Ik zit nu met de allerlaatste loodjes (ben morgen uitgerekend!). En zo tegen het einde aan ben ik eens gaan nadenken over de afgelopen 9 maanden. Hoe verliepen ze, hoe voelde ik me, wat heb ik allemaal gedaan, wat heeft het gekost etc etc. Wat me opvalt is dat vrijwel iedereen in mijn omgeving al minimaal 7 maanden lang roept dat ik ervan moet genieten. Dat het zo leuk is om zwanger te zijn. Dat het een roze wolk is waar ik maar met een lach op moet zweven. Enzovoorts... Nu het er bijna op zit kan ik eerlijk zeggen dat ik het helemaal niet als roze wolk heb ervaren. Het was zwaar, is het nog steeds! Het was vaak lastig. Opeens moest ik mn eetpatroon veranderen. M'n drinkpatroon. M'n bewegingspatroon. M'n kleding. M'n uitgaven. En dan heb je nog de bekende kwalen. De hormonen. De droevige buien. En de pijn, oh ja de pijn (bekken, rug, benen, onderbuik en ga zo maar door). Begrijp me niet verkeerd, ik ben hartstikke blij met de kleine en kijk ook echt 100% uit naar de komst van de baby! Ze is hartstikke welkom, altijd al geweest, zal ze altijd zijn! Maar de zwangerschap voelt gewoon als een noodzakelijke fase. Een periode waar de vrouw doorheen MOET om een gezond kindje op de wereld te zetten. Ik vind het apart dat men vaak roept dat ik de zwangerschap nog zal missen na de bevalling. Kan ik me niet voorstellen...m'n kindje heb ik immers nog steeds in de buurt. Ik wil haar helemaal niet constant in mn buik voelen want dat levert vaak pijn op. Ik wil dat ze snel geboren wordt zodat ik kan beginnen met het fysieke herstel! Ben klaar met zwanger zijn. Hmm m'n verhaaltje wordt alweer te lang. Ik wil niet als een bot kreng overkomen op mijn omgeving maar ik ben al klaar met zwanger zijn sinds 25 weken of zo... Wat ik me eigenlijk afvraag is, zijn er meer (aanstaande) mama's die zich zo voelen of zo hebben gevoeld? Of ben ik nu een vreselijk mens.
Ik herken dit gevoel wel, ik was na de bevalling van mijn dochter blij dat ik mijn eigen lichaam terug had. Dat zal ik nu opnieuw hebben, zeker omdat ik ook erg veel pijn heb en erg moe ben door complicaties. Dus zeker herkenbaar en je bent niet de enige!
Ik herken het ook wel. Ik vind het ook prachtig om het kleintje te voelen bewegen enzo, maar ook ik was bij onze zoon blij mijn eigen lijf terug te hebben. Weer gewoon te kunnen vrijen, alles kunnen eten/drinken etc. Ik zie het ook als "middel" om ons doel te bereiken... Het is en blijft iets heel erg bijzonders, begrijp me niet verkeerd. Geniet er ook van, maar het is ook heerlijk om jezelf weer te kunnen zijn!
Haha, inderdaad! Geniet van de zwangerschap, want voor je het weet is het voorbij en het is zo speciaal! Het is ook speciaal, maar als je zwanger bent niet zo voorbij! Iedereen die zwanger is kijkt uit naar de bevalling! Wie zit er toch in je buik! En die kwaaltjes en je kan niet je eigen kleren aan! Echt, ik ben nu zwanger van de tweede en het gaat veel sneller en ik geniet echt van de schopjes enz... Maar ik kan niet wachten tot het eind mei is, ik weer een prachtig kind in mijn armen heb en lekker met mooi weer buiten een WIJNTJE kan drinken, toastje filet americain erbij Succes met de bevalling en vooral met wachten nu, want ik weet: elke dag dat je nu wakker wordt denk je: ben ik nu nog zwanger?..
Ik kijk er idd errug naar uit om weer m'n lijf terug te hebben! Ik grap al weken tegen m'n man dat hij maar carpaccio, brie en Malibu mee moet nemen naar het ziekenhuis zodat ik geen tijd verspil. Het lijkt me wel even wennen om niet meer zwanger te zijn, want nu als ik de baby niet voel bewegen denk ik "oops, gaat dat wel goed?!". Maar ja, straks ligt ze gewoon naast ons en dan voel ik het ook niet haha. Ik wil ook echt minimaal een jaar tussen deze zwangerschap en de volgende...weer even tijd voor mezelf.
