herkent iemand dit? ik moet weer aan het werk en ik zie er zo ongelovelijk tegenop! er is niemand van mijn collega's op kraambezoek geweest, zelfs geen manager dus hoe ik ontvangen wordt weet ik niet, ik ben al een keer eerder op een hele kinderachtige manier "buitengesloten" van de groep omdat ik vaak ziek was, ik mocht niet werken van de artsen en ik moest elke 4 weken 2 dagen naar het ziekenhuis voor een infuus. en dan nu ben ik voor mijn verlof ook ziek geworden, nierstuwing en uiteindelijk ziekenhuisopname en inleiden. ik ben bang om weer uitgekotst te worden en daarnaast: ik moet nu een ander mijn meisje toevertrouwen, daar zie ik ook vreselijk tegenop, ik weet al precies wat ze nodig heeft als ze huilt of wat dan ook, hoe moet ik dat in vredesnaam uit handen geven? kortom, er komt nu ineens vanalles in me op en die beren op de weg vermenigvuldigen zich alleen maar hoe dichter bij de 1e werkdag komt . hoe was dat voor jullie?
Vervelend dat je je zo naar voelt en er zo tegenop ziet. Wie gaat er voor je dochter zorgen op de dagen dat je werkt? Wel heel erg raar dat er niemand van je collega's is langs geweest joh! Heb je wel een kaartje of telefoontje gehad, of helemaal niks?! Ik hoop voor je dat de eerste werkdag meevalt, succes! Ik ben zelf overigens na 10 weken weer gaan werken, vond het wel moeilijk om mn zoontje achter te laten, maar mijn schoonmoeder en moeder passen op, dus dat is wel vertrouwd.
we hebben een oppas aan huis, ik heb nu een aantal keer met haar gesproken en morgen komt ze "proefdraaien" dan ga ik even een boodschapje doen of zo. ik weet nog heel goed toen ik de vorige keer terugkwam op mijn werk na een jaar ziek zijn, niemand groette me en als ik goedemorgen zei dan werd ik genegeerd, dit heeft een half jaar geduurd, toen kon ik niet meer en is mijn manager zo kwaad op ze geworden en toen ben ik langzaam weer geaccepteerd, het is echt een hele moeilijke groep dames om tussen te komen, ook als je een tijd bent weggeweest en daarvoor al jaren met ze hebt samen gewerkt
Ja, die eerste dag zag ik ook heel erg tegenop! Gelukkig heb ik fijnere collega´s dan jij, ik was met mijn meisje al eens naar kantoor op bezoek gekomen. Maar gewoon het feit dat je ´s morgens de deur achter je dicht doet en dan je kleintje de rest van de dag niet ziet, tot na werktijd. Mij is het gelukkig 100% meegevallen, wel veel gebeld hoe het ging en zo, geeft helemaal niet. Gaat ze naar het KDV? Dan kun je met de leidster bespreken wat je dwars zit, en dat je er tegenop zit. We kunnen nu allemaal gaan zeggen dat het wel mee zal vallen, maar daar kun je (nog) geen voorstelling van maken. Probeer nog even lekker te genieten van je vrije dagen samen met je kleintje, die zijn zo voor bij. En je eerste werkdag ook, hoop ik.
Wat een rare collega´s zeg! Vind je het werk nog wel leuk om te doen? Oh, ik zie oppas aan huis. Kun je haar een paar dagen laten komen om proef te draaien, dat jij er bij bent maar dat zij de verzorging op zich neemt? Kun je meteen aangeven hoe en wat. Dat heb ik bij mijn ouders ook zo gedaan, en dat werkte voor ons.
Wat een nare collega's heb jij zeg........ Hoe dan ook, ik vond het ook verschrikkelijk om weer te gaan werken, maar eenmaal aan de slag viel het me allemaal heel erg mee! Denk er niet te veel over na, en wacht gewoon af hoe de eerste werkdag gaat verlopen. Want met deze gedachten maak je het voor jezelf alleen maar moeilijker en moeilijker..... Probeer gewoon nog lekker te genieten van je tijd samen met de kleine en wanneer je weer moet gaan werken, zie je vanzelf wel hoe het loopt.
morgen komt de oppas proefdraaien, ik weet dat het wel het beste is, mijn meisje begint nu al eenkennig te worden, ziet mij de hele dag, laatst deed mijn moeder haar een flesje geven, begon ze gelijk te huilen, ze moet echt aan anderen wennen vind ik en ik moet ook mijn eigen stukje houden. ik ben aan het solliciteren maar dat is in de zomer niet zo makkelijk, alleen maar vakantiebanen en tijdelijk werk, niks in de buurt in ieder geval.
