Ik zal proberen het verhaal kort uit te leggen. Mijn schoonzusje is vorig jaar in februari voor de eerste keer geopereerd aan haar voet en uiteindelijk is daar een ontsteking in terrecht gekomen. Zij heeft 3 kinderen en wij hebben een aantal keer kinderen van haar opgevangen en dan vooral de jongste! Dit was iedere keer voor een periode van 2 of 3 weken en in totaal ruim 2 maanden! De kinderen staan allemaal onder toezicht dus contact met jeugdzorg is er veelvuldig geweest. Verder is het contact met vader door jeugdzorg opgezegd! Nu hebben wij onenigheid gekregen over de manier van opvoeden. Wij doen het in haar ogen niet goed (zijn te streng en zetten haar te vaak in de hoek!). Nu is het zo dat ze morgen voor de 2e keer deze ronde geopereerd gaat worden en er zowiezo nog een 3e keer aan gaat komen. Na een ruzie van afgelopen weekend is er maandag geregeld dat wij kinderopvang hebben. Heb ik vanmorgen op mijn hyves geschreven dat ik het heerlijk vond dat ze daar was. Krijg ik moeders vanmiddag boos want ze vind dit niet kunnen! In de 3 weken dat de kleine meid nu hier is heeft moeders 1 keer gezegd dat ze haar mist! Nu heeft ze vanavond tegen manlief gezegd dat we meteen haar dochter naar huis moesten brengen (ze woont in heerlen wij in tilburg). Dit hebben we niet gedaan maar manlief heeft contact opgenomen met de crisisdienst van jeugdzorg. Nu is ze dus nog bozer! hebben jullie misschien advies, ik weet zo langzamerhand niet meer wat ik hiermee aan moet! Overigens is moeders zo'n goede moeder (Vind ze zelf dan) dat ze altijd de helft van wat de kleine meid nodig heeft meegeeft (zoals speentjes....) Oh ja en ze weet dat wij begonnen zijn met onze eerste ivf behandeling en heeft hier nog niet een keer naar gevraagd. de telefoontjes gaan altijd alleen maar over haar!
Pfff...je zou je bijna afvragen waarom ze haar kinderen bij jullie onderbrengt als ze het er eigenlijk niet mee eens is hoe jullie ze opvangen. Lastige situatie....... Ik weet niet hoe je dit op moet lossen maar wilde je wel even laten weten dat ik je verhaal gelezen heb. Is misschien net even wat je nodig hebt nu. Succes meid
uhm, tja wat een situatie.... wat te doen? je doet het voor het kind natuurlijk maar zo wordt het je natuurlijk onmogelijk gemaakt. zou eigenlijk zeggen breng maar terug en laat het haar maar lekker uitzoeken.
Mijn man heeft idd het probleem bij jeugdzorg neer gelegd! We moeten afwachten Wat er morgenvroeg gaat gebeuren... Ik vind het zo moeilijk juost omdat we verschrikkelijl veel voor haar gedaan hebbem En tot nu toe helelmaal niets daarvoor terug gekregen! De situatie is gewoon verschrikkelijl lastig en we houden allebei heel veel van de kleine meid Maar zo is het geen doen!
Over het 'niets terug krijgen', ik denk dat je dat wel krijgt. Maar dan via het kindje wat je opvangt. Van haar moeder kun je denk ik, als ik je verhaal zo lees, niks verwachten. Misschien ziet zij jullie wel als 'vijanden'en voelt ze zich heel onmachtig. Want de kids hebben niet voor niks een OTS. Daarbij doen jullie t wel goed, ook volgens BJZ. Hoe moet dat voelen voor die moeder?? Ik probeer te zeggen: hoe moeilijk t ook is, probeer je een beetje in te leven in de ander/moeder van de kinderen. En haal je genoegdoening uit de kleine meid! Die geeft je dat vast wel! Sterkte en succes!
@miekje, je hebt wel gelijk dat we van de kleine meid heel veel terug gekregen hebben, maar het zou zo prettig zijn als dat van moeders ook is! Nu krijgen we alleen maar verwijten en gisteravond heeft ze zelfs tegen manlief gezegd dat hij nu geen familie meer heeft! Weet wel dat dat gezegd wordt in the heat of the moment, maa toch! Ze heeft nog wel meer dingen gezegd waaronder dat wij de kleine meid zouden willen houden omdat we zelf geen kinderen kunnen krijgen! Ik dacht misschien kunnen we vandaag als we afgekoeld zijn beter praten maar ze heeft nu alweer boos opgebeld! Wij wachten de reactie van jeugdzorg af en als de kleine meid naar huis moet dan zorgt ze zelf maar dat ze opgehaald wordt! Maar ze heeft nu gisteren ook gezegd dat de operatie van vandaag niet door laat gaan. ik ben bang dat ze daar een enorme rekening van gaat krijgen en dat hebben we ook aangegeven naar haar maar nu zei ze vanmorgen al dat het onze schuld is dat ze de operatie niet door laat gaan..... Echt een egoistischer mens is het niet!
Pff. wat een verhaal zeg. Ik denk dat je nooit kunt verwachten dat je wat terug krijgt van 'moeders'. Die heeft, zoals het op mij overkomt, momenteel geen realistische kijk op de dingen die gebeuren en op zichzelf. Ze is gewoon ontzettend boos en jullie zijn toevallig de mensen die in de buurt zijn waar ze dat tegen kan uiten. Ik hoop voor jullie dat jeugdzorg iets kan betekenen en ook zal doen. Succes!
