dan over en de rest van de tijd was er niets meer aan de hand. Na een keer of 5 was dat helemaal over en nu duwt ze je nog net de deur niet uit. Maar als hij na een bepaalde tijd goed spelen jou gaat missen, is het wel een heel andere situatie. Misschien is het dan toch teveel, en is hij moe, heeft geen zin meer? Volg je gevoel iig!
Hier zijn de kindjes vanaf de 2e verjaardag welkom. Ze komen samen met papa/mama een keertje kijken en daarna gaan ze alleen. Ze beginnen met 2 dagdelen per week van 2,5 uur. Je kindje zal echt wel eventjes nodig hebben om te wennen. Vaak een paar weken en dan gaat het prima. Hier worden ouders gewoon gebeld als het écht niet gaat, zodat je je kindje op kan halen of kan overleggen om het nog een half jaartje uit te stellen.
Hier gaan de kindjes vanaf 2.5 en Chloe was precies 2.5 toen ze ging en was er ook echt aan toe, maar lees ook weleens dat kindjes eerder gaan dus kan maar zo.....
Ik heb ervaring met onze dochter. Die was 2 jaar en 3 maanden toen ze voor het eerst ging. Dat ging niet goed. Er weer af en ze is toen weer gegaan toen ze 2 jaar en 8 maanden was. Dat was helemaal goed. Ik zou dus wachten ( heb ik ook gedaan)
hangt echt van je kind af denk ik. Hier is psz pas vanaf 2,5 jaar en dat is voor mijn jongste best laat denk ik maar ik zou nog even een paar maandjes wachten, het moet wel leuk blijven natuurlijk.
Ja ik bedenk me ook telkens meer nu dat het me eigenlijk ook dwars zit dat ik de leidsters niet zo hartelijk vind, ze zijn niet onaardig of zo, maar ook neit erg toeschietelijk. Hallo Minnieminniej toen ik met hem binnen kwam lopen, maar ze hebben niet eens even een praatje met hem gemaakt of geprobeerd wat vertrouwen te geven, en eigenlijk bedenk ik me nu dat ik dat wel gek vind. Op z'n minst zeg je als een nieuw kindje komt; hallo blabla, kom jij bij ons spelen, en eventjes wat extra aandacht geven. Maar hier was allebei de keren geen sprake van, ze keken eigenlijk niet naar ons om, toen ik er niet was weet ik niet of ze wel naar hem omkeken natuurlijk.. is dit normaal gedrag van een leidster?
Ik vind dit wel vreemd, toen wij een kennismakingsmiddagje hadden werd er echt met de kinderen gepraat van goh wat leuk dat je bij ons komt spelen enz....
Hier (vrije psz) is de begroeting juist een heel belangrijk punt van de dag. Juf komt een handje geven en vraagt altijd even hoe het gaat etc. Is juist veel aandacht voor... Zou er zelf ook absoluut geen prettig gevoel bij hebben als ze daar geen aandacht aan besteden, dus snap je gevoel goed!
Zie je wel, ik dacht eerst van nou misschien is het de tweede keer anders en geven ze hem dan meer aandacht, maar ik kwam met hem binnen en ze zeiden alleen hallo minnie kom je lekker spelen en thats it. De eerste keer hebben ze alleen hallo minnie gezegd. Ik ging de eerste keer met een gevoel weg van; hmmmm ik weet het niet. En nu dus hetzelfde en toen ik terugkwam en hij zo zat te huilen vond ik zo erg. Dan denk ik, misschien hoort het erbij maar op z'n minst laat je je huilende kind over aan iemand die lief en gezellig met hem doet, niet iemand die zakelijk vriendelijk is en eigenlijk niet eens echt vriendelijk maar gewoon een oppervlakkig lachje als je binnenloopt, ook niet eens van; hey minnie, echt dat ik bijna het gevoel had; zitten we wel op de juiste dag, is het gek dat we hier binnen komen lopen?
