De natuur tegenwerken?

Denk dat je zo niet moet denken. Misschien een heel rare vergelijking, maar bekijk het eens zo. Als je ziek bent dan ga je toch ook voor een behandeling om jezelf beter te maken. Ik denk dat het je zal helpen als je het meer zo bekijkt. Blijkbaar lukt het niet vanzelf, dus heb je een 'behandeling' nodig.

Natuurlijk moet je er alles aan doen om zelf zo gezond mogelijk te leven. Maar het is natuurlijk niet zo dat het je dan wel gegeven is, dat weet je niet. Stel dat het zonder ziekenhuis nooit zou lukken? Je weet het gewoon niet en kun je denk ik het beste alle middelen aangrijpen die binnen je grenzen liggen.

Uiteindelijk bepaal je zelf natuurlijk waar je grenzen liggen, maar zou die niet al willen leggen bij de natuur een handje helpen. Dat laatste is overigens mijn eigen mening, kunnen anderen anders in zitten.

 

Mag ik vragen hoe je eetpatroon is?

 

Het ligt eraan met welke gezondheidsklachten je rond loopt. Heb je bijvoorbeeld last van je botten, dan is dat heel wat anders dan last hebben van je maag/darmen.

Ik weet niet veel van pcos, maar wat ik er wel vanaf weet is dat als je lekker in je vel zit, de klachten af kunnen nemen. Het is een moeilijke keuze. En ik denk dat het meest belangrijke in deze vraagstelling is: wat wil je zelf?

Is je kinderwens groot genoeg om de ongemakken van de mmm te weerstaan? Of wil je de natuur zijn beloop laten gaan met het risico dat je geen tweede kindje krijgt?

 

Ik denk dat het best mogelijk is dat je lichaam niet zwanger 'wil' worden als het ergens tegen moet vechten. Weet natuurlijk niet wat voor klachten je hebt.
Ik vind je cyclussen trouwens niet belachelijk lang, maar je hebt dus geen eisprong? Ik heb namelijk ook pcos en ik ben 2 keer zwanger geworden in zo'n lange cyclus. Maar had wel elke keer een eisprong. Je kan ook eerst je cyclus laten volgen (echo's, bloedprikken) en als dan blijkt dat je wel een eisprong hebt, nog even zelf proberen.

 

Tsja denk wel dat dit afhankelijk is van je andere klachten.. mentaal als in depressie oid is een ander verhaal dan bijv overgewicht.

 

@Pitahaya, ik herken me enorm in jouw verhaal. Ik denk dat als ik al een kindje zou hebben, dat ik er ook zo over zou denken. Toch zie ik het zelf meer, zoals al 1000x gezegd hier, als: de natuur een handje helpen.

De arts zei het zo tegen me; er zijn zo vreselijk veel vrouwen met PCOS. Je lichaam functioneert niet helemaal naar behoren, omdat er iets toch niet 100% in de haak zit. Jouw eierstokken doen niet wat ze moeten doen, dus waarom zou je dan geen middel nemen dat ervoor zorgt dat je eierstokken wél weer gaan doen wat ze moeten doen? Dat is juist de natuur een handje helpen.

Ik hoop zo voor je dat het snel raak is, echt waar. En denk je dat als je die positieve zwangerschapstest in je hand houdt, dat je dan nog baalt van het feit dat je de mmm ingestapt bent?

Een paar maanden geleden, toen ik net de diagnose PCOS had gekregen, vertelde ik het mijn zus. Ik vertelde ook dat ik baalde van de MMM en zij zei letterlijk: "Ja dat snap ik wel, maar baal je ook nog als je dat baby'tje straks in je armen hebt? Aan die baby hangt geen label pcos baby, hoor. Dat wordt gewoon een mooi klein roze mensje."

Ik ben sinds maandag bezig met een diëtiste, ik weet dat jij al supergoed voor jezelf zorgt qua eten. Kortom; de natuurlijke manier werkt niet, waarom dan niet de manier een handje helpen?

 

Brrr, van sommige reacties hier krijg ik de kriebels, blegh.

Maar om op je vraag in te gaan TS. Ik herken je gevoel in zoverre, dat de MMM er voor ook vppr kan zorgen dat mensen die niet meer zwanger zouden moeten kunnen worden, dat wel worden. En dna denk ik aan een voorbeeld als Janet Jackson, die op een behoorlijke leeftijd nog moeder werd. Maar andersom, vind ik niet dat de MMM ingaan betekend dat je niet zwanger zou moeten worden.

Vergeet ook niet dat een diagnose als PCOS ook ontstaat door externe oorzaken en dat je daar niet altijd invloed op hebt. Ik denk dat je, zeker bij PCOS de verantwoordelijkheid moet nemen om voor jezelf te zorgen. Je geeft aan dat er wel iets speelt, daar zou ik goed over nadenken. Maar dat zegt niet meteen dat je daarom dan een kindje uit je hoofd moet zetten.

