Zoals de titel al zegt twijfel ik heel erg wel of niet voor een derde te gaan. Ik heb 2 heerlijke gezonde knullen van 1,5 en 3 en ben stikgek op ze. Maar toch heb ik de behoefte aan nog een kindje. En niet vanwege het baby gebeuren want ik vind het toch echt veel leuker als ze groter worden, maar gewoon vanwege nog zo'n mensje van ons samen. ennnn... om heel eerlijk te zijn zou ik het ook super leuk vinden als ik na 2 heerlijke knullen een meid zou mogen krijgen (haha, ws niet, want volgens mij maken mijn man, zn vader en broer alleen maar knullen ) en het is, logisch nadenkend, financieel en met opvang ed allemaal wel goed te doen en toch blij ik beetje angstig... nog meer mama' s die dit hebben of zijn er mama' s die dit hadden en die derde nu hebben en me kunnen vertellen hoe het gaat??? Groetjes Gina
heel herkenbaar Als je even kijkt bij zwanger worden clus dan vind je daar wel een groep mama's die alleemaal voor een derde gaan. 't heet uit mijn hoofd "wie gaat er nog meer voor de derde?"
Gina, hier hetzelfde... 2 heerlijke gezonde knullen van 11 mnd en 2,5 jaar. Hoewel mijn man en ik zeker weten (voor zover het ons nog gegund is natuurlijk) dat we graag later nog een broertje of zusje willen. Ik vind zwanger zijn geweldig, bevallen heeeeeeel gaaf!! en gewoon.. wil graag alles nogmaals meemaken, zo bijzonder allemaal! wat mij alleen beangstigd is dat ik me nu veeeeel meer zorgen maak 'of het allemaal goed gaat' Ik heb tussen onze jongens in nog een miskraam gehad, dus helaas kennen we deze kant ook. Maar ben zo bezig met het feit, moeten we het hier bij laten? schuldig naar de jongens toe, net of zij niet genoeg zijn ofzo? (wat natuurlijk nergens opslaat!!) of dat we het lot tarten nog graag een kindje te willen.... pffff kan me helemaal gek piekeren... ik heb mijn spiraal al laten verwijderen, kijken wat mijn cyclussen doen. Dan over een paar maanden er waarschijnlijk voor gaan. kan aan de ene kant niet wachten en mag het nu al, maar aan de andere kant die 'angst'.... heel tegenstrijdig allemaal!
nou dat heb ik dus ook.. waar begin ik aan, dalijk is het niet goed, dalijk heb ik een vreselijke zwangerschap en is dat drama voor de jongens... zoveel twijfels en toch zoveel zin in... heel lastig! ene moment denk ik, ja over paar maanden gaan we ervoor en dan ineens krijg ik het benauwd soort paniek en dan neeeeeeee... en beginnen we qua gedachten weer van voren af aan.
hihihi we voelen dus echt hetzelfde! lastig he, die twijfel of het wel goed zag gaan en daar tegenover die oerdrang van JAAAAAAA IK WIL HET NOGMAALS MEEMAKEN!! hoor dat wel vaker hoor, mama's van 3 kinderen dat ze bij de 3e zwangerschap veeeeel meer nadachten en angsten hadden.
Hier dus precies het zelfde! Onze zoon wordt in oktober 4, en onze dochter is 11 maand. Wij twijfelen ook over een 3e. De 2e zwangerschap was namelijk niet gemakkelijk , vanwege bekkeninstabiliteit, maar de bevalling was goed te doen. En vraag me dan af of het niet te druk wordt, en hoe het bij uitstapjes en vakanties zal gaan. We hebben nog een slaapkamer over, dus dat is geen probleem, ook financieel gezien kunnen we het goed redden, maar 3 kinderen in de pubertijd kost veel! We gaan er de komende maanden goed over nadenken, en misschien over 3/4 maand stoppen met de pil als we er over uit zijn. Maar twijfels zijn er zeker!!
hey ik heb tijdje terug ook zan stukje geplaast ik twijfel ook ik heb dan wel een jongen en een meisje en mijn dochtjertje moet nog 1 worden dus alle tijd maar ik twijfel ook zo want zou niet veel drukker zijn en finanieel zwaarder daarbij komt dat wij uiteindelijk de zolder moetten gaan verbouwen. en mijn man vind wel goed met 2 pff zo moeilijk gevoel zeg ja vertand nee
Ook al is onze jongste nog maar 3 maanden, mijn gevoel zegt ook dat het gezin nog niet compleet is. Maar verstandelijk....hoe gaan we het regelen? Want het kost nu eenmaal wel geld etc. Man vind het prima, maar ik kan me nu niet voorstellen dat ons gezin zo compleet is.
@melissa zo herkenbaar hoe oud is je oudste en heb je jongens meiden mijn oudste is bijna 4 en jongste bijna 1 ze schelen dus 3 jaar zou nu zeker weer 2 jaar ertussen willen maar bij mij is zwanger worden niet zo makelijk dus is niet te plannen maar eerst maar eens de keus maken wel of geen 3de
bij ons zit er ruim anderhalf jaar tussen de eerste en de 2de. En zwanger worden is voor ons ook lastig (miskramen en innestelproblemen). Over mijn zwangerschappen nog maar niet spreken (ernstige HG en BI). Maar wat wil ik nog graag! Ik hoor zo veel mensen zeggen: je hebt nu een jongen en een meisje, dus je bent zeker wel klaar?! Alsof een kinderwens afhangt van het geslacht van je kindjes. Ik heb gewoon het gevoel dat er nog ruimte is in dit gezin om nog een kindje liefdevol op te laten groeien. Maar ja.... tegenwoordig moet je practisch denken he.
