Ik heb zelf op mn 20e ons kindje gekregen maar de situatie was wel helemaal anders! We waren toen al ruim een jaar getrouwd, hebben een koopwoning en beide een goede vaste baan. In jullie geval zou ik zeggen, wacht alsjeblieft! Als je de keus hebt lijkt het mij veel fijner om een kindje te krijgen als je situatie stabiel is. Dus dat je niet nog fulltime naar school moet of moet studeren, en dat je echt op jezelf woont.
ik was zelf ook 21 toen onze eerst kwam wij hadden een huisje werkte allebei dus dat zat goed maar ook dat zegt niet altijd wat ik verloor mijn baan en moest ww in mijn man kreeg een bedrijfongeval en kwam ook ziek thuis en daar zit je met 2 uitkeringen en dat is echt niet leuk onze dochter kwam niks te kort hoor maar het vreet aan je dat je zo weinig heb en uiteindelijk konde wij het niet meer rond krijgen alles wij zijn toen zelf naar gemeente en om hulp gevraagd zijn de schuldsanering ingegaan en ja hoor recht op maar waar kwamen we achter weer zwanger ook onze zoon kwam en ja alles behalve lekker zaten we uit eindelijk zijn we er uit gekomen met 2 kids ik kreeg weer een goede baan en mijn man afgekeurd bij de kids .. tot overmaat van ramp raakte ik een een deprise hup weer geen werk 2 jaar thuis gezeten .... nu als ik terug kijk hebben we het gered maar was net aan ik ben zins kort ook weer werkeloos moest vast contract krijgen en dat doen ze niet mijn man werk wel weer ik zou echt nog ff wachten want geld problemem breng zorgen mee en dat gaan je kleine echt merken en je bent nog lekker jong alles tijd maak lekker je school af zoek leuk werk en eigen huisje
Mag ik vragen wat je bedoelt met via een instantie een huisje hebben? Moet ik dat zien als een soort begeleid wonen? Ik zou het echt nog niet doen als ik jullie was, je bent nog jong, jullie zijn niet superlang samen en allebei nog aan het studeren! Ik zou minimaal wachten tot 1 van jullie beide een stabiel inkomen heeft en een groter huisje..
ik zou wachten als ik jullie was. ik weet uit ervaring hoeveel tijd er in school en werk gaat zitten. Heb me ook via werk en opleiding omhoog gewerkt. plus dat het loon in je leerlingtijd niet erg 'geweldig 'is. Als je daar een kleintje bij hebt die je alle liefde/ tijd en aandacht wil geven krijg je het erg druk. Je bent nog maar 19! geniet nog van de tijd met zijn 2 voor je het weet ben je ouder, afgestudeerd en kun je je kind een veel stabieler leven geven! Ik begrijp je wens volkomen maar wacht nog even!
Oei wat lastig.. Ik ben ook 19, m'n vriend 24.. Echter wel eigen appartement (wel helaas ook maar 1 slaapkamer), vriend vaste baan waar we na alle vaste lasten nog een redelijk bedrag van overhouden, ik ga niet meer naar school (wellicht weer wanneer het kindje naar school gaat, maar nog genoeg tijd om daar over na te denken, haha..) Ik vind 19 niet 'zo jong', want als de wens enorm sterk is, duurt wachten altijd enorm lang, of je nou 'pas' 19 bent of 'al' 25, bij wijze van.. Maar ik denk dat het gezien de situatie beter is om toch nog te proberen wat langer te wachten..
