Ik kan het mij goed voorstellen, wat een verschrikkelijke situatie zeg. En dan moet je ondertussen ook nog voor je kinderen zorgen? Logisch natuurlijk, dat gaat door maar ik bedoel meer zo van je gedachtens zitten waarschijnlijk heel ergens anders. Heb je al spullen klaar staan binnen handbereik? Desnoods om weg te gaan en nooit meer terug te komen met je kinderen. (Al zal er omgang geregeld moeten worden denk ik) Weet hij dat je op dit forum schrijft? Zou hij kunnen lezen wat je schrijft? Houd daar rekening mee, je weet maar nooit!!! Wees voorzichtig met dingen op social media, post ook geen fotos ofzo! Straks herkent hij bijvoorbeeld een straat, winkel of iets dergelijks. Het beste zou zijn om ook geen smartphone te hebben, dan kan hij je ook (minder) snel traceren. Je moet nu eigenlijk even "kwaadaardig" denken. Wat zou jij doen als jij hem was en je wilt iemand vinden? Wat een afgrijselijke situatie zeg.
Oh en houd bijvoorbeeld rekening met geld pinnen. Als hij in je internetbankieren kan (bijvoorbeeld gezamenlijke rekening) dan staat er bijvoorbeeld ook geldautomaat Maastricht blablabla als je geld opneemt.
dankjewel ja afstand van Social media zal ik sowieso nemen dan Hij weet dat ik hier schrijf ... Ik zal voorzichtig zijn.. Ik ben beetje ziekjes aan worden.. misselijk
Wilde ik net nog schrijven. Neem voldoende contant op of schrijf over naar je eigen rekening waar hij geen inzicht op heeft of open een nieuwe op expliciet jouw naam. Laat je inkomen daar ook heen storten. Evt bank waar je naar overschrijft informeren hoe zij reageren als hij een zielig "is vermist" verhaal ophoud en daar aangeven dat het dus niet de bedoeling is dat hij een locatie van een pintransactie oid te weten komt. Gelijk een per adres inregelen (komen altijd nog pinpassen enzo). Ze mogen t niet, maar ik kreeg telefonisch ook gewoon de BSN van mn vader van de zorghulp hoor, zonder enige machtiging of wat dan ook (kon ook de salarisstrook opzoeken overigens). Met een beetje plausibel verhaal krijg ik ook wel een plaatsnaam ontfrutseld. Digid veranderen, social media uit, ander mobiel en nummer, oude nummer evt in een senior telefoon zonder smartfuncties, geen e-mails beantwoorden (ivm IP adres) zonder VPN en vrienden/familie die je whereabouts wel weten vragen dat expliciet NIET te delen en die groep ook echt zo klein mogelijk houden. Hier beheer vragen je nickname te veranderen of ander tweede account te mogen nemen. En ook hier: niet aangeven waar je zit of naar refereren. Hooguit "veilig". Google search engine kan veel en met de context die hij wel weet en wij niet (wie je vrienden zijn, je familie etc) is er veel aan elkaar te puzzelen. Evt met beheer even de bezem door je postings halen en alles wat herleidbaar is naar jou als individu weghalen. Incl dit draadje dan. Als je daar op reageert is t namelijk 1+1 ookal is t met je nieuwe nick. Mocht je meer tijd blijken te hebben. Haal alle voor jou noodzakelijke/belangrijke spullen uit huis en zet dat in een opslag of elders veilig, bij voorkeur centraal en niet in je woonplaats. Als je huurt je ouders m laten huren (factuur/communicatie). Denk aan spullen die je dierbaar zijn of voor de kinderen maar niet mee kan nemen (zou fotoboeken bij je ouders brengen). Meestal is t niet heel veel wat écht onvervangbaar is, kringloopwinkel bank zit ook prima en zaken als een wasmachine is ook de wereld issue nog niet, handwasmiddel, afwasmiddel en ossengal komen een aardig eind. De favoriete knuffel heb je toch wel bij je, net als medicatie, papieren, basis kleding en schoenen etc. Vriendin van ons had een bus, had de matrassen er in gegooid, kussens en warme dekens, wat kleding, speelgoed en schoolspullen erbij gegooid, handtas met belangrijke spullen. Heeft de 3 kinderen ingeladen midden in de nacht, geld opgenomen en was langere tijd onvindbaar. Onderweg een camping kookstelletje gehaald (nu wat makkelijker: action) en een koelbox. Reed zo van vrienden van vrienden, naar weer verder, tussenstop op terrein van een boer (kreeg ze wel vragen uiteraard), volgende had nog een vakantiehuisje waar ze wel even konden verblijven etc. Totdat de woning gevonden was. Aantal mensen die dicht bij haar stonden en de situatie kenden hebben die woning voor hun verbouwd, opgeknapt en ingericht. Alles wat er in stond kwam wel via via, was over in eigen inboedel of werd naar gezocht op rommelmarkten/winkels. Kringloopwinkel of marktplaats zoals we dat nu kennen was er toen niet. Haar ex was alcoholist met kwade dronk. 2 partijen wisten haar locatie: politie en dr advocaat (advocaat communiceerde met school, zocht naar een andere woning etc)) Dr moeder belde ze wel maar gaf ze locatie niet aan door. Die wist ook echt niet meer als dat ze veilig was, dat t goed ging met de kinderen en verder niks. Maar dat waren wel de betere "niet digitale" tijden. Nauwelijks mobieltjes, telefooncellen en vaste nummers en social media was de krant. Makkelijk was het zeker niet, ze heeft t best pittig gehad, digitaal is een curse maar soms ook een zege, maar ze vond ook wel veel hulp op haar pad, ook waar ze t niet verwachtte.
