Ik moet er gewoon van huilen ..... Ik ken deze theorie wel, heb al veel artikelen over gelezen. In ons geval meer vanwege het feit dat mijn kinderen meteen n a de geboorte van ons gescheiden zijn, en 5 weken in een zkh hebben gelegen, eel veel stress hebben meegemaakt. We weten wat voor gevolgen dat kan hebben, inderdaad zoals hierboven geschreven. Daarom zijn wij de laatste 15 maanden voornamelijk bezig om het vertrouwen en de veilige hechting goed te maken. Geen haar op mijn hoofd die mijn kind dan machteloos huilend in een bedje zal achterlaten...
pfffff,ons mannetje is ook de eerste dagen niet bij ons geweest,hij lag in de couveuse. Doordat we van mekaar gescheiden waren,heeft hij soms even moeten "wachten" op zijn eten. Ik lag boven in het ziekenhuis,hij onder op de couveuse afdeling. Als hij honger kreeg werdt er naar boven gebeld om mij te brengen om hem aan te leggen,dat duurde soms een kwartier,dan was hij al zo over zijn toeren heen dat hij geeneens meer aan de borst wilde,te moe om te drinken van het huilen. Mede hierdoor is de borstvoeding echt niet gelukt,en dat zijn nekje ook geblokkeerd was door de vacuum,en dat hij al lang in dezelfde houding was ingedaald,hij had ook een voorkeurshouding bleek later,een week in het ziekenhuis,en niemand zag het.... Nu laat ik hem thuis niet onodig huilen,ik merk wel aan hem,dat als hij honger heeft,hij ook meteen een keel opzet,en niet stil te krijgen is,ik probeer dan echt zo snel mogelijk zijn flesje te maken,maar volgens mijn mannetje kan het niet snel genoeg gaan dan....ik denk dat dit het gevolg is vanuit zijn begin...maar hem in zijn bedje laten huilen,nee hoor,dat doen ze niet voor niks lijkt me,daar is hij nog te klein voor....
Wat vreselijk.. En ik ben het er 100% mee eens... hier ook een mama die haar kindje never nooit alleen in bedje zal laten huilen!
Ik vind t nogal extreem. Waar ik t meeste moeite mee heb is dat er in het artikel geen onderscheid wordt gemaakt tussen de soort huiltjes (een kind kan huilen omdat hij zich niet prettig voelt, maar sommige kindjes huilen wat om in slaap te komen bijvoorbeeld) en hoe lang je een kind laat huilen. Een kind alleen laten liggen en een half uur laten huilen vind ik te heftig. Maar 5 minuutjes laten huilen terwijl je erbij bent of t kindje soms even troost lijkt mij geen kwaad te kunnen. Mijn dochters hebben eigenlijk nooit echt veel gehuild (vanaf de geboorte al niet), maar huil(d)en altijd eventjes (5 minuten) voor t in slaap vallen. Evi huilt dus serieus maar iets van een kwartiertje per dag; alleen even voor haar slaapje. Verder is t een kindje dat prima in haar vel zit en echt niet depressief overkomt. Iris is nu een peuter die prima gehecht is en lekker in haar vel zit; ondanks dat ze soms 5 minuten 'moest' huilen.
Bij mij ligt dit onderwerp ook heel gevoelig. Mijn kindje sliep door tot ze 6 maanden was, daarna wilde ze niet meer zelf gaan slapen en werd ze meermalen per nacht wakker. Op aanraden van het CB heb ik haar toen een aantal keren laten huilen. Ten eerste werkte het niet! Ten tweede druisde het tegen al mijn moedergevoelens in! Mijn kindje ging helemaal over de rooie. Ik ben er ook mee gestopt en ben nog steeds boos op het CB dat ze me dit hebben aangeraden. Ik vroeg nog, is dat niet schadelijk voor ze. Nee hoor zeiden ze, ze kunnen zelfs gaan spugen maar dan moet je ze in het bedje laten liggen en het bedje verschonen". Daarna heb ik haar nooit meer laten huilen. Uiteindelijk heb ik haar goed laten slapen door bij haar te blijven, totdat ze in slaap viel. Met een hand op haar buikje. Ik vind het nu nog steeds heel erg dat ik haar toen heb laten huilen, in mijn onwetendheid. En een beetje murmelen voor ze in slaap valt, dat is natuurlijk iets heel anders, laten we wel wezen. Maar mijn kind werd hysterisch. Ik heb ook veel gelezen dat laten huilen het vertrouwen schaadt, en dat veel mensen van alles proberen, waaronder laten huilen. Door bij je kindje te blijven (desnoods op een luchtbed naast het bedje) kan je dit vertrouwen weer herstellen.
ik ben me ervan bewust dat er ouders zijn die hun kindjes laten huilen als ze op bed liggen.. mijn kleine meid wou de eerste 2 maanden overdag niet in haar bedje slapen verder overal box, wagen enz. maar niet in bedje 's nachts overigens geen problemen alleen overdag krijsen tot ze helemaal overstuur was zelfs mijn schoonouders zeiden laat haar maar huilen dat is goed voor dr, ik vond van niet en heb haar altijd getroost en bij me genomen, nu 6 mnd oud super vrolijk en slaapt tussen de middag heerlijk in haar bedje ik weet in mijn situatie dat het absoluut goed is geweest om onze meid bij me te nemen en snap dan ook niet waarom sommige mensen hun kindje zo lang laten huilen...
