Ik wil heel graag af van mijn "vriend". We wonen nog samen, maar eigenlijk leven we al alsof we uit elkaar zijn, zo slapen we al meer dan een jaar denk ik apart. Ook omdat hij enorm snurkt en ik dan slecht slaap, maar ik vind het ook wel prima zo. Daarnaast zijn er nog een heleboel redenen waarom ik hem helemaal zat ben. Maar....hij is degene die overdag voor onze dochter zorgt. Hij is manisch depressief en afgekeurd, ik werk 36 uur per week. Als we uit elkaar gaan, wil ik onze dochter natuurlijk zo veel mogelijk zien, maar ik wil ook dat het rustig is voor haar. Ik werkte eerst 32 uur (maandag t/m donderdag) en toen dacht ik dat het goed zou zijn als ze dan maandag t/m donderdagmiddag bij haar vader zou zijn en dan donderdagmiddag t/m maandagochtend bij mij. Maar ik word gek bij de gedachte dat ik haar zo lang niet zie en ik weet dat dit voor haar vader ook zo is, die kan amper een dag zonder haar. Overdag bij papa en 's avonds bij mama en dan de weekenden om en om lijkt me zo onrustig voor haar. Hebben jullie nog ideeën? Ik vind het zo oneerlijk dat ik m'n kindje zo minder zie omdat hij zo'n eikel is Daarnaast: hij heeft nog geen eigen woning (ik heb mijn huis alleen gekocht) en de wachttijd is hier zo lang, dat hij waarschijnlijk pas over een jaar of 3 in aanmerking komt voor een huisje. Hij heeft een uitkering dus kopen zal niet lukken. Dus voorlopig heeft hij helemaal geen plek om haar te ontvangen....
Tsja heel kort, en heel hard... Maar het gaat er niet om wat jullie willen... ( uiteindelijk 'went' het) Het gaat erom wat goed js voor je kindje.. En ik vind een halve week bij jou en halve week bij hem prima idee,zo hoeft er ook geen opvang gezocht te worden en kunnen papa en kind van elkaar genieten Overdag bij de ene en savonds bij de ander is veeeeeeeel te onrustig voor een kind.
Já dat is de consequentie van uit elkaar gaan en er kinderen in het spel zijn Sorry dat ik het zo hard zeg, maar zo zit de wereld helaas wel in elkaar. Enerzijds zou je er voor kunnen kiezen dat je bijvoorbeeld de woensdag vrij neemt en dat je je kindje dan bijv van dinsdagavond tot donderdagochtend ook nog "hebben" en evt het weekend. Mijn schoonzusje en ex-zwager hebben een systeem van week op, week af. Maar de weken dat de kinderen bij hun vader zijn, dan vangt zij de jongste doordeweeks na school nog "extra" op, ivm zijn werk.
Maar de tijd die je straks hebt met haar kan je wel extra genieten, je niet irriteren en op je tenen lopen! Je bent er alleen voor en met haar! Weet hij zelf al dat je zo denkt?
Is het een optie dat hij op jouw 4 werkdagen in jouw huis voor haar zorgt? Dan zie jij haar 's avonds, zonder dat zij van huis hoeft te wisselen. En dan in de weekenden zorg jij voor haar en kan hij haar misschien ook nog een dagdeel zien ofzo. Maar dan moet de omgang tussen jou en hem wel goed zijn, om elkaar zo vaak te zien en hem ook in jouw huis te laten. Niet ideaal als je je eigen leven wilt oppakken los van hem. Maar misschien wel een goede tussenoplossing zolang hij nog geen woning heeft waar hij fatsoenlijk met haar kan wonen.
Eh mischien moet je maar eerst met je vriend laten weten hoe je over jullie relatie denkt? Je loopt wel errug voorop. Daarbij gaat het er niet om wat jullie wensen zijn, maar wat het beste is voor jullie dochter. Tja tis jou huis, jou regels het makkelijkste lijkt mij (sinds je toch zsm van m af wilt zijn) hem er uit kunnen gooien maar of dat nou t beste is voor je kind...