Hoe lanmg duurt t nog voor je moet gaan werken? Ik zou heel snel beginnen met af en toe de zorg uit handen geven. Echt, dat maakt t voor jezelf een stuk makkelijker! Ik zag er ook zooooo tegen op om weer te beginnen! Gelukkig niet vanwege de collega's die zijn top, maar die zorg uit handen geven terwijl mijn zoontje zo van de structuur was en ik vond dat ik de enige (met mijn man samen) was die hem goed kon verzorgen omdat wij precies hoe en wat wisten! Begin , nu je nog verlof heb, eens met een dagje de stad in met een vriendin of met wie dan ook. Even die zorg uit handen geven en ontdek dat dat best gaat! Het klinkt misschien lullig maar als jouw kindje haar natje en droogje krijgt, aandacht, genoeg slaap, op tijd dr flesje, dan is ze al snel tevreden hoor! En als je eenmaal weer aan het werk bent: gewoon vaak bellen en laat je geruststellen dat alles goed is! Ik had het op mn eerste werkdag zo druk dat ik nauwelijks tijd had om aan het thuisfront te denken. Ik zat er zo weer in. En des te leuker is het om thuis te komen! Succes enne.... snel op zoek naar een andere baan !
oooh meid wat naar allemaal......... tja ik kan me dit heeeel goed voorstellen. ik zit (aan de ene kant jammer genoeg) in de ww dus hoef me moppie nog niet weg te brengen. maar als ik weer werk vind weet ik zeker dat ik het net zo moeilijk vind als jij. sorry heb dus geen tips voor je maar zal wel aan je denken... liefs elmo24 alias henkie24!
ik ga vrijdag een dagje uit met mijn man, en dan past de oppas (die ook oppast als ik weer werk) ook op. mij benieuwen hoe het gaat, maar je hebt gelijk hoor, mama's vinden het moeilijker dan de kindjes
Heel vervelend voor je. Maar wat betreft de zorgen of je dochter in goede handen is, dat komt echt wel goed. Die zorgen had ik ook echt heel erg, en de eerste week dat hij naar het KDV ging vond ik het nog steeds vreselijk, maar het is gewoon wennen. Ze doen het hartstikke goed met hem op het KDV, dus mijn zorgen waren onterecht. Al zijn deze gevoelens wel heel natuurlijk en zeker niet verkeerd. Maar echt waar, het zal je waarschijnlijk echt wel meevallen. Wat betreft je collega's is dat echt heel vervelend... Als je dit gevoel blijft houden nadat je weer terug bent gekeerd, zou ik overwegen van baan te wisselen.
@MerleQ: ik geloof inderdaad ook dat het even doorzetten is en dat het steeds makkelijker wordt als je ziet dat je kindje het prima doet als je er even niet bent, als ik lees hoe het bij jou ging en dat het normaal is dan stelt me dat wel gerust, wat die collega's betreft; als ze het weer doen dan ga ik inderdaad op zoek naar iets anders, erg jammer maar ik ben nou eenmaal heel gevoelig voor sfeer, het is heel leuk werk maar ik moet er niet aan denken om er weer "buiten" te liggen, voor zover dat bij volwassenen telt.
Nou meid ik kan je de hand schudden. Ik zie er ook enorm tegenop en moet a.s. donderdag en vrijdag al beginnen 2 hele dagen. Manlief is dan gewoon thuis. Wel lekker want hij werkt in ploegendiensten dus hoeven niet heel veel oppas te regelen ik ga 3 dagen werken. En de dagen dat we tegelijk werken past of mijn moeder op of zijn moeder. Verschrikkelijk dat je collega's je zo hebben buitengesloten. Erg kinderachtig. Wat doe je eigenlijk voor werk?
Wat een vervelende collega's zeg. Ik zag er ook enorm tegenop om weer te gaan werken. Al is/was mijn situatie wel anders: Vanwege de zwaarte van mijn werk ben ik 12 weken voor de uitgerekende datum gestopt met werken, men heeft mij ziek gemeld(op hun initiatief)Ik had al verhalen in de krant moeten lezen dat het erg slecht ging met de instelling waar ik werkte. Niemand die mij eerder persoonlijk op de hoogte stelde. Ik kreeg ca. 1 week voor ik uitgerekend was te horen dat mijn tijdelijke arbeidscontract niet verlengd werd in juni. Ik besloot om na 10 weken weer aan het werk te gaan en daarna mijn vakantiedagen op te nemen. Ik moest nog 9 dagen werken, nou daar had ik dus echt geen zin in. Nu ben ik thuis en heb WW aangevraagd en gekregen. Ik solliciteer natuurlijk wel. En bezorg met ingang van vandaag 3 middagen de post. Maar diep in mijn hart(niet een s zo heel diep) blijf ik 100x liever bij mijn meisje thuis. Tot ze 1, 2 jaar is en dan weer werken ofzo. Het is anders dan jou, maar ik wilde het toch ook wel even kwijt hier.
@robertsaskia: dat gebeurt ook maar al te vaak helaas, heb je oppas als je de post bezorgd? of neem je haar mee?
Hoi ik heb oppas als ik de post bezorg. Op dinsdag komt mijn moedere, op donderdag m'n schoonmoeder en zaterdags is robert thuis. Haar menen is geen optie.
de oppas was hier trouwens om proef te draaien, mijn meisje heeft de hele tijd gehuild en gekrijst, ze was alleen stil toen de fles in haar mondje zat, . de oppas zei dat ze echt een pittig ding is en geen geduld heeft, hihi, girlpower! 8)