Wel of geen abortus. Hoe maak je een keuze?

Je geeft aan dat je eigenlijk geen abortus wil.
Je geeft aan dat je in je omgeving (zowel van de vader) steun krijgt als je het houd.
Je geeft aan dat je onder behandeling bent.

Ik denk dat je moet praten met degene die je behandeld.
wanneer is iemand in staat een kind op te voeden. Ik denk dat als je eenmaal moeder bent er dingen in je naar boven komen waar je versteld van bent.
Je krijgt hulp. je staat er niet 100% alleen voor.

Ik hoop dat die hulp jou kan helpen een juiste beslissing te nemen.
Ik hoop dat je behandeling op herstel (voor zover mogelijk) gericht is. Ga dan nu geen dingen doen waar je dan spijt van hebt. Een kind heeft neit veel nodig. behalve liefde.
Misschien dat het nu niet een eigen kamer kan krijgen. dat is geen ramp.

Ik wil je verder veel succes wensen.

Liefs Jazzie

 

Je huisvesting is geen ramp. Je zegt dat je onder behandeling bent. Je krijgt steun van familie en vrienden. En het allerbelangrijkste, je wilde in eerste instantie al geen abortus laten plegen.
Een kind opvoeden is zwaar, maar daarentegen krijg je er zo ontzettend veel voor terug..

En bij een abortus ontneem je je kind de kans om te leven.

Je moet de keuze zelf maken, maar denk er héél goed over na. Het is wel een leven dat je beeindigd, terwijl het heel goed wel kan werken. Je kindje is niet voor niks bij jou gekomen.

Sterkte

 

Ik ben het niet helemaal eens met de meiden hierboven. Een moeder met zware psychische problemen die ook nog een suicidaal is lijkt me geen goede basis voor een kindje. Ik heb genoeg verhalen gehoord van kinderen die het echt heel naar hebben gehad in dergelijke situaties.

Of abortus de beste optie is kan ik niet zeggen. Ik zou nooit iemand een abortus aanraden.
Probeer met je hulpverleners te praten of je hulp kan krijgen als je het kindje zou houden. Misschien dat er manieren zijn om je te helpen met de opvoeding.

 

Een erge depressie is ook iets waar je uit kan komen. Ik ben het levende bewijs ervan.

 

debby: persoonlijk vind ik je mening een beetje kort door de bocht,niet verkeerd bedoeld. het is niet omdat je psychische problemen hebt dat je niet in staat bent om een kind op te voeden, er zullen waarschijnlijk heel wat moeders zijn die in zo'n geval zaten waarbij het goed gelukt is! Ik vind dat je al zelf ver staat als je weet dat je een aantal psychische problemen hebt en daar ook voor in behandeling bent, natuurlijk is dit nog geen garantie dat alles zal lukken.

Ik zou er zeker over hebben met de personen bij wie je in behandeling bent, zij hebben vaak een nuchtere kijk op de zaak en weten ook wel tot wat je in staat bent. Als hun bevinding positief is zou ik er voor gaan, maar natuurlijk moet je het zelf ook zien zitten.

Liefs Stephanie

 

Het is moeilijk om jouw een antwoord te geven, iedereen kan zeggen wat zijn mening is en zoals je hierboven kan lezen zal men die mening ook blijven verdedigen.

Wat je misschien het beste kunt doen is hierover praten met iemand op de dagbehandeling. Ik weet niet inhoeverre je het gevoel hebt daar iemand in vertrouwen te nemen? Diegene kent jou, je situatie en je toestand waarschijnlijk het beste. Mijn ervaringen (ben zelf deskundige in de psychologie) met jong volwassenen is dat er vaak geen juiste voorstelling is van wat het moederschap nu precies inhoudt.
Je kunt hulp krijgen in het afwegen van je verwachtingen en wat je daadwerkelijk kunt verwachten. Ook kun je dan samen kijken wat voor consequenties een abortus of een geboorte heeft. Ik zeg consequenties bij een geboorte want zoals je vaak genoeg kunt lezen zitten er genoeg moeders niet op een roze wolk na de geboorte. Je geeft aan depressief te zijn, dit kan, als je niet de juiste begeleiding hebt versterkt worden na de geboorte en dan heb je kans dat men de situatie zodanig negatief vind dat men niet vind dat je in staat bent om alleen voor je kind te zorgen(vooral als je aangeeft suicidaal te zijn) en dat men rechten van je afneemt, dat is natuurlijk het laatste waar je als moeder op zit te wachten.