Nu stel ik vast een stomme vraag; een blijf van mijn lijf huis, kan TS daar niet terecht? Er is toch bewijs etc. Of gaat dat niet zomaar?
In theorie wel, echter blijf van mijn lijf huizen zitten vaak vol om nog maar te zwijgen over hoe dat voor en met kinderen is.
Ik duim heel hard dat hij niet vrij komt en dat je nu de tijd hebt om snel je spullen te pakken. Misschien dat je ouders kunnen helpen met verzamelen van de spullen. Huur een aanhanger laad hem vol en weg daar. Hopelijk krijg je goed nieuws voor een andere plek
Veel sterkte en wees voorzichtig, zorg voor je zelf. Er zijn hier nog meer sterke dames die ook in zo’n situatie hebben gezeten en wat ik lees is dat het echt beter wordt. En accepteer en vraag om hulp! Dit kan je niet alleen. Als je daar moeite mee hebt, doe het dan voor je kinderen.
Ik heb nog geen nieuws helaas Ik zit wel in het ziekenhuis Wij waren bezig met zwanger worden Ik dacht ongesteld te zijn geworden heel vroeg maar omdat ik misselijk bleef een test gedaan en die was positief. Ik ben nu in het ziekenhuis om te kijken of ik nu een miskraam heb of niet... ik hoopte toch niet zwanger te zijn geraakt.. en was ergens opgelucht dat ik “ongesteld “ werd.. Ik heb contact opgenomen met hulpverlening bij ons en ze gaat me straks even terug bellen om te kijken naar de mogelijkheden. mijn vrienden en familie raden me aan om dicht bij hen te gaan wonen (ik woon nu op 25 min afstand) Ik schrijf zo verder moet gaan..
Gaat na omstandigheden wel.. Elke dag word de zitting verplaatst. Nu is het weer morgen. Hoop dat er iets uit gaat komen. Ik voel me erg vermoeid en radeloos.. ik neem even een Time out.. ik hoor morgen of er een mogelijkheid is voor mij hier urgentie te krijgen. ben beetje moedeloos ervan geworden.. ik hoor steeds dat de kans groot is dat hij straks weer buiten staat. Ze willen de kinderen uit veiligheid uit huis plaatsen. En ik? Ik moet mijzelf in veiligheid brengen. Ik was vandaag even goed boos geworden. Hoezo moeten de kinderen in een andere omgeving komen weg van dan nu ook hun moeder, ik loop levensgevaar en hij heft grote kans om vrij te zijn? Hij moet veroordeeld worden en hulp krijgen . Waarom moeten wij dubbel boeten? niks is zeker natuurlijk maar het idee dat dit de “oplossing” is maakt me echt moedeloos. Wat moet ik ermee? Ik ben zo uitgeput van het nadenken. Ik denk dat ik de auto en de kinderen pak en naar Nederland rij en daar maar aangeef dat ik helemaal geen woonplek heb en eruit gezet ben en terug “thuis” in mijn moederland ben. Ben eerlijk geweest en hoor dan dat ik nergens recht op heb. Ik zie het echt niet meer zitten.. soms denk ik waarom sterf ik dan niet gewoon zelf ipv wachten tot hij het op een pijnlijke wijze gaat doen? Ik word toch niet geholpen zo...
Ik voel me letterlijk misselijk worden als ik jou verhaal lees. Ik zit zelf ook in een lastige scheiding. Moest ook vluchten. Maar ten opzichte van jou is wat ik mee maak nog niets. Ik herken de radeloosheid toen ik nog geen woning had. Logeer bij kennissen. Maar wat jij mee maakt is zoveel erger!! Lichamelijk zo in elkaar geslagen en de hulp duurt gewoon lang voor alles op gang is. Wat vreselijk dat je nu ook nog bang moet zijn dat je kinderen van je gescheiden worden. Wat een inktzwarte duisternis en wat heb je veel te verstouwen.
Ik weet even niet wat ik moet zeggen, wat een inktzwart gat dwaal je in. Je kinderen moeten in veiligheid maar zeker ook jij. En ergens verderop bij kennissen logeren en vanuit daar stappen ondernemen, is dat iets? Je zit als een kat in de val. Hou vol, voor je kinderen.. zij hebben jou heel hard nodig. <3
Heb je nog familie in Nederland wonen waar je terecht kan? En heb je al meer duidelijkheid over de zwangerschap? Ik snap je gedachten en dat het allemaal heel zwart is nu, maar het wordt echt beter! Je bent zoveel meer waard dan dit! Je kinderen hebben je nodig.. ❤️
Ik hoop het met je mee. Dit zijn nou net de gevallen dat ik baal dat ik niet nog een reserve huisje heb ofzo in de middle of f. nowhere.