Ik droeg mijn zoon altijd als een plank onder mijn arm als hij weigerde goed mee te lopen. Wel onhandig om dat nu nog te doen, met de buggy er ook bij en ik weet niet hoe zwaar hij al is. Maar wie weet os dat wat. Na een paar keer kickin' & screamin' was alleen dreigen al voldoende.
Hebben wij hetzelfde kind? Haha! Hier ook hoor. Onderweg op het plankje gaat inderdaad prima maar in een winkel is het dan raak. En het erge is ook, ze raakt niet in paniek als ze me kwijt is. Dat interesseert haar niks. Ze zegt soms ook zelf al "Doei mama, ik ga weg" of ze zegt " Doei, ik ga op vakantie". Haha okee wel grappig soms maar vaak niet dus! Ze heeft onzettend haar eigen plan en als ik haar beetpak om mee te nemen laat ze zich gewoon vallen. Dus dan sta je daar inderdaad. Daarom denk ik dat een polsbandje of tuigje niet zou werken bij haar. En vind dat zelf ook niks eigenlijk. Soms gaat het goed. Soms minder. De gouden tip heb ik niet. Het is heel herkenbaar!
Mijn dochter doet dat ook zo erg, irritant! Extra irritant is dat ze overal aan gaat zitten. Tuigje/polsbandje gaat hier niet werken ben ik bang, die gaat volgens mij gewoon als een weigerachtige puppy op de grond liggen . Wat hier wel helpt is voordat we de winkel in gaan, de afspraak die we hebben voor in winkels (kijken met de ogen) nog een paar keer bevestigen en tijdens de toer door de winkel herhalen als ze dreigt ergens aan te gaan zitten. (Oh, en voordat mensen gaan denken "Tsss, een kind van bijna 4 dat nog overal aan zit...lekker opgevoed!" -> mijn dochter heeft een lichte verstandelijke beperking. Ik ZIE het mensen met regelmaat denken namelijk als ik met haar in een winkel ben.)
Ik doe mijn dochter op mijn rug als ze niet meer wil lopen of dwars wordt. Ik heb net een peuterdrager (draagzak) gekocht en die neem ik altijd mee. Vandaag ging ze middenin de AH op mijn rug.
Misschien heel slecht van mij, ik heb er ook nog geen ervaring in maar wat als je je eens "verstopt" in de winkel? Hem in de gaten houd en wachten op het moment dat hij je gaat zoeken en denkt dat hij je kwijt is? Maar dat gaat zeker moeilijk met een kinderwagen en is misschien te on-pedagogisch ? Zoals ik zei, ik heb er "nog" geen ervaring in
Onze oudste liep altijd keurig met mij mee, bleef bij me in de buurt...ook in winkels. De afgelopen maanden was het 'mevrouwtje ik ren weg wanneer ik wil' Ik ben elke keer weer behoorlijk boos geworden en heb haar meerdere keren in een bomvolle winkel, als ik haar weer gevonden had, op een strafplek gezet. Met d'r gezicht naar een of ander rek en nergns aankomen en blijven staan. Oke, dit heeft mij wel een hoop geduld gekost, omdat ze natuurlijk niet bleef staan en niet overal afbleef, maar door haar consequent terug te zetten en niet met haar te communiceren (behalve nee zeggen en hetgeen ze in haar handen had terugleggen), kreeg ze door dat daar staan nou ook niet zo leuk is. Maling gehad aan andere mensen en als ze met haar wilden praten heb ik ze resoluut verteld dat dat dus niet de bedoeling was. Zo'n twee minuten laten staan (bleef ze niet staan of pakte ze iets, dan gingen ze weer opnieuw in) en daarna nog eens goed uitleggen dat wegrennen niet mag en dat ze daarom even daar moest staan. Sorry laten zeggen en ik geef haar een kus en een knuffel en we kunnen weer Nu loopt ze weer super met me mee en blijft goed bij me. Alleen......nu begint ons andere meisje weg te rennen Grote zus gaat haar vaak halen, en alhoewel dat wel makkelijk is, denk ik dat het toch beter is dat ik ook hier weer streng en consequent ga zijn. Pfffff...vergt veel geduld hoor, twee van die jonge meiden Sterkte
Hmm mja.. Eigenlijk zou je lak moeten hebben aan wat de wereld vind. Als je achter je zoontje aan moet hebben diezelfde mensen ook hun mening klaar. Vriendin deed het ook "toch maar niet" tot zoonlief ineens bijna onder een auto liep Nu begeert ze de vreemde blikken en opmerkingen maar gewoon. Kwestie van keuzes zegt ze. Liever vreemde blikken dan een aangereden kind
ik heb exact hetzelfde probleem! Wij kunnen gelukkig nog gebruik maken van de pressiemiddel en dat werkt idd.
