Bedankt voor de reacties. Onze dochter is prima in staat haar voor- en achternaam te zeggen, dus we houden het maar bij ICE mama *tel* papa *tel* @youtan: wij hebben onze dochter inderdaad ook verteld dat ze een andere mama moet zoeken, maar ik merk wel dat we dat zo af en toe nog moeten herhalen, want dat zit er nog niet echt ingeprent.
Dan zou ik behalve de telefoonnummers ook nog de naam van de aandoening(en) er op zetten en/of "allergisch voor ***".
Die had ik idd al wel bedacht, maar doelend op de naam. Wij weten nu pas sinds kort dat onze jongste epilepsie heeft. In een insult kan ze haar naam natuurlijk niet zeggen.. (even vooropstellend dat we hopen dat we altijd bij haar zijn he, maar toch)
Ik heb wel de naam van mijn zoontje erop staan. Stel je voor dat hij zo in paniek is omdat hij ons kwijt is... Dan is het wel fijn als iemand hem gewoon even rustig bij zijn naam kan noemen. En ik zou eerlijk gezegd wel denken dat je aan een reactie van een kind kan zien of het daadwerkelijk papa/ mama is.. En anders, als een kind te klein is oid, zou ik als controle het telefoonnummer vragen.
Bij mijn dochter staat haar voornaam+achternaam en de mobiele nrs van papa en mama erop. Mensen die kwaad willen doen kunnen jullie gezin ook eerst vijf minuten in de gaten houden, dan horen ze de naam van je kind ook. Ik zet dus gewoon de voornaam erop. Elke keer als ik het bandje bij mijn dochter om doe oefenen we wat ze moet doen als ze ons kwijt is: naar de mama van een ander kindje toegaan, haar armband duidelijk laten zien en 'help' zeggen (dat begrijpen ze ook in het buitenland). Dit hebben we nu honderden keren geoefend dus ze weet het inmiddels goed, maar we herhalen het altijd.
Maar is het op zo'n moment belangrijk dat ze haar naam weten? Zo lang jullie telefoonnummers er op staan, zullen ze jullie bellen en dan kunnen jullie haar naam vertellen. Als ze buiten bewustzijn is, waarom zouden ze dan haar naam moeten weten?
Het gaat er niet om dat iemand anders met kwade bedoelingen haar op komt halen bij een nietsvermoedende, lieve vinder van mijn kind; het gaat er om dat iemand met kwade bedoelingen degene kan zijn die mijn kind aks eerste vindt. En dat is natuurlijk sowieso een zeer gevaarlijke situatie, maar als mijn kind dan vrijwillig mee loopt met die persoon, die zo vriendelijk haar naam weet te noemen, is de situatie nog net een stuk gevaarlijker dan wanneer ze niet vrijwillig mee gaat.
Hij hebben een bandje waar je aan de buitenkant geen gegevens op ziet staan. Dan moet je echt al het bandje afdoen en het briefje eruit halen. Dan zie ik het bezwaar niet zo van een naam erop zetten. Volgens mij hebben wij voornaam & achternaam Ma / Mum 06******** Pa / Dad 06******** -NL- En onze kinderen hebben inderdaad de instructie om als ze ons kwijt zijn, in eerste instantie op zoek te gaan naar iemand in uniform of een andere vader of moeder met kinderen. Onze zoons vinden die bandjes die we nu hebben, trouwens lekker zitten. Het zijn bandjes van klittenband waar een (watervast) strookje papier ingaat. Die strookjes houden zich na twee jaar nog steeds prima, ook al zijn ze al vaak nat geweest! We hebben ook een geweven bandje met een metalen plaatje, maar die dragen ze allebei niet graag. De SOS-penning aan een ketting vond de oudste ook prima ok te dragen. Maar nadat we drie kettinkjes hadden versleten, was ik daar wel klaar mee. Bovendien hadden wij niet zo'n plaatje met de letters erin gestanst, maar een plaatje waar de gegevens op geprint waren. En dat bladderde, ondanks het beschermrubbertje, al heel snel af.
Maar als ze haar ouders kwijt is en een vriendelijk iemand vraagt of hij/zij kan helpen, hoe ze heet, zegt;'Kom, dan bellen we je mama!'... Dan weet die persoon dus ook hoe ze heet toch?
Het gaat eerder om de situatie dat een persoon met kwade bedoelingen kan zeggen «he jantje, jouw mama is een ijsje gaan halen en vroeg me jou mee naar daar te brengen» waarbij je kind meteen het idee krijgt dat die persoon echt zijn mama en hem kent. Ik vind het ook eerder vergezocht, maar om die reden wordt hier in België ook de naam op zo'n bandje zetten afgeraden. Dus doe ik dat maar niet.
Wij hebben een ketting met aluminium plaatje daarop staat zijn voor en achternaam en onze mobiele nummers.
Geen naam, wel telefoonnummer en MEDICAL ALERT EPIPEN Zodat iedereen weet dat als er iets is, hij een epipen bij zich draagt.
Hmm ja, ik snap het idd, maar wat iemand eerder ook al zei; als iemand ons tien miuutjes observeert, hoort hij haar naam ook zeker voorbij komen...
Hier staat er straks in ieder geval de voornaam op. Als iemand op hem afloopt en zijn naam in een keer goed uitspreekt is het knap. Je kan ook oefenen met een soort wachtwoord wat iemand aan je kind moet geven als het uit naam van jou of je man hem of haar komt halen. daar heb je het niet zo over en dan weet je kind ook als dat niet komt dan moet ik weglopen.
Dat is natuurlijk zo, maar het is wel heel toevallig als onze dochter ons dan orecies kwijt raakt. Als we in de buurt zijn en ze ons gewoon kan zien, zal ze veel minder snel mee gaan met iemand, ook al kent die haar naam. En bovendien kunnen wij het dan zien gebeuren en ingrijpen. Als ze ons echter kwijt is en dàn spreekt iemand haar aan met haar naam, zal ze waarschijnlijk veel sneller mee gaan. Maar goed, als iemand met kwaad in de zin het echt op haar voorzien heeft, is de kans natuurlijk sowieso groot dat het mis gaat. Daar wil ik helemaal jiet aan denken. Gelukkig is dat niet de situatie waarvoor we nu een sos-bandje kopen. Daarbij gaat het er echt om dat mensen ons kunnen bereiken als ze kwijt is in een drukke menigte.
Hier de namen, adresgegevens en onze mobiele nummers. Ik zou echt nooooooit de bsn-nummers erop zetten.