Lieve allemaal, Soms heb je dat.. Graag advies nodig maar dan met name van verschillende invalshoeken en misschien wel van mensen niet te dichtbij.. Ik twijfel zo dat ik hoop dat jullie mij advies willen geven.... Sinds de zomer van dit jaar heb ik een nieuwe baan. Het is echt een baan op mn lijf geschreven! Vroeger al geroepen dat ik hier wilde werken. En hoewel dat nog steeds zo voelt, ben ik.ook echt een mama en geniet ik enorm van onze kinderen. Die liefde is groter. Ik heb een jaarcontract gekregen met uitzicht op verlenging. Daarnaast werk ik ook nog thuis mee in ons bedrijf. Beide banen vind ik een super combi. Mijn man heeft dus een eigen zaak en werkt veel.. het is druk maar we genieten ervan.. We hebben samen 2 meiden, 1 van 5 en 1 van 2.. ennn.... een enorme wens voor een derde.. ik ben halverwege de 30. Nu mijn 'dilemma' we willen heel erg graag een derde kindje, maar gezien mijn nieuwe baan en het nog niet zeker zijn van een vast contract (hoewel mijn leidinggevende steeds door laat schemeren dat dit wel goedkomt en iedereen roept hoe blij ze met mij zijn -schuldgevoel- ) twijfel ik.. ik hoor van het voorjaar of ik mag blijven. Nu wordt ik natuurlijk 'ook wat ouder' en wordt de ruimte tussen de kinderen groter. Maar ik wil mijn collega's ook niet 'teleurstellen'.. Wat te doen, nog een half jaar wachten (of voelt dat als besodemieteren) of toch voor een kindje gaan??. Ik hoop op jullie mening (sorry voor het lange verhaal). Alvast bedankt!!! Liefs inniez
Ik zou voor de zekerheid gaan en dat vaste contract afwachten. Heb er helaas meerdere keren ervaring mee dat ondanks het doorschemeren en de blije collega's een contract ineens niet verlengd wordt.
Ik begin over 2 weken bij mijn nieuwe baan en wij gaan nu al voor een 3e. Bij mijn 2e werkte ik ook net bij een nieuw bedrijf en mijn leidinggevende was super enthousiast. Mijn contract is tijdens mijn verlof ook verlengd. Ik zou dus lekker voor die 3e gaan
Ik zou wachten. Zekerheid is mij meer waard. Ook omdat je contract om redenen buiten jou om niet verlengd kan worden (bezuinigingen, fusie etc). En dan zit je daar, 4-5-6 maanden zwanger, bijna met verlof en dan dus geen baan en geen ww.
Ligt een beetje aan je situatie zou ik zeggen. Ik ben zelf de afgelopen 8 jaar 3x van baan gewisseld (noodgedwongen omdat ik dan een vast contract moest krijgen en die nooit kreeg), maar ik had telkens binnen 2 maanden weer een nieuwe baan. Zwanger of niet. Bij mijn huidige werkgever ben ik zelfs aangenomen terwijl ik daar zat te solliciteren met 39 weken zwangerschap. Vervolgens toen ik een half jaar terug was van verlof was ik zwanger van de derde en heb toen netjes een vast contract gekregen. Dus in dat geval zou ik gewoon voor de derde gaan!
Wow, veel reacties en zo snel al, dank jullie wel!!!! Op zich maak ik mij 'niet zo druk' over die zekerheid. We redden het prima ook zonder die dagen van mij erbij en ik werk in een sector waar de nood hoog is.. het is misschien ook een beetje een schuldgevoel kwestie... Aan de andere kant weet ik ook uit ervaring dat iedereen vervangbaar is. En moet ik mijn wens dan af laten hangen van een baan?! Met alle respect hoor want ik.realiseer mij ook dat voor andere die zekerheid nodig is.... En misschien moet ik ook uitgaan van mijn eigen kwaliteiten. Als ik goed ben mag ik hoe dan ook blijven?!? Kortom.zo gaat het de hele dag door in mijn hoofd... maar jullie argumenten helpen zeker!!!
Ik zit in zelfde situatie. 2 kinderen, tijdelijk contract en wens voor derde. Ze hebben gezegd mijn contract vanaf februari om te willen zetten naar vast. Ik ben 38,5. Ik heb dus gewacht maar zodra die binnen is gaan we ervoor Ik ben er overigens wel transparant over dat er een wens is voor een derde. Maar eerlijk is eerlijk we hebben ook een dikke hypotheek die betaald moet worden dus de vastigheid is voor mij enorm van belang.
Als het puur om het ‘schuldgevoel’ gaat zou ik er nu al voor gaan! Voor hen maakt het toch niet uit of je nou na een half jaar of na een jaar zwanger bent En daarbij, je weet nooit hoelang het duurt. Onze derde liet ineens anderhalf jaar op zich wachten...
Ik zou er gewoon voor gaan. Het is allemaal niet gegarandeerd dat het lukt natuurlijk. Ik ben nu ook zwanger van de derde en ik krijg in maart een vast contract als het goed is. Zeker als mensen in jouw sector gewild zijn en het dus niet om zekerheid gaat. Je hoeft je niet schuldig te voelen. Ik herken het wel, ik vind het ook heel vervelend dat ze straks een probleem hebben als ik met verlof ga. En ik ben ook van plan langer door te werken vanuit huis en ik ga al tijdens mijn verlof weer aan de slag voor wat specifieke evenementen die ik graag zelf regel. Maar uiteindelijk is mijn baan maar mijn baan, en is mijn gezin waar ik echt voor ga.
Ik heb er niet op gewacht destijds (had anders nog 2 jaar moeten wachten) achteraf ben ik blij toe want het bedrijf ging failliet en ik heb daar dus nooit een vast contract gekregen. Overigens heb ik al veel werkgevers gehad en ook echt een aantal hele leuke, ik ben er dan ook van overtuigd dat je -wanneer ze je daar wel om zouden laten gaan, ookal mag dat niet- echt wel weer iets leuks zult gaan vinden.
Ik ben meer van je moet nooit je dromen en verlangens in de weg laten staan. Met jezelf en je gezin moet je, je leven lang door. Werk is maar relatief, want als je functie ophoud is het ook klaar, vast contract of niet (en heb dat al vaker gezien). Doe vooral wat je hart je ingeeft en laat je niet leiden door angst of schuldgevoel.