Wat een vreselijk mens... En arm kind Bovendien ook erg frustrerend voor jullie! Ik zou blijven handelen in het belang van het kind en verder weinig tot geen rekening meer houden met haar. Wat je dan het beste kunt doen vind ik lastig in te schatten. Succes ermee... En succes met de IVF behandeling
Heel eerlijk, ik zou jeugdzorg bellen en dit melden en het kind terug naar de moeder brengen en zeggen dat ze het lekker zelf uit zoekt Jullie helpen, maar bij zulke mensen zal het nooit genoeg zijn, je handen ervan af houden en naar je eigen gezinnetje kijken!
Jeetje wat moeilijk! Wij hebben 2 jaar geleden ook voor de keuze gestaan mijn nichtje in huis te halen omdat haar beide ouders niet voor haar konden zorgen. Wat ben ik aan de ene kant blij dat het niet is doorgegaan (vanwege situaties zoals die jij nu meemaakt die ik dan waarschijnlijk ook met mijn broer en ex-schoonzus had mee moeten maken), maar wat ben ik tegelijk verdrietig dat daardoor mijn nichtje van hier naar daar zwerft... Wees blij dat je iets kunt doen voor die kleine, maar zorg dat je er niet aan onderdoor gaat wat er allemaal met 'moeders' speelt. Laat Jeugdzorg een grote rol spelen in het geheel - zij zijn daarvoor. Ik heb geen adviezen voor je, maar ik hoop van harte dat het snel beter gaat en dat 'moeders' gaat inzien dat jullie op dit moment het beste zijn dat ze voor haar kind had kunnen wensen...
We hebben vandaag meermalen contact gehad met jeugdzorg en inmiddels is de kleine meid opgehaald door moeders en vaders, want ja na maanden niet samen te hebben kunnen zijn, zijn ze vandaag toch min. 3 uur samen op pad geweest! Jeugdzorg heeft aangegeven dat het beter voor de kleine meid zou zijn als ze bij ons zou blijven maar daar waren ze het niet mee eens. Hebben bij jeugdzorg een verklaring gehaald waarop stond dat wij haar mee moesten geven. Jeugdzorg heeft dit getekend met de mededeling het er niet mee eens te zijn! Wat er uiteindelijk gaat gebeuren weet ik nog niet maar weet wel dat het nog niet afgelopen is. het kan goed zijn dat de kinderen nu definitief uit huis geplaatst gaan worden en dat wij dan toch nog kinderen op gaan vangen! Ben nu echt kapot en vandaag heel emotioneel! Het hakt er allemaal goed in!
Wow, wat een bizarre afloop...! Als Jeugdzorg het er niet mee eens is, leek mij altijd dat je gewoon pech had als ouders zijnde, maar dat zal natuurlijk ook even nodig hebben met rechterlijke uitspraken enz die nodig zijn om een kind thuis weg te halen...? Ik kan me voorstellen dat je er kapot van bent. Hou je taai, meis, want zoals je al zegt: grote kans dat je toch heel snel weer kinderen op zult moeten vangen en dan misschien wel voor een veel langere tijd. Nogmaals: heel veel sterkte!
Mischien rare opmerking maar ik hoop dat je em snapt: Als je een hond uit het asiel wilt halen moet je papieren etc invullen als hun 1 ding niet goed aanstaat krijg je een hond niet mee... Als je de hond eenmaal hebt gekocht dan heeft het asiel altijd het recht om met of zonder reden het dier weg te halen... Snap niet dat het bij mensen moeilijker moet als het aantoonbaar is dat het niet goed is.. het gaat toch om het welzijn van het kind... Die "moeders" zou eens een tijdje verplichte rust moeten krijgen om tot bezinning te komen...
Jeetje, wat een verhaal!! Ben benieuwd hoe het af loopt, maar ik wil jullie even heel veel sterkte wensen, en een dikke knuffel! Kan niet makkelijk zijn. En ik hoop dat het snel raak is voor jullie!
Ik hoop in ieder geval dat je je niets aantrekt van het commentaar van de moeder dat jullie te streng zouden zijn. Jullie zorgen namelijk heel goed voor de kleine meid! Een kindje heeft nu eenmaal grenzen nodig, daar voelen ze zich veilig en geborgen door. Ik hoop dat jeugdzorg het voor elkaar krijgt dat er in belang van de kinderen een beslissing gemaakt wordt. En als dat zo is weet ik zeker dat ze bij jullie een perfect thuis zouden kirjgen. In ieder geval heel veel sterkte, want advies heb ik helaas niet voor je.
Wat is dit moeilijk zeg! Ik kan me heel goed indenken hoe je je moet voelen! Je doet je best om je schoonzusje te helpen en krijgt stank voor dank. Omdat iedereen anders is, andere gewoonten heeft, en dus ook de opvoeding niet hetzelfde zal zijn zal ze dit zeker moeten accepteren. Ze zou blij moeten zijn met zo'n schoonzus die dag en nacht voor haar kleine meid klaar staat! Hoe moeilijk je ook de kleine meid kan loslaten, ik zou raad vragen bij jeugdzorg. Ik denk dat door de manier van je schoonzus jeugdzorg nog meer vragen krijgt, en dat haar niet ten goede zal komen. Begrijp niet van haar dat ze haar broer zo behandelt, hij die het ook goed vindt om haar kind op te vangen. Echt moeilijk dit! Lijkt me dat ze hulp nodig heeft... Veel sterkte, en wens jullie veel geluk in de komende tijd!
bedankt voor jullie reacties! @miekjuh, ik snap je reactie ook hoor! Wij vinden het ook tijd woden dat e iets gaat gebeuren, maar dat is niet zomaar 123 geregeld! We wachten af wat er gaat gebeuren! De gezinsvoogd heeft ons in ieder geval wel bedankt voor alle goede zorgen. Ben heel benieuwd hoe dit af gaat lopen!