mijn ouders zijn erg lief, maar ik kan er niet tegen hoe ze met mijn zoon omgaan. als wij op bezoek zijn, of zij hier (wat ze eerder bijna niet deden en nu willen ze hem minimaal 1x per week zien, zij eisen 1 dag in het weekend op terwijl we ook andere afspraken hebben) hebben ze alleen maar oog en oor voor hem. Ik praat echt tegen een muur, dit is niet overdreven. Ze zuigen mijn zoon helemaal op, hij kan niet eens rustig binnenkomen. Hij heeft inmiddels ook door dat oma alles doet wat hij wil en dat ze alles goed vindt wat hij doet. Hij kon altijd heel goed zelf spelen, maar omdat mijn vader hem constant stoort in zijn spel kan hij dat daar ook niet meer. Zij bepalen ook wat hij doet. Verder proppen ze hem vol en volgens mijn moeder moet ik er maar aan wennen dat hij bij oma andere regels heeft. Ik heb er wel eens wat van gezegd, maar ze luisteren niet naar mij. Mijn zoon is erg dwars als we van hun vandaan komen. Nu willen ze hem een dagje meenemen naar de dierentuin. Dat vind ik erg leuk voor hem, maar inmiddels beginnen ze allerlei uitjes met hem alleen op te eisen. Alsof zij zijn ouders zijn. Ik weet niet wat ik ermee aan moet. Is dit normaal zoals mijn ouders doen? Mijn vriend wil al bijna niet meer naar hun toe. Het klinkt misschien niet zo erg, maar het is echt niet leuk dat bepalen en opeisen van hun. Erg moeilijk, want ik ben blij dat ze dol op mijn zoon zijn, maar het druist in tegen mijn gevoelens, manieren en ideeen. Ik wil heel graag weten of andere opa's en oma's ook zo doen en ik dus overdrijf.. Mijn moeder heeft zelfs geen interesse in mijn zwangerschap, vraagt er bijna niet naar.
Wat naar zeg, ik kan me voorstellen dat je er helemaal niet goed van wordt. Ik zou om te beginnen maar gewoon eens zeggen dat je niet kan aankomend weekend (of als je al afgesproken hebt, begin je het volgende weekend), en dat gewoon 1 keer in de 2 weken volhouden. Of in je eentje, zonder je zoon en vriend, naar je ouders gaan op een doordeweekse avond en het er eens goed over hebben hoe je je voelt. Als ze dan niet luisteren of zeggen dat het onzin is, dan iets zeggen als, ik heb de komende 5 weekenden afspraken staan, dus dan zie ik jullie eind augustus wel weer. En dan ook weggaan, niet je klem laten praten. Bij mijn beste vriendin, die hetzelfde probleem had, alleen die ouders wonen heel dichtbij en waren er dus 3 a 4 keer per week... werkte dat heel goed. Ze had het er heel erg moeilijk mee dit te moeten zeggen tegen haar ouders, maar nu is ze er blij mee en respecteren haar ouders haar ook meer als moeder. Ik wil je heel veel sterkte wensen!! Groetjes Marijke
hey meid. wat vervelend! bij ons is het niet "zo" erg. ik werk veel en mijn schoonmoeder neemt jamie veel me de stad in enzo. maar ze begrijpt wel dat als ik nee zeg, het ook echt nee is. mijn moeder wou zo ooit is een foto maken van jamie met een sigaret in zijn hand :S:S:S!!! ik zei neej! achhh zei ze, het is toch maar een foto. die sigaret is niet eens aan. en ze duwde hem weer terug in zijn hand. ik weer neej mama, dat wil ik niet... weer blabal... ik zeg als je nou niet luisterd pak ik mijn spullen en ben ik weg.. het is mijn kind en ik beslis. wat jij vroeger met ons gedaan hebt moet je zelf weten, maar nu bepaal ik de regels! en het was meteen af gelopen wel een kwartier een heeeeele vervelende sfeer gehangen maar goed. dan nam ik er maar bij. sindsdien niets meer geprobeerd ofzo. ze luistert nu wel naar mij. mijn schoonmoeder zelf verwent jamie ook erg hard. constant ijsjes en dergelijke. tja, dit kan ik nog wel accepteren maar ik ben wel iemand dat als er iets is je het duidelijk moet zeggen... dit zou jij eigenlijk ook moeten doen. gewoon zeggen: het zit zo en niet anders. problemen dan zie je hem maar een paar dagen niet meer... moeilijk, ik weet het! maar je moet echt voor je zelf op komen! ik heb btw ook een paar x gehad dat mijn schoonmoeder tegen mijn zoontje zei, kom maar bij mama... waarop ik antwoorde Oma! ik ben zijn mama.
