Ik voel me vaak eenzaam

Wat ontzettend vervelend dat je je zo voelt.
Heb je geen mogelijkheden nieuwe mensen te leren kennen in je omgeving? Moeders van vriendjes van je kinderen? Hoe oud zijn je kinderen? Sta je al aan het schoolplein, dat je daar contacten op zou kunnen doen?
Heb je hobby's? Misschien kan je bij een nieuwe hobby een leuke vriendin leren kennen?
Hopelijk kom je snel iemand tegen waar het mee klikt!! (waar woon je? Je mag gerust op de koffie komen als je in de buurt woont)
Dikke knuffel

 

Helaas herken ik het..
Waar woon je?
Ik ben ook met de jaren veel vrienden en kennissen kwijt geraakt.
Ook vaak bedonderd door 'vrienden'.
Ik wil ook graag mensen leren kennen en vriendschappen opbouwen.
En nu dat ik een alleenstaande moeder ben van 3 kids voel ik me al helemaal alleen.

 

Uhh dan wordt het denk ik lastig een keer op de koffie te komen, ik woon nl in Brabant ergens tussen ehv en den bosch

 

Best herkenbaar eigenlijk. Hier ook weinig vrienden. Soms mis ik het wel. Maar ik ben zo vaak bedonderd door mensen dat ik het vertrouwen gewoon niet meer heb in mensen.

Ik merk wel dat ik sinds de kids op school zitten ik meer contact heb aan school, en ook tijdens het wachten van de zwemles is er altijd wel een bekende moeder waar ik mee kan kletsen. Het zijn geen vriendschappen maar is toch wel lekker om even met iemand te kunnen kletsen.

 

Ik herken het gevoel precies. Heb ook niet veel vrienden. En er is onlangs weer iemand verhuisd, waar ik juist een goed contact mee had. Maarja die is 150 km verderop gaan wonen, dus die zie ik niet zo vaak meer...

Ik zie genoeg andere moeders, maar zelf ben ik erg slecht in het leggen van contacten en ben ook erg onzeker over mezelf. Dus dat speelt ook nog eens mee...

Het ene moment vind ik het prima. Ik ben ook iemand die prima op zichzelf kan zijn en vind dat ook best lekker. Maar er zijn ook zat momenten dat ik denk: kwam hier maar eens iemand koffie drinken.

Lastig allemaal.....

 

Heel herkenbaar, ik ben door mijn ziekte en andere nare gebeurtenissen bijna al mijn vrienden kwijtgeraakt. Met mijn dochtertje erbij heb ik weinig tijd en helemaal geen energie voor actieve sociale bezigheden en voel me ook heel vaak eenzaam!
Weet niet zo goed hoe ik tips kan geven voor je, maar wel een knuffel!

 

heeel herkenbaar, hier precies hetzelfde. Ben verhuisd en zie daardoor mn vriendin (ken dr al 26 jaar) nog maar 1 a 2 keer in het jaar.

mijn ex-collega's zie ik nog maar 1 keer per jaar
en dan waren er nog 2 vriendinnen, maar aangezien ik een kleine heb en hun nog geen kids is er zo een groot verschil ontstaan dat dit helaas ook stuk is gelopen.

op mijn werk ben ik wel onder de mensen, maar het is toch leuk als je eens met een vriendin een terrasje kan pakken, of bij elkaar op de koffie en de kids lekker kunnen spelen.

soms is het heerlijk om alleen te zijn, maar ook vaak overspoelt mij een gevoel van iets missen.

(woon in brabant)

 

Ik herken het ook wel. Geen schoolvriendinnen van vroeger en zeker van de middelbare niet.
Verhuisd naar een stad waar ik alleen mn vriend en schoonfam ken.
Maar nu mijn zoontje op school zit ken ik veel leuke moeders.
Heb nu een aantal moeders waar het leuk mee klikt en waar ik wel eens wat mee afspreek (met en zonder kids).
Daarnaast twitter ik veel en heb daar ook 1 vriendin die ik echt elke dag spreek.
Hopelijk vind je gauw wat leuke vrouwen waar het mee klikt, is niet leuk om je zo alleen te voelen.

 

Wat mij heeft geholpen is lid worden van de ouderraad van het kdv. Maar dat kan ook van de psz, bso, school. Daar heb ik verscheidene leuke vrouwen leren kennen.
Daarnaast vaker helpen op school bij activiteiten. Doe je ook meer contacten mee op.
En als de kinderen van school of psz met elkaar gaan spelen dan mee gaan en met de ouder van het andere kind kletsen. Hier heb ik ook leuke vriendschappen mee opgebouwd.
En toch lid worden van een sport of een hobby. Er moet toch iets op te vinden zijn dat dat wel zou moeten kunnen, bijv. een vast oppasmeisje in huis 's avonds.

 

Herkenbaar! Woon al 29 jaar in Amersfoort en echte vrienden heb ik niet meer. Ze vinden 3 jonge kids teveel, partnerkeuze was niet goed en ik ben alles behalve een kroegtijger. 's avonds ben ik moe en blij als ik normaal onder de douche kan stappen haha

Ik spreek veel mensen ook dagelijks, maar zie ze zelden... Zo jammer, want mis het echte contact vreselijk!

 

Wat jammer dat jij je zo alleen voelt.

Ben je al eens bij een mamacafé o.i.d. geweest? Ik zie dat je nog jonge kindjes hebt, dus dat is best leuk om te doen.
Peutergym o.i.d.?
Kom je ook vaak verschillende mama's tegen, en allemaal met dezelfde "tijdsgebonden" problematiek, dus ook een stukje herkenning dat je als ouder nu eenmaal niet kunt gaan en staan waar je wilt, als jij daar zin in hebt

Ik ben TBM en ook veel alleen thuis met dreumes. We hebben weinig vrienden (geen behoefte aan) maar soms mis ik de sociale contacten weleens, sinds ik niet meer werk.
En voor mijn kindje vind ik het ook goed, om omgang met anderen te hebben. Dus verkoop ik mijzelf zo nu en dan een schop onder mijn billen en ga naar 't mamacafé, ik ben "lid" van een groepje, die af en toe eens samen een activiteit onderneemt (speeltuin, dierenboerderij etc.) of ik ga eens naar B allorig o.i.d.
Zo kun je een beetje ongedwongen kijken of er iemand is, waar 't mee klikt!