Herkent iemand dit? Ik voel me soms enorm gefrustreerd omdat ik vanalles wil en het gaat niet. Ik ben "pas" 23 weken zwanger maar voel me al 33 weken zwanger. Nu pas merk ik hoe vaak ik even de trap op rende en de keldertrap af vloog waar de wasmachine staat. Nu moet het langzaam allemaal of ik heb een harde buik te pakken. Ik ben ook al 10 kilo bijgekomen en dat sleep ik ook mee natuurlijk. Hoe dat kan, terwijl ik de hele dag ren, snap ik ook niet helemaal. Verder groeit de hele tuin vol onkruid en mijn handen jeuken, ik doe het ook echt graag, tuinieren. Maar na twee keer bukken een harde buik:x Vandaag heeft mijn oudste zoon van 12 wat geholpen en mijn man misschien het weekend maar ik wordt gek van steeds het wachten op anderen. Ik voel me opgefokt en gefrustreerd. Moet ik dan nog 17 weken zitten en vegeteren op de bank? Sorry voor mijn klaagzang, maar ik ben dolblij als dit lieve kindje er is
Heeeel herkenbaar, vooral sinds week 36 omdat ik nu met verlof thuis zit en dus afhankelijk ben van mijn vriend wanneer hij kan doen wat ik bedacht heb.....
Hoi Dot, Ik herken je frustratie wel een beetje. Ik had dat in mn eerste termijn. Ik was super moe. Zo moe dat ik na mn werk eerst ging slapen. Ik ben een strevertje en wil t loefst dingen heel goed doen. Ook in mn werk als docent en mentor ban een stel pubers. Ik merkte dat ik gefrustreerd raakte wanneer het niet zo ging zoals ik wilde ik heb als advies gekregen om aan jezelf te denken. Je baby merkt ook je gemoedsstand! Probeer te relaxe. Je hoeft niks! Al zou je de hele dag niks willen doen. Probeer te genieten van deze tijd.leg de lat wat lager. Neem een lekker bad, verwen jezelf, ga regelmatig wandelen. Dat heeft mij enorm geholpen! Succes ermee!
Heel herkenbaar. Of de trein weg zien rijden omdat je niet meer zo hard kunt rennen... Super irritant soms die buik, gewoon maar accepteren dus!
Heel herkenbaar inderdaad! En met die trein.... Nou, ik dacht dat ik die dus nog wel kon halen. Dus hup rennen met die dikke buik. (Moest nog een stukkie) Bleef die trein staan, omdat ze geen signaal hadden om verder te rijden. BAALMOMENT! Eindresultaat? Harde buik van hier tot Tokyo!
Zo herkenbaar Vriend lief snapt t gelukkig wel en is super lief voor me ook al kan ik soms aan m zien dat i t niet altijd leuk vind Maar jah wat doe je er aan hoort er bij zeggen ze
Echt wel heel erg herkenbaar. Ik zou zo graag zo veel willen, het gaat me ook beter af dan bij mijn vorige zwangerschap, toen zat ik al voor 100% in de ziektewet thuis. Maar ik baal er wel echt van als ik de prijs lichamelijk betaal als ik het in mijn hoofd gehaald heb dat ik de keukenplafond opnieuw strak in de lak wil zetten, huis lekker zuigen,stoffen, dweilen..ik heb de rest van de dag pijn daarna..ik lijk er ook niet van te leren als ik dan twee dagen weer wat hersteld ben....vreselijk irri!
Ja, heel herkenbaar. Ik heb er echt tegen gevochten de halve zwangerschap. In het eerste trimester omdat ik zó moe was, in het tweede trimester kwam de bekkenpijn en het ijzertekort. Wel moet ik zeggen: je gaat het een keer rustiger aan willen doen, bij mij kwam die mind-set van de een op de andere dag. Nu vind ik het niet zo erg een dag te lummelen en niets te doen, terwijl ik dat eerst ondenkbaar vond. Probeer toch echt die rust te nemen en je zult merken dat het beter gaat uiteindelijk. Echt!
Herken het ook (van mijn vorige zwangerschap). Snel en vroeg harde buiken (vanaf 16 weken). Mijn tip: laat bepaalde dingen wat meer los. Het huis schoonmaken, laat je man het grootste en zwaarste gedeelte doen. Dan gebeurt het misschien iets minder vaak en goed, maar who cares? Je zoontje zal hier en daar ook echt wel kunnen helpen. Vraag of hij de was beneden ophaalt en op bed legt bijv. De tuin: zeul zo'n klein opstapje achter je aan. Kun je steeds gaan zitten in plaats van bukken of hurken (ook handig voor het scheren van je benen onder de douche ) En het allerbelangrijkste: NEEM DE TIJD!!! Alles gaat nu eenmaal langzamer. Wen daar maar aan, want het wordt alleen nog maar langzamer
Tja heel herkenbaar, vind het ook moeilijk om dingen uit handen te geven. Maar onderhand accepteer ik het maar en geniet ik er maar van, nog een paar weken en dan moet ik het allemaal zelf weer doen
Heel herkenbaar, ik pak normaal ook altijd alles aan, zowel binnen als buiten en ben eigenlijk altijd bezig. Nu wordt ik continue teruggefloten door mijn lijf. Dus ik ben ook vaak in strijd, soms moet ik er zelfs van janken zo gefrustreerd voel ik me dan
Pfff, dat lijkt me ook zwaar, doceren en mentorschap over pubers als perfectionist zijnde! Ik heb met je te doen! Moest wel giechelen om je schrijf- en taalfoutjes als docent zijnde, maar dat is de juf van vroeger in mij OT: Heel herkenbaar! Ik ben heel slecht in stilzitten en als ik thuiskom uit m'n werk dan zie ik van alles dat nog gedaan kan en moet worden in het huishouden, maar mijn lichaam wil alleen maar rusten:x Ik weet het, het moet, maar ONTZETTEND frustrerend!