Ik zeg toch ook nergens dat ze moet doen wat ik zou doen? Ik geef alleen aan wat ik in zo'n situatie zou doen, meer niet.
Ben nog steeds ongelofelijk boos en verdrietig, en vandaag naar de huisarts gegaan en die gaf mij het advies om even een week of 2 een time out te nemen. Dan vanuit daar een beslissing te nemen hoe verder... scheiden of relatietherapie. Hij zegt elke dag dat het hem spijt , dat hij van me houd en dat hij dit nooit had mogen doen. Ik geloof er geen snars van, word misselijk van dat geslijm.ik moet de waarheid uit hem trekken, veel dingen is hij “ vergeten” , tuurlijk dat geloof je zelf. Hij zegt : je moet me echt geloven ik spreek nu echt de waarheid, maar ik weet dat het niet zo is. Tuurlijk jongen je hebt ruim een half jaar gelogen tegen mij dat er niets was en nu moet ik je maar geloven??? Kortom ben dus nog erg kwaad ( zachtjes uitgedrukt!!)
Ik denk dat een time out inderdaad een strak plan is. Op die manier kan je je niet ergeren aan zijn manier van doen en kan jij gewoon voor jezelf alles op een rijtje zetten. Sterkte.
Volg je eigen gevoel. Ik had 'gelukkig' geen kinderen en daardoor was het makkelijk om te stoppen, aangezien mijn vertrouwen zover was aangetast dat ik niets meer geloofde. Maar misschien kun je met @Aszz praten als zij nog actief is op het forum. Zij heeft geloof ik anderhalf jaar geleden iets soort gelijks meegemaakt. En zij was er naar mijn weten goed uitgekomen. Misschien heeft zij nog goede tips.
Je zegt: Ga het gesprek met hem aan, zeg dat je je vernederd voelt en dat je bij hem weg wil. Dat is mi toch duidelijk een instructie.
Dat lijkt me een heel verstandig advies. Ik hoop voor jou dat je in die periode een beetje tot jezelf en tot een besluit kunt komen. Neem iig geen overhaaste beslissingen uit de emoties die je nu hebt. Heel veel sterkte en wijsheid gewenst!
Ja hoor TS je kan me altijd een berichtje sturen. Is inmiddels alweer 2 jaar geleden. Mijn man is 1 keer vreemd geweest, van wat ik weet en heb besloten te geloven. Wel een heleboel gelieg, en gedraai. Hij heeft het zelf opgebiecht ( kon ‘ie ook niet echt onderuit haha ) Wij zijn nog bij elkaar, met heel veel diepe dalen. Ik kan nu echt zeggen dat dit de beste keuze was. Wellicht niet de makkelijkste maar wij hebben onze eigen plek gevonden in de relatie. Zoals het was zal het nooit worden, en dat wil ik ook niet meer. Kan ik nu zeggen. Ik heb trouwens zelf wel een hele lastige periode gehad, waarin ik behoorlijk losgeslagen was en heb echt goed tijd voor mezelf nodig gehad. Ik ben vooral naar mezelf gaan kijken, wat heb IK nodig om gelukkig te zijn. Met, of zonder man. Ook ben ik heel blij dat de kinderen er weinig van mee hebben gekregen.
Ik snap dat je niets kan met zijn verdriet en woorden. Hopelijk snapt hij dat ook. Zorg goed voor jezelf! Spijt komt altijd na de zonde. En alleen spijt is niet genoeg om je relatie te redden.
Volgens mij leg ik in een eerdere reactie al uit wat ik precies bedoel met behulp van een mede forumlid. Trek het je niet zo persoonlijk aan joh. Ieder z’n mening toch? Daar is dit forum (deels) voor.
Heftig hoor. Ik wens je veel wijsheid toe. Wat eerder genoemd is, vreemdgaan kán gebeuren, maar liegen daarover is nog veel erger
Ten eerste dikke knuffel! Heb je je man gevraagd of hij er spijt van heeft dat hij betrapt is of dat hij dit heeft gedaan? Jij bent er achter gekomen en niet doordat hij het je eerlijk heeft verteld.... Anders wist je nu nog niet.... Heel veel sterkte!!!