Bedankt voor je reactie! Ik heb ook echt vertrouwen in dat wij een heel gelukkig gezin kunnen worden en we hebben het dus ook niet breed maar redden ons nu wel en kunnen zelf ook elke keer wat leuks halen met de trein een weekendje weg etc. Misschien zouden we op het begin niet meer een weekend weggaan of kan ik niet meer shoppen als normaal, wat ik ook echt niet erg zal vinden. Zou het volgens mij zelfs ook echt nog leuker vinden als ik leuke kleertjes voor de kleine zou kunnen halen ipv mezelf. Ik vroeg de mensen hier ook niet om advies maar om ervaring. Ik weet dat het goed bedoelt is hoor dankjewel voor je reactie!
begeleid is het inderdaad maar het is via een hulp instantie voor mensen die zo snel mogelijk een woning nodig hebben omdat ze geen eigen huis hebben
Weet je, ik vind dat je alles eerst eens op de rit moet hebben. Ik krijg heel erg sterk het gevoel dat je een erg geromantiseerd beeld hebt van een kindje krijgen. Ja, je kent jonge moeders die het goed doen maar je weet niet hoe daar achter de schermen gaat. Vaak hebben die meiden het gewoon heel zwaar. Moeten bij allerlei instanties hulp vragen (en geloof me dat is geen pretje en meer gedoe dan dat het wat oplevert), maken vaak hun school niet af of pas veel later waardoor er weer schulden ontstaan. Waarom maak jij niet eerst de opleiding af die je nu aan het doen bent? Dan heb je tenminste een papiertje en dan weet je ook of je vriend het wel gaat redden met zijn opleiding. Daarnaast: Heb je enig idee wat een kind kost per maand? Wat je allemaal in huis moet halen en wat er NA de geboorte nog bijkomt? (en nee, dat zijn niet alleen maar leuke kleertjes en een schattig wiegje) Plus, je hebt ruimte nodig voor al die spullen. Kan je een extra bed, commode, box, kinderwagen en al die andere spulletjes wel kwijt? En voor jezelf niks halen: dat zal je op een gegeven moment niet meer lukken. Iedereen heeft wel eens nieuwe kleding nodig. Of er gaat wat kapot in huis. In je eerste post was je tenminste nog een beetje eerlijk naar jezelf toe: je weet niet of jullie het wel gaan redden en je denkt dat je kindje misschien iets tekort kan komen. Als dat het uitgangspunt al is... kom op meid, dat kan toch niet?
Een kind kost wel veel meer dan 'elk wat leuks kopen' of 'een weekendje weg'. Je zou zeker niet moeten gaan voor allemaal nieuwe spullen als dat hetgeen is dat je overhoud op het einde van de maand. Je zou moeten zorgen dat je veel kan krijgen of 2de hands kopen. Een baby groeit heel snel en kledij gaat echt niet lang mee. Wie zal de opvang betalen als jullie beiden naar school zijn?
Ik zou niemand zonder vast inkomen aanraden om aan kinderen te beginnen. Ongeacht zijn of haar leeftijd.
Ik zou ook wachten... Zelf wou ik op mijn 17 al kinderen...maar ook gewacht... Met mijn huidige vriend nu een kleine die niet on de planning nog was maar meer dan welkom! Liever had ik nog gewacht...waarom? Juist ivm financiële plaatje... We hadden een huis te koop staan, ik heb een wajong uitkering..vriend net van baan gewisseld... We zijn tijdelijk bij mijn ouders ingetrokken waar we 1 kamer en zolder ( woonkamer en keuken ) hadden... Gelukkig nu een ruim eengezinswoning maar wel met flinke restschuld van de vorige woning... We kunnen het goed betalen nu maar schrok wat een kindje kost! En ik koop kleding bij zeeman en wibra maar dan nog... En denk is aan de aanschaf.....ben je ook zo paar honderd euro kwijt!! Ook al koop je veel. 2e hands.... Dan komt de opgroei ruimte er nog bij die je na mijn idee biet kunt bieden! Wacht tot je een eigen huisje hebt, studie klaar is ( kind vreet energie!) en ga dan samen voor een kind en ga dan onwijs genieten!!!