Ja hier precies hetzelfde. Iedereen denkt dat mijn gezin compleet is omdat ik een jongetje en een meisje heb. Maar mijn hart schreeuwt om nog een ukje erbij Al schreeuwt mn hoofd keihard nee hoor, haha. En mn vriend trouwens ook. Dus of er hier ooit nog een derde komt, ik weet het niet. Ik wil dat mijn vriend er dan ook 100% voor gaat, anders blijft het bij 2. En al die angsten (ook bijv een gehandicapt kindje, wat voor druk legt dat op de andere 2, moet ik dat willen?) en financieel (moeten dan echt wel verhuizen) zijn hier ook aanwezig. Maar ik droom er af en toe wel over hoe het zou zijn met een derde spruit..
Ja en wat te bedenken op van die behangplak dagen hahahaha... dan denk ik, ik lijk wel gek om er nog een te willen.. maar ja, blijft toch spoken... en denk feitelijk.. waar er twee eten, eten er drie ook etc..... hmmm.... weet t allemaal nog niet hahahah..
zo herkenbaar pfff moeilijk moeilijk moeilijk mijn man zegt 3 is zo oneven we komen beide uit een gezin van 3 en een hankt er naast en dat is tt klopt niet dus dan zou je 4 moetten en das niet te betalen tegenwoordig pfff goevoel gaat tegen verst
Ik kom ook uit een gezin van 3 en bij ons is dat helemaal niet het geval. Het verschilt echt per gezin hoor.
ik kom ook uit een gezin van drie, ben de middelste maar heb er nooit 'last' van gehad hoor! Mijn vriend en ik willen allebei nog erg graag, ik heb het ook echt niet afgesloten of rust mee. Tuurlijk zal het financieel ook anders worden, maar idd, waar er twee eten.... dat zal echt wel lukken. Tegen de puberteit/vervolgopleidingen zal het echt wel duur worden, maar dat duurt nog zo lang... wie weet winnen we ondertussen de loterij wel hahaha. Nee, qua financien lig ik niet wakker, ook ons huis heeft nog ruimte voor een 3e kindje. Mijn gevoel en verstand zeggen ja!! Maar waarom toch die angst? En kan de angst ook niet echt omschrijven, meer het gevoel dat ik 'te hebberig' ben en daarmee het lot tart... maar tis geen hebberigheid natuurlijk! Pffff weet het ook niet hoor, mijn vriend snapt me ook niet hahaha
ik kan het gevoel ook idd niet omschrijven. Heb alles al voor mezelf uitgedacht.. gastouder wordt t dan, hoeveel het dan kost, hoe ik het ga doen met lucas naar psz en noah naar school en dat is allemaal goed te doen. en ik dacht dat het dat soort dingen waren wat me angst gaf, maar dat is het niet... gevoel blijft.. een soort onbestemd.. heb wel besloten dat we er sowieso nog een jaartje mee wachten, want als we er dan voor gaan moet er een grotere kamer voor de knullen komen, die gaan dan samen, en dat moet verbouwd worden. en daarna kan het in principe.. dus lk denk dat ik dat allemaal afwacht en kijk of die angst weggaat of niet....
Wij hebben er inmiddels voor gekozen om te gaan voor een derde maar nu beginnen bij mij de kriebels en de angst toe te slaan. Niet zo zeer financieel of praktisch maar meer of ik/wij dit wel aankunnen. Dit dacht ik ook bij nummer 1 en 2 en dat gaat ook goed! Het zal allemaal wel loslopen. Als het kindje straks maar genoeg liefde krijgt maakt het niet uit of de het de slaapkamer moet delen of dat de kleertjes al door meerdere kinderen gedragen is. Er moet plek zijn in ons hart voor nog een kindje en dat is er zeker! De rest gaan we wel te lijf als het op ons pad komt!
Klinkt allemaal bekend! Zo voelde ik me ook, 2 jaar geleden. Mijn man vond 2 ok (we hadden al 2 jongens), bij mij bleef het een beetje knagen... Ik heb zelf 1 zus en vroeger had ik altijd het gevoel dat ik meer dan 2 kinderen wilde hebben. Tot mijn jongste zoon ruim 1 jaar was en we weer wat mobieler werden. Toen ging ik aan de gedachte wennen dat we met zijn viertjes zijn blijven. Maar goed... geen anticonceptie en ik bleek dus toch zwanger (niet geheel gepland dus). Toen moest ik toch wel aan de gedachte wennen... Ook hoe we dat financieel moesten doen en met de ruimte in huis... Voor de zwangerschap leek dat allemaal zo gemakkelijk en nu zag ik ineens problemen. Maar ja... na 2 jongens nu een meisje en het is heerlijk! De jongens (vooral de tweede maar ook samen) zijn behoorlijk druk. Mijn meisje is veel rustiger, maar weet goed voor zichzelf op te komen. De jongens slapen samen op een kamer en dat gaat prima. Zolang ze nog klein zijn (de oudste is ruim 4,5 jaar; de middelste is ruim 3) nemen ze alles zoals het komt. En hoe het over een paar jaar gaat... Dat zien we wel weer, maar dat komt ook vast wel goed. Succes met jullie beslissingen.