Wat ik heel lastig vind, is dat ts hem er zomaar uit zou kunnen gooien omdat zij kostwinner is. Als het andersom was geweest, de meer traditionele rolverdeling zeg maar , dan zouden we allemaal op onze achterste poten staan! TS praat met je partner! Je praat nu over hem alsof hij een lastig wormvormig aanhangsel is, maar ooit heb je voor hem gekozen en zelfs besloten een kindje te maken samen. Ik denk dat je het aan jullie beiden verplicht bent hier iets mee te doen wat voor jullie beiden acceptabel is, in het belang van jullie dochter.
Hij weet heel goed hoe we er voor staan hoor, hij kan zich ook vinden in 4 dagen bij hem (ma t/m do) en 4 avonden bij mij (do t/m zo). En zo lang hij geen eigen woning heeft, vindt hij het ook prima om naar mijn huis te komen om voor haar te zorgen. Waarom ik dacht aan overdag bij hem en 's avonds bij mij: er zijn ook genoeg kinderen die overdag bij opa/oma/oppas/opvang zijn, dus die hebben ook meerdere opvoeders op een dag. Maar ideaal is het niet. We zijn al ruim 15 jaar bij elkaar dus we kenden elkaar behoorlijk goed voor we aan een kindje begonnen. Alleen was hij na de geboorte van onze dochter compleet anders dan ik had verwacht: ik had verwacht dat ik een stresskip zou zijn en hij heel relaxed, maar helaas is het andersom: hij doet overal moeilijk over en alles moet op zijn manier. Ik kan niet gewoon mezelf zijn in de omgang met m'n dochter. Ik ga hem er ook niet zomaar uit schoppen, onze dochter is gek op hem, maar zoals Dr. Phil altijd zegt: it's worse to be from a broken home then from a broken family. (hoewel het allebei natuurlijk verschrikkelijk is).
Tsja... Die andere mensen zijn oppas... Jij en de vader niet... Echt uit ervaring... Zoveel heen en weer gesleep werkt echt niet in het voordeel van het kind
Meerdere opvoeders op een dag is op zich niet per se een probleem. Maar vier dagen per week heen en weer gesleept worden lijkt me niet wenselijk. Veel ouders proberen ook te voorkomen dat kinderen vier dagen achter elkaar naar de opvang/oppas/opa&oma gaan, dat is gewoon erg veel voor een kind. Ik kan me helemaal voorstellen dat je enorm verdrietig wordt van de gedachte je kind minder te zien. Maar dat is inderdaad nu eenmaal de prijs die gescheiden ouders betalen... Als jij en je vriend goed me elkaar om blijven gaan, ook na een breuk, kun je misschien bijvoorbeeld op dinsdagavond uit je werk bij ze gaan eten. Zien jij en je dochter elkaar eventjes, maar blijft zij wel gewoon op dezelfde plek.
Mijn man en zijn ex hebben gekozen voor de volgende verdeling: ma-di-wo altijd bij mama do-vr-za altijd bij papa zo om-en-om Mijn man werkt fulltime en zijn ex parttime, vandaar deze verdeling. Zo hebben ze exact 50-50 co-ouderschap. Maar de consequentie is dus wel dat ex nooit een weekend met kinderen heeft (behalve in de vakanties) en dat manlief nooit een weekend zonder kinderen had. Hij is dik 6 jaar alleenstaand vader geweest, met een fulltime baan en dus in z'n eentje de kinderen elk weekend. (zoals je misschien wel tussen de regels doorleest ben ik ongelooflijk trots op hem! Hij is een geweldige vader.) Verder hebben ze een speciale 'kinderrekening'. Een gezamenlijke bankrekening waar beide ouders hun bijdrage voor de kinderen opzetten en waar ook beide ouders een pasje van hebben. Hier vandaan wordt schoolgeld, sportcontributie, kleding, fiets etcetera betaald. Maar ook het zakgeld en de mobiele telefoons van de kinderen Zoals iemand anders al zei: het gaat niet om wat jullie willen, het gaat om jullie kindje. Jullie zijn straks geen partners meer, maar jullie zullen voor altijd samen ouders blijven. Belangrijke tips: - niet over de drempel 'moederen' (of 'vaderen'). Als ze bij de andere