hai ik zeg maar 1 ding en day is als e gevoel na abortus er niet toe is moet je het niet doen je gaat spijt krijgen en gaat je alleen maar rotter voelen het is even wennen maar je komt er zeer zeker wel! wat kosten die baby dingetejes tegenwoordig?! je red het heus wel en als het kind er eenmaal is zal jij je waarschijnlijk ook beter voelen dan verder lev met de gedachtes van abortus het stopt nooit je vergeet het nooit en dan wil je de tijd terug draaien maar dat kan dan hellaas niet en het duurd nog een tijd voor de baby komt! kijk maar eens op abortusstartpagina.nl en dan klikken op help elkaar hier of kijk bij gedenkplaats sterkte! liefss...
Goeiemiddag ik wou ook even reageren hier op snap erg goed dat je zo denkt ik heb zelf ook in een nare situatie gezeten (waar in ik nu nog zit) amper geld, huisje die gesloopt is van binnen door me ex, ex die niets met de kleine te maken wil hebben die liever wil dat het niet bestaat (letterlijk heeft ie dat gezegt) ga zo maar door ... alleen besef wel dat als je het weg zal laten halen dat je spijt ken gaan krijgen je zal merken hoe meer weken je zwanger bent dat het per dag veranderd kwa moeder gevoelens (bedoel ik mee dat die sterker gaan worden) ik bedoel dit "alleen besef wel dat als je het weg zal laten halen dat je spijt ken gaan krijgen" niet negatief, weet dat sommige verkeerd kennen denken ik snap je echt onwijs goed & hoop dat ook echter dat je der uit zal komen de goeie beslissing maakt voor jezelf, eventueel met andere mensen er bij .. suc6 er mee meis!
Ben je al bij het VBOK geweest? Ik loop er zelf ook al vanaf het begin van mijn zwangerschap en ik ben zeer positief over hun... Succes en gefeliciteerd met je zwangerschap. Hoop dat je de juiste beslissing maakt, wat dat ook mag zijn...
Hallo allemaal, Het is inmiddels al even geleden dat ik weer een berichtje heb geplaatst. Ik heb heel veel nagedacht, alles tegen elkaar afgewogen maar het idee om abortus te doen heb ik dan ook van me afgeschoven'. Ook mijn psychiater was best positief en was achteraf blij te horen dat ik geen abortus liet doen. Sinds ik die keuze gemaakt heb is er ook een last van de schouder afgevallen. De papa was er uiteraard minder blij mee maar hij besefte wel dat hij het maar moest accepteren en eraan wennen. Ik ben idd ook bij het VBOK geweest en besloten om daar onder begeleiding te blijven. Nou is er bij de keuze om het te houden ook een stuk angst bijgekomen, omdat ik er beetje bij beetje wel op verheugd was, ben ik ook bang om het kindje alsnog kwijt te raken. nou ben ik gisteren voor een echo geweest en die uitslag was zeer verwarrend. Het bleek dat ik op dit moment nog niet langer dan 6 weken zwanger ben. Er was in het vruchtzakje helaas geen spoor van een kindje en geen hartslag. Er werd gezegd dat het dus 2 kanten op kan gaan. Of dat het nog te vroeg is om iets te kunnen zien (ik moet over tien dagen terug komen voor een 2e echo) of het is al erg vroeg in de zwangerschap misgegaan. Het ontwikkeld zich in dat geval niet meer verder en moet ik er dus op wachten dat het vruchtzakje er vanzelf uit komt. Ik hoop natuurlijk op het eerste maar ik vrees voor het tweede. Totdat ik de 2e echo heb volgende week woensdag blijf ik hopen dat de zwangerschap zich toch verder mag ontwikkelen en dat ik geen miskraam krijg. Al met al is het best moeilijk. Nou heb ik besloten om 100% voor dit kindje te gaan en krijg ik zulk nieuws Iedereen in ieder geval bedankt voor de lieve berichten en het medeleven! Het is toch fijn dat er zulke sites zijn waar je je hart even kan luchten en tips en adviezen kan krijgen. Van vrouw tot vrouw. Voor iedereen die ook in een hele moeilijke situatie zit/zat, heel veel sterkte maar vooral heel erg veel plezier met de kleine. Ik ben er van overtuigd dat alles goed mag komen voor jullie. En stiekem hoop ik voor mij ook alsnog.
