Ik heb bij de eerste zwangerschap een zware zwangerschap gehad en de 2de was niet veel beter. wel heel anders maar nog heel zwaar. Ik dacht echt dat het aan mij lag. Ik vond mijzelf een watje en ik vond dat ik mij niet aan moest stellen. Er zijn toch tig mensen die zwanger zijn en het ook gewoon uithouden? Ik ben gewoon zwak en moet gewoon doorzetten! Nu weet ik gelukkig wel beter en ik denk dat hier ook nog wel meer dames zijn die het herkennen. Ik ben nu zwanger van de derde en heb tot nu toe echt een geweldige zwangerschap! net zoals ik altijd bij andere mensen zag! Ik denk dus echt dat het te maken heeft met hoe je lichaam op de zwangerschap reageert. Ik ben net zo gezond als toen en toch voel ik mij nu wel goed! Dus dames die hetzelfde voelen en denken als ik deed wees gerust en denk zeker niet dat het aan jou ligt! Het kan allemaal beter gaan in de loop van de zwangerschap of bij een volgende. Zwanger zijn doet rare dingen met je lichaam en geest en het ligt dus echt niet aan jezelf! En ik kan het weten!
Hier andersom. Mijn 2 meiden waren geweldige zwangerschappen. Nu ik een jongen verwacht, heb ik echt een "pregnancy from hell". Bloedingen vanaf week 10, harde buiken vanaf week 12, dreigende vroeggeboorte op 26 weken en 4 dagen en opname aansluitend. Mijn werk vond me aanstellen, want tja je kind gaat er niet dood aan he. Vanaf 24 weken zat ik ook al thuis. Ook op mn beebiesite flauwe opmerkingen dat ik een aansteller ben en dat ik lekker kan zeuren... Helaas, het doet zeer want ik had graag een andere zwangerschap gewild, eentje om te gnieten ipv alle zorgen eromheen. Nu ik overtijd ben, ben ik eenmaal blij as mn zoon er is, dan pas begint voor mij het echte genieten.