Als ik jou was zou ik ook wachten, hoe graag je het ook wilt nu. Het kan maar zo zijn dat je gelijk bij de eerste keer proberen zwanger bent, dan heb je nog niks van te voren kunnen sparen voor de uitzet en moet je alles kopen in die 9 maanden. Ook al kun je veel tweedehands kopen, lang niet alles koop je tweedehands. Een nieuw matrasje bijvoorbeeld, nieuwe hydrofielen, verzorgingsspullen en natuurlijk constant luiers. Onze kleine is er nog niet, ik had een budget bedacht waarmee ik dacht de complete uitzet wel te kunnen betalen (ook kleding en een voorraadje luiers, billendoekjes en verzorgingsspullen) maar dat is echt niet gelukt hoor. Er komt zoveel meer bij kijken. Dus als je nog kunt wachten, doe dat. Dan kun je nu misschien elke maand al wat opzij zetten voor de uitzet zodat je, wanneer je gaat proberen zwanger te worden, niet in de stress hoeft te schieten. En tsja, het kan natuurlijk ook een jaar of langer duren voordat je zwanger bent wanneer je begint, maar dan ben je weloverwogen begonnen aan jullie kinderwens.
Je hoeft geen advies, maar je vraagt om ervaring?! Dacht je dat elke vrouw die hier op je gereageerd heeft geen ervaring heeft met een gezin draaiende houden qua financiën, voor een kindje zorgen, werk, enz?! Of is het de bedoeling dat alleen meiden van 18 met een kind reageren? Je hebt het over wat leuks kopen, weekendjes samen weg, schattige kleertjes? Je hebt straks helemaal geen geld om iets "leuks" te kopen. Je geld gaat op aan luiers, voeding, het dagelijkse leven, de vaste lasten. Als je dat al allemaal gaat redden met een uitkering. En een kindje is niet alleen maar lief en schattig en het leven één groot feest. Ik denk dat je totaal niet realistisch bent...
Meis, weten ze bij het begeleid kamer project dat jullie bezig zijn met jullie eigen project? Mag je bij dit begeleid kamer project blijven wonen als jullie zwanger blijken te zijn? Dit is namelijk niet overal het geval. Naast financiën vind ik het ook van belang dat je er mentaal klaar voor bent! Denk daar ook goed over na. In ieder geval succes met alles wat je gaat doen, maar stel het belang van je kindje in spé voorop!
Eerst en vooral denk ik niet dat iemand je hier kan helpen. Wij kennen jullie situatie niet. Veel hangt af van je opvangnet, familie, steun in het algemeen. Ook jullie inkomsten. Bijvoorbeeld: hoeveel houd je over na aftrek van alle vaste lasten? Kijk dat eens na en ga dan op zoek naar de kosten van een baby / kindje. Kan je kleertjes en spulletjes krijgen van je familie? Kunnen zij inspringen als je moet studeren of werken of zo (KDV kost ook veel geld). Bekijk dat eens rustig en weeg dan af wat je prioriteiten zijn.
Zo denk ik er ook over. Meid je bent nog hartstikke jong, investeer in je studie, zodat je daarna een goede baan kunt krijgen en de basis goed op orde hebt! En geniet nog even van je jonge jaren
Gevoel tegenover verstand is de zwaarste discussie die je maar kunt hebben denk ik.. Ik denk altijd: als je iets in het leven wilt, moet je ervoor gaan hoe oud je ook bent en wat mensen er ook van zeggen! Het leven kan zomaar ineens voor bij zijn en dan is het zonde als je je dromen niet hebt waar mogen maken. Uiteindelijk red ieder kind het wel, dat moet wel. En je kunt alles zo duur maken als je zelf wilt. Wij verdienen ook gewoon basis loon en zijn kunnen het prima redden en zijn erg gelukkig! Maar ik ken een paar mensen die veel verdienen en dan nog lopen te klagen waarvan ik weet dat zij niet gelukkig zouden zijn met ons loon. Dus dat is per persoon en per situatie verschillend. Maar om dan over verstand te beginnen.. wij willen ook ziels graag een kindje!!!! Maar ik weet als kind zijnde hoe erg het was dat ik mijn slaapkamer met broertjes en zusjes moest delen en vriendjes en vriendinnetjes altijd met leuke cadeautjes op school kwamen. Dus ik wil mijn kinderen wel een mooie toekomst geven, dus wij hebben besloten om tot mei te wachten tot ik geslaagd ben voor mijn diploma. Het blijft in je hoofd altijd een gevecht.. want ik heb door het vroeger niet breed te hebben gehad wel veel sneller tevreden en heb geleerd dat liefde veel belangerijker is dan materiaal. Maar toch kiezen wij ervoor om nog even te wachten. Als je de keuze kan maken.. je hebt het nu nog in de hand als je kindje er is kun je nooit meer terug, dus dan zou ik het wel goed voorbereiden. En dan zegt leeftijd niks en hoef je echt niet rijk te zijn, maar om te beginnen zou ik wel je opleiding gewoon af maken, zodat je iniedergeval die liefde kunt geven.
