Ik denk, en hoop van harte, dat die andere meiden de norm zijn en de meiden uit vorige seizoenen en gisteren juist uitzondering zijn.
Natuurlijk komen situaties zoals gisteravond ( veel) voor. Ik heb in mijn werkgebied hele wijken waar ik deze situaties regelmatig tegenkom. Maar er zijn ook heel veel mensen die wel echt de schouders er onder zetten, verstandig met hun geld en hun gezondheid omgaan en toch hun hoofd maar amper boven water kunnen houden. In programma's zoals " een dubbeltje op zijn kant" en " uitstel van executie" zie je ook altijd van die stereotype situaties. Logisch, want anders is het geen smakelijke tv. Maar niet alle mensen die financieel in de knel zitten, hebben het daar zelf naar gemaakt door verkeerde keuzes ed.
Dat geloof ik ook echt wel. Maar door dat soort programma's die jij noemt is het eerste waar 90% van de mensen aan denkt bij armoede, verkeerde keuzes. En ik geloof echt dat het meerendeel van de mensen met financiele problemen dit te danken heeft aan verkeerde keuzes. Maar ik hoop dat ik dit fout heb!
Als je het een keuze noemt dat je laaggeschoold werk moet doen, wat nu eenmaal slecht betaald, is het vaak een keuze ja.
Ik ken genoeg mensen met laag geschoold werk ( en ook nog wel eenverdiener zijn) die geen armoede hebben ( als in: ouderbijdrage bv niet kunnen betalen). Maar zich wel echt goed bewust moeten zijn van uitgaven en inkomsten ( tering naar de nering zetten). Is niet makkelijk maar kan wel gewoon. Daarbij, ook hier in dit topic lees je dat je over het algemeen beter een uitkering kan krijgen dan een heel laag loon omdat er dan weer allerlei potjes zijn waar gebruik van gemaakt kan worden. Is toch gek eigenlijk! De knelgevallen zijn denk ik bv de mensen met (ernstige en/of langdurige) ziekte, mensen die ontslag krijgen en tussen wal en schip vallen door bv leeftijd en uiteraard ook nog een groep met gewoon pech ( huis niet verkocht kunnen krijgen, ziekte kinderen, bv ). Zijn er zeker veel. Alleen als ik in mijn omgeving kijk ken ik deze niet. Wel mensen die door keuzes in de problemen komen. Daarbij, de vraag naar personeel is nog nooit zo groot geweest als nu dus geen baan kunnen vinden kan ik me niet goed voorstellen en zie ik ook als keuze. Ik heb absoluut geen armoede maar kan niet drie keer per jaar op vakantie, heb geen geld voor zaken als de nieuwst iPhone en curved tv en heb geen huisdieren te voeden of sigaretten te kopen. Doe ik dat allemaal wel, dan kom ik ook in de problemen! Heb ik dan armoede?
Tja, ik ken die mensen wel. Ook in mijn werk kom ik ze regelmatig tegen. Vaak komt er dan ook een hoop pech bij kijken ( ziekte dus niet fulltime kunnen werken/ dure medicijnen nodig die niet vergoedt worden / scheiding / enz). Natuurlijk is het niet hebben van een iPhone geen armoede. Deze mensen die ik tegenkom hebben wel andere zorgen.
Nee dat valt voor mij niet onder keuzes. Dingen die ik daarmee bedoel zijn; roken, huisdieren, a-merk boodschappen, dure telefoon abbonementen, extra zenderpakketten op een te dure tv, te duur wonen, (te dure) auto bezitten, kopen op afbetaling bij bijv. wehkamp en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Sommige mensen hebben ook huisdieren voordat ze in de financiële problemen komen. Dan doe je zo'n dier ook niet weg. Daar ga je van houden.
Maar als je een stuk of 8 huisdieren hebt en geen geld moet je toch keuzes maken. Ik snap dat dat moeilijk is en dat je een dier liever niet weg doet. Wij zijn niet arm, en we hebben echt geen budget om 8 huisdieren te onderhouden en daarnaast nog de hele dag te roken. Als je bijna je huis uit moet maar wel zoveel rookt en zoveel dieren hebt is er toch iets goed mis en moet je toch keuzes maken vind ik.
Het blijft een lastige kwestie. In veel gevallen maken de ouders verkeerde financiële keuzes, maar moeten de kinderen daar de dupe van zijn? Mijn ouders maakte verkeerde financiële keuzes. Ze hadden het echt niet breed, maar wel een mooie televisie, gouden sieraden, en een auto waar menig mens jaloers op was.... En dan wel moeten zeggen dat ze het overblijven, schoolgeld, schoolreisje en uitwisselingsproject niet kunnen betalen. Geloof me, ik had het schaamrood op mijn kaken staan! Gelukkig is er altijd coulant mee om gegaan door de scholen waar ik op heb gezeten (kwijtschelding of betalingsregeling). Ik ben daar nooit buiten gesloten geweest of veroordeeld omdat mijn ouders de verkeerde keuzes maakten. Ik weet zeker dat er mede voor gezorgd dat ik wel goed terecht ben gekomen!