hoi Ilse nee ik vind het niet normaal hoe je ouders doen. vervelend.. je zegt zelf dat je tegen een muur praat, willen ze wel luisteren als je een keer niet langskomt? misschien een kaart/brief sturen met uitleg? groetjes
100% herkenbaar, alleen dan schoonmoeder... ik herken dus het gedrag van oma, maar ook de ergernis die dit met zich meebrengt... inderdaad net of ze niet doorhebben dat het JOUW kindje is! @Sharon, mijn schoonmoeder heeft ook al aantal keer gezegd: kom maar bij mama... ik dacht dat ik ontplofte, maar heb ook vriendelijk gecorrigeerd... de volgende keer word ik wel boos heb ik besloten hihi... is toch irritant!
bedankt voor jullie reacties. ben erg blij te lezen dat dit zeg maar niet normaal is, want ik hou dit zo niet vol. als ik daar een dagje ben dan hebben ze alleen interesse in mij als mijn zoon op bed ligt. ik herken ze ook bijna niet meer terug. ze zijn zo hyper! ik ben werkelijk kapot als ik thuis ben, laat staan mijn zoon met zo'n animatie team om hem heen. hij wil ook weinig van mij en mijn vriend weten als we daar zijn. tja logisch, want van hun krijgt hij constant de aandacht, zij zijn degene die hem constant bezighouden en als hij wat wil komen ze het hem direct brengen (of dat nou eten, speelgoed of wat anders is). sorry moet even spuien hoor. ik weet dat ik het er maar eens over moet hebben, en dan moet ik maar een keer alleen naar ze toe gaan. ik zie er tegenop, maar moet het doen. mijn vriend en ik zie er tegenop om erheen te gaan en mijn zoon is daar een heel ander jongetje als bij ieder ander.. ik werd als kind ook dol van dat mijn moeder zo op mij zat en alles voor mij bepaalde, het is aan mij de taak mijn zoon daarvoor te beschermen. dat is jammer genoeg moeilijker gedaan dan gezegd..
inderdaad wen, het is net of zij onze rol overnemen en dus niet doorhebben dat het ons kind is. ook zeggen zij af en toe papa en mama ipv opa of oma..... grrrrr!! uiteraard corrigeer ik dit ik ben trouwens blij dat mijn zoon zich (nog) niet als een verwend nest gedraagt daar. maar wil ook voorkomen dat ze hem als hij wat ouder is een vervelend kind gaan vinden, want dan hebben ze het er toch echt zelf naar gemaakt.
Ik ben soms misschien een beetje te hard, maar zeg gewoon waar het op staat. Ik ben sinds mijn bevalling veel directer. Eigenlijk wel zo prettig! (voormezelf dan, hihi).