herkenbaar hoor. Ik ben nu ruim 37 wk van mijn 3e en ook ik kreeg vorige week nog te horen, oh die schopjes zul je wel missen. Mijn antwoord? Ja als kiespijn zul je bedoelen Ik vind zwanger zijn helemaal niet leuk nl. Ik vind het geweldig om een kindje te krijgen begrijp me niet verkeerd, maar ben ook superblij als mijn lijf weer van mij is. Dat is voor mij ook de reden dat ik fv geef en geen bv. Ik vind het ook altijd belachelijk dat je maar moet doen of je op een roze wolk zit. Ik bedoel in het begin ben je misselijk, moe, halverwege beginnen de rugklachten en het maagzuur en op het einde weet je af en toe helemaal niet meer hoe je moet zitten of liggen. Het kan natuurlijk aan mij liggen, maar zo ervaar ik het. nou ja heb ook even mijn gal gespuugd haha, ben blij dat het er voor mij bijna opzit
Hoi, Ik herken het niet. Ik vind zwanger zijn geweldig, ook al heb ik ook last van misselijkheid, rugpijn, pijnlijke darmen. Bij de eerste was ik het met bijna 40 weken ook nog niet zat ofzo. Wat ik wel had bij de eerste was - na een half jaar borstvoeding - dat ik erg blij was m'n lichaam weer terug te hebben. De bv hielp goed bij het afvallen en ergens was het ook moeilijk te stoppen, maar wat heerlijk om niet elke zoveel uur ergens te moeten zijn waar je je baby kan voeden/kolven. Succes met je laatste loodjes!
Nee, je bent niet de enige. Ik vond zwanger zijn ook geen reet aan. Tuurlijk genoot ik van volle teugen als ik ons ventje voelde schoppen en dat mn buik zo wiebelde. De eerste weken heb ik alleen maar geleefd op crackers met smeerkaas en thee, mijn man moest zijn eten verplicht in de keuken op eten, want die geur was niet de harden. Met 16 weken werd het beter, maar met 20 weken zat ik al volledig in de ziekte wet vanwege bekkeninstabiliteit. Vooral die laatste weken vond ik vreselijk. Ik kon amper in slaap komen van de maagzuur, moest 4 x per nacht er uit om te plassen. Vervolgens kon ik mn draai weer niet vinden in bed, met het gevolg dat ik niet meer in slaap kon komen. Ik kon mn schoenen niet meer aantrekken, mede door BI Je krijgt er natuurlijk wel iets ontzettend moois voor terug en ik zou het zo weer opnieuw willen doen, maar het zal geen hobby van me worden
Ik kan me voorstellen dat je je zo voelt. Ik voel het echter zelf totaal anders, ik kon nog wel 9 maanden doorgaan als het moest. Misschien omdat ik er 4 jaar over heb gedaan om zover te komen, en niet weet of ik het ooit weer mee ga maken. Ik geniet van elke dag dat ik zwanger ben en ik kijk ook uit naar het moment dat ik haar op de wereld heb gezet. Maar ik ben ook iemand die het gaat missen vrees ik..
Toen ik zwanger was en op het laatst liep van de laatste dacht ik er net zo over als jou. Wat was ik blij als de kleine er was, want ik had het helemaal gehad met me zwangerschap en de pijn. Maar........een jaar na de bevalling begon ik het ook alweer te missen. En nu de jongste alweer 3,3 jaar is en ik weer wat bij zinnen ben begin ik pas door te krijgen wat ik heb gemist. Ik heb 9 maanden lang lopen klagen, eerst de misselijkheid, toen isias, toen me bekken en heupen, harde buiken, en tot slot kon ik niks meer en moest plat. Ohh wat heb ik lopen klagen, en wat heb ik daar nu een spijt van! Ik heb de zwangerschap helemaal niet bewust mee gemaakt, heb de dagen voorbij gekeken. Ik hoop dat we nog een keer zwanger mogen raken en dat ik dan wel echt zal genieten van me zwangerschap. Want het zal zeker de laatste keer zijn! Dus ja ik snap je gevoel helemaal maar ook ik zeg GENIET er alsjeblieft nog even van.
Heel herkenbaar. Het is geweldig dat ik zwanger worden kan en dat het nu wel goed gaat, maar het feit dat mn lijf zo aan het veranderen is en me nu begint te beperken is iets wat toch zeer tegenvalt. Ook heb ik sinds een week af en aan zuuraanvallen waardoor eten soms gewoon niet gaat. Mn eetpatroon heb ik niet veel aan hoeven veranderen, maar zal toch wel blij zijn als ik na de geboorte weer een afbakbroodje filet american met uitjes eten kan, want dat mis ik van tijd tot tijd toch wel. En ja, dan inderdaad die rug/buik/heup klachten. Missen zal ik ze niet. Het zal pas een hele geruststelling zijn wanneer de kleine er eindelijk is, dan hoef ik me geen zorgen meer te maken of het wel goed gaat daarbinnen. Succes met de (aankomende) bevalling!
