Ik ben benieuwd waarom jullie wel of niet voor een 3e hebben gekozen? Mijn man en ik zijn er nog niet aan uit. Hij staat niet zo te springen om de babyperiode, maar bij mij kriebelt het toch wel.
Wij gaan wel voor een 3e. Best lang getwijfeld. 2 zoons waarvan de jongste 5. Er is nu meer ruimte en tijd. Gezien mijn leeftijd is het nu of nooit. Je kan nooit spijt krijgen van je eigen kind, wel als je er voor kiest het niet te doen om dan laten te bedenken" had ik maar ". Als het mag lukken natuurlijk, dat is altikd de vraag.
Ik had gister in zo een soortgelijke topic geschreven Hier twee kids van 6 en 8 jaar oud. En na een GEHEEL onverwachtse zwangerschap en miskraam in april 2017 stond mijn wereld op zijn kop. Ik was zo heftig in paniek toen ik zwanger bleek want serieus waar..... baby’s? Iets waar ik zo ontzettend klaar mee was! En na de MK kreeg ik de klap. Ineens kon ik veel rationeler denken. Alle beren die ik op de weg zag leken ineens zo.......verwaarloosbaar! Ik kreeg mijn kind nooit meer terug. Ik heb het geprobeerd een plek te geven, maar ik word dus sindsdien heen en weer geslingerd tussen het willen van een derde en het niet willen ivm praktische zaken... en oh oh biet te vergeten: bang voor reacties van buitenaf. “Een derde.... wat doe je jezelf aan...weer van voor af aan beginnen?!” Jullie kennen het vast! Maargoed, vriend en ik vonden elkaar eind vorige week wel heel lief en hebben onveilig gevreeën. Uitgerekend net tijdens de eisprong of vlak na de eisprong. Eind van de maand zal ik het merken! Bij mijn twee kids ook meteen met 1x vrijen zwanger geraakt. Wel slaat de angst nu weer toe! Ohhhh om gek van te worden, toch? Dus ik neem plaats op het wachtbankje. NOD 17 december.