Heel herkenbaar. Hier ook grote problemen met de schoonouders dan. Ze zijn heel druk om mijn dochter heen en we hebben laatst een grote discussie gehad over het feit dat mijn dochter eerst vlees op haar bord krijgt daar en daarna pas haar groenten mag eten of andersom. Ik wil gewoon dat ze een bord eten krijgt en het zelf opeet, of ze het vlees eerst wil of niet (= een goede eter!). Mag ze toch zelf bepalen. Het is tenslotte onze dochter en ik wil niet dat er rare eetgewoontes geintroduceerd worden. Wat denken ze wel. Ja zeggen ze: hier doen we het anders. Nou ik denk het niet! Als een gastouder het ANDERS zou doen dan ben je er ook niet blij mee. Gekke mensen allemaal. Om niet goed van te worden. Sterkte hoor...je bent niet de enige! Charlie
Op zich dat je kind "verpest" wordt en verwend door opa en oma, dat is wel normaal, daar zijn het opa en oma voor. Maar het mag wel een beetje met mate inderdaad. Als zij zich mama en papa gaan noemen, gaan ze zeker een grens over. Dat zou mijn moeder nooit doen, gelukkig. Ze is ontzettend gek met onze dochter, maar roept netjes "kom eens bij oma" Gelukkig! Maar idd duidelijk grenzen aangeven.
OMG daar zou ik ook helemaaaaal niet goed van worden!!! Krijgt ze nu wel gewoon alles op haar bordje?
wat gebeurt er toch met die mensen als ze opa en oma worden..? als mijn ouders papa of mama zeggen is dat per ongeluk hoor, maar evenwel verbeter ik het. verder ben ik het wel met lexie eens dat het op zich wel normaal is dat je kind verwend en verpest wordt door ze, maar er zijn grenzen.. en niet alles draait om hem.
dat vraag ik me ook wel eens af, hier zijn ze allebei helemaal doorgedraaid sinds de geboorte van mijn dochter (voor allebei de kanten hun eerste kleinkind), hier is het altijd strijd wie er mag oppassen en als de ene oma oppast dan wil de andere weten waarom ZIJ niet? pffff om niet goed van te worden, wel heel lief dat ze zo ontzettend blij zijn, het kan ook anders namelijk, maar dat kinderachtige gedoe! ik dacht dat we volwassen waren met zijn allen. wat jouw ouders betreft, meid, stel je grenzen en doe het duidelijk! dat is je enige redding, het zal wel even pijnlijk zijn maar JIJ bent nu moeder JOUW moeder heeft haar kans gehad, die mag nu genieten van haar kleinkind maar wel met JOUW grenzen. succes!
Het is jullie kind hoor! Jullie bepalen de regels, niet opa en oma. En als je echt met ze wil praten, ga er dan alleen naar toe, zonder je zoontje. Maar ik denk dat het meer een leerproces voor jou is en dat is niet altijd even makkelijk.. Jij zal moeten leren hoe je met je ouders hier mee om moet gaan. Je bent een volwassen vrouw en samen met je man bepaal je hoe of wat, niet je ouders. En dat zou goed zijn om hun dat ook duidelijk te maken. Ik wens je veel sterkte toe en hoop dat jullie eruit komen!
Hahaha, ik moet wel lachen om deze opmerking! Enerzijds herken ik 'm zeker maar als ik op het forum de verhalen lees over de (schoon)ouders dan denk ik ook heeeeel vaak: knip die navelstreng eens door en ga je eens volwassen gedragen! Mijn schoonouders zijn gek met hun enige kleinkind maar ik heb eigenlijk nooit problemen met ze. Waarom? Omdat als ik iets bemerk wat ik niet okay vindt (softijs geven met 7 maaden ) dan zeg ik tegen ze dat ik dat niet wil hebben. Ik heb dat dan van te voren met mijn man (hun kind) besproken en die steunt dat dan. Gelukkig gebeurt het niet vaak dat we dit soort dingetjes hebben. Maar als we het wel vaak zouden hebben dan zouden ze: 1) niet één dag in de week oppassen (in ons huis) 2) niet vaak langs mogen komen 3) wij niet vaak bij hen op bezoek komen Ik heb er soms een beetje moeite mee om te begrijpen wat er zo moeilijk aan