Ik ben m'n dochter wel een keer vergeten. Ik weet even niet meer of ik hoogzwanger was van de tweede, of dat ze als pasgeborene in de doek bij mij zat, maar het was in iedergeval een hele heftige periode. De hond moest uitgelaten worden en daarna moesten we door naar een afspraak dus er was veel haast. Heb de jas van mn oudste aangedaan, haar in de kinderwagen gezet, kinderwagen in de hal gereden. Toen in de keuken de hond gaan halen en vervolgens ben ik gewoon weg gegaan. Op de hoek van de straat kwam ik erachter dat dochter dus nog met kinderwagen en al in de hal stond. Ze was in slaap gevallen in de wagen. Heb mij er 2 dagen enorm schuldig over gevoeld en mijzelf er toen overheen gezet. Het kan echt iedereen gebeuren.
Precies dit: Of dus met veel kopzorgen in de auto stappen. Met je hoofd al bij die moeilijke vergadering zitten. Of bij je moeder, die in het ziekenhuis ligt. 'Gewoon' heel diep in gedachten verzonken zijn. Ik had dat vroeger ook regelmatig, als ik van mijn werk kwam. Was ruim een uur rijden en soms dacht ik: "Oh, ben ik hier al?" Dan kon ik me niet meer herinneren de afslag genomen te hebben. Dat is óók niet helemaal goed hoor, wanneer continue gedachten aan iets je normale functioneren belemmeren... Maar dat besef je je pas, als het je zelf een keer overkomt.
Maar vind je dat dan niet levensgevaarlijk, zo verzonken zijn in gedachten dat je je niet herinnert een afslag genomen te hebben met de auto? Of überhaupt autorijden als je schijnbaar zo op de automatische piloot leeft op een bepaald moment.. Lijkt mij niet wenselijk voor alle weggebruikers, al voorkom je dat natuurlijk nooit helemaal dat weet ik wel
Nog nooit lijfelijk maar wel eens in mijn hoofd, heel gek. Maar dan ben ik heel ver weg met mijn gedachten en zit mijn dochter in de kamer te spelen en dan ineens schrik ik em denk ik ohja ik heb er nog eentje! En die ligt dan te slapen boven... Echt een moment van twee seconden ofzo, heel onnozel. Het is niet zo dat ik een kind hoor huilen en dan denk he wie is dat hoor Of ik rij in de auto en zie twee lege autostoelen en dan schrik soms ook even. Ohja denk ik dan de ene zit op school en de andere is bij opa en oma. Dan vergeet ik gewoon even in wat voor situatie ik zit ofzo Oohja whahaa ik vergeet er eentje. Ik bracht mijn dochter naar school voor de eerste keer naar de gymzaal. Ze beginnen dan met gym en dan helpen de ouders nog even met omkleden. Zoontje in buggy in de kleedkamer geparkeerd. Dochter omgekleed, breng haar naar de gymzaal en zou toen zo weglopen...halverwege de gang dacht ik whaaaa zoontje staat nog in de kleedkamer!! Kwam omdat het de eerste keer was, het was druk en hectisch in de kleedkamer en ik had even staan praten. Zoontje zat overigens heel rustig te kijken naar de andere kinderen die nog in de kleedkamer waren dus niks aan de hand. En anders had ik het vast wel bedacht als ik terug naar de auto liep, maar het was echt even een halve minuut dat ik dus idd vergeten was dat ik er nog eentje bij me had!
Natuurlijk is dat levensgevaarlijk. Maar als je een slechte slaper hebt en werkt, heb je nu eenmaal niet veel opties...
nee, nog nooit ik kan het me ook niet voorstellen op mijn werk vind ik het heerlijk om even andere dingen aan mijn hoofd te hebben maar ze komen echt wel regelmatigeen paar keer langs in mijn gedachte en kan me er dus niks bij voorstellen dat ik ze echt zou vergeten.
