Collega zwanger... vind het erg moeilijk...

jeetje meid,
kan me je gevoel heel goed voorstellen.
moet je bekennen dat dat ook mijn grootste angst is. dikke knuffel.
x lisa.

 

Maar dat is ook gewoon niet leuk. Ik weet nog dat ik terug kwam van een fijne vakantie, we konden weer met KID beginnen en ik had er echt zin in, en toen zag ik ineens dat één van de artsen met wie ik moest samenwerken in verwachting was. Dat was zo'n domper.

En het was ook niet omdat ik het haar niet gunde, maar het confronteerde me gewoon iedere keer weer met datgene waar ik al jaren naar verlangde en wat maar niet wilde lukken.

De arts in kwestie was gelukkig maar tijdelijk op mijn afdeling. Ik kan me voorstellen dat het nog veel vervelender is wanneer je echt 36 uur met iemand samen moet werken. Bij eerdere zwangerschappen op mijn werkvloer liep ik ook wel eens weg uit kantoor als de zwangerschapspraatjes me teveel werden, maar ik weet niet of je die mogelijkheid hebt.

De harde realiteit is dat je er niet onderuit komt: Mensen raken nu eenmaal in verwachting, en je kunt onmogelijk een omgeving creëren waarin je daar nooit meer mee geconfronteerd wordt. Ik hoop dat je een manier vindt om het voor jezelf werkbaar te houden. Sterkte!

 

ik kan het me best voorstellen. wij zijn al sinds 2006 bezig.
en ondertussen hebben 2 vrienden van ons, een kennis een kindje gekregen. en zijn er nu 2 collega's zwanger. en daar komt bij, de meeste collega's hebben al kindjes.
dat is erg pijnlijk, zeker omdat ze het toch vaak erover hebben.

heel sterkte!

 

Ik begrijp je helemaal! Dat gevoel heb ik ook. Al mijn collega's weten dat zwanger raken en blijven bij mij moeilijk gaat. Van de collega's die bezig zijn zwanger te worden heb ik gevraagd mij apart te vertellen wanneer ze zwanger zijn, zodat ik aan het idee kan wennen. Ooit heeft een collega het vertelt tijdens een vergadering en barstte ik in tranen uit. Wil dat niet nog eens meemaken. Ik gun het mijn collega's ook, maar vindt het moeilijk om te zien hoe zij gelukkig zijn en lekker dik worden terwijl ik dat wil.

 

Lieselot,

Ik begrijp je volkomen. Op mijn werk eigenlijk een soortgelijke situatie.

Vorig jaar werd er een collega aangenomen waarmee ik toevallig bij een eerdere werkgever ook samengewerkt heb, en die bleek dus ook zwanger te zijn.

Een maand voor haar werd er een collega aangenomen, een oud klasgenootje van de basisschool van me, die kwam na de zomervakantie met het nieuws dat ze zwanger was...

Beide dames werken op mijn afdeling (met z'n 3en zijn we één afdeling), en ja, ik heb er ook moeite mee. Soms probeer ik me af te zonderen en stug door te gaan met werken, maar het lukt niet altijd.

En inderdaad, het is niet dat je het ze niet gun, maar zij zijn gelukkig om iets waar je zelf al tijden naar verlangt, en wat maar niet wil lukken...

Heel veel sterkte!

 

Lieselot,

ik heb het ook gehad. zelfs regelmatig.
Eén keer was die zwangere collega tevens mijn beste vriendin.
Zij hield enorm veel rekening met mij en praatte er nooit over als ik erbij was ( wel als we met z`n tweeën waren en ik erna vroeg)
maar wat ik het ergste vond, was dat collega`s mij gingen vragen hoe het met haar ging.
Omdat we vriendinnen waren natuurlijk en ik dus blij MOEST zijn voor haar.
Toen ze bevallen was duwde ze mijn de kraamcadeautjes in mij handen of ik ze even bij haar af wilde geven want ik zag haar toch vaak.
En daarna natuurlijk de vragen hoe het met de kleine was.
Dit alles was al reuze moeilijk voor mij, terwijl ik een hele lieve Begripvolle vriendin had die rekening met me hield, maar in jou geval lijkt het me ook zwaar.
Maar idd wat Belle al zegt je komt er niet onderuit.

Ik leerde op een begeven moment hoe ik mezelf moest afschermen voor de dingen die me gevraagd werden of wat ik zag.
Het is niet altijd goed, maar soms wel de enige manier om er mee om te gaan.
Blijf gewoon eerlijk aangeven als je het op een dag echt niet trekt en verder is het gewoon 7 maanden uitzitten.

Ik wens je heel veel sterkte daarmee.