 

ik snap het heel goed hoe je je voelt. het is ook niet niks allemaal. Je moet doen waar je je het beste bij voelt. 19 juni heb je de intake ik zou afwachten hoe het gaat en wat eruit komt. je kan je altijd nog bedenken wat je dan echt wilt. maar ik zou het wel doen als je er echt 100% achter staat. niet dat je er spijt van krijgt. ze zijn er om je te helpen om je wens proberen in vervulling te laten gaan. maar kijk ook naar je gezondheid dat is ook belangrijk voor je. Al doe je al een hoop hieraan.

 

Je bent baas over je eigen lichaam en kunt ieder moment stoppen met onderzoeken en behandeling

 

@Pitahaya, voordat je de MMM in gaat ben je echt wel weer even verder inderdaad hoor. 20 Maart is er bij mij PCOS vastgesteld en ik begin binnenkort pas met clomid.

 

Ik heb altijd lekker in mijn vel gezeten. Gezond gegeten, goed gewicht, gelukkig.. en toch vanaf mijn 11e onregelmatige cyclussen (soms maar 2 per jaar) en op latere leeftijd PCOS geconstateerd.
Dit is dus echt grote onzin.

Maar TS, ik ben het verder eens met de rest. Ik zou het niet zien als de natuur tegenwerken, maar juist een handje helpen.
Als je hoofdpijn hebt neem je ook een paracetamol.
Ik heb echt nooit spijt gehad van de mmm of me daar naar onder gevoeld (ook al is het geen pretje natuurlijk).

 

In jouw geval zou ik denk ik nog even zelf proberen. Ik had na de bevalling van de oudste na 8,5 maand weer een cyclus, ongeveer net zo lang als die van jou. Ben 2 keer in de 3e ronde zwanger geraakt (1 miskraam gehad).
Kan best dat je lichaam niet zwanger raakt omdat het nog hard aan het vechten is tegen iets anders. Misschien is het inderdaad ook beter dat je pas zwanger raakt als je wat gezonder bent. Een zwangerschap is natuurlijk ook best weer een aanslag op je lichaam.
Wat betreft de medische molen, ik was er bij de eerste (had toen helemaal geen cyclus) naartoe gegaan voor de eerste onderzoeken, paar maanden later pas begonnen met clomid.

 

Als A B betekend, hoeft B niet meteen A te betekenen natuurlijk.
Pcos kan ontstaan door stressfactoren in het lichaam. Dat kunnen metabole stressfactoren zijn (overgewicht, insulineresistentie enz.) maar oo andere stressfactoren in het lijf zijn.
Dus niet lekker in je vel zitten kan prima je pcos verslechteren. En dan kan die stressfactoren verbeteren of opheffen je vruchtbaarheid ook weer vergroten.
Andersom betekend dat je geen stress hebt natuurlijk niet dat je geen pcos kan hebben.

 

@xElles Zoals Littlegirl1989 al omschrijft geld hetgeen wat ik geschreven heb niet voor iedereen. Ik heb al posts voorbij zien komen van vrouwen die geen overgewicht hebben, geen acne, geen overmatige lichaamsbeharing, maar wel pcos hebben. Het ene sluit het andere niet uit. Pcos is nog altijd een hormoonstoornis, en het hormonenspel in het lichaam is een gecompliceerde samenwerking. Dus als iemand veel stress ervaart en daardoor extra cortisol en adrenaline aanmaakt kan dit de menstruatie remmen/uitstellen, en let op ik schrijf bewust kan, het is mij nog nooit gebeurt maar een vriendin van mij wel (zij werd mishandelt door haar toenmalige vriend en is 4 maanden niet ongesteld geweest). Dat wil niet zeggen dat die vriendin van mij pcos heeft/had. Alleen dat stress wel degelijk van invloed kan zijn.

Dus meteen roepen dit is onzin vind ik erg kort door de bocht. Iedereen die toegang heeft tot google kon hetgeen wat ik schreef terug vinden op het internet, inclusief op websites die de richtlijnen van huisartsen omschrijven. Zoals eerder al geschreven: de hormoonhuishouding is een gecompliceerde werking, en een kleine disbalans kan de zaken al verstoren. En stress, vaker ook wel omschreven als irritatie of verdriet, ervaart iedereen wel eens. Een platte band met je fiets terwijl het regent en je nog lang niet thuis bent, een hoge rekening, sterfgeval in de naaste familie, je baan verliezen, liefdesverdriet, pijn door ongeval of blessure. En ga me niet zeggen dat jij nog nooit pijn ervaren hebt, want dat geloof ik niet. En pijn, als je dan de bloedwaardes gaat controleren dan vind je stresshormoon. Dus zelfs jij hebt al eens een vorm van stress ervaren. De persoon die nog nooit stress ervaren heeft is nog niet geboren.