Eén keer in die zin, dat ik met een lege Maxi-Cosi op de kinderwagen en wat tassen van het winkelen alvast naar de auto liep om alles in te laden. De bedoeling was om daarna terug te lopen en mijn zoon op te halen die nog gezellig bij zijn tante in haar appartement op schoot zat. Toen ik de spullen in de auto had gezet en wegreed dacht ik wel; hmmm, wat klopt er niet...? Het kwartje viel en toen ben ik eerst mijn zoon maar gaan halen.
Soms zeker wel: openbaar vervoer, carpoolen met mensen in de buurt. Nu breng je niet alleen jezelf, maar ook anderen in gevaar. Zoals ik al aangaf snap ik echt wel dat dit niet altijd kan en er toch gewerkt moet worden. Maar er zijn ook mensen zo in gedachten verzonken door hun werk, problemen of andere dingen die nog moeten etc. Dat heeft vaak niet met slaaptekort te maken, wel met je aandacht er niet bij kunnen houden of misschien gewoon teveel dingen die moeten. Ik kan mij zelfs dan niet voorstellen een kind te vergeten, maar iedereen is daar anders in. Ik zal een ander ook nooit veroordelen die het wel overkomt, ik kan mij er alleen niets bij voorstellen bij mijzelf. Dat maakt een ander geen slechte(re) moeder wat mij betreft.
Nee zeker niet, gelukkig doe ik mijn werk gewoon goed en word ik in mijn dagelijks functioneren niet belemmerd. Ik vind het lastig maar het lukt me wel. Ik bedoel er dus mee te zeggen dat ik niet snap dat je je kinderen kan vergeten, omdat ik dus bewust mijn gedachten over mijn kinderen naar achteren verplaatst.
Hier nooit gebeurd en zal niet gebeuren ook hoop ik. Volgens onze oudste dochter ben ik haar overigens wel een keer vergeten. De school is om 14.30 uit, ik was onderweg en alles zat tegen op de weg dus om 14.31 stond ik pas aan school. Bleek de juf de kinderen blijkbaar erg vroeg naar buiten gelaten te hebben want ze was al achter gaan kijken en kwam net weer naar de voorkant om te kijken want ik was er niet. Normaal zorg ik altijd dat ik om 14.20 aan school sta, maar deze ene minuut word ik nog altijd zo af en toe aan herinnerd haha.
Ik heb daar wel eens over nagedacht, maar het is niet zo, dat je niks ziet/hoort. Want die afslag rij je dus niet voorbij en je remt ook voor stoplichten en zebrapaden of 'overstekend wild'. Je ziet en hoort nog wel de dingen om je heen en kunt er op reageren. Ik ervaar het meer als dat je de dingen wel registreert en er op reageert, maar dat het daarna ook uit je systeem is, als het ware. Dus je zet je kind op de achterbank en denkt: "Even wegbrengen" en daarna ben je het weer kwijt (tenzij je een kletskop hebt, zoals ik nu). Om er gelukkig even later weer aan te denken Ik kan het niet goed verwoorden... Ik begrijp in elk geval wel dat jij dit vraagt, maar ik ervaar het niet zo. Is vergelijkbaar, maar dan net andersom. Ja misschien is het dat inderdaad ook wel (in mijn geval/voorbeeld). Dat ik me vergiste in in welke situatie ik dan zat. Dat ik dacht dat ik hem/ze al had weggebracht, maar dat nog moest doen en hij/ze dus nog achter me zit/zaten. Ja dat is precies wat ik bedoel! Drukke/hectische situaties en gewoon even niet alles meer onder controle hebben. En het is dus een enkele keer voorgekomen, hè. Als dit meerdere malen per maand voorkomt, denk ik ook dat het beter is om eens naar een betere oplossing te gaan zoeken....