Bedenk goed dat niemand jou toestand vanaf hier kan inschatten en het is fijner om te horen dat het allemaal wel goed komt ipv je bent er nog niet klaar voor. Probeer die realiteit iig te blijven zien.

Mocht ik te negatief overkomen, is dat alleen omdat ik je ook wil wijzen op "andere" kant en is het niet mijn bedoeling om je te kwetsen.
Je bent wijs genoeg om raad te vragen, dan weet ik zeker dat je ook wijs genoeg bent om hiermee om te gaan. Heel veel succes met je beslissing en mocht je nog vragen hebben kun je altijd een pb sturen.

Ele

 

edit; dubbele post ^^

 

Ik denk dat er 1 ding is wat je goed moet bekijken.
Als zelfs jij al toegeeft dat je psychische situatie erg slecht is op dit moment en gewoon erg onstabiel is, zou ik het bespreken met degene waar jeonder behandeling bent.

Ik denk dat zij een eerlijke en gegronde mening kan geven over dit punt.

Huisvesting is niet heel erg belangrijk. Een kind kan ook bij jou op de kamer slapen. En er zijn meer moeders die met openbaar vervoer moeten reizen.
Geldproblemen zijn voor mij geen problemen, tenzij je je niet kan en wil aanpassen aan de nieuwe situatie. Als je wilt kan het namelijk wel.
Ook met weinig geld kan een kind heel gelukkig worden. Niet alles hoeft merk te zijn toch? Eten hoeft ook niet duur.. Borstvoeding is een goedkope optie en tevens ook de beste optie. Helemaal in deze sitauite. Ook daarna eet een kind niet zoveel hoor. Natuurlijk moet je minderen, maar ook als je bijv. in de schuldsarnering ofo zit wordt je budget iets groter gehouden als je een kind hebt. (die niet werkt).

Dus het enige punt wat in mijn ogen echt belangrijk is om goed over na te denken is je psychische situatie.

Abortus is in mijn ogen niet goed, maar als ik bijvoorbeeld mijn moeder of zusje neem (die bijde psychisch leiden onder borderline die ze niet onder controle hebben). Dit is btw GEEN aanval tegen mensen met borderline die moeder worden! er is een heel verschil of je je psychische situatie onder controle hebt of niet vind ik.

Heb je dat niet, en ziet het er niet naar uit dat dat binnen die tijd zal gaan gebeuren is in mijn ogen abortus het beste. Ook voor de veiligheid van het kind.
Geen aanval naar jou, ik ken jouw situaite niet, maar je geeft aan in een situatie te zitten waarbij dit goed overwogen moet worden.

Dus praat met degene waar je onder behandeling bent. Luister goed naar haar mening. En als je het kind wilt houden, moet je ook echt achter de beslissing staan en goed werken aan de situatie.

 

Maar ook iets waar je je hele leven in kan blijven ookal wil je er zo graag vanaf. Het is dus puur afhankelijk van de persoon.

Daarom mijn advies aan de TS om goed over die situatie na te denken.

 

hai lieverd,

Een situatie die je nu dagelijks bezig houd, wel, of niet, je gaf aan dat je hulp kunt verwachten, op welke manier word deze hulp geboden?
zouden bv je ouders de kleine regelmatig kunnen opvangen, zodat jij ook de tijd voor je eigen verwerking blijft hebben, dan zou je misschien wat rustiger naar de toekomst kijken?

Wat de vader betreft, de vader van mijn dochter wilde net zo graag als ik een kindje, maar toen ze er eenmaal was stond ik er totaal alleen voor, ik heb ook een pakketje, maar blijf openstaan voor groei, (ik groei in feite met mn kindje mee) ik heb zelf de keuze gemaakt om alleen met mijn dochter verder te gaan, heb op een flatje gezeten zonder vloerbedekking etc soms zelfs geen luiers maar je word erg creatief, als mensen mij vroeger hadden gezegd dat ik mijn kleding bij het leger des heils zou halen had ik niet geloofd, financieel ben ik nooit rijk geweest altijd onder het modaal, maar de toekomst heeft laten blijken dat mijn keuzes de juiste waren, ik ben gelukkig en heb nooit spijt gehad, hoe moeilijk het ook was.