Financiele plaatje hoeft niet veel te zeggen. En daar mee bedoel ik dat je daar in nooit garantie hebt. Tegenwoordig kun je van het één op andere moment op straat gegooid worden en ga je de ww en misschien uit eindelijk wwb wel in. Maar ik zou wel eerst zorgen dag jullie een eigen huisje krijgen. Je geeft aan via een instantie, dus de kosten zullen vermoedelijk lager liggen dan een normaal huurhuis. Jouw doelstelling over je studie vind ik wel goed. Je wilt hoger op! Maar besef je dat zwanger zijn, kindje krijgen erg zwaar kan zijn en discipline vergt om je studie af te maken. Iedereen op dit forum bedoelt het goed en kunnen jou niet tegenhouden om aan kinderen te beginnen. Ik hoop alleen wel dat je dingen op een rijtje zet, ook financieel. Hoeveel inkomen heef je vriend? Hoeveel heb jij? Wat zijn je vaste lasten en in hoeverre veranderd dit als je buiten deze instantie gaat wonen? Denk ook aan onvoorziene kosten.
Hey melisje... ik kan hier ook over mee praten... wij zaten destijds namelijk net boven de uikeringsnorm toen ik zwanger bleek te zijn ( niet gepland maar zo gewenst ) wij hebben gelijk gezegd dat ons kindje er zou komen en ja het is wel afwegen en soms moeilijk maar het is goed gekomen doordat ik elke maand wat kocht.. . Ik was 12 weken zwanger toen ik er achter kwam dus had nog maar 6 maanden om alles voor elkaar te krijgen maar met 30 weken had ik alles.. nu zijn we helaasweer op bijstands niveau en is onze kleine meid alweer 6, maar toch komt ze niks te kort en wij ook niet. Je moet gewoon heel goed uitkijken wat je wel en niet koopt. Ook hoeft een baby niet alleen maar merk kleding omdat ze toch heel snel groeien, en het maakt de baby toch niets uit.. .... Wij willen heeel graag een tweede kindje maar dat doen we nog niet omdat ik eerst meer financiele zekerheid wil hebben. Maar onze dochter is gezond en toch komt ze niks te kort ondanks dat we niet veel hebben. Het is en blijft jullie keus.. ..
Mijn mening: Als je financieel afhankelijk bent van instanties of van familie, niet doen. Dat is het financiele stukje, daarnaast het sociaal-emotionele stukje, lijkt me bij jullie ook nog niet optimaal. Jullie zijn hartstikke jong, je klinkt ook nog vrij jong/naief in je berichtjes. Ik heb het idee dat jullie helemaal niet weten wat jullie evt te wachten staat. Heb je ook al nagedacht over als jullie evt kindje gezondheisproblemen heeft? Of als het een tweeling is? Dat je misschien niet je school af kunt maken omdat je kindje veel aandacht van je vraagt? En die 16/17 jarigen doen het vaak met veel steun van de omgeving en/of instanties die ze begeleiden he, er zijn er weinig die het helemaal zelf doen (ik ken er een aantal en die worden allemaal ondersteund) En om daar bewust voor te kiezen, vind ik echt ehm niet getuigen van grote intelligentie.