ouder zijn, dan moet je je er niet mee bemoeien, tenzij er hele zwaarwegende redenen zijn. Als je dat namelijk wel doet, dan ondergraaf je de andere ouder en geef je kinderen de ruimte om jullie tegen elkaar uit te spelen. - houd voor ogen dat die ander goed genoeg was om de vader (of moeder) van je kind te zijn. - houd voor ogen dat je kind voor 50% uit 'die ander' komt. Kwaad spreken over je ex is dus kwaad spreken over 50% van je kind. - neem allebei de tijd om eerst zelf een eigen evenwicht met je kind en de nieuwe verdeling te bereiken, voordat er nieuwe partners worden toegevoegd aan de situatie. Ja, je moet jezelf dus deels 'wegcijferen'. Een heleboel dingen die iemand zou kunnen willen, die moet je jezelf maar even ontzeggen, in het belang van je kind. Maar ja, die verantwoordelijkheid ben je aangegaan toen je besloot om een kindje op de wereld te brengen en toen je besloot om weg te gaan bij de papa/mama. Inmiddels zijn de kinderen bijna 18 en net 14 en zijn hun ouders alweer meer dan 10 jaar gescheiden. De relatie tussen mijn man en zijn ex is respectvol. Ze waarderen en respecteren elkaar als ouders en zitten volledig op 1 lijn als het over de kinderen en de opvoeding gaat. Zijn er accent-verschillen? Jazeker. Maar ze steunen elkaar onvoorwaardelijk in hun rol als ouder. Soms tot grote irritatie van de kinderen... "normaal gesproken heb je als kind van gescheiden ouders het voordeel dat er wat te ritselen valt" Als ze jarig zijn, dan zit de familie van hun moeder, hun vader, de nieuwe partner van hun moeder en die van mij dwars door elkaar. Iedereen waardeert elkaar en het is voor ons allemaal de normaalste zaak van de wereld. Maar dat vraagt dus wel dat we wederzijds rekening met elkaar houden, elkaar niet 'afvallen', elkaar respecteren en elkaar ruimte gunnen om in het leven van de kinderen te zijn.
Misschien nog een idee om relatietherapie te proberen? Voor kinderen is scheiden gewoon echt een drama. Uiteraard is ruziemaken dat ook. Maar kinderen kunnen niet kiezen. Die zijn volledig afhankelijk van wat hun ouders beslissen. En helaas kiezen ouders niet altijd wat het beste is voor hun kinderen maar toch meer voor wat goed voelt voor hen zelf. Het spijt me hoor maar ik wordt altijd zo droevig van dit soort berichtjes. Het krijgen van kinderen is gewoon geen sinecure. Dat je partner tegen valt als vader vindt ik gewoon wel een bijzondere reden om uit elkaar te gaan. Dat hij depressief is en dergelijke lijkt me toch ook niet iets wat uit de lucht komt vallen. Het samen leven met een depressieve partner is niet makkelijk dat weet ik. Echt waar ik maak van dicht bij mee wat een scheiding met kinderen doet en dat is pijnlijk om te zien. Dus, ik ken je situatie niet verder dan wat je hier opschrijft maar neem alstjeblieft geen overhaaste beslissingen als het gaat om dit soort dingen. Jullie kind heeft recht op beide ouders en aan een veilige en rustige omgeving om op te groeien.
Ik zit midden in een scheiding. Voor de kinderen is het verschrikkelijk. Het verdriet dat ze hebben had ik ze graag bespaard. Helaas is er voor mij en hun vader geen mogelijkheid meer. Er is te veel gebeurt en er is te weinig vertrouwen. Hier is er een om het weekend regeling mede omdat hij een uur verderop is gaan wonen. In jouw situatie zou ik naar mogelijkheden zoeken. Wellicht kan je een twee weken systeem gaan aanhouden. Dat je de ene week meer uren werkt zodat je de andere week je kindje uit school kan halen en dus wat eerder ophoudt met werken. De andere week je (ex) vriend. En dan de weekenden om en om. Het is natuurlijk ook niet helemaal fair als jij alle vrije dagen met je kindje hebt en hij alleen schooldagen. Probeer er samen uit te komen.