Ik heb er 1 van bijna 5 jaar en een van net 2 jaar...als de jongste geboren word is de nu jongste bijna 2 jaar en 9 maanden. Maar als ze ouder zijn...heeft dat wel veel voordelen. Voorbeeld: mijn 2 jarige is erg ondernemend...is net even aan mijn aandacht ontsnapt en whoop van de trap gevallen...nu was ze vanmorgen loeihard tegen de tafel aangebeld dus waar de bult vandaan komt Mijn 5jarige is al een heel stuk zelfstandiger...laat staan als ze 8 of 9 jaar zijn Ik zou ervoor gaan, vooral als het goed voelt
Bij ons is er nog veel meer verschil. 15 jaar. Soms loopt het leven nu eenmaal zo. Hij vind het geweldig en verheugd zich er op.
Zoals ik het lees hebben ze bij hun vader, dus de ex van @Rabi, en zijn nieuwe partner, een broertje gekregen. Niet zij zelf nog een kindje OT: mijn man had al 2 kinderen uit zijn eerste huwelijk en heeft er met mij ook 2 gekregen. En om nou te zeggen dat die andere kinderen van mijn man er blij mee zijn? Nee, dat denk ik niet. Ze zijn voor Ies best lief hoor, maar Luc bekijken ze totaal niet. Ik vind dat best lastig soms, maar ze zijn niet veel bij ons. Eens per maand een weekendje. Als ze er meer zouden zijn dan had ik zelf misschien ook wat meer mijn best gedaan om hier wat meer van te maken, maar nu kan het me vaak ook niets schelen. Jammer; ja. Maar het is nu eenmaal zo en als we het zo bekijken ligt het meer aan de andere kinderen dan aan die van ons samen. Ze zijn sociaal ook niet zo goed onderlegd zeggen we altijd Er zit wel een leeftijdsverschil tussen alle kinderen; 15, 7, 4, 1.
Mss niet echt te vergelijken ook? De 2 oudste van uw man zijn niet altijd bij jullie en het is voor hen ook een stiefbroer en stiefzus natuurlijk.
Nee klopt hoor. Maar ik las hierboven ook iemand die schreef dat haar kinderen heel dol zijn op hun halfbroertje bij vaders kant. Dus vandaar mijn verhaal.
Dat je niet echt uitjes hebt die iedereen dan leuk zal vinden op een gegeven moment. Maar misschien waarschijnlijk zullen we dan ook meer kiezen voor uitjes per kind en gewoon samen op pad en de kinderen bij een oppas. Nu hebben we jongens ook al verschillende interesses. Zo kan de jongste zich prima vermaken in een nemo achtig iets, maar de oudste vindt dat te saai. Die moet echt iets actiefs doen. @Iertje81 Oh ja nu je het zo zegt! Ik heb daar niet eens goed over nagedacht... stom...
Mijn man en ik hebben na veel wikken en wegen besloten voor een derde te gaan (zitten nu in ronde 1). De oudste is nu 8,5 en de jongste 7,5. Tegen de tijd dat nr. 3 ons gegeven is, zijn zij ook weer een jaar ouder en een jaar zelfstandiger. We laten het over ons heen komen. Enige geluk: ik heb alle babyspullen nog (van wasbare luiers tot ongebruikte babypakjes en een bedje), enige wat we moeten kopen is een box.
Wat leuk! Ook wel fijn dat je alles hebt bewaard. Ik was er al die tijd zo zeker van dat ik echt geen derde meer wou. Maar ergens vind ik het ook niet erg om, mocht het zover zijn, opnieuw te mogen winkelen. Zo leuk vond ik alle spullen die ik had toch niet meer. De voornaamste reden dat we nu eerst nog wachten is omdat ik na dit semester nog 1,5 jaar van een deeltijd hbo studie te gaan heb. Dat is begin volgend jaar al minder en tel daar een zwangerschap bij op, dan is dat iets makkelijker te overzien dan nu.
Wat spannend! Hier hebben we allerlei varianten van veel leeftijd ertussen. Mijn man spaart vrouwen (en kinderen) of zo. Dus, met zijn eerste vrouw 2 kinderen die nu 21 en 19 zijn, tweede vrouw een kind van 12, derde vrouw (moi) eentje van vier en het ondenkbare is gebeurd, we willen er nog één! 12 jr vindt 4 jr echt super irritant, net als z’n broertje bij z’n moeder (ook 4), maar is echt wel dol op ze. De oudste 2 zijn gewoon dol op allemaal. O en de jongste ook En ze vraagt de laatste tijd wel heel erg vaak om een baby (ze wil dolgraag grote broer worden), dus dat wordt een fantastische verrassing! Ik had het zelf niet anders gewild. Behalve die eerste jaren dan, haha! Mijn hormonen wilden er weer een baby in, zodra ik bevallen was. Letterlijk. Echt direct na zeer traumatische bevalling. Maar rationeel gezien vind ik tijd ertussen heerlijk. wat betreft nadelen, tja, het valt niet te voorspellen of ze het misschien toch lastig vinden om ineens de aandacht te moeten delen, maar dat is met minder verschil ook weleens lastig. Ik ken twee zusjes met weinig leeftijdsverschil die elkaars bloed wel kunnen drinken. En wat betreft uitjes, daar hebben wij eigenlijk nooit problemen mee gehad. Dat is ook maar afwachten. Ja en de spullen.... echt vlak voor we besloten er weer voor te gaan, heb ik heel veel verkocht! En juist die super handige dingen! Mooi stom. Maar bij onze eerste dumpte iedereen ook al hun babyspullen bij ons (ik ben de laatste in mijn omgeving die kinderen krijgt, lekker makkelijk), dus dat zal nu ook wel weer loslopen. En gelukkig is er nog marktplaats! Heel veel geluk met jullie avontuur! Volg je hart, dan zit je vast goed
Toen onze jongste geboren werd, was de middelste 6 en oudste 8. Ik moest zelf heel erg wennen aan de babytijd. Zo snel wen je aan het feit dat ze al stuk zelfstandiger waren. Nu zijn ze bijna 5, 11 en bijna 13. De middelste en jongste zijn beide jongens en kunnen gigantisch ruzie maken. Die lopen elkaar altijd op te jutten. Zelfs met dat grote leeftijdsverschil . Er was misschien nog wel een vierde gekomen, maar mede omdat onze jongens zo druk waren / zijn is het goed zo Maar ik zou ze voor geen goud willen missen en heb absoluut nooit spijt gehad van onze derde boef Liefs Tumtummetje