Ja! Ik ben zo'n ontaard moeder persoon dus. Het kwam zo: Alles altijd geregeld, enorm van de tijd, vergeet nooit iets. Onthou alles, zelfs wat ik 3 jaar geleden op een dag deed...maar ben toch m'n kind eens vergeten! Reden? Bovenstaande! Ik was bezig met de ochtendspits. Pak maxicosi, zet zoontje achterin. Laptop, sleutels, tas, luiertas, ja alles mee. Ik rijd weg en bedenk me welke afspraken ik vandaag heb, dat ik een moeilijke presentatie heb. Even oefenen. Wat eten we vanavond? Ga ik daarna sporten? Hmm raar weer. Heeft zoontje nog iets van een borgvest nodig? To do vanavond even op de site van z8 kijken. Oh nee ik ben echt zenuwachtig voor mijn presentatie nog een keer oefenen. Zo ben ik dus naar m'n werk gereden zonder langs de opvang te gaan. Ik stap uit, pak m'n tassen en kijk naar achter en denk: ohh!! Ik heb zoontje nog mee! Ik ben dus niet bij hem weggeweest maar ik ben hem absoluut dik kwartier vergeten: dat hij bij me was! Ik kan het dus best begrijpen! Is het gevaarlijk? Waarschijnlijk ja. Komt het vaak voor? Nee dat niet. Ik weet ook gelijk dat het mijn stressperiodes zijn en dat ik moet gaan opletten. Niet alleen voor mijn kind maar ook voor mijzelf. Soms kan ik namelijk té veel willen regelen en dan zit er geen uit knop meer op. Ik blijf dan bezig in mijn hoofd waardoor ik vergeet in het NU te zijn. Ik vind het mezelf niet ontaard maken, al lees ik hier op ZP dat het wel zo is
Ik heb ook wel eens gehad dat ik de oprit op de snelweg opreed en op een pf andere manier gedesorienteerd was door de scherpe bocht ofzo, maar ineens wist ik niet meer waar ik was en waar ik naar toe ging! Echt een conplete blackout. Gelukkig wist ik het twee seconden kater weer (ik ging gewoon naar mn werk) maar het was wel even een hele rare gewaarwording. En zo hoorde ik van de week een kind rennen in de gang. Dochter zat naast me en ik dacht he wat gek buurmeisje kan het niet zijn want die zijn weg. Tja, ik had nog een kind.... Echt heel raar want ik vergeet echt niet dat ik twee kinderen heb maar op dat moment realiseerde ik mij gewoon even niet dat hij het ook kon zijn dus dan schrik je even. Gelukkig heb ik dit maar 2x per jaar ofzo en niet dagelijks
Nog niet gebeurd gelukkig. Het echt vergeten bij Ikea of een tankstation zal denk ik niet zo snel gebeuren. Maar je kind vergeten af te zetten of op te halen oid zou zo maar kunnen. Veel dingen doe je toch volgens een bepaalde routine en als dat dan een keer anders loopt (nooit je kind weg brengen 's morgens, maar 1 keertje wel), zou ik dat zo kunnen vergeten
Nooit. Het zou mijn grootste nachtmerrie zijn en ik denk niet dat ik het mezelf snel zou vergeven... Vond het al erg toen ik een keer vergat dat ik hem even op bed had gelegd omdat ik nodig moest plassen. Hij lag daar, ik ging plassen, en liep na het plassen door naar de woonkamer. Waar ik in een lege box keek en dacht: huh, waar is mijn kind? Meteen daarna: oja, die had ik even op bed gelegd. Snel maar weer gaan halen. Toen voelde ik me al vreselijk dat ik dat was vergeten...
De eerste keer dat ik alleen erop uit ging met dochter. Even naar de kruitvat ofzo. Had iets nodig van hoog dus zet de wagen opzij om het te pakken en loop zo zonder wagen verder. Kwam er na hooguit een minuut achter dat ik nog een kinderwagen mee had xD. Dus ja ik kan me wel voorstellen dat het gebeurt hoor. Maar niet voor heel lang maar voor een korte tijd zeker wel
Ben mijn zoon nooit vergeten af te zetten, uit de auto halen, in de winkel laten staan ofzo, maar wel een keer dat ik hem zou halen van de creche en dat ik de straat gewoon voorbij reed. Dat ik bij eerstvolgende kruispunt dacht van: huh? ik heb een handeling overgeslagen. Dat is niet zo schokkend maar dus wel in moment van afleiding even niet goed opletten.