Oh ja, ik herinner me ineens dat ik toen ook spelletjes met haar deed. In de trant van: * Wie durft hier aan te ruiken (bijvoorbeeld aan een spruitje)? * Wie durft dit in haar mond te stoppen? * Durf je er ook op de bijten? Wij reageerden dan ook over de top. Geweldig vond ze dat! En dan ging ze het ook 'stiekem' helemaal opeten. Na één hapje proeven vond ik het dan al goed. De week erop probeerden we dezelfde groente dan weer. Of ik deed of ik papa een hapje wilde geven. Dan zei ik tussendoor iets tegen papa en hapte mijn dochter het 'stiekem' van de vork af. Om vervolgens met volle mond te beweren dat onze kat het hapje had genomen. Ik was zelf een vreselijk slechte eter en ik wilde het leuker doen dan mijn ouders met mij vroeger (ik was echt een ramp!).
Ik ga haar zeker ook wel vaker komkommer of tomaatjes aanbieden, daar denk ik nooit aan. Stom eigenlijk want ze vind dat wel lekker. Zeker komkommer Appelmoes lust ze echt niet dus dat gaat niet. Dat van de stickers vind ik ook een goed idee. Dat hebben we ook bij het zindelijk maken gedaan.
Wij geven altijd een toetje. Dit is voor ons onderdeel van de maaltijd. Mijn moederwas vroeger erg streng met eten en ik een slechte eter. Ik kan wel zeggen dat ik daar tot halverwege mijn 20er jaren erg veel last van heb gehad. Dus nee, ik dwing nooit, dreig nooit en beloon nooit als het om eten gaat ( sowieso niet, maar dat is een ander verhaal