Wanneer weet je dat een (jouw) baby veilig gehecht is? Laatst waren we op bezoek en mij dochter vond het niet leuk dat er iemand de kamer uitliep (was voor het eerst!) ze huilde dus. Ik kon haar goed troosten. Wat ik jammer vond was dat die mevrouw terug ging en heel zielig ging praten: "Aaaah gossie, vind je het niet leuk???" En ze pakte haar op. (was ik niet blij mee. 1. Het is een vreemde en 2. zo zielig praten vind ik niet nodig) We waren trouwens in een woonzorgcentrum en die mevrouw was personeel. Overigens, de enige die haar goed kunnen troosten zijn wij als ouders. Moet ik me zorgen maken als bijv. de oppas haar goed kan troosten? Of een oom/tante/nicht/neef/enz. ?
Ik snap je niet helemaal... Waarom zou jij je daar zorgen over moeten maken? En wat heeft dat met hechting te maken? Dit bedoel ik niet verkeerd hoor, maar ik snap de verbindingen niet zo goed.
Misschien moet je het eens omdraaien. Waarom zou je dochter NIET veilig gehecht zijn? Daar moet je echt wel iets voor doen hoor. Dat de oppas je kind kan troosten is geen sein van hechting in welke vorm, dat is vrij normaal. Ik zou me eerder zorgen maken als je kind naar de oppas gaat en de oppas kan haar niet troosten als er iets is.
Nee hoor geen zorgen maken. Het gaat om de basisverzorgers die als hoofdpunt zijn. Maar dat betekent niet dat de baby zich niet veilig hoort te voelen bij oma opa tante oid. Het ligt er natuurlijk ook aan hoeveel het kindje bepaalde familieleden ziet. Ik zou zeggen dat je kind prima reageert in zo n situatie en ik heb ervoor gestudeerd .
Juist kinderen die veilig gehecht zijn kunnen ook vertrouwen op mensen die ze minder goed kennen. Kinderen die onveilig gehecht zijn zijn vaak of bang voor contact of allemans vriendjes (wat iets heel anders is dan door een ander getroost kunnen worden). Zoals iemand anders al noemde, om schade aan te brengen in de hechting moeten er echt nare dingen gebeuren. Als jullie een stabiele basis bieden zal jouw kindje zich niet zomaar onveilig hechten.
Bovenstaande is een voorbeeld trouwens, maakte mij op dat moment ff zorgen dat ze mogelijk door iedereen getroost kan worden. En wat voor invloed heeft dat op de hechting? Zo bedoelde ik het een beetje
Dit inderdaad. Bij onderzoek naar hechting wordt juist gekeken naar hoe een kind reageert op vreemden. Een kind zal via zijn ouder een zekere toestemming 'vragen' of het vertrouwd is bij een vreemd persoon. Hechting gaat erom dat je sensitief bent voor wat je kind nodig heeft en daar adequaat op reageert. Een onveilig gehecht kind zal zich of vermijdend opstellen tov zijn ouder of aantrekken/afstoten gedrag laten zien (even in een notendop). En dit is zeer extreem gedrag waar inderdaad veel aan vooraf is gegaan
Das toch juist alleen maar fijn?! als ik mn dochter weg zou moeten brengen naar bijvoorbeeld haar tante, terwijl ik weet dat zij haar niet kan troosten, zou ik hun band sterker willen maken, omdat ze daar anders continu verdrietig is. Of begrijp ik het fout? (Kan ook )
Hoe ouder een kind wordt, hoe gemakkelijker het zich zal laten troosten door anderen dan de ouders/hoofdverzorgers. Dat is een normale ontwikkeling Veilige hechting kenmerkt zich doordat een kind op emotioneel niveau duidelijk onderscheid maakt tussen ouders en anderen, en bij die anderen ook weer tussen vreemden en bekenden. Een kind dat zich zomaar door vreemden laat troosten: dat is vreemd gedrag, zeker als ouders in de buurt zijn om dat ook te kunnen doen. Wat jij beschrijft lijkt me heel normaal gezond gedrag en wat anderen ook al aangeven: er moet echt wel wat gebeuren voordat een kind niet veilig gehecht is. Dan moet er stelselmatig niet voorzien zijn in de emotionele en fysieke behoeften van een kind. Zolang dat niet het geval is, zit het doorgaans prima met de hechting Naast dat stuk heb je natuurlijk ook gewoon nog karakter. Ik heb hier twee meiden die het eerste jaar erg vergelijkbare ervaringen hebben gehad, (veel pijn en ongemak, heel veel bij mij gedragen in de draagdoek), maar Thirza moet altijd en overal eerst de kat uit de boom kijken, kruipt het liefste in mij en moet contact met anderen echt stapsgewijs opbouwen, terwijl Caitlyn vanaf mijn arm heel vroeg al met iedereen aan het flirten was, gemakkelijk lacht naar anderen en inmiddels ook gemakkelijk iets opbouwt met anderen. Thirza moest bij de start bij de gastouder echt altijd inhalen aan het eind van de dag, terwijl die structureel 2 dagen in de week daarheen ging. Caitlyn gaat incidenteel een dagje, (ik zit in de WW), maar die is aan het eind van zo'n dag niet anders als wanneer ze thuis is geweest: ze vindt het allemaal geweldig daar. Beiden een vergelijkbare opbouw qua hechting, maar heel ander gedrag, vanwege gewoon een enorm verschil in karakter
Ik ben toch maar wat blij dat ze mijn dochter op het kdv kunnen troosten als ze verdrietig is. Anders zouden we toch een groot probleem hebben. Ik snap de vraag en het voorbeeld ook niet moet ik zeggen.