Hey... Wat een verhaal...Ik heb hetzelfde meegemaakt een paar jaar geleden en heb toen met pijn in mn hart en onder druk van mijn ex wel een abortus laten doen. Ik was toen psygisch ontzettend labiel. Ik kon helemaal niet helder nadenken. Heb me er achteraf ontzettend slecht door gevoeld. Ik heb me schuldig gevoeld en vriendinnen of kennissen die een kindje kregen kon ik niet zien..Het deed zo veel pijn...Ben hierdoor alleen maar meer in de put geraakt en ik vond het de meest vreselijke ervaring die je als vrouw maar kan meemaken. Ik hou ontzettend veel van kindjes en ik wil zo graaaag moeder worden...Maar toen speelden dezelfde dingen zoals; geen vaste baan, geen woning voor mij alleen dus moest terug naar m'n ouders, relatiebreuk en ex die niets met het kind te maken wilde hebben.... Maar ik het gevoel van moeder worden heb ik altijd gehouden...En wil het nu niets liever ook al heb ik het nu ook nog niet helemaal voor elkaar..Mijn huidige partner en ik willen niets liever dan een kleintje samen om voor te zorgen hoe dan ook...Iemand zei hier dat een kind liefde nodig is en niet de duurste kleding oid en daar ben ik het mee eens...Ik geef al mijn liefde voor een kleintje! Een abortus nooooit weer...Hoop dat het me gegund wordt...Ben nu 4 dagen overtijd! Mocht ik nu zwanger zijn ga ik er helemaal voor met mn vriend! En ontzettend genieten.....wat ik toen niet kon! Het is voor mij allemaal behoorlijk emotioneel... Succes met alles!
Hey Butterfly 27, Wat zal dat onzettend moeilijk voor je zijn geweest ! Ik weet hoe het is alleen ben ik zelf gelukkig niet zover gedwongen dat ik een abortus liet doen! Wel moet ik nu met pijn in mijn hart zeggen dat ik vanmorgens een miskraam heb gehad. Het idee dat ik toch voor dit kindje wou gaan, ben ik blij om ! Maar des te verdrietiger is het verlies Je bent nu 5 dagen over tijd, ik ben erg benieuwd of je al een test hebt gedaan ! Ik wil in ieder geval zeggen dat ik blij ben dat je nu wel een lieve vriend hebt die wel samen met jou helemaal voor een kindje wilt gaan. Ik hoop voor je dat je zwanger bent, dat alles goed blijft gaan en dat je kinderwens in vervulling gaat ! Het is je gegund ! Mijn kinderwens zal ook ooit in vervulling gaan, want die wens is ook altijd erg sterk geweest! Ik wil je heel veel succes wensen met alles en veel geluk!
Hoi Linni, Wat een moeilijke situatie. Ik denk dat je eerlijk naar jezelf moet kijken. Heb je een psychiatrische diagnose, zoals borderline, schyzofrenie en iets anders? Als dit zo is, dan moet je je afvragen of je het kind een stabiel gezinsleven kunt bieden. Kun je terugvallen op je sociale omgeving. (eigenlijk zeg je al van niet) Als dat niet zo is, dan moet je dat ook eerlijk zeggen. Het is namelijk zo, dat je bij je kind ook heel veel schade aan kunt richten. Ik heb een tante die manisch-depressief is. Zij heeft 2 kinderen. Zij hadden nooit bij haar mogen opgroeien. Iedere dag zijn zij aan het overleven. Dat is niet eerlijk. Zij hebben erg veel mee moeten maken. Hoe denk je dat het voor een kind is, als hij/zij zich iedere dag zorgen moet maken omdat zijn/haar moeder zelfmoord wil plegen. Die angst is met geen pen te beschrijven. Of abortus dan het antwoord is, is natuurlijk niet aan ons. Er zijn ook andere mogelijkheden zoals adoptie of vrijwillig een OTS aanvragen bij bureau Jeugdzorg. Natuurlijk kan het zo zijn dat jou derpessie van tijdelijke aard is, door zaken die je hebt meegemaakt. Dit zou je kunnen overwinnen. Maar het maakt een groot verschil of je depressief bent omdat je veel hebt moeten meemaken of omdat dit in jou persoonlijkheid verweven zit. Sommige mensen geven sowieso aan dat een abortus not done is. Daar denk ik anders over. In sommige situaties kun je je kind gewoon niet opvoeden. En ik denk dat iemand met een persoonlijkheidsstoornis, schulden en een beperkt sociaal netwerk een hele gegronde reden heeft om een abortus te laten plegen. Heel veel succes met je keuze! Ik wens je veel wijsheid toe hierin.