Liefs Hope

 

Hele dikke knuffel meid!
Ik sluit me helemaal aan bij de rest.
Wat mij vaak toch wel hielp, geloof het of niet, was een kleinigheidje kopen voor de zwangere!
Dit omdat ik echt heel blij voor haar was...maar er verder niet te veel mee geconfronteerd wilde worden.
Sterkte de komende tijd....
Ik hoop dat je straks ook je verlof aan mag vragen meid!

 

In september vertelde collega nummer 1 dat ze 15 weken zwanger was.. nu is ze inmiddels met verlof.. ze wist dat wij niet zomaar kinderen konden krijgen.. ik heb haar toen gefeliciteerd maar niet echt van harte, omdat ik geen idee had dat ze bezig was met haar vriend. Ik moest ff aan het idee wennen, maar gunde het haar echt verder, heb ook een cadeautje gekocht en altijd aan haar gevraagd hoe het ging. Het was wel moeilijk voor me, maar ja ik ging altijd goed met haar om en dat wilde ik niet verpesten ook al is het een moeilijke situatie.
In januari dit jaar vertelde collega nummer 2 dat ze 11 weken zwanger was.. Ik wist dat ze bezig was en verwachtte het ook wel een beetje, maar toch schrik je even. Ze had best wel ernstige endometriose en had eigenlijk in februari doorspuiten van de eileiders staan. Ik was echt wel heel blij voor haar. Natuurlijk was het moeilijk om tussen twee zwangeren te zitten (ik zit er letterlijk ook tussen..) maar ze wisten van mij dat ik het wel eens moeilijk kon vinden maar eigenlijk ging het wel. Ik had liever gezien dat ik gelijk met hun zwanger kon zijn! Dat ze het wisten scheelde echt wel voor mij.

 

Lieselot:
Erg lief!
Kan ze zeker waarderen!

 

He Lieselot,

Kan me het ook zeer goed voorstellen. Ik zelf werk bij een vrij groot bedrijf (200 werknemers), met veel jonge werknemers. Er zijn eigenlijk altijd wel een aantal zwangere vrouwen, maar momenteel is het wel heel erg...de ene dag kan ik er beter mee omgaan dat de andere dag,maar wanener iemand het nieuws verteld, dat doet me altijd het meeste pijn. Dan krampt mijn maag even in elkaar...en dat is niet omdat ik het de meiden niet gun.

En mijn zus is ook sinds kort zwanger. Voor haar vind ik het echt geweldig,maar zlefs toen zij het blije nieuws verteld deed het even pijn en heb heb ik 's avonds moeten huilen. We gingen afgelopen jaar elke keer gelijk op, dus dat was zelfs wel gezellig. Elke keer sms-en hoe het gaat enzo..Woensdag had ze haar 12 weken echo, en wat blijkt...het zijn er twee. Dat is wel even erg dubbel: wij willen het zo graag, en nu krijgt zij er zelfs 2!

Liefs,
Loes

 

Hier nog een die het zich zo goed kan voorstellen hoe moeilijk je het nu moet hebben.
Een collega vertelde me dat ze 5 weken zwanger was,binnen 2 maanden.Slikken geblazen dus.
Een paar dagen later ging het helaas mis.
De ronde erop is het WEER niet gelukt,vertelde ze me.En als deze ronde nu ook WEER niet lukte zou ze de ronde erop niks doen.
Want....ze wilde absoluut niet in december zijn uitgerekend,want dat komt zooooo lastig uit met de feestdagen.
Zulke collega's kun je helaas ook hebben.
Maar ik probeer er maar om te lachen en gelukkig werkt ze maar 2 dagen in de week.
Maar moeilijk blijft het wel als mensen zo luchtig doen over iets waar wij al jaren naar verlangen.

 

Dit lijkt me echt vreselijk moeilijk Loes! Tuurlijk gun je het je zus maar zelfs twee! Dat is gewoon dubbel zwaar denk ik voor jou.

Op mijn werk zie ik ook heel veel verlofaanvragen en geboortekaartjes en hoe dan ook, iedere keer is het weer slikken. Rondom die MK'en had ik het zwaar maar daar omheen eigenlijk nooit heel erg. Nu ik weet dat mijn vriend Translocatie heeft, is iedere zwanger buik zooooo pijnlijk en confronterend.

 

Meid dat is ook gewoon enorm rottig.
Ik werk met alleen maar mannen op 1 kantoor dus ik dacht dat het me bespaart zou blijven. Maar een van de mannen kwam trots vertellen dat zijn vriendin zwanger is en had ook echo foto's enzo en zelfs dat vind ik al heel erg moeilijk.
Alleen al naar hem kijken kan ik niet meer zonder eraan te denken.

Dus jouw situatie lijkt me nog moeilijker.
Wel heel lief dat je een kaart voor haar wilt kopen.

Sterkte meis!