Ik had ook zoiets van; hey kom nou zeg, ik kom hier binnen met het allerschattigste kindje van de wereld en hij krijgt niet eens even aandacht. Iedereen vindt hem altijd schattig en als ik boodschappen ga doen krijgt hij constant aandacht. Maar het is natuurlijk nog gekker dat hij als nieuweling (en jongste, dit vond ik ook vervelend, alleen maar 2 kindjes van 2.5 jaar de rest is tussen de 3-4 jaar) niet eventjes extra aandacht krijgt
Bij onze eerste ontmoeting hebben ze ook geen uitgebreid gesprek met haar gevoerd hoor. Maar dochter kwam binnen en klom direct op de glijbaan. Wij hebben toen even kennis gemaakt met de juffen en wat huishoudelijke dingen doorgesproken. Kwartiertje ofzo, dat was het. De volgende keer ging ze direct een hele ochtend. Ze heeft nooit gehuild, maar ze heeft wel een paar maanden moeten wennen. Dat wil zeggen dat ze heel erg in haar eigen wereldje zat. Ze reageerde heel lafjes, ook op mij en de juffen vonden ook dat ze haar gevoel moeilijk konden peilen. Ze heeft wel altijd leuk meegedaan met alles. Alleen wel eens buiten bij de poort een beetje zielig staan doen. Toen ze 2,5 was (na de zomervakantie; ze miste het toen echt) was dat opeens helemaal voorbij en was ze gewoon open en enthousiast zoals wij haar kennen. Dus of het aan de leeftijd lag of dat ze anders ook zo lang had moeten wennen? Ik was er zelf iig wel aan toe destijds, net als nu met de kleuterschool. En dr zijn genoeg kindjes die al van baby af naar de opvang gaan. Ik ben zelf ook wel met haar gaan zwemmen en peutergym, maar zo'n uurtje (of 2) vind ik toch wel anders dan een hele ochtends psz. Maar dat kan ook prima vanaf 2,5 hoor. Maar kan ook goed dat ze met die leeftijd nog moeten huilen bij het afscheid of als je weg bent.. Sommige kindjes hebben dat meer/erger dan andere.
Maar was het bij jou ook zo dat ze alleen maar hallo zeiden tegen je kind en verder dus echt niks geen verdere aandacht gaven om hem/haar te leren kennen een beetje? Ik vind het wel slecht eigenlijk hoor, op z'n minst had ik verwacht dat ze even uitleggen "hoe het werkt". Ja zoonlief ging ook idd meteen spelen toen hij binnenkwam, hij is gewend aan de speelgroepen waar ik met hem naartoe ga, dus daar gaat hij ook meteen altijd lekker spelen. Maar toch vind ik dat ze even hun gezicht moeten laten zien en contact maken, zodat hij een vriendelijk gezicht heeft als ik er niet ben. Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik er geen goed gevoel over heb eigenlijk...ik moest de hele tijd naar dingen vragen, er werd me werkelijk niks uitgelegd
Mijn oudste was er pas aan toe toen ze 3 was, toen met 2 jaar gingen kijken viel ze zelfs flauw op weg naar buiten, terwijl ze zonder moeite 22 uur kdv deed. Mijn jongste zou het liefst nu al gaan geloof ik, maar ze moet nog een jaar wachten tot ze 2 is Per kind erg verschillend. En een paar keer huilen doen veel kindjes, is toch even wennen zonder mama.
Ik kan het me eerlijk gezegd niet meer zo goed herinneren, maar ze hebben geloof ik niet veel meer tegen haar gezegd nee. Hoi ik ben juf.. en juf... En toen we weg gingen. Dag V, kom je woensdag weer. Zoiets waarschijnlijk. We hebben even staan praten en ondertussen haar een beetje geobserveerd. Ik kan me nog herinneren dat een juf zei dat ze erg duidelijk sprak, tja dat viel iedereen toen op. Ze was gewoon een beetje in zichzelf en over wat ze zag aan het kletsen, geloof ik, niet specifiek tegen de juffen. Dat ik me kan herinneren. Maar ja, wat moeten ze haar op zo'n kennismaking vertellen. Ik denk dat ze dat hebben gedaan op de eerste echte dag, bij iedere activiteit extra betrekken en uitleggen. Overigens, als een kindje huilt, dan pakken ze m wel direct bij zich en gaan vaak samen iets doen bv. Maar als het gewoon goed gaat en een kindje is lekker bezig, dan denk ik dat ze kijken naar hoe een kind zich het prettigst lijkt te vinden. En dus juist niet direct er bovenop duiken, maar het kind eerst even zelf laten ontdekken. Wat ikzelf overigens in het begin wel erg wennen vond bij de psz is dat je heel weinig terugkoppeling krijgt. Je moet er echt om vragen en bij ons is daar, na afloop iig, weinig tijd voor (alle kinderen komen tegelijk naar buiten). De eerste keren kwamen ze wel naar me toe hoor om kort te vertellen hoe het ging. Maar daarna moet je ze er echt op aanspreken (liefst 's ochtends). Dat is wel meer schools al en vond ik voor een 2 jarige, die uit zichzelf nog niets vertelt over wat ze had gedaan, wel summier. @Sterrefeetje, dat vind ik wel een beetje raar. 22 uur (??!) op een kdv is geen probleem, maar voor de psz is ze nog niet klaar en valt ze flauw?? Wat is (bij jullie) dan het grote verschil?
Mijn zoontje ging toen hij 2 jaar en 3 mnd was.had het precies zo aangepakt als jij.hij huilde in het begin veel maar de leiding ging daar super mee om.na 6weken huilde hij niet meer.hij was nooit echt helemaal overstuur...nu gaat hij lachend erheen en ik kan gewoon relaxt weg! Echt het komt goed hoor!