is. Je bent toch de regisseur van je eigen leven? Je moet alleen wel goed afstemmen met je partner. Ik trek (samen met manlief) de grens en als ze er over heen gaan, dan zitten daar consequenties aan. Dat snappen zij ook. Ons kind, onze regels. Maar... wat enorm geholpen heeft is me te realiseren dat zij - nog meer dan wij - het heel goed willen doen. Wij zijn zorgvuldig met ons mannetje maar opa en oma nog veel meer! Het mooiste wat ze in hun leven hebben, daar zijn ze zuinig op. En dat kan soms anders zijn dan wat wij doen.. ze zijn tenslotte ook van een andere generatie EN opa en oma zijn is een andere rol maar ze bedoelen het eigenlijk altijd goed. Dus boos worden hoeft eigenlijk nooit. Alleen uitleggen dat je het op een andere manier wilt doen / hebben. En niet luisteren? Daag, dan toch niet? Lieve dames, recht je rug... je bent mama en dus volwassen. Stem af met manlief en pak de regie van je eigen leven!! Dat is lekker joh
Je kan je voorstellen wat mijn eerste reactie was? Maar, ik heb me ingehouden en mijn hele lieve schoonvader uitgelegd dat ik dat geen goed idee vond omdat meneertje nog helemaal geen zoete dingen gewend is en ik graag straks zelf zijn eerste ijsje wil geven? (het waren trouwens een paar likjes). Hij vond het natuurlijk een beetje suf van me maar hij begreep me wel. En dat hij me dan suf vindt.. ach, dat trek ik me niet aan. Afgelopen weekend vroeg hij de hele tijd (aan mij of manlief) of zoontjelief geen ijs, sap, koek etc wilde en dit was TIJDENS het eten. Dus wij zeggen: "nee dank je wel.. K. is lekker z'n spinazie pannekoek aan het eten". Zegt opa: "Sorry K, van mama mag dat allemaal niet". Toen heb ik mijn schoonvader wat meewarig aangekeken en tegen hem gezegd: Henk, dat klinkt nou niet aardig. Ik weet dat je het niet rot bedoeld maar het klinkt niet aardig. Dan dimt hij wel in. Ach ja...
ik vraag me zelf ook wel af wat er zo moeilijk aan is, zwaantje. maar ik merk dat als ik tegen mijn moeder bijvoorbeeld zeg dat ik iets niet wil hebben ze niet luistert en ze het toch geeft/doet. pas als ik bijna boos word zegt ze o nee, dat mag niet van mama:x. ik zal dus meer en nog duidelijker op mijn strepen moeten staan. anderzijds vind ik het ook lastig omdat ze het zo goed bedoelen en dol op hem zijn. maar hij vindt hun echt niet minder als ze eens minder eten geven, niet constant bovenop hem zitten etc etc.
Tip: hang een consequenties aan gedrag, niet een boze reactie (dat kost jou energie en dat is zonde 8)) dus... "Mam, ik wil niet dat je dat doet. Als je dat wel doet, dan denk ik dat ik voortaan maar a) thuis eet met de kleine b) wat korter langskom c) de regel instel dat er geen dingen meer gekocht worden behalve met een verjaardag d) helemaal niet meer langskom voorlopig En wat dat 'minder'.. Leg het ze eens uit. Opa & Oma, Uk vindt jullie al geweldig en met een beetje minder nog steeds geweldig. En dan voelt mama zich er ook prettiger bij. En dan geef je een dikke knipoog.. (voorbeeldje hoor, zo werkt het natuurlijk niet overal). Wat ik bedoel: trek je grens en hou je daar ook aan. Wordt niet boos maar geef aan wat het gevolg van bepaald gedrag is. Wel ijs eten? Dan gaan we naar huis... (zoiets)
Opa en oma die zich papa en mama noemen?!? Als het bij mijn (schoon)ouders zo ver komt is het tijd voor een stevig gesprek. Zijn ze helemaal gek geworden:x? Dat is zwaar over de grens! Jij bent mama en jij bepaalt. Vinden opa en oma dat niet leuk om zich aan jouw regels te houden, dan zien ze hun kleinkind een stuk minder. Met mijn moeder praat ik regelmatig over opvoeden. Ze is het niet met alles eens (en dat mag), maar respecteert wel mijn idee en laat dit ook zien naar Thijs.