Oh alleen al een verademing om te lezen dat ik niet de enige ben met een weglopende boef van 3,5, poeh! En dan nog lachen en zeggen ik ga hoor, doei mama..!
ik deed de jongste in de draagzak en de oudste in de buggy maar die was 22maand toen de jongste kwam,jongste wel tot zo,n 12kilo gedragen.
Niet luisteren is vast in de buggy of in jouw geval zou ik ook een tuigje doen. Heb zelf geen 2e dus hij zit met winkelen alleen met mij altijd in buggy of de winkelwagen. Ben rugpatient en kan hem niet overal vandaan plukken. Ben daar heel kort in. Niet luisteren is vast.
Ik heb ook een polsbandje gebruikt, bij alle kids! Was een Jippie bandje, blauwe. Heb hem voor de jongste ook haha Liever als een "hondje" voor omstanders, als dat het dalijk te laat is!
Zo hebben wij dat met de oudste aangepakt en nu zijn we met de jongste bezig. Buiten geen probleem, maar binnen is af en toe drama. Ze staat hier af en toe tussen de kaas en worst voor straf, maar het werkt perfect. Ze krijgt 1 waarschuwing en daarna is het afgelopen. Vaak gaat het een paar weken lang goed en dan merk je dat ze weer gaat uit proberen. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ik niet zo moeilijk ben ik straffen buitenshuis. Ik ben met veel dingen echt wel makkelijker als we ergens anders zijn, maar ik vind weglopen iets wat je niet hoeft te accepteren. En of je nu een strafplek bedenkt of een tuigje gebruikt, het zou niks uit moeten maken wat andere mensen daarvan denken.
2 weken geleden was onze oudste dochter weggelopen op een kermis - het was er over de koppen lopen. De ene dacht van de ander dat ze bij hem/haar was... Na 5 min (de langste uit ons leven) had m'n vriend haar gezien. Iemand had haar huilend 100m verder gevonden bij de pony's. Maar denk niet dat ze geleerd was. 15min later was ze weer op stap, hadden we haar niet teruggefloten :x
Dat we net de buggyboard hadden vond ie het geweldig om op zijn "skateboard" te mogen staan. Nu het nieuwe eraf is wordt het ook lastiger. Op straat gaat het gelukkig nog redelijk goed, maar in de supermarkt is het geen doen. Hij weet precies waar alles staat (vooral "zijn" boodschappen ) en wil alles pakken en in het mandje doen. Een tijd geleden ging hij elke zaterdag met mijn man boodschappen doen op zaterdag, dan zat hij in het zitje van de winkelwagen. Op een gegeven moment wilde hij dat niet meer en ging scenes lopen trappen. Toen hebben we besloten hem even thuis te houden en mijn man alleen boodschappen te laten doen. Na een maandje of 3 toch weer geprobeerd met de oudste en hij vond het weer prima om in het winkelwagentje te zitten. Zo hebben we dat ook met de buggy gedaan. Het is bij onze peuter net hoe zijn neus staat. De ene keer gaat het super goed en loopt hij netjes mee en de andere keer is het hommeles.
Ik heb pas ook een tuigje voor onze dochter van 1,5 gekocht. Ze loopt heel erg goed en soms ook best hard. Helaas wil ze niet altijd aan het handje lopen... En in de buggy is soms ook drama. Dan maar een tuigje hoor! Gewoon schijt hebben aan andere mensen, het is jouw kind, en daar hebben andere mensen niks mee te maken!