Ik zou je zo graag iets willen schrijven, meegeven waar je iets aan hebt, toch is uiteindelijk de keuze aan jouw hoe moeilijk ook, ik ben wel blij voor je dat hoe dan ook je vrienden en familie achter je staan, als je beslist om het te houden wil ik je adviseren een dagboek bij te houden voor je emoties etc, en misschien voor nu een lijstje met voor en nadelen, en gevolgen, in de keuze mogelijkheden die je hebt.

veel sterkte en liefde toegewensd, plus wijsheid en inzicht die je nodig hebt op dit moment, in mijn hart leef ik met je mee, liefs van mij

 

Je moet er inderdaad wel voor willen vechten.

 

Beste Linni,

Wat een aangrijpend verhaal...
Wat ik je zou willen aanraden is om zelf de punten op een rij te zetten (desnoods schrijf je ze op) die je belangrijk vind als moeder zijnde: moet een goede moeder wel of niet psyschisc stabiel zijn, is goede huisvesting belangrijk, hoe belangrijk is de mening van de vader?
Als je zo de punten afweegt, kun je misschien tot een ander inzicht komen. Ik ken jouw situatie natuurlijk niet, maar ik zou je zeker adviseren om met degene te gaan praten die jou begeleidt.

In jouw stukje komt naar voren dat je de mening van de vader heel goed begrijpt, maar ik proef ook dat jouw gevoel iets anders zegt. Heb je dat met hem ook besproken en kun je bijvoorbeeld steun verwachten van hem als je toch besluit om het kindje te krijgen?
Je zegt dat je altijd had gedacht blij te zullen zijn als je zwanger zou zijn... wil dat zeggen dat je er ook nog niet klaar voor bent? Is het misschien beter om nog een paar jaar te wachten?

Als laatste wil ik je heel veel succes en sterkte wensen met misschien wel de belangrijkste beslissing in je leven.

 

Misschien is het ook een tip om eens naar het FIOM te gaan? Zij zijn erin gespecialiseerd om vrouwen die met onder andere de vraag abortus of niet worstelen te helpen bij de besluitvorming. De hulpverlening is overigens gratis.

 

Hier kun je ook raad en steun vragen, voor en na een abortus http://www.erishulp.nl/

 

ik wil je heel veel sterkte, kracht en wijsheid wensen met het maken van jouw beslissing.

 

hoi hoi

ik zou graag toch ook de optie adoptie willen benoemen hierdoor hoef je je kindje niet te aborteren je geeft je kindje het leven en je maakt sommige mensen die zelf geen kinderen kunnen krijgen zeer blij het is natuurlijk niet makkelijk maar het zou ook een optie kunnen zijn die ik wel even wil benoemen er is niet alleen maar of zelf verzorgen of abortus er is nog een tussenweg

op die manier kun je later ook je kindje weer leren kennen en hij of zij jou ook

verder kan ik je niet echt zinvol helpen denk inderdaad dat praten met je psych goed zal zijn

sterkte en hoop dat je de juiste keuze voor jezelf kan maken

groetjes nathalie

 

Ook als je niet stabiel bent en het soms niet meer ziet zitten, kun je een goede moeder zijn! Zolang je maar liefde hebt voor je kindje en dat is nu gewoon nog niet voor te stellen hoe dat voelt.

Ik heb zelf ondanks dat ook een goede moeder..

Ik hoop voor je dat je tot de juiste beslissing komt

 

hoi

het eerste wat ik je wil zeggen is dat iemand die zo ontzettend goed over haar situatie nadenkt en over dat van het kindje dat met de beste intenties doet! je wil nual het beste voor je kindje feiterlijk. ik vind dat heel positief dat je heel begaan bent zeg maar.
(kweet niet zo goed hoe ik het goed moet uitleggen) ik krijg de indruk dat je een abortus helemaal niet wil maar bang bent voor vanalles en nog wat als je het kindje wel besluit te houden. je laat die onzekerheid ook nog heel erg voeden door de as.papa die zo negatief mogelijk probeerd te doen.
ik sluit me aan bij de adviezen die al gegeven zijn. praat met je hulpverlener hij/zij kent jou vrij goed. zet alles op een rijtje maak geen overhaaste beslissing. en de woonruimte en finaciele situatie zijn dingen die je in de toekomst nog kunt verbeteren. da's het eind van de wereld nog niet.
mijn advies is dus ook praten praten praten met de hulpverleners zij zullen je een vrij goede inschatting kunnen geven van jou situatie lijkt me. ze kennen jou en je specifieke problemen en hoe dat past binnen een ouder kind relatie.

heel veel sterkte met het nemen van de voor jou juiste beslissing.

groetjes yinte