Herken het helemaal. Vond het hele zwanger-zijn-gebeuren eigenlijk vreselijk... Dat kon ik in mijn omgeving niet hardop uiten, want dat was belachelijk, ik moest er van genieten. Ik heb altijd gedacht dat ik zo'n super vrolijke, stralende zwangere vrouw zou zijn.. Niet dus... Ik wou gewoon zo snel mogelijk m'n kindje in m'n armen houden, en niet 9 maanden wachten. En alle stralende mede-zwangeren maar zeuren: "wat heb jij een prachtige buik", "tis zoooo heerlijk om zwanger te zijn, ik geniet elke dag van de schopjes"... Stond ik daar met m'n chagrijnige, bleke, vermoeide, misselijke kop ja te knikken Maar goed, het resultaat mag er wezen
Ik vind zwanger zijn ook absoluut niet leuk hoor! Het wonder van nieuw leven is natuurlijk prachtig, en dat is ook waar we het allemaal voor doen. Ik kijk enorm uit naar de dag dat de bevalling begint. Net als de vorige keer, moppie kwam 10 dagen te vroeg! Wat een heerlijkheid, ik heb liggen stralen in het kraambed. En die buik heb ik nooit gemist, heerlijk juist om mn lijf weer voor mezelf te hebben. Bewegen ging weer soepel, de misselijkheid was weg, ik mocht weer alles eten, zag ineens manlief weer staan en: er lag een prachtig kindje in de wieg!
Nou ik denk eigenlijk dat je het niet zo snel zo zal ervaren.. tenminste hier beide keren niet. Had soms weleens het idee 'zat de baby nog maar veilig in mn buik'
Kijk en daar doe ik het voor Of zoals mijn moeder steeds zegt: binnenkort heb je de buit binnen! Zou wat zijn als ze vandaag nog wordt geboren, dan hebben we een schrikkelmeisje. Maar dan mogen die weeën wel eens opschoeten haha. Wat ik het momenteel het meest mis aan het NIET-zwanger-zijn is het gemak waarmee ik overal kon gaan liggen of zitten. Ik heb sinds 21 weken steeds meer last van m'n schaambot en dat wordt nog met de week erger. Eerst kon ik niet lang achter elkaar liggen, toen helemaal niet meer liggen, toen niet lang achter elkaar zitten en nu voel ik het al wanneer ik 5 minuutjes zit Ik hou geen houdingen meer over, wat moet ik dan doen, zweven?! Nee hoor, morgen heb ik er officieel 9 maanden op zitten en mag het van mij ook eeeecht wel voorbij zijn. Ben benieuwd hoe ik me tijdens een eventuele volgende zwangerschap voel.
Inderdaad...de zorgen worden alleen maar groter... Maar wel anders, dat vond ik wel. Ik zie zwanger zijn ook als een middel om een doel te bereiken. Ik vind het ergens wel jammer dat ik er niet echt van kan genieten...maar ja, moet ik mezelf dan gaan verplichten om er van te genieten...? Dat werkt ook niet... Waar ik wel van geniet is mijn dochter van bijna 3 en straks ook van de baby. En dat duurt - gelukkig - veel langer dan een zwangerschap. En tot die tijd wacht ik dus maar gewoon af.
Begrijp je gevoel hoor!...althans ik vindt het overrated om een zwangerschap helemaal de hemel in te prijzen, want het heeft wat mij betreft ook wel veel negatieve kanten zeg maar ; de onzekerheid, kwaaltjes, bevalling, zorgen etc..... Ik zeg altijd het idee is hardstikke mooi: dat er een kindje in je kan en mag groeien...maar de zwangerschap zelf ben ik geen fan van. Ik kan ook moeilijk genieten hoor! dat zijn echt maar momenten. Tuurlijk kijk je maar naar 1 ding uit en dat is de baby...daarom doe je jezelf dit aan he ... Nou nog even nog voor ons! succes en een voorspoedige bevalling!
Mooie en geruststellende woorden. Ik zie dat het voor jou waarschijnlijk zeer binnenkort zover is, succes alvast.
Ik herken het niet.. Nu ben ik pas 20 weken zwanger maar ik lijk al wel een oud w**f , maar ik weet uit ervaring dat de pijn erger zal worden. Het opstaan wordt steeds moeilijker, op het laatst moet mijn man me uit de bank hijsen . Ik zak geregeld door mijn benen van één of andere stekende pijn (bij beide zwangerschappen al vanaf twee maanden). Maagzuur, vermoeidheid, ik krijg een onderkin en enorme billen, mijn borsten doen pijn, op het laatst kunnen mijn knieën mijn gewicht niet meer fatsoenlijk dragen, ach, vast nog wel meer. Het interesseert me geen h*l! Ik vind het schitterend om die kleine te voelen bewegen, mijn buik te zien groeien, om het vooruitzicht te hebben weer zo'n prachtige bevalling mee te maken (daar ga ik dan maar vanuit ), en daarna die drukke borstvoedingstijd..
Ik herken je gevoel niet meid. Ik heb van de eerste echo tot de bevalling genoten van het zwanger zijn. Daarna en nu nog steeds geniet ik en mijn oude figuur en gewicht ga ik pas volgend jaar voor knallen.