Dit heb ik ook ergens gehoord , sorry, maar welke malloot kan dit normaal vinden? Ik kan daar echt zo boos om worden. Krijg echt plaatsvervangend verdriet als ik me zo'n klein frummeltje bedenk die helemaal alleen opgeslotenm in het donker zit, te huilen om zijn moeder, zo erg dat ie moet overgeven, over zich heen waarschijnlijk. En dan gewoon vervolgens ook daar achtergelaten wordt. Dat zou je toch zelfs niet bij je hond doen????
Ik denk dat iedereen t over verschillende vormen van huilen heeft; mijn dochtertje huilt 5 minuutjes even voor ze in slaap valt. Een kind lang laten huilen of overstuur laten huilen vind ik ook niet kunnen. Maar juist daarom vind ik t artikel niet volledig en juist eenzijdig; er wordt hierin geen onderscheid gemaakt.
Ja precies, en als je denkt dat iemand het wel weet, zal het wel het CB zijn, dus als onervaren moeder ga je dat dan doen. In mijn omgeving zeiden trouwens heel veel mensen, gewoon lekker laten huilen, anders zit je over een paar jaar nog met de gebakken peren. Het erge is dat ik nu alles wat het CB zegt, met een hele grote korrel zout neem, meestal zoek ik het hier op. Lang leve het ZW forum!
Jeetje,alweer zo'n discussie over laten huilen en slapen of niet. Persoonlijk heb ik het wel een beetje ermee gehad. Het ene onderzoek zegt dit, in weer een ander onderzoek wordt het tegengesproken. Iedere moeder weet op een gegeven moment echt wel wat voor huiltjes een kindje heeft en bij welke er actie moet worden ondernomen, of niet. Iedere moeder doet waar ze zich goed bij voelt, en wat zij denkt dat het beste voor haar kindje is.. En als je als ontwetende moeder adviezen opvolgt die totaal niet bij je passen ben je daar vanzelf ook heel snel al achter, en doe je alsnog wat het beste is voor je kindje.. ...en dat maakt ons allemaal supermama's!
AMEN!!!!!! Ik heb mijn dochter ook nooit laten HUILEN. Baby's huilen om een behoefte. Dat kan zijn drinken, eten, verschonen, knuffelen, troost enz. Maar NOOIT om te manipuleren. Het is een instinct!!!
Zullen we t er maar op houden dat iedereen doet wat er het best is voor zijn / haar kinderen? Word soms zo moe van de discussies die vaak terugkomen; laten huilen of niet / op verzoek voeden of niet / borstvoeding of niet. Pffff.....
Precies. Wat ik van het stuk vind? Ik ben het er grotendeels wel mee eens, maar vind het een zeer eenzijdig stuk, een samenraapsel van allerlei onderzoeken en uitspraken met weinig onderbouwing of toelichting. Volg je gevoel en je verstand, dan kom je al een heel eind.
Er zijn dus nog steeds mama's die het volgens de "harde" manier doen. Ik zit nu ook met een huilende zoon 's nachts en mijn moeder zegt idd laten huilen hebben we bij jullie ook gedaan, maar ik neem hem liever bij me. Twijfel nog steeds wat ik er nu mee moet. Volg voorlopig mijn hart.
Tja, als je hier wat langer rondloopt, komt zo'n discussie voor de 100e keer voorbij. Maar vergeet niet dat er steeds nieuwe leden bijkomen die voor het eerst in zo'n topic meepraten. En je komt voor een deel toch op een forum om eens te vragen hoe anderen ergens mee omgaan. Dat is ook een manier om je eigen mening te vormen.
Tsjah, dan ben ik maar een harde mama.. Maar toen Soraya een maand of 9 was, weigerde ze én overdag te slapen én 's nachts. We hebben echt ALLES geprobeerd. Erbij blijven, maar dan ging ze spelen. Eruit halen en troosten, maar dan wilde ze helemáál niet meer naar bed. Om de 5 minuten troosten, maar dan werd ze echt hysterisch.. Kamertje veranderd, bedje verplaatst, grote knuffels weggehaald, donker gemaakt, licht gemaakt, nachtlampje, flesje, ander drinken, schone luier, slaapzak aan, geen slaapzak, ander dekentje, geen dekentje, knuffels in bed, uit bed, koorts gemeten, zetpilletje gegeven, echt ALLES, maar ze weigerde te gaan slapen, dus hadden we maar 1 oplossing. Precies, laten huilen. Ze heeft het een uur volgehouden (en ik voel me er nu nóg schuldig om!!!) maar manlief hield mij vast, hij wou echt niet dat ik naar dr toe ging. Na dat uur heeft ze 2 uur geslapen (vind je het gek?!) en daarna heeft ze het echt nooooit meer gedaan, thank God, want ik zou het niet nog een keer aankunnen om dr zolang te moeten laten huilen. Maar goed, ik ben er dus geen voorstander van, laat dat even duidelijk zijn, maar als het niet anders is, tjah, had echt weinig keus! Mijn zoontje daarentegen, die huilde wel 10 uur per dag in het begin. Maar ik wist dat hij ergens last van had, dus no way dat ik hem liet huilen, hij heeft altijd bij mij gelegen als hij huilde en zich niet goed voelde. Hij slaapt gelukkig wel goed nu (alleen 's nachts moet ik er vaak uit, maar goed, dat nemen we voor lief)..
Das waar, maar ik vind dat in dit topic geen mening wordt gevraagd; er wordt een onderzoek gedropt (waarvan ik me afvraag of deze wel objectief is) waaruit blijkt dat t gewoon slecht is een kind te laten huilen. Ik vind dat dan nogal stemmingmakerij....
Er werd wel degelijk om een mening gevraagd. TS vroeg wat wij van het stuk vonden, is toch een mening?