Mee eens. Ik vind het allemaal heel fel overkomen ook. Plus het feit dat er wordt gemeld dat het ongeloofwaardig is dat er niets gebeurd zou zijn. Nou los van dat feit of niet, wat heeft TS hier in vredesnaam aan? Ze voelt zich al rot genoeg zonder dat er nog meer zout in de wonden wordt gestrooid! Ik moet wel een beetje lachen hoor hoe sommige goedbedoelde adviezen hier totaal ‘verkeerd’ gelezen worden door anderen of gekke draaien aan gegeven worden. Soms vraag ik me af of je iets wíl lezen. Ach, luisteren (in dit geval lezen) is een vak
Over het wel of niet geloven of haar man sexueel contact heeft gehad, dat is aan TS en haar man. Bij mijn man was het echt alleen de grens opzoeken, de spanning. Maar geen sex, niet eens zoenen. En natuurlijk was dat al pijnlijk genoeg om een deuk op te lopen. Maar voor sommigen is het ook onaanvaardbaar als de man porno kijkt. En voelt dat als vreemdgaan. Als beide partijen hier het zelfde in staan is dat heel fijn. Als de ander hier toch behoefte aan heeft zul je er over moeten praten. Want als het dan toch stiekem gebeurd, doet dat iets met de ander.
Maar dat is toch naar aanleiding omdat ze zelf zegt dat ze bij hem weg wilt? Ik zeg dat ze het gesprek aan moet gaan met haar man en haar gevoelens moet benoemen, wat is daar verkeerd aan als advies dan? Ze wilt toch weg bij hem op dit moment? De enige instructie die ik haar hier dus geef is dat ze een gesprek aan moet gaan en dat haar gedachten op dit moment is dat ze bij hem weg wilt. Ik zeg niet dat zij bij hem weg moet gaan, ik zeg dat ze moet praten. Je begrijpt het gewoon verkeerd. Als ik zo de pagina's namelijk terug lees is dat toch het gene wat iedereen hier zegt '' praten ''
Ik ga er hier geen welles/ nietes spelletje van maken want daar heeft ts helemaal niks aan. Je reacties komen op mij nogal fel en radicaal over ( ik zou dit of dat/ zijn leuter ergens inhangen......terwijl helemaal niet zeker is dat dit gebeurd is) en daar stoor ik me een beetje aan. Mi help je daar iemand niet mee. De dames hier die het zelf hebben meegemaakt reageren veel milder. Maar goed, ik zal dit topic niet verder vervuilen met een discussie hierover.
Zucht, ga jij werkelijk waar op iedere slak zout leggen? Jouw reacties komen erg betweterig en vooral belerend over, niet alleen hier maar ook in andere topics. Jouw mening is de juiste mening Laat iedereen gewoon lekker zijn/haar mening geven zoals die gene dat wilt. Ben je het er niet mee eens of kan je je er niet in vinden, prima, maar reageer dan ook gewoon lekker niet. Ik geef inderdaad aan hoe IK het zou doen, daarmee zeg ik niet hoe ZIJ het moet doen. Het is gewoon een mening en doe ermee wat je wilt.
Dames ik wil gewoon mijn verhaal kwijt, Natuurlijk is mijn eerste reactie uit boosheid dat ik wegga, huisarts heeft mij echt geadviseerd om een paar weken een time out te nemen. Hij slaapt op zolder. Overdag zijn we werken en savonds zijn we met de kids bezig, als die in bed liggen gaan we ieder onze eigen weg: hij of ik gaat boven tv kijken of ik ga naar een vriendin ofzo. Ik realiseer me wel dat praten op dit moment geen zin heeft, ik ben boos en verdrietig en heb de afgelopen dagen alleen maar mijn frustraties tegen hem geuit. In vond het ook erg lastig om te zeggen wat ik wil: ergens hou ik nog wel van hem maar hij mijn vertrouwen zo ernstig beschadigd dat ik me afvraag of ik zo nog gelukkig kan worden in onze relatie. Misschien dat ik over een tijdje denk om proberen te praten en kijken hoever we komen, al heb ik wel voor mijzelf besloten als ik me zo naar een tijd nog zo